UnOrdinary. Tom 1

Sporo superbohaterskich komiksów za mną. Niejeden z nich koncentruje się na losach nastolatków obdarzonych nadprzyrodzonymi mocami. Jednakże, żadna z dotąd poznanych przeze mnie historii nie poruszała tej tematyki tak ciekawie i wnikliwie jak najnowszy tytuł wydany w ramach imprintu HarperYa, czyli unOrdinary. Akcja komiksu, który od kilku lat regularnie ukazuje się na platformie Webtoon i doczekał się już 336 rozdziałów ma miejsce w fikcyjnym świecie. Fikcyjnym, gdyż wielu ludzi obdarzonych jest tutaj nadprzyrodzonymi mocami. Nasz główny bohater John nie należy jednak do tej grupy osób choć skrywa pewną tajemnicę, która powinna mieć istotne znaczenie w dalszej części tej historii. Pierwszy tom komiksu koncentruje się na pokazaniu nam zmagań zwyczajnego Johna z szkolną elitą posiadającą nieziemskie umiejętności. W związku z brakiem własnych mocy, chłopak jest bowiem dyskryminowany, poniżany, a przez to często musi bronić się ze swoimi rówieśnikami. Często wdaje się w niepotrzebne bójki, wiele czasu spędza u szkolnego lekarza i po prostu próbuje przetrwać w tym nieprzyjaznym środowisku. Na szczęście dla Johna jest przynajmniej jedna osoba, która stanowi dla niego wsparcie. Jest nią Seraphine, niezwykle inteligentna, nie dająca sobie w kaszę dmuchać, a jednocześnie najsilniejsza z uczennic w liceum w Wellston. Dwójkę łączy nietypowa relacja pełna szczerości, ale też częstego przekomarzania się. Najważniejsze jest jednak to, że mogą na siebie liczyć. Jak wspomniałem na wstępie, unOrdinary bardzo ciekawie, w sposób dogłębny przedstawia nam świat nastolatków z super mocami. W pierwszym tomie akcja nie gna na złamanie karku. Autorka pozwala nam wniknąć w szkolny świat licealnych problemów. Choć kwestia nadprzyrodzonych zdolności jest tutaj istotna, to na pierwszy plan wysuwają się bardzo wiarygodne historie dojrzewających ludzi. unOrdinary pokazuje nam wiarygodne problemy codziennego życia szkolnego. Uczniowie spędzają wspólnie czas, psioczą na nauczycieli, a nawet potrafią pokłócić się o zniszczony długopis. Brzmi to bardzo przyziemnie i prawdziwie. uru-chan postarała się by to odpowiednio wybrzmiało, byśmy poczuli się jak uczniowie prywatnego liceum w Wellston. Najistotniejsza jest tu jednak mroczna strona codzienności jakiej doświadcza John. Główny bohater gnębiony jest tylko i wyłącznie z powodu braku posiadania mocy. Jest przez to uznawany za mięczaka, a wręcz za śmiecia, którym można pomiatać. Takie sytuacje mają niestety miejsce na co dzień w wielu szkołach, jedynie z wyłączeniem super mocy. Obraz zawarty w komiksie jest jednak bardzo realny, a przez to mocno oddziałuje na czytelnika, który potrafi utożsamić się z problemami Johna. Powyższy wątek wypada świetnie, ale nie jest to jedyna historia jaką poznajemy w unOrdinary. Ciekawie przedstawia się Seraphine. W końcu to ona jako jedna obdarzona mocą zaprzyjaźniła się z Johnem! Trzeba podkreślić, że początek tej znajomości wcale nie wskazywał na to, że dwójka stanie się sobie tak bliska. Postać dziewczyna doskonale obrazuje nam z kolei kwestię presji z jaką zmagają się uczniowie. Autorka roztacza pewną aurę tajemnicy wokół postaci nastolatki. Można jednak domyślić się, że są wydarzenia z jej przeszłości, które istotnie na nią wpłynęły. Ostatnim z istotnych wątków jest dziejąca się w tle historia grupy, zabijającej obdarzonych nadprzyrodzonymi mocami strażników, walczących z przestępczością. Komiks w pierwszym tomie regularnie przypomina nam, że to zagrożenie jest realne i powoli zbliża się do naszych bohaterów. Tym bardziej, że poznajemy element łączący ze sobą te wątki jakim jest zakazana książka wydana przez ojca Johna. Od strony wizualnej komiks prezentuje się naprawdę przyzwoicie. Autorka stawia przede wszystkim na szczegółowe przedstawienie postaci, nieraz mniej uwagi poświęcając otoczeniu. Według mnie wychodzi to całej historii na dobre chociaż wiem, że niektórzy preferują bardzo detaliczne zobrazowanie zarówno przedstawionego świata jak i bohaterów. Czuć, że w tym aspekcie jest jeszcze miejsce do poprawy, ale ilustracja dobrze pasują do tej opowieści. Pierwszy tom unOrdinary to naprawdę spora część historii do poznania. Choć to ponad 300 stron mangi, wciąż jest tu wiele niewiadomych. Dlaczego John ukrywa przed wszystkimi swoje możliwości? Co wydarzyło się w przeszłości Sery? Dlaczego giną kolejni strażnicy? Wszystkie te sekrety sprawiają, że mamy ochotę poznać dalsze losy bohaterów. Autorka potrafi wciągnąć nas do tej superbohaterskiej opowieści. Jest w niej coś znajomego, a skojarzenia z innymi tytułami (My Hero Academia, Classroom of the elite) będą się przydarzać w trakcie lektury kolejnych rozdziałów. W moich oczach przeważył jednak element oryginalności i wiarygodności w tej fantastycznej mandze.

