Dom masek - Ann Fraistat

Libby wraz z matką i siostrą przeprowadza do starej rodzinnej posiadłości - miejsca dawnych seansów spirytystycznych. Dom z niepokojącą przeszłością ma być dla kobiet nowym startem po niedawnej traumie. Libby z każdym dniem odkrywa jednak mroczne sekrety domostwa i razem z siostrą i cynicznym chłopakiem z sąsiedztwa postanawiają odkryć prawdę zanim przebudzi się zło. "Dom masek" od pierwszych stronic zaprosił mnie w korytarze przeklętej rezydencji, pełnej makabrycznych ornamentów, niepokojących witraży, pałętających się pod nogami robaków i skrzypiących desek. Uwielbiam taki gotycki klimat grozy, a szczególnie osadzony w hermetycznych przestrzeniach starego domu, który autorka znakomicie zaadaptowała do swoich zdarzeń. Bardzo podobała mi się rewelacyjnie przemyślana historia i tytułowy wątek masek. Odkrywane tajemnice przeszłości mieszkańców i domostwa wywoływały ciarki na plecach. Poszukiwania artykułów w bibliotece, dziwne znaleziska na strychu, tajne drzwi czy wreszcie wszelkie zjawiska nadprzyrodzone - Fraistat świetnie grała odpowiednio dawkowanymi chwilami spokoju i napięcia, idealnie wyczuwając momenty na mocniejsze tąpnięcia czy zwroty akcji. Akcja trzyma odpowiednie tempo i niesamowicie angażuje - nie chciałam się odrywać od lektury, dopóki nie poznałam finału! Interesujące były również wątki związane z kondycją psychiczną Libby oraz wpływem dramatycznych zdarzeń z jej udziałem na konstrukcję życia rodzinnego. Autorka z dużą dozą empatii i zrozumienia podeszła do leczenia traumy, pamiętając również o tym, że jest to proces, który wymaga czasu, a więc niektóre zachowania czy myśli bohaterki muszą mieć w tym swoje odzwierciedlenie. Autentyczne były reakcje, odczucia i emocje, co bardzo doceniam. Świetna atmosfera suspensowej grozy przeniesiona do wiktoriańskiej rezydencji. Czyta się jednym tchem - gorąco polecam!

Nie da się ukryć, już sama okładka jest zapowiedzią zarazem fascynującej, jak i otumaniającej lektury, następny jest wstęp powieści, po którym czytelnik doskonale zdaje sobie sprawę, że czeka go mroczna, hipnotyzująca, ale i pełna adrenaliny podróż na pograniczu jawy i snu. Potem jest już tylko lepiej, książka wyróżnia się wyjątkowym napięciem, tajemniczością i magnetyzmem, po otworzeniu, nie sposób przerwać czytania, przepadamy bez pamięci i z zapałem pochłaniamy nakreśloną mroczną historię, robiąc ewentualne przerwy jedynie na drapanie się, spowodowane notoryczną i niepokojącą obecnością dreptających, pełzających, nieobliczalnych insektów w mrocznym domu naszych bohaterek. Bezsprzecznie, Ann Fraistat może pochwalić się bujną wyobraźnią oraz niesłychanym talentem manipulowania czytelnikiem. Umiejętne stopniowanie napięcia nie jest jej obce. Nieświadomy czytający pomału staje się zakładnikiem mrocznej intrygi. Pisarka bawi się z nim w kotka i myszkę, przeraża niepokojącymi opisami niemożliwych do wyjaśnienia zjawisk, po czym na chwilę koi skołatane nerwy, siejąc złudny spokój, po to, by za jakiś czas uderzyć niespodziewanie ze zdwojoną mocą! Taka huśtawka powoduje w końcu, że pochłaniający historię jest w ciągłej gotowości, napięcie niemal pulsuje mu w skroniach, a on nie potrafi się wyciszyć, bo już doskonale zdaje sobie sprawę, że nadciąga potężna burza. Niewyjaśnione paranormalne zdolności masek, mroczny, przerażający dom, a do tego skomplikowane relacje rodzinne i problemy psychiczne, które w tak klaustrofobicznej i paranoicznej atmosferze jeszcze się nasilają... „Dom masek” to niesłychanie klimatyczny, paraliżujący, dopełniony nietuzinkowym wątkiem owadów i „nawiedzonych” masek gotycki horror, który rozkocha w sobie nawet wymagających fanów mocnych literackich doznań. Misternie nakreślona fabuła, otumaniająca, mroczna atmosfera, mistrzowsko stopniowane napięcie, sytuacje niemożliwe do logicznego wyjaśnienia, a w tle mroczny, zaniedbany dom, słynący z bardzo niepokojącej przeszłości. Ta historia Was sparaliżuje, wywoła ciarki na całym ciele i obudzi dawno zagrzebane strachy. Polecam gorąco!