Żadanica. Lipowo. Tom 14

Czytam tę sagę od samego początku. Ostatnie części nieco mnie zawiodły, po tym co na początku sprzedawała mi autorka, czułam spory niedosyt. Na szczęście "Żadanica. Lipowo. Tom 14" pozytywnie mnie zaskoczyła Mroczna i narastająca grozą opowieść, w której autorka zastosowała znaną od tysięcy lat taktykę upakowania całej akcji powieści w jednym dniu. Jak na popularne książki kryminalne, widać tu duże doświadczenie autorki, ale również swobodę autorki. Może po 14stu książkach poczuła się już na tyle pewnie, że zaczęła się bawić formą. Bardzo mnie to cieszy i czekam na więcej, o ile nie jest to ostatnia cześć sagi. Miejmy nadzieję, że nie, po tym co zaserwowała nam Puzyńska.

Czytam tę sagę od samego początku. Ostatnie części nieco mnie zawiodły, po tym co na początku sprzedawała mi autorka, czułam spory niedosyt. Na szczęście "Żadanica. Lipowo. Tom 14" pozytywnie mnie zaskoczyła Mroczna i narastająca grozą opowieść, w której autorka zastosowała znaną od tysięcy lat taktykę upakowania całej akcji powieści w jednym dniu. Jak na popularne książki kryminalne, widać tu duże doświadczenie autorki, ale również swobodę autorki. Może po 14stu książkach poczuła się już na tyle pewnie, że zaczęła się bawić formą. Bardzo mnie to cieszy i czekam na więcej, o ile nie jest to ostatnia cześć sagi. Miejmy nadzieję, że nie, po tym co zaserwowała nam Puzyńska.

Autorka wspaniała, znana i szanowana przez wielu czytelników i czytelniczek, ale także krytyków i krytyczki. Jedna z pionierek polskich, kobiecych kryminałów z folklorystycznymi akcentami. Przynajmniej ja zawsze patrzę na nią jako intrygującą i zaskakującą, ale także wspaniałą postać żeńskiej literatury. Żadanica. Lipowo. Tom 14 lekko mnie przeraził. Zadałam sobie pytanie, czy to nie jest już za dużo? Czym jeszcze może mnie autorka zaskoczyć w tej sadze? I choć domyśliłam się rozwiązania tajemnicy to i tak uważam, że warto było po nią sięgnąć. Może nawet bardziej niż po poprzednie. Wybitny zabieg, pokazujący kunszt autorki, że cała akcja toczy się w ciągu jednego dnia - niczym dzieła antyku i ich zasada trzech jedności.  

[ RECENZJA ]

Katarzyna Puzyńska „Żadanica”

Wyd. Prószyński i S-ka

Po wielu przygodach, tragediach i utracie bliskich, Lipowo wraca powoli do normalnego, codziennego życia. Przekonane, że pewne sprawy zostały zamknięte a winni odbywają zasłużoną karę, malowniczą wioskę opanowują tym razem tajemnicze maltanki.

Daniel Podgórski będąc już na emeryturze postanawia rozwinąć agroturystykę. Czeka na pierwsze klientki, z którymi jak się okazuje ma wywoływać duchy. W tym samym czasie pokolei giną kolejne osoby.

Kiedy ofiarą żadanicy pada dziesięcioletnia Dagna, postać wiedźmy, staruchy i kobiety z lasu staje się realna.

Nikt nie podejrzewa, kto tak naprawdę stoi za zbrodniami. Choć każdy ma motyw i kieruje się chęcią zemsty, to czuje się jednocześnie bezkarny i bez winy.

Czy żadanice naprawdę posiadają tajemniczą moc? Czy ludzkie pragnienia potrafią sprawić, że tracą oni świadomość i jasność logicznego myślenia? Do czego otarcie doprowadzić rządzą zemsty? I co najważniejsze, kim okaże się autorka maltanek????

Pełna pytań, emocji i fantastycznie operująca czytelnika najnowsza postać Kasi Puzyńskiej to moim zdaniem najlepsza cześć serii o Lipowie. Trzymająca w napięciu do ostatniego zdania. Wypełniona zwrotami akcji po brzegi i scenami niczym z rasowego horroru to to, co idealnie trafiło w moje serce!

Mocna! Odważna! Niepowtarzalna!

Nie ma wątpliwości, że podczas czytania „Żadanicy” w głowie myśli wirują jak szalone, tworząc wir, burzę i huragan.

Totalny odlot, zaskoczenie i pragnienie więcej, więcej i więcej. Niecierpliwe oczekiwanie na rozwiązanie zagadek i uzyskanie odpowiedzi na wciąż rodzące się pytania.

Ja również podczas czytania stworzyłam własną maltankę szepcząc jej do ucha, by spełniła pragnienie moje i czytelników Kasi.

Ekranizacja Lipowa! To się musi wydarzyć!

10/10!

Chylę czoła @puzynska i @proszynski_wydawnictwo w podzięce za egzemplarz i przygodę z innego wręcz wymiaru.

Zapomniałam, że żyję! 😉

Daniel Podgórski, młody ale już emerytowany policjant, po dramatycznym odejściu ze służby otwiera agroturystykę. Jakie było jego zdziwienie gdy pierwsi goście zaprosili go na… seans spirytystyczny. Mężczyzna nie jest zachwycony tą propozycją, ale chce aby turyści byli zadowoleni z pobytu w domku. Podczas seansu nic nie idzie tak jak powinno. W pewnym momencie seans i następujące po nim wydarzenia wymykają się spod kontroli. Daniel wie że, pełnia myśliwych to wieczór, kiedy wszystko zdarzyć się może.

„Ile złego może wydarzyć się w jedną noc… Zegar tyka.”

Żadanica to czternasty tom historii o mieszkańcach Lipowa. Od początku tytuł mnie intrygował i nijak nie mogłam powiązać go z rzeczą, która do niej pasuje. Na szczęście Autorka wyjaśniła co oznacza, a przede wszystkim czego od żadanicy można się spodziewać. I za co ona może być odpowiedzialna.

W tym tomie pojawiają się „starzy” znajomi. A ja nie ukrywam że, tęskniłam za Klementyną Kopp, Danielem oraz Marią Podgórską i jej ciastami. Tym razem akcja pędzi. Bo wszystko, a dzieje się tu naprawdę dużo, mieści się dokładnie w kilku godzinach. Czy da się opowiedzieć historię w kilka godzin? Nie sądziłam, ale tak. Katarzyna Puzyńska dokonała tego. Miałam wrażenie , każdy szczegół, zmiana rozpisana jest co do minuty. Zdecydowanie polecam ten tom jak i każdy wcześniejszy.

Zapraszam na stronę Wydawnictwa Prószyński i S-ka [Adres usunięty]

Współpraca z Prószyński i S-ka

Ilość stron: 480

Data premiery: 14 czerwca 2022

"Żadanica" to powieść z elementami horroru i muszę przyznać, że były chwile, kiedy odczułam ten powiew grozy. Oprócz dobrze wykreowanej postaci psychologicznej, dużą rolę tego horroru odgrywa natura. Pełnia księżyca oraz silny wiatr wprowadzają niepokój. Dorzucić trzeba jeszcze tytułową żadanicę i wiedźmę, która ją wykonała i gotowe! Klimat taki, że do tej pory mam ciarki!

Akcja toczy się w trakcie jednego wieczoru, ale autorka wplotła w

powieść też rozdziały, z których dowiadujemy się czegoś więcej o tajemniczej przeszłości naszych najnowszych bohaterów. Było bardzo zaskakująco! 😎

Cieszę się, że 'banda szalonych bab' nadal mocno udziela się w Lipowie, choć tym razem troszkę inaczej niż poprzednio.

Do Lipowa powracają bohaterowie, o których nie słyszeliśmy w kilku ostatnich tomach. Dlatego też autorka sporo miejsca w powieści poświęca na wspomnienia związane z danymi bohaterami. ⬇️⬇️⬇️

Dla tych, którzy pierwsze tomy serii czytali już dawno, takie przypomnienie może się przydać.😃

Katarzyna Puzyńska po raz kolejny intryguje wątkiem wierzeń słowiańskich. Tym razem dowiadujemy się więcej o montankach - magicznych laleczkach wykonywanych z materiału.

W Lipowie nie zabrakło również wątku obyczajowego, w którym autorka porusza wiele ważnych kwestii, między innymi temat alkoholowego zespołu płodowego.

