Projekt Riese

Tak jak lubię książki Remigiusza tej nie jestem w stanie kontynuować. Naprawdę cowid szczepionki. Mam dość tego na co dzień żeby czytać te bzdury. Oto moja opinia.

Projekt Riese był pierwszą książką Remigiusza Mroza, która przeczytałam - jeśli inne są tak dobre, to z chęcią przeczytam więcej :D Książkę dosłownie pożarłam w 2 dni - tak bardzo mnie wciągnęła. Wartka akcja, wiele zwrotów akcji, historia bardzo ciekawa i bliska. Polecam ❤️

"Projekt Riese" jest literackim fenomenem. Mróz stworzył kolejne dzieło, z którym nie można się rozstać do ostatniej kropki. A nawet dalej, bo posłowie jest równie wymyślne jak sama historia trajektorii. Autor wciąga czytelnika do podziemnego miasta. Mknąc podziemnymi tunelami Riese mamy szansę poznać historię największego projektu nazistowskich Niemiec. Dołączamy do pięcioosobowej grupy, niewiedząc kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. Z wypiekami na twarzy przemieszczamy się między alternatywnymi światami, doświadczając konsekwencji różnych wyborów. Wyboistymi ścieżkami docieramy do finału, wciąż nieświadomi, czy to happy and, czy początek najgorszego horroru. Genialny temat, wartka akcja, świetnie zarysowane postacie, potężna dawka emocji i nieprzewidywalność. Nie mogę też zapomnieć o miejscu, które nadaje historii aurę tajemniczości, brutalności i obłędu. Remigiusz Mróz jak zwykle wywiódł mnie w pole, po raz kolejny nie pozwolił przespać nocy i wciąż wybrzmiewa w mojej głowie.

Moim zdaniem jedna z najlepszych książek Mroza. Zaczyna się od BUM a potem napięcie cały czas rośnie. No i jak zawsze, nie da się przewidzieć co dalej, bo są niespodzianki, zmiany, zaskoczenie. Nie opisuję książki, bo to można znaleźć w innych recenzjach i nie chodzi mi o to, by ją tu streszczać, tylko zachęcić do przeczytania, co czynię. Czytać zacząłem w niedzielę, skończyłem dziś - we wtorek. To jedyny minus ... książka starczyła na 3 dni, no bo "jeszcze tylko jeden rozdział .." i tak się szybko skończyło czytanie.

Po Forście i Chyłce zawsze mówię sobie "Boże, co ten człowiek ma w głowie", po Riese pomyślałam "Boże, co on bierze?" :D A tak już całkiem poważnie, Projekt Riese to właściwie opowieść o 4 bohaterach, którzy podróżują po różnych trajektoriach czasu. Sam wątek projektu Riese jest raczej tylko tłem do całej historii, ale jak zapewnia sam Autor w posłowiu przytoczone informacje nt. Riese są prawdziwe. Bohaterowie są świetnie wykreowani, wyraziści, ale nie są tak ważni, jak pytania, które padają "między wierszami". Czy sprzymierzyłbyś się z Hitlerem dla lepszego i spokojnego życia i brał udział w zbrodniczym procederze? Czy może brak Twojej zgody na zbrodnię hitlerowską wziąłby górę, ale skazał wielu ludzi na śmierć? Nic tak nie uderza jak argumenty bohaterów, z którymi trzeba się zgodzić, zarówno z jedną jak i drugą stroną. To w tym wszystkim jest kluczowe i mam wrażenie, że to dylemat, na który niewielu z nas będzie umiało odpowiedzieć 🤔 Podróż po różnych trajektoriach pokazuje jak ważne są każde, nawet z pozoru niewiele znaczące decyzje. Tutaj pojawia się pytanie "co by było gdyby...?" 🙂 tutaj wyobraźnia Remigiusza Mroza doskonale zadziałała i jego pomysły np. na to kto mógłby być prezydentem Warszawy, premierem czy choćby pomysł na nowoczesne samochody wywołuje uśmiech i podziw jednocześnie. Raczej pewne jest, że po przeczytaniu książki niejeden czytelnik z automatu zacznie rozkminiać co by się stało gdyby wybrał inna ścieżkę w życiu, podjął inną decyzję. Po przeczytaniu na okładce "covid" pomyślałam, że z jednej strony fajnie, może być ciekawe. Z drugiej jednak strony zaczęłam się obawiać czy środek pandemii to dobry czas żeby czytać o... pandemii. Sama tematyka koronawirusa nie jest na szczęście tak uciążliwa. Występuje, bo to napędza bohaterów do działania, ale na pewno nikogo ta opowieść nie zirytuje bardziej od obecnie napływających info dostępnych w prasie czy social mediach. Czytałam komentarze czytelników, że to sci-fi i muszę przyznać, że trochę mi skrzydełka opadły. Nie jestem fanką tego gatunku, ale Riese na szczęście jest w tym lekki i przyjemny. Nie odrzuca, nie latają potwory, nie ma Harrego Pottera ani świetlistych mieczów. Przekonał nawet mnie. Rzecz, która mnie ujmuje we wszystkich książkach Remigiusza to poczucie humoru. Po prostu ubóstwiam tego człowieka za jego poczucie humoru, które nie jest oczywiste, jest zaskakujące i trafnie nawiązuje do rzeczywistości. Przyda się w obecnych czasach trochę uśmiechu. Jakąkolwiek by się nie wzięło książkę Remigiusza to na pewno wywoła uśmiech, w skrajnych przypadkach można parskać ze śmiechu (te też są nierzadkie). Mega mi się spodobała gratka dla fanów twórczości Remigiusza w postaci wspomnienia o innych bohaterach. Nie da się nie uśmiechnąć! Nawet sam autor troszkę żartuje z siebie w fragmencie, w którym jedna z bohaterek opowiada o ekranizacji Chyłki na podstawie prozy Remigiusza Mroza, na co jej partner odpowiada "nie kojarzę pisarza" :D Ogólnie polecam z serducha. Nawet, jeśli ktoś nie lubi fantastyki. Po prostu warto spojrzeć na świat z nieco innej perspektywy a ta książka do tego prowadzi 🙂