Czapkins. Historia Tomka Mackiewicza

Najbardziej trafne podsumowanie historii Tomka Mackiewicza wygłosił Adam Bielecki: ? Z historii Tomka wybrzmiewa przesłanie, że jeśli chcesz coś zrobić, masz marzenie, to realizuj je. Rób to, zamiast siedzieć, mądrzyć się, gadać, że się nie da, zasłaniać się milionem wymówek. Tomek mówi, że może wejść na Nanga Parbat w zimie, a potem po prostu tam jedzie i przekonuje się, że się nie da, że trzeba coś zrobić. Wytrwałość, z jaką dążył do tego celu, to lekcja, że jednak się da?. A że czasami realizacja celu kosztuje życie, to już inna sprawa. Nie da się ukryć, że Czapkins to postać kontrowersyjna. Z jednej strony z sercem na dłoni, starał się każdemu pomóc, a z drugiej bezwzględnie dążył do realizacji swoich celów, niejednokrotnie kosztem najbliższych, licząc, że w ten sposób polepszy byt swojej rodziny. Przekonywał wszystkich, że uda mu się zdobyć szczyt Nanga Parbat zimą pomimo braku sprzętu, pieniędzy, doświadczenia, a może nawet kondycji. Budził ambiwalentne uczucia wśród kolegów himalaistów. Książka dobrze jest napisana, lekko się czyta, chociaż o sukcesie i zimowym wejściu na szczyt jest naprawdę niewiele. Autor, tak jak wszystkie media skupił się na akcji ratowniczej i rozmyślaniach, czy można było zrobić coś lepiej. Polecam.

"Czasami w górach zimą mam wrażenie, że uczucie wolności nie jest stanem umysłu, ale czymś, co wykracza poza myślenie, poza umysł... To jest ulotne. To absolutna wolność, w nią wierzę. To coś, co czuję, i to jest prawdopodobnie przyczyna, która pcha mnie za każdym razem do powrotu tutaj."

Natychmiastowa refleksja po przeczytaniu książki, jak niewiele wiedziałam o Tomku Mackiewiczu zanim sięgnęłam po biografię. Imponuje podejście Dominika Szczepańskiego do wyjątkowo rzetelnej dbałości o szczegóły, co cenne, staranności w uchwyceniu wielu warstw i perspektyw. Prawdziwy obraz człowieka, bez zbędnego lukrowania, wybielania, umniejszania i oceniania. Czuje się istotę ludzkiego życia, jego złożoność i niejednoznaczność, a przy tym transformację stylu życia i spełniania się. Wady i zalety, klęski i sukcesy, bunt przeciwko szufladkowaniu i imponujące podporządkowanie pasji. Demony dzieciństwa, młodzieńcze błędy, próby stabilizacji i spełniania rodzicielskich funkcji. Echa trudnej przeszłości, uzależnień, długów, śmierci dziecka, perturbacji w związkach. A nade wszystko, obsesyjne wręcz zogniskowanie na zdobyciu Nanga Parbat na własnych zasadach.

I właśnie to intensywne nasycenie biografii klimatem gór, opisy kolejnych wypraw, bardzo mi odpowiadały, tym bardziej, że narracja plastyczna i emocjonująca. Od dawna podziwiam ludzi ogarniętych pasją zdobywania ośmiotysięczników, wydają się sięgać nieba, jednak ta publikacja pomogła mi jeszcze bardziej zrozumieć ich pragnienia i wyzwania. Jeśli ktoś kwestionuje taką formę życiowych prób, to książka sprawi, że pojawią się wątpliwości, a być może zmieni się również nastawienie. Czyta się szybko, z przyjemnością, zaangażowaniem, pomagało w tym logiczne ułożenie materiału i płynne przejścia między jego częściami. Ciekawie przybliża postać Tomka Mackiewicza, poprzez oddanie mu głosu z pozostawionych zapisków, wspomnień znajomych i przyjaciół, a także wypowiedzi kobiet bliskich mu na różnych etapach życia.

Wyłania się frapująca osobowość, rozdarta między ambitnymi marzeniami a codziennym życiem, wypełniona rozterkami, nieco zagubiona, ale bardzo wrażliwa, otwarta na potrzeby innych, potrafiąca słuchać, współczuć i pomagać. I ten niezwykły szacunek do wolności, prawa do indywidualizmu i dokonywanych wyborów. Góry jako okazja do odnajdywania równowagi, poznawania własnych granic, zmierzenia się z czymś niewykonalnym, stawienia czoła ekstremalnym sytuacjom, rozmawiania z sobą samym, dające poczucie życia, szczęścia i wolności. Nanga Parbat pozwoliła spojrzeć na świat z jej wierzchołka, ale Feri upomniała się o wieczne towarzystwo. Warto podkreślić, że biografia wzbogacona została licznymi kolorowymi zdjęciami, zamieszczonymi w przemyślanych miejscach, ich obraz zgadza się z wymową treści.

Niezwykła książka, naprawdę. Spodziewałam się newsików, jakichś sekrecików, tajemnic. NIC z tych rzeczy. To rzetelny reportaż o człowieku, którego niby zna cały kraj, a który nie powiedział o sobie do końca nic. NIEZWYKŁA KSIĄŻKA~!

Mówią: nie oceniaj książki po okładce, a mnie właśnie ona zachęciła do zakupu i co? Strzał w dziesiątkę! Bo oprócz genialnej okładki jej wnętrze rozkłada na łopatki. Majstersztyk reporterski, w którym widać wielkie zaangażowanie autora, który dotarł w tak wiele miejsc, do tak wielu ludzi, aby dać nam obraz Mackiewicza widziany oczami najbliższych. Sumienność reporterska, emocje towarzyszące czytaniu sprawiają, że pozycja ta wyróżnia się na tle innych o podobnej tematyce.

Jestem po lekturze i nie wiem nawet od czego zacząć. Niedawno, chyba Wyborcza opublikowała wywiad z wdową po nim, ten wywiad mną wstrząsnął i przyznaję- oceniłam tego młodego człowieka jako szaleńca, który w imię tego zostawil dzieci. Ale potem dostałam tę książkę i ona odmieniła moje zdanie. To niezwykła, wspaniała, wielowymiarowa i...nigdy nie opowiedziana tak jak tu historia. Sprawiedliwa. Nie oceniająca. Czytałam i płakałam, później dałam córce. Bardzo polecam, to niezwykła ksiażka, po której coś się w człowieku zmienia.