Komiksy i powieści graficzne to ostatnimi czasy jedna z moich ulubionych form do czytania. Nic więc dziwnego, że widząc tytuł unOrdinary, postanowiłam sięgnąć po ten tytuł jak najszybciej, by sprawdzić, o czym opowiada ta historia. No i co ja mogę napisać... lektura tego komiksu to była prawdziwa przyjemność. John jest uczniem zwyczajnej szkoły, do której chodzi, bo musi. Tam nie cieszy się dużym szacunkiem ze strony swoich rówieśników, głównie ze względu na brak jakichkolwiek nadprzyrodzonych umiejętności. Nastolatek stara się więc pozostawać w cieniu, nie wychylając się zbytnio – to daje mu poczucie bezpieczeństwa. Kiedy jednak rówieśnicy zaczynają podejrzewać Johna o ukrywanie prawdy o jego umiejętnościach, obierają go sobie za cel. Chłopak wbrew swojej woli zostaje wciągnięty w świat intryg, tajemnic, zdrad i ciągłej walki o władzę. Zaczynając lekturę tego komiksu, nastawiłam się na dość lekką, ale jednocześnie ciekawą historię. Już pierwsze strony zdołały mnie wciągnąć, a ja nawet nie zdążyłam się zorientować, kiedy całkowicie weszłam w tę historię i dałam się jej porwać... No cóż, nastawiałam się na taką ewentualność, ale miałam w sobie pewną dozę sceptycyzmu. Główny bohater okazał się całkiem ciekawie wykreowaną postacią. John na początku wzbudził moją litość — jako osoba, która nie posiada żadnych specjalnych umiejętności, która trafiła do społeczności, gdzie każdy takowe zdolności posiada... No czytanie o tym, jak traktowany był przez swoich rówieśników, było dość trudne i wzbudzało mój zdecydowany sprzeciw. Nie mogę mu odmówić jednak pewnej aury tajemniczości, jaka unosiła się wokół niego, a która okazała się... magnetyczna. Cała opowieść opiera się głównie na umiejętnościach poszczególnych bohaterów i walki o to, kto z nich jest po prostu lepszy. Nie brakuje tutaj wątków bardziej pobocznych, jak właśnie brak akceptacji ze strony rówieśników czy tajemnic z przeszłości, ale to te nadprzyrodzone zdolności stanowią tutaj silny fundament dla całości. Choć nie dla wszystkich może brzmieć to interesująco, to moim zdaniem komiks wyszedł bardzo dobrze i równie świetnie się go czyta – strona za stroną, aż do samego, zaskakującego końca. Autorka ma naprawdę dobre pióro oraz kreskę, które stanowiły świetne połączenie i wzajemnie się uzupełniały. Sam sposób rysowania bardzo przypomniał mi styl, jaki można odnaleźć w mandze i chyba też z tego względu tak przyjemnie czytało mi się tę pozycję. No, co tu dużo pisać... To naprawdę dobry komiks i jednocześnie część pierwsza historii Johna. unOrdinary to taka pozycja, po którą sięga się dość spontanicznie, a która sprawia, że po jej skończeniu wciąż wracamy do niej myślami. Właśnie tak mam z tą historią i szczerze liczę na to, że kolejne tomy zostaną wydane jak najszybciej – bardzo chcę poznać ciąg dalszy tej historii. Jeżeli lubicie komiksy i wszelkie powieści graficzne, to myślę, że i ten tytuł przypadnie Wam do gustu. A jeśli dodatkowo lubujecie się w tematyce bardziej fantastycznej... to ta pozycja może okazać się dla Was strzałem w dziesiątkę.

[współpraca reklamowa z wydawnictwem{ “UnOrdinary” jest powieścią graficzną autorstwa Chelsy Han, znanej też pod pseudonimem uru-chan - amerykańskiej rysowniczki, która z miłości do mangi i anime zapragnęła opowiadać i ilustrować własne historie. Już kiedy była nastolatką zaczęła publikować krótkie komiksy. “UnOridinary” od ośmiu lat ukazuje się na portalu Webtoon i za razem jest jednym z najpopularniejszych komiksów na platformie. Już od dawna komiks uru-chan intrygował mnie swoją mangową, a jednak oryginalną kreską, więc wręcz musiałam przyjąć propozycję współpracy od wydawnictwa HarperCollins. Jednak czy treść zachwyciła mnie równie mocno, jak styl rysunku autorki? Na te pytania poznasz odpowiedź w dalszej części recenzji, bo teraz postaram się trochę przybliżyć Ci fabułę. Komiks opowiada historię John’a - chłopaka chodzącego do elitarnej szkoły dla najzdolniejszych uczniów. Jednak jest pewien problem... chłopak w przeciwieństwie do ludzi z swojego otoczenia nie ma nadprzyrodzonych mocy. Uczeń postanawia trzymać się w cieniu, jednak nie wszystko idzie zgodnie z jego planem, a on staje się szkolnym popychadłem. Chłopak coś ukrywa, a jego rówieśnicy obierają sobie na cel odkrycie jego tajemnicy. Sekret John’ego musi pozostać ukryty, w przeciwnym razie szkole grozi kompletna zmiana porządku społecznego i nie tylko. Przez pierwsze 50 stron fabuła komiksu dotyczyła tylko dręczenia John’ego i szkolnych konfliktów, opartych o brutalne walki. Nie ukrywam, że trochę mnie to nudziło. Na szczęście autorka później wplotła inne wątki, które sprawiły, że fabuła nie była już taka mdła, a zaczęła się robić ciekawa i mnie wciągnęła. Uru-chan poprzez postać towarzyszki głównego bohatera porusza ważny problem - ciągłe dążenie do perfekcji, podczas którego zapominamy o swoich najbardziej podstawowych potrzebach. “Dokonałam tego... jestem na szczycie! [...] Dlaczego wszystkim muszę imponować? Dlaczego nie mogę robić tego co chcę?” - słowa wypowiedziane przez bohaterkę w chwili kryzysu zdecydowanie dają do myślenia. Jako ludzie musimy nauczyć się wymagać od siebie, a jednak zachować przy tym zdrowy rozsądek. Niestety droga do tego nie wszystkim przychodzi łatwo i często prowadzi przez zrójnowanie psychiki. Cały komiks jest w kolorze, a grafiki są bardzo dopracowane, dzięki czemu przez cały czas cieszą oko. Rozwinięcie wątku relacji dwójki przyjaciół oraz pojawienie się tajemniczego wroga idealnie dopełniło historię i sprawiło, że jest ona o wiele lepsza. Końcówka komiksu była świetna. Najchętniej od razu sięgnęłabym po drugi tom, który już niedługo będzie miał premierę w Polsce. Pierwszą część “UnOrdinary” oceniam na 4/5.

