Smak miodu

„Zapach seksu to marchewka na kiju, która prowadzi mnie na tym świecie” wyznaje bez pruderii autorka. Nie sposób odmówić doprawdy nietuzinkowego temperamentu. Tym bardziej, że cała książka stanowi wyraz jej wyzwolonej kobiecości, definiowanej poprzez ciało i na ciele poprzestającej. To ono bowiem stanowi dla niej jedyny punkt odniesienia, poza nim nie istnieje żaden wyższy kanon wartości, do którego mogłaby się odwołać. Jak otwarcie przyznaje, jej wartości etyczne nie mają nic wspólnego z moralnością świata zewnętrznego. Świata tym bardziej wrogiego, że tkwiącego w „seksualnym okresie kamienia łupanego”, kiedy tabu spowija jeszcze wszelkie tematy związane z miłością cielesną. Kobieta, dla której wartość podstawową stanowi pożądanie i która osiągnęła najwyższy bodaj stopień świadomości seksualnej, wykracza niejako przeciwko swojej kulturze, tak sprytnie maskującej wszelkie niewygodne jej zdaniem kwestie. A kultura to wyjątkowo konserwatywna, hołubiąca tradycję i sprzeciwiająca się ostentacyjnemu obnoszeniu z własną płciowością. Seks - Historia przemilczana, jakby jej nigdy nie było. Seks, odkrywany w zaciszu małżeńskiej sypialni, nieuświadamiany na czas i spowity tajemnicą niczym najcięższy z grzechów. I tak od wieków i zapewne na wieki.

Autorka zagłębia się w klasycznych pismach arabskich okazuje się na tyle fascynujące, że z czasem jest ona w stanie cytować ich obszerne fragmenty. Nie tylko nie tłumi to jej fizycznych pragnień, ale wręcz je wyzwala – oto od teorii przechodzi ona do praktyki, nie oglądając się na żadne konwenanse. Kolejni kochankowie utwierdzają ją w przekonaniu, że to ciało jest jej inteligencją, świadomością i kulturą, że szczęście ciała jest jedynym szczęściem, jakiego można zaznać.

Smak miodu to książka pasjonująca, dokumentująca przełom, jaki rozgrywa się w świadomości kobiety arabskiego pochodzenia. Autorka swoją książkę kwituje zdaniem, iż to nie jej życie było skandalem – skandalem była tajemnica. Tajemnica, uparcie spowijająca oczywistości.