Tajemnica Rydlińskiego Lasu

Niesamowita książka. Kolorowa a jednocześnie mroczna i tajemnicza. Akcja wciąga od pierwszej strony do ostatniej.

Doskonała. Czyta się lekko, historia jest pomysłowa, postaci barwne. Są tematy lekkie i trudne. Duża dawka humoru, lekki dreszczyk. Bardzo dobra literatura dziecięca - moja 8-latka jest zachwycona.

Trochę straszna, ciekawa i nietuzinkowa. Polecam!

Właśnie skończyłam czytać i muszę powiedzieć, ze z Helenką miałyśmy czasem ubaw co niemiara, a mianowicie Naszym ulubieńcem jest Churchill, ale nie powiem kim jest i jakie rzeczy wyprawia mogę tylko rzecz, że i wam skradnie serce :p Nasza mała bohaterka czyli Poppy po śmierci mamy jedzie zamieszkać na jakiś czas z babcią do miasteczka o nazwie Sadz. Jak większość babć ta ma nietuzinkowe wymagania i jedyne co mogę zdradzić to, to ( i tutaj moja Helenka tez tak chce zrobić :p) to Nidy, przenigdy nie ścierać kurzy z parapetów  (teraz mam mały kłopot z czystością w jej pokoju) kostki cukru mają być zawsze pod kluczem, pranie ma być ściągnięte maksymalnie przed 6:00 czyli 18:00 nawet jak jest mokre, okna na noc zamknięte na zasuwkę i zasłonięte zasłoną. Oczywiście nasza babcia ma jeszcze wiele innych fajnych zakręconych pomysłów, ale jak już wiecie to ja wam tego nie zdradzę :P W całym miasteczku istnieje przesad, że w lesie dochodzi do tajemniczych porwań, które nie są wyjaśnione min. od jakiegoś czasu giną dzieci, albo ktoś lub coś spowodowało u nich zmiany w postaci braku koloru włosów, albo oczy są szare, mdłe, bez naturalnego koloru, jakie dziecko miało wcześniej, dziecko znika ze swojego łóżka, bądź w momencie, kiedy ktoś pływa w dziwny sposób znika! Książka dedykowana dla dzieci, ale i starsi, dorośli będą mieli niezła przygodę. Są momenty, które dają do myślenia tak dla samych siebie w naszym codziennym życiu chociażby trud włożony w rozwiązanie jakiejś tajemnicy i pokazanie, ze nie ma niczego, czego nie dałoby się wyjaśnić. Urzekła mnie zawziętość i dobre serce Naszej Poppy oraz z czasem poznanego przyjaciela zwanego Erasmus. Jest moment w książce, który uwielbiam, a mianowicie nie oceniaj kogoś po tym jak się zachowuje, jak wygląda, bo według Erasmusa jest biedny (tak duchowo) chłopak nie przejmuje się docinkami od innych osób i tego nasza bohaterka nie potrafi zrozumieć. W książce jakby tak się zastanowić poruszona jest kwestia alkoholizmu, samotności oraz brakiem tolerancji wobec inności. Poppy z Erasmusem tworzą niezła ekipę, której udaje się…? No tutaj już sami się przekonacie. Nie ma strony, która by nudziła. Czyta się lekko i czasem śmiesznie. Moja Helena ma 7 lat i jak sama mówi bardzo chce takie przygody czytać tzn. mama czyta, a Ona wymyśla zakończenie danej sceny.

Kolejna, niesamowicie ciekawa książka z dreszczykiem. Mroczny las, stwory, tajemnice i dzieci, które z niewiadomych powodów znikają… Poppy po śmierci mamy przenosi się do małego miasteczka do swojej babci Buni. Zasady, które panują w jej domu są dla dziewczynki co najmniej dziwne – pranie tylko przed 6 rano, cukier trzymany pod kluczem, i zakaz … wycierania kurzu z parapetów… Ponad to od jakiegoś czasu w miasteczku znikają dzieci. Kończą się wakacje Poppy idzie do szkoły, gdzie poznaje Erazmusa. Wspólnie postanawiają, że muszą stawić czoło wydarzeniom w miasteczku. Razem pokonują las i odkrywają jego tajemnice… Czytałyśmy z zapartym tchem. Przekaz, który płynie z lektury książki warto sobie wziąć do serca – jeśli ma się przy boku właściwe osoby, każdy problem i każdą tajemnicę można odkryć i rozwiązać… Książka dedykowana dla dzieci w wieku 7-13 lat, ale muszę przyznać, że przy lekturze bawiłam się wyśmienicie… Było strasznie, było mrocznie i było tajemniczo….