👺 🧙‍♂️ Manga jak i manhwa były tym co napędzało całe moje nastoletnie jak i studenckie życie. Kiedy innych kręcił marvel albo dc ja byłam po nos zakopana właśnie w tym. Uwielbiam ich klimat, to jak bardzo różnią się stylem od europejskich komiksów. Czy to kolorowe, czy czarnobiałe - często gęsto miały tak zakręcone historie jakich na próżno było szukać w amerykańskich czy polskich odnośnikach. Z tego powodu kiedy dostam możliwość zaopznania sie z webtoonem unOrdinary (mega dziękuję @harper za tą okazję) złapałam za tą manhwę bez zastanowienia. 👺 🧙‍♂️ John to zwykły niczym niewyróżniający się nastolatek jakich wiele. Cały ambaras brzmi jednak w tym, że uczęszcza do szkoły gdzie uczniowie posiadają nadludzkie moce i zdecydowanie niespotykane zdolności. Chłopak przez całą sytuację dla symbolicznego świętego spokoju stara się chować w cieniu. To dzięki temu bohater czuje się bezpieczniej i bardziej znośnie w murach Wellston High. Rodzi się jednak problem innej materii — alienowanie się Johna zaczynają dostrzegać inni uczniowie szkoły, którzy to właśnie z tego powodu obierają chłopaka za cel. To przez to John zostaje wciągnięty w bezwzględna walkę o władzę na terenie szkoły. W ten sposób śmiertelne potyczki, spiski i plany stają się jego codziennością. A wszystko po to, aby stanąć na czele porządku społecznego w szkole.. i nie tylko w niej. 👺 🧙‍♂️ Uru-chan świetnie używa tropu niesamowitych umiejętności, aby opowiedzieć na kartach komiksu problemy tak dobrze znane młodszym odbiorcom. Mamy tutaj bardzo prawdziwie opisane szkolne życie. Narzekanie na nauczycieli, obciążenie nauką, szkolne sprzeczki — który z uczniów tego nie zna? No właśnie. Komiks jest zgrabną formułą, która porusza te problemy w dosyć mroczny sposób, ale jednocześnie niesamowicie prawdziwy. To dlatego przez tą historię płynie się bez żadnych problemów a pierwszy tom historii możecie połknąć jak ja w jeden wieczór. 👺 🧙‍♂️ Jeżeli więc, lubicie mangi albo manhwy a na dodatek milo się wam ogląda kreskówki o super bohaterach czytajcie śmiało! Jeżeli nie lubicie żadnej z powyższych, ale i tak chcielibyście spróbować czegoś nowego to UnOrdinary będzie świetnym wyborem na pierwsze kroki w tym gatunku. Absolutnie nie mogę doczekać się drugiego tomu.

Un Ordinary. Powieść graficzna. Taka kolejna próba przeniesienia mangowych schematów na grunt komiksów z innych krajów. Francuzi robią to od lat, z całkiem fajnym skutkiem w postaci french mang, Amerykanom lepiej zawsze wychodziło inspirowanie się elementami, a nie kopiowanie na całego. A ten komiks to takie kopiowanie właśnie. Dōjinshi właściwie, bo jak inaczej to nazwać? Chyba, że komiksowym odpowiednikiem Animesque. Więc taka kopia, takie udawanie, całkiem znośne dla czytelników w wieku kilkunastu lat, do których jest kierowane, ale nic to odkrywczego czy wartego polecenia szerszemu gronu czytelników. Jak widać po opisie – a widzą to ci, którzy choć trochę komiksem się interesują – wszystko tu jest skądś czerpane. Schemat szkoły i tajemnic to po prostu typowa manga szkolnego życia, okruchów życia – w Japonii znajdziemy tam wszystko, od komedii romantycznych i dramatów, przez historie o dziewczynach w świecie postapo, które zmagając się z zombie próbują wieść normalne życie, po cykle poświęcone dzieciakom spotykającym szkolnego ducha albo wmieszanych w mordercze walki czy rozgrywki. W amerykańskim komiksie dobrze udało się to raz – w „Deadly Class”. Tu jest jak w typowym dziele zrobionym przez fana – odtworzone to, co fan lubi, ale jakoś tak bez inwencji własnej. No ale fanką właśnie jest Uru-chan, czyli Chelsey Han, która ten komiks od lat wrzuca w sieci na Webtoon. No i tu przeniesiono to na papier i tak sobie leci. Teen drama pełną gębą, podlana fantastyką, która jakoś tak ze „Zmierzchem” i tym podobnymi się kojarzy, z szatą graficzną, gdzie wszystko jest piękne i kolorowe, ale w większości dość płaskie (takie w pełni kolorowe wydanie, mało mangowe, kojarzy mi się nieco z „ReLIFE”, ale to jednak w ogóle nie ten poziom, nawet nie zbliżony). Ot komiks dla młodzieży, lekki, prosty, niewymagający. Ale nikt poza grupą docelową nie znajdzie tu wiele dla siebie. Nie mówię nie, ale nie wiem czy sięgnę po kolejną część. Choć samo wydanie należy pochwalić, bo wydawca się postarał. Grafiki, torba na książki i inne prezenty czynią ten komiks atrakcyjniejszym.