Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca

Tę książkę chłonąłem całym sobą. Tę historię przeżywałem jeszcze długo po zakończeniu lektury. „Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca” to przepełniony wrażliwością i mistycyzmem zapis świata otaczającego Opal Whiteley. Ta historia nie jest łatwa. Jej poznanie zabiera nas do najbardziej skrytych obrazów ze świata autorki. Lektura tej książki jest podróżą do świata, który porusza najczulsze struny naszych emocji. Czytelnicy o ogromnej wrażliwości czytając tę książkę często przeżywać będą porywy serca. Również Ci, którzy uważają się za „odpornych” uronią łzę. Lecz nie jest to historia pełna smutku. Są tu również momenty zabawne, które ubarwiają czas podczas poznawania historii zapisanej na kartach tej książki.

„Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca” to książka, która polecam Waszym czytelniczym sercom. To książka, którą adresuję do czytelników otwartych, empatycznych, szukających w literaturze wartości, które pozwalają analizować otaczającą nas rzeczywistość.

Bez wątpienia lektura tej książki pozwala nam spojrzeć na świat oczami dziecka. Ale jakże wrażliwego, odkrywczego, otwartego na świat nie tylko ten realny, lecz również mistyczny. To co ważne i cenne dla nas jako czytelnika, to przekaz tej historii – by tak jak Opal Whiteley nie oceniać, nie dzielić i nie wytaczać granic. Jak trudno dziś o te wartości.

Przyznam szczerze, że „Historia Opal. Pamiętnik rozumiejącego serca” jest książką ambitną, dla wymagających czytelników, którzy w literaturze szukają wartości, z którym można czerpać pełnymi garściami. Zatem bierzcie i czerpcie z mądrości Opal Whiteley.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Kosmos Kosmos

Dawno, dawno temu nie wierzyłam, że "Historia Opal" mi się spodoba.

Dawno, dawno temu, byłam przekonana, że to nie dla mnie.

Dawno, dawno temu, spodziewałam się, że nie dobrnę do jej końca.

Na szczęście te czasy już za mną i dziś z wielką przyjemnością piszę tę oