Makuszyński. O jednym takim, któremu ukradziono..

„Makuszyński. O jednym takim któremu ukradziono słońce” Mariusza Urbanka to wielowymiarowa opowieść o życiu przeciętym na pół przez historię - poprzez dzieje trzech wojen i jednej rewolucji, ale za to październikowej… Biografia o bon vivancie, który czerpał z życia garściami… O celebrowaniu dni przepełnionych uśmiechem, wypełnionych po brzegi spotkaniami, bezustannym pisaniem literatury także przy kawiarnianym stole (co wcale nie umniejszało jej wartości), niekończącymi się maratonami gry w brydża, wokół wykwintnych alkoholi, bywania wśród pięknych kobiet i gargantuicznych biesiad, o smakowaniu życia przez pięknoducha, któremu wszystko przychodzi lekko – nawet śmierć. Ale też opowieść o tym, jak przewrotny los fika Koziołka Matołka i przewraca jego życie ze złotego awersu kwitnącej i rajskiej Bejgoły w miedziany rewers absolutnej nędzy ludowego Zapiecka. Jak letnia zakopiańska willa Opolanka staje się ostatnim przystankiem biedy pisarza zbyt poczytnego, aby przejść obojętnie nad jego literackimi dokonaniami, ale również zbyt niewygodnego dla władzy ludu pracującego miast i wsi, bo pamiętającego i z drobiazgową dokładnością opisującego słońce w kapeluszu przedwojennego, sanacyjnego świata. To kolejna już kolejna, po choćby „Brzechwie nie dla dzieci”, „Wieniawie”, „Broniewskim”, „Kisielewskich”, Wylęknionym bluźniercy – Tuwimie” czy „Genialnych” – ze wszech miar niezwykła - z całej serii wyjątkowych „biografii intelektualnych”, spisanych przez Mariusza Urbanka. Książka, po której przeczytaniu zapomnieć tę opowieść jest rzeczą zgoła niemożliwą.

Książkę o Makuszyńskim przeczytać należy. Trzeba. Warto.

PS. Wciąż mam nadzieję, że - jak mawiał Woland w „Mistrzu i Małgorzacie” Bułhakowa – „rękopisy nie płoną”, a skoro tak, to może jeszcze kiedyś – na przekór logice dziejów – odnajdziemy jeszcze kiedyś zaginiony rękopis drugiej części „Szatana z siódmej klasy”?

Mariusz Urbanek, to obecnie bez wątpienia jeden z najlepszych autorów biografii, dopracowanych, świetnie napisanych, bogato udokumentowanych. Każda kolejna jego książka to pewny bestseller.

Nic więc dziwnego, iż książka Makuszyński O jednym takim któremu ukradziono słońce zainteresowała mnie gdy tylko pojawiła się, jako nowość w księgarniach.

Bohater Urbanka, to autor najpoczytniejszych książek dla młodych czytelników, ojciec Koziołka Matołka. Jego twórczość znają w zasadzie wszyscy. Jego samego - prawie nikt.

Urbanek próbuje to zmienić.

W książce podaje wiele arcyciekawych i nieznanych dotąd fakt.ów, które świadczą o tym, iż Makuszyński był niezwykłym, wyprzedającym swoja epokę człowiekiem. Świadczą o tym przede wszystkim jego książki tworzone w czasie, gdy awanturnicze książki tworzono tylko dla chłopców i oni także byli ich bohaterami. Autor Szaleństw panny z mokrą głową zachowywał się inaczej, nowatorsko.

Mimo, iż bohaterkami wielu jego książek były kobiety, dziewczęta, podlotki, a kolejne żony pisarza były wspaniałymi, mądrymi, zdolnymi kobietami, sam Makuszyński znany był ze swojego antyfeminizmu.

Jak twierdzi Urbanek, z jego bohatera, szybko wyglądającego jak podtatusiały wujek, wychodził mizogin, którego nie dało się opanować.

Ale to nie jedyna sprzeczność w naszym bohaterze. Mimo, iż tworzył dla dzieci, dzieci nie lubił. Ot kolejny paradoks. A jest to dopiero początek sprzeczności w Makuszyńskim, jego mniejszych i większych wad. O innych przeczytacie w książce.

Biograf opowiada naprzemiennie o życiu i twórczości autora Awantury o Basię. Co istotne, porusza kwestię nie tylko tych znanych dzieł Makuszyńskiego i historii ich powstania. Urbanek opowiada o całym jego pisarza, twórczości, a zaczyna od pierwszych, może trochę grafomańskich wierszy, które Kornel tworzył od 11. roku życia.

Ważnym jest, iż Urbanek twórczość Makuszyńskiego miesza z życiem pisarza, a to wszystko umieszcza na tle burzliwej epoki, w której przyszło mu żyć i tworzyć. Szczególnie jest to ważne w rozdziale Żydki, żydy, żydzięta.. w kontekście sytuacji w jaka miała miejsce wtedy w Polsce. Ale nie tylko o ten rozdział chodzi. Opowieść o Makuszyńskim to miks ciekawych, nieznanych faktów, elementów socjologiczno-psychologicznych, wtrętów o ówczesnym życiu, a to wszystko otoczone ciekawymi wtrętami historycznymi.

Po książkę bez wątpienia warto sięgnąć. Nie jest gruba, jak wcześniejsze biografie autorstwa Mariusza Urbanka, ale warta przeczytania. Jednak ostrzegam, po lekturze nic nie będzie takie samo, a Twórca Szatana z siódmej klasy z pewnością nie pozostanie w pamięci, jako przemiły, cudowny człowiek.