Kółko się pani urwało

W mieszkaniu starszej, upierdliwej pani dochodzi do włamania i kradzieży. Bohaterka pomimo wezwania policji na własną rękę postanawia odnaleźć sprawcę, czym pakuje się w o wiele większe tarapaty. Czy pomimo zagrożenia życia uda się jej wywinąć i rozwiązać zagadkę z którą nawet policja nie daje sobie rady? Przeczytajcie. Śmiechu nie zabraknie! Wszak to komedia.



Na pierwszy rzut oka najbardziej charakterystyczną cechą książki "Kółko się pani urwało" jest jej bohaterka. Starsza, irytująca, wręcz wkurzająca pani, widząca wady, błędy i niedociągnięcia u wszystkich wokół, tylko nie u siebie. Bohaterka jest dzięki temu karykaturalnym przedstawieniem stereotypu osoby w jej wieku i sytuacji. Samotna, nieprzyjazna, czym jeszcze bardziej odpycha od siebie innych, pozostawiona sama sobie przez najbliższych. W treści nie brak sytuacji zabawnych, ale w większości jest to jednak śmiech przez łzy, zwłaszcza w kontekście całościowej sytuacji. Poza wątkami kryminalnym i komediowym treść książki zwraca uwagę na kilka ważnych spraw. Samotność w starszym wieku, opuszczenie, również karykaturalnie przedstawiona nieporadność policji, ale też ceny żywności, czas oczekiwania na wizytę u specjalisty, czy szeroko ukazany proceder prywatyzacji kamienic i działania kamieniczników. Nie mogło obyć się oczywiście bez wzmianki o zamordowanej i spalonej Joli Brzeskiej, warszawskiej działaczce lokatorskiej. Z pozoru błaha komedia pokazuje nam z czym muszą się zmierzyć mieszkańcy i mieszkanki Warszawy, szczególnie w podeszłym wieku.

Czy polecam? Tak. Dla fanów i fanek komedii kryminalnych, ale też dla osób którym bliskie są problemy społeczne, tym bardziej jeśli chcecie zapoznać z nimi innych w "delikatniejszy" sposób.

Kupiłam tą książkę zachęcona atakującymi mnie zewsząd reklamami, uznałam, że skoro jest tak wspaniała, to kupię od razu oba tomy.
Cóż mogę rzec... jestem rozczarowana. Gdyby nie peany na jej cześć, może nie spodziewałabym się, że doprowadzi mnie do łez ze śmiechu, jak zapowiadali... Będzie fajnie-mówili :)
Wychowałam się na książkach Joanny Chmielewskiej, płakałam ze śmiechu przy "Lesiu" i wielu innych jej książkach, a ten autor Pani Chmielewskiej do pięt nie dorasta. Zresztą nie tylko ta autorka potrafiła mnie rozśmieszyć.
Cykl o szalonej staruszce może jest trochę śmieszny, ale w odbiorze książek przeszkodziły hurraoptymistyczne recenzje. Czytając każdy tom czekałam na te zapowiedziane fajerwerki humoru, które okazały się ledwo pełgającymi iskierkami. Nie doczekałam się. Szkoda.

Niezwykle wciągająca i przezabawna historia.

Książka lekka, przyjemna,przeczytałam jednym tchem. Początkowo nie podobalo mi się, w jaki sposob zostala przedstawiona bohaterka, pomyslalam, ze na sile zrobiono z niej starsza panią niedostosowana do rzeczywistosci, z korej wszyscy mogliby szydzic...zdanie szybko zmienilam...sposób jej bycia i beztroskie podejscie do życia sprawiły, że bawiłam się śmiejąc się w głos. Fantastyczny relaks..polecam

Kiedy widzisz na okładce książki tytuł od czapy, wiedz, że coś się wydarzy... Debiut Jacka Galińskiego budzi różne emocje wśród czytelników, ale nie przeglądałam recenzji przed lekturą. Po prostu zobaczyłam okładkę, przeczytałam tytuł i wiedziałam, że muszę ją mieć. Czy warto było? Po mojej ocenie widać, że jak najbardziej. Bo mnie się, proszę Państwa, Zofia Wilkońska bardzo spodobała.

Główna bohaterka to żywotna emerytka, która nie rozstaje się ze swoim wózeczkiem zakupowym. Groteskowa, ironiczna, trochę zarozumiała, z obrazem siebie i otoczenia kompletnie nie przystającym do rzeczywistości. Czasami o czymś zapomni, a innym razem zapamięta coś na mur-beton. Jak to starsza pani, która mieszka sama i w większości wypadków musi liczyć głównie na siebie. Również w kwestiach finansowych, więc i jej interesujące sposoby na oszczędzanie pojawią się w tekście. Kiedy pewnego dnia kobieta staje się ofiarą przestępstwa, a organa ścigania nie spieszą się, by ująć sprawcę, pani Zofia postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Niestety, nie wszystko idzie po jej myśli. Jednak Wilkońska nie poddaje się, a wręcz przeciwnie. Kolejne trudności tylko dodają jej energii i budzą u niepozornej emerytki całe pokłady kreatywności. Co Was czeka, jeśli sięgniecie po tę powieść? Spodziewajcie się włamania (i to nie jednego!), trupa i porwania. O reszcie atrakcji nie wspomnę ;-)

Akcja jest dynamiczna, pełna zwrotów i zabawnych sytuacji. Nie przeszkadzały mi nawet wulgaryzmy, które pojawiły się w dialogach staruszki z pewnym oprychem. Były po prostu na swoim miejscu, dodając atmosferze pazura.

Narracja w tej książce niesamowicie przypadła mi do gustu. No i co z tego, że fabuła jest dość przewidywalna? Myślę, że to nie zawsze ma największe znaczenie. Kiedy o swoich działaniach opowiada Zofia Wilkońska, człowiek cieszy się nieprzerwanym pasmem humoru. Próbowałam wybrać jakiś cytat dla potwierdzenia mojej tezy, ale nie mogłam, ponieważ podobały mi się WSZYSTKIE dialogi :D Dodam tylko, że najlepiej nie czytać tej książki publicznie. Ciągłe chichranie się w trakcie czytania mogłoby wywołać u potencjalnych obserwatorów skojarzenia dalekie od tych związanych z lekturą ;-)

Polecam tę powieść każdemu, kto lubi lekkie, żartobliwe historie kryminalne i nietuzinkowych bohaterów. Naprawdę warto poznać panią Zofię (chociaż może niekoniecznie w realnym życiu, ponieważ niektóre cechy jej charakteru mogą być trudne do zaakceptowania na dłuższą metę :D). Mam nadzieję, że to nie było nasze ostatnie spotkanie.

Swietne połaczenie komedii z kryminałem.Autor ma rzadko juz spotykane poczucie humoru, niektore dialogi, czy przemyslenia Pani Zosi to majstersztyk.Bardzo barwna postac. Polecam na poprawe humoru.

Przede wszystkim pomysł opisania historii z punktu widzenia wścibskiej sąsiadki emerytki to strzał w dziesiątkę. Pierwszy raz z czymś takim się spotykam i jestem zachwycona.
Humor bardzo zabawny i aktualny, często wręcz czarny! Polecam osobom szukającym lekkich, ale napisanych z polotem powieści.

Ma swój indywidualny charakter, czegoś podobnego nie pamiętam. Zachwycająca narracja w pierwszej osobie - uroczej starszej pani, której strach się bać. Komedia przednia, od pierwszych stron łzy w oczach ze śmiechu. Wątek kryminalny też nie kuleje bynajmniej!