"Żadanica" jest okrutnie wciągająca, a na koniec czeka nas jeden, wielki, niespodziewany plot twist! 🤯🔥❤️

Jestem w pełni ustatysfakcjonowana najnowszym tomem Lipowa i czekam na kolejne! 🤩

Saga o Lipowie autorstwa Katarzyny Puzyńskiej idealnie sprawdza się w przypadku chęci zagłębienia się w wielotomowy cykl. ,,Żadanica" stanowi już 14 tom serii, więc warto wziąć tę lekturę pod uwagę w czytelniczym planie dnia idealnie sprawdzi się w przypadku znajomości poprzednich tomów tego cyklu. Są to obszerne lektury, więc bez wątpienia można się w nich zaczytać przez wiele godzin, co ja też czynię od kilku lat.

W tym tomie miały miejsce dalsze losy głównych bohaterów. Oprocz tego doszło do morderstwa oraz podłożenia szmacianej laleczki. Dlaczego jedna z kobiet musiała zginąć? Jaką rolę w fabule miała odkrywać ta szmacianka? W związku z tym, że lektura jest obszerna, a Katarzyna Puzyńska ms wielkie doświadczenie w pisaniu kolejnych tomów na rozwiązanie tych zawiłości trzeba poczekać di końca tej części.

,,Żadanica" Katarzyny Puzyńskiej to już wspomniany czternasty tom serii, z którym warto zapoznawać się ze znajomością poprzednich części. Po raz kolejny tło społeczne zostało tutaj bardzo silnie rozwinięte. Cykl autorki bez wątpienia przypadnie do gustu osobom, które gustują w społecznych kryminałach oraz wielotomowych seriach. Ja po raz kolejny jestem zachwycona.

Po raz już czternasty autorka zabiera nas do Lipowa i Brodnicy. Daniel Podgórski odszedł na zasłużoną emeryturę i założył gospodarstwo agroturystyczne. Jego pierwszymi gośćmi była Aldona I Brygida, które nie przybyły do Daniela w celach turystycznych, a po to by poobcować z duchami. Księżyc w pełni i szalejąca wichura to idealne warunki na to by przywołać owe duchy. Czy udało się im to? Danielowi ten pomysł nie za bardzo się podobał i doszukiwał w nim drugiego dnia. Czy je znalazł?

Jak w każdej części i w tej występują inne postacie jak: Klementyna Kopp (była pani komisarz) oraz matka Daniela – Maria. W tej samej nocy, w której Podgórski wraz z dwoma gośćmi wywołuje duchy, obie panie spotykają się i wspominają czasy młodości. W tym celu rozbijają namioty w lesie. Szybko orientują się, że nie są same, a gdy wychodzą na zewnątrz zauważają szmacianą lalkę. Kto ją porzucił i w jakim celu?

Ale to nie koniec wrażeń na tę wietrzną i pełną dziwnych zdarzeń noc. Dwie inne osoby zostają zmuszone do postoju. Gdy szukają pomocy, w jednym z domu widzą, że stało się coś strasznego. Czy będą kolejne trupy?

Jeśli chcecie znaleźć odpowiedź na te pytania a także dowiedzieć co to jest motanka i w jakim celu ją się robiło koniecznie przeczytajcie „Żadanicę”.

Pani Puzyńska w czternastym tomie serii „Lipowo” nie zwalnia tempa ani na chwilę. „Żadanica” posiada wszystkie cechy dobrego kryminału. Jest tu niejedna zagadka kryminalna, śledztwo i domysły, trupy… Ale autorka poszła dalej i wprowadziła elementy horroru, które wprowadziły pewną „świeżość” w tej serii. Ten element grozy bardzo przypomniał mi styl Stephena Konga i bardzo mi się spodobał.

Jeśli ktoś jednak nie przeczytał jeszcze ani jednej części z tej serii to może również zacząć od „Żadanicy”. W każdym tomie jest do rozwiązania inna zagadka kryminalna, a autorka na początku książka stara się streścić życie osobiste naszych bohaterów dzięki czemu łatwo jest się odnaleźć w kolejnych tomach nie znając poprzednich.

Kto nie zna serii o Lipowie? Coś czuję, że większość z Was spotkała się już, chociaż raz, z bohaterami książek @puzynska, w końcu to 14 historia!

Już od pierwszego tomu #motylek poczułam ogromną więź z tymi ludźmi. Małe miasteczka tuż obok siebie, tajemnice, sekrety, hermetyczna atmosfera i zbrodnie… to coś co lubię najbardziej.

W życiu głównych bohaterów już wiele się wydarzyło, więc czy autorce udało się i tym razem zaskoczyć czytelnika? Definitywnie! Nieśmiało stwierdzam, że to jedna z moich ulubionych części.

Daniel Podgórski odszedł z policji i postanowił otworzyć agroturystykę, chociaż cały czas nie do końca może sobie poradzić z utratą Emilii, jego największej miłości życia, próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Jego pierwsi goście namawiają go do wzięcia udziału w wywoływaniu duchów… podczas seansu dochodzi do morderstwa… i więcej Wam już nic nie powiem, a wątków jest sporo 🙂

Byłam bardzo ciekawa w jaki sposób autorka połączy wątek kryminalny z paranormalnym, czy nie będzie się to ze sobą gryźć? Ale! wyszło znakomicie. Bałam się jak diabli! To zdecydowania nie jest historia, którą można czytać po nocach!

Kreacja bohaterów jak zwykle świetna, każdy z nich dopracowany w najdrobniejszym szczególe, każdy charakterystyczny. Czy mam swojego ulubieńca? Nie, wszystkich darzę taką samą sympatią, nawet mroczne charaktery. No dobra Klementyna mnie czasem wkurza, ale ma swój ogromny urok.

Kolejną kwestią, która od zawsze przyciągała mnie do tej serii jest „balansowanie w czasie”, bo to właśnie w przeszłości ukryte są często wszystkie odpowiedzi. Tutaj nie mamy tak rozległych przeskoków, ale są 🙂 a to co najistotniejsze wydarzy się w ciągu jednej nocy… Zegar tyka!

Żadanica miała nie powstać, to Martwiec miał być klamrą kończącą losy bohaterów Lipowa, Ale! po takim zakończeniu, rany ja chcę już, na teraz!

PS. miałam swoje przypuszczenia dotyczące finału, które się sprawdziły, ale i tak to była uczta literacka 🙂

Puzyńska w szczytowej formie!

Kolejna część sagi o bohaterach z Lipowa jest istnym majstersztykiem! Prawie 500 stron książki od której nie można się oderwać to chyba najlepszy komplement jaki mogę napisać o Żadanicy!

Książkę pochłonęłam w dwa wieczory i jak zawsze jestem usatysfakcjonowana! Tym razem Puzyńska napisała książkę której akcja dzieje się w jedną noc. Zatem możemy spodziewać się dużej ilości akcji, napięcia i szaleństwa w jednym!

tym razem zostaniemy świadkami wywoływania duchów! Do czego jeszcze dojdzie w tą wietrzną październikową noc to już musicie przekonać się sami!

Jak zawsze czekam na kolejne pozycje autorki z niebywałym wytęsknieniem i jeszcze nigdy się nie zawiodłam! Tak też było i tym razem!

Polecam!

Saga o policjantach z Lipowa to jedna z moich ulubionych serii kryminalnych. Żadanica to już czternasta część przygód Daniela Podgórskiego i spółki. Muszę przyznać, że Katarzyna Puzyńska sama sobie wysoko zawiesiła poprzeczkę i choć zdarzały się części słabsze to saga utrzymuje wysoki poziom. Żadanica nie odstaje od swoich poprzedniczek. Wyróżnia ją to, że autorka wplotła w treść elementy horroru. Nie był to zabieg oczekiwany przeze mnie bo nie jestem miłośniczką tego gatunku. Lubię gdy książka trzyma w napięciu, ale niekoniecznie lubię się bać. W Żadanicy wiele jest odwołań do mojej ulubionej części serii, czyli Łaskuna. Wszystkim miłośnikom sagi na pewno spodoba się fakt, że Katarzyna Puzyńska znalazła w Żadanicy miejsce dla większości postaci, które były z czytelnikami od początku. Z jednej strony bardzo mnie to ucieszyło bo w Lipowie czuję się jak w domu, a bohaterów traktuję jak dobrych znajomych. Z drugiej strony ogarnęła mnie wielka nostalgia z nutą rozgoryczenia po tym jak uświadomiłam sobie jak wiele się u moich ulubieńców zmieniło. Pamiętam z jakim entuzjazmem kibicowałam im zarówno w sprawach prywatnych, jak i zawodowych. Tymczasem chyba żadnemu z nich życie nie potoczyło się tak, jak to sobie wymarzyli. Ba! Niektórzy mają złamane życia i/lub kariery. Sama zagadka kryminalna jak zwykle fenomenalna. Nie zdradzę Wam za wiele, ale mnie bardzo zaskoczył fakt, że akcja rozgrywa się wokół Marii Carmen Sikory, za sprawą której na emeryturę przeszedł Daniel. Co jeszcze dziwniejsze tym razem nie ona jest czarnym charakterem, chociaż dowiadujemy się jak wiele ona oraz jej były mąż mają za uszami. W Żadanicy bardzo odczuwalny jest brak Emilii Strzałkowskiej. No i creme de la creme powieści, czyli zakończenie! Wbiło mnie w fotel i totalnie zszokowało. Jestem bardzo ciekawa jak autorka poprowadzi ten wątek w kolejnej części.

Katarzyna Puzyńska z każdą książką zachwyca. Czternasta już część o Lipowie, to kolejny dowód na to, że pisarka potrafi zaskoczyć każdego z nas. Co ważne nie odrywa kuponów popularności, nie kopiuje schematów wcześniejszych książek, lecz z każdą serwuje nam coś nowego.

Tym razem spotykamy się z ludowymi wierzeniami, garścią magii i solidną dawką horroru. Jednak autorka nie zapomina o warstwie kryminalnej z elementami obyczajowymi. To wszystko… i jeszcze więcej znajdziemy w najnowszej książce autorki pt. „Żadanica”.

Nie ukrywam, że czytając po raz pierwszy tytuł tej książki nie miałem pojęcia co ona może oznaczać. Żadanica to określenie lalki motanki, która według wierzeń ludowych jest symbolem białej magii. A ta odczuwalna będzie na kartach tej książki. Ale od początku.

Historia, którą poznajemy, rozgrywa się w zaledwie trzy i pół godziny. Nie oznacza to, że nic się nie dzieje. Wręcz przeciwnie, Katarzyna Puzyńska na czterystu osiemdziesięciu stronach zarysowała intrygującą historię, która gotuje krew, a nasze emocje rozgrzewa do czerwoności. W tej części spotykamy się z kilkoma bohaterami, których poznaliśmy we wcześniejszych. Powrót do tych relacji jeszcze bardziej urozmaica lekturę. To, co mocno angażuje naszą ciekawość, to nie tylko bohaterowie i ich wyrazistość, lecz również akcja oraz wydarzenia, których jesteśmy świadkami.

Daniel Podgórski próbuje na nowo poskładać swoje życie. Otwiera własne gospodarstwo agroturystyczne. W Lipowie pojawia się nowy mieszkaniec – Maksym – były policjant. Matka Daniela, Maria Podgórska oraz Klementyna Kopp podczas biwaku w lesie odnajdują pozbawioną twarzy laleczkę. Robi się ciekawie, prawda? Otóż jak się okazuje, im dalej w las, tym jeszcze ciekawiej. A proszę mi wierzyć, będzie się działo.

W gospodarstwie agroturystycznym Daniela pojawia się nowi goście. Ci namawiają go, do wzięcia udziału w seansie spirytystycznym. Niestety dochodzi do morderstwa. Lecz to dopiero początek zdarzeń, które niczym lawina pociągną za sobą kolejne… Czy Klementyna Kopp i Daniel Podgórski zdołają odkryć personalia mordercy? Jaką drogę będą musieli przejść, by rozerwać pętlę strachu, która padła na mieszkańców? Warto się tego dowiedzieć. Zatem koniecznie sięgnijcie po „Żadanicę”.

Nie napiszę nic odkrywczego, gdy dodam, że Katarzyna Puzyńska fenomenalnie łączy kryminał z elementami obyczajowymi. W tej części autorka poszła jeszcze dalej, ponieważ wkomponowała magię i ludowe wierzenia, sprawiają, że „Żadanica” to nie tylko kryminał i obyczaj, to również doskonała powieść z elementami grozy. To świetnie, ponieważ autorka rozwija swój twórczy wachlarz, dzięki czemu czytelnik otrzymuje powiew emocjonującej lektury. „Żadanica” to książka, która zaskoczy każdego, kto myśli, że już nic go nie zaskoczy. Dlatego też Czyt-NIK poleca! Czyt-NIK patronuje!

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Prószyński i S-ka

Katarzyna Puzyńska 14 częścią sagi o Lipowie udowadnia, że ma prawdziwy talent. Byłam pewna, że kolejne części przygód Daniela Podgórskiego i mieszańców Lipowa będą już lekko nudnawe. Zwłaszcza po śmierci Emilii Strzałkowskiej, ukochanej Daniela, szczerze, nie wierzyłam, że autorka pociągnie tą serię na takim samym, niesamowicie wysokim poziomie. Jednakże bardzo się myliłam i ogromne chapeau bas przed pomysłowością i umiejętnością kreowania świata, który wciąga od pierwszego zdania.

Mija rok od podjęcia przez Daniela decyzji o odejściu z policji. Jego największym pragnieniem jest rozpoczęcie życia na nowo, dlatego nie tylko postanawia otworzyć gospodarstwo agroturystyczne, ale zamieszkuje także z pisarką Malwiną, próbując stworzyć z nią związek. Dalej oczywiście kocha nieżyjącą już od trzech lat Emilię, codziennie chodzi na jej grób, ale chce żyć, więc dba o siebie, nie pije, zdrowo odżywia i pracuje nad swoim interesem. Jest zdziwiony, kiedy pierwsi turyści zgłaszają się do niego, jeszcze przed rozpoczęciem oficjalnej działalności. Tymczasem w okolice Lipowa sprowadza się były policjant Maksym, wraz ze swoją ośmioletnią córeczką Dagną. Kupuje on dom od emerytowanego policjanta- alkoholika- Janusza Rosoła. Miejscowi ludzi od razu opowiadają mu o makabrycznej zbrodni, która wydarzyła się obok jego nowego miejsca zamieszkania i o tym, że w tej okolicy zdecydowanie coś straszy. Faktycznie, Maksym zaczyna doświadczać dziwnych zjawisk, z domu znikają łyżeczki, ktoś próbuje się włamywać, w samochodzie ma wybite szyby, w dodatku zaczyna widywać jakąś dziwną staruszkę krążącą po domu, noszącą na głowie ludową chustę.

Klementyna Kopp i Maria Podgórska postanawiają zaś wrócić do czasów młodości i wybierają się na biwak do lasu. Niestety odkrywają w lesie dziwną laleczkę bez twarzy i przerażone decydują się zakończyć nocowanie w lesie. Tej nocy grasuje ogromna wichura i właśnie też wtedy Daniel postanawia dołączyć do seansu spirytystycznego organizowanego przez nowo przybyłe turystyki. Zjawia się na nim również Maksym i wszyscy czekają na kolejnego gościa, którym powinna być, jak się okazie Maria Carmen, znienawidzona przez Daniela policjantka, przez którą musiał zrezygnować z pracy w policji. W czasie seansu dochodzi do zbrodni, szaleniec, ukrywający się dotychczas pod maską normalnego człowieka, odrywa swoje prawdziwe oblicze. Niestety to nie koniec makabrycznych wydarzeń tej nocy. Weronika, była żona Daniela i Malwina, jego obecna partnerka, przez pusty bak w samochodzie, muszą szukać pomocy w samotnym gospodarstwie. Ślady krwi w domu wskazują jednak, że stało się w nim coś strasznego. Pod poduszką, w dziecięcym pokoju, odnajdują dziwną lalkę bez twarzy.

Tylko matka Daniela, Maria, wie, że lalki motanki, zwane żadanicami, to symbol białej magii, mający spełnić jedno życzenie osoby je tworzącej, dlaczego więc pojawiają się one w miejscach, przesiąkniętych złem? Czy Daniel i Klementyna odkryją kto się kryje za tymi makabrycznymi zbrodniami? I kto jeszcze będzie musiał zginać, zanim uda się powstrzymać szaleńca? I kim jest tajemnicza kobieta, zamieszkująca las, robiąca lalki na zamówienie? Czy zło może pochodzić od sił nadprzyrodzonych, czy jednak zawsze należy bać się żywego człowieka?

Gwarantuje, że do ostatniej strony nie będziecie wiedzieli, jakie jest rozwiązanie zagadki. Autora, po raz kolejny sprawia, że przestaje się liczyć cały świat zewnętrzny, tak działa magia prawdziwego talentu. Genialnie wymyślona fabuła, inspiracje czerpane z wierzeń ludowych, do tego zakończenie, niesamowicie zaskakujące i pozwalające oczekiwać kolejnej części, sprawiają, że książkę się pochłania. Ogromny plus również należy się za drobiazgowe zarysowanie każdej postaci. Mamy więc stadium postępującej schizofrenii, osoby dotknięte traumami dzieciństwa, alkoholików walczących ze swoimi demonami i ludzi którzy muszą zmierzyć się ze swoją odmiennością i brakiem tolerancji powodującym ostracyzm. I nie wiem jak wy, ale ja z niecierpliwością czekam już na dalszy ciąg historii o mieszkańcach Lipowa, a kto jeszcze nie zna sagi, koniecznie powinien nadrobić tą lekturę.

Czternaste spotkanie z Lipowem i jego mieszkańcami. A tak się zarzekałam, że serie to nie dla mnie...

Tym razem bliżej bedzie dane wam poznać historię wiedźmy z poprzednich tomów🤭yyy tzn. Marii Carmen Sikory. Kobiety, która budzi postrach w firmie. Będziecie mieli okazję dowiedzieć się co i w jaki sposób miało wply na jej życie i jakie doświadczenia ukształtowała jej charakter. Poznacie przyczyny jaki skłoniły ją takiakiego a nie innego zachowana w poprzednich częściach w stosunku do Podgórskiego.

Jak zawsze początkowo wysuwa się kilka wątków. Daniel na emeryturze szykuje domki letniskowe przed sezonem. A pewne dwie kobiety zmierzają w kierunku jego agroturystyki z zamiarem wywoływania duchów.

Klementynka z Marią wybierają się na biwak... A w międzyczasie na wieś wprowadza się Maks wraz z córką.

I jak zawsze autorka łączy wszystkie wątki w nieprzewidywalny sposób.

Chyba można już tą serię nazwać sagą 😁co wcale jej nie ujmuje. I piszę tak dlatego, że sagi kojarzyły mi się z ogromna nudą, monotonią. Tutaj nie będziecie narzekać na nudę. Ciągle się coś dzieje. Jak nie w samym Lipowie, to z kolei w życiu prywatnym bohaterów. W każdym razie, tytułowa żadanica zrobi duże zamieszanie.

Przyznaję, że śmierć jednej z bohaterek ciagle siedzi mi w głowie. Zwyczajnie jest mi żal, że autorka akurat ją poświęciła w tym tomie...

Niemniej, jak zawsze polecam🙃

Mimo że „Żadanica” to czternasty tom serii kryminalnej o policjantach z Lipowa, to jej autorka – Katarzyna Puzyńska i tak zdołała mnie zaskoczyć. Czym? Przede wszystkim klimatem! W tym tomie świetnie połączyła kryminał z elementami powieści grozy – szczerze, były momenty, gdzie czułam ciarki na plecach! Podejrzewam, że gdybym czytała książkę w nocy w łóżku, to później bałabym się z tego łóżka wyjść ;) Taki klimat przede wszystkim panuje w pierwszej połowie książki, później już wracamy do gatunku kryminału. Intryga jest dobrze przemyślana i mocno zaskakująca, a ilość wątków sprawia, że czytelnik nie wie, w którą stronę powinien się z rozwiązaniem zwrócić. Akcja, mimo że większość jej toczy się w ciągu jednej nocy, jest dynamiczna, a postacie dobrze przez autorkę rozumiane – każda, nawet poboczna postać jest przedstawiona tak, że szybko zapada w pamięć i trafia w warstwę emocjonalną czytelnika. Ostatecznie też zmienia postrzeganie jednej (a może i więcej? ;)) postaci, którą fani serii już znają. Finał jest mocny, zaskakujący i wstrząsający – ja nadal zastanawiam się czy finalna zbrodnia to nie było dla mnie za dużo! Książka naprawdę zrobiła na mnie wrażenie, nie myślałam, że przy czternastym tomie Puzyńska da radę aż tak mnie zaskoczyć. Bawiłam się podczas tej lektury znakomicie! Polecam fanom kryminałów i powieści z dreszczykiem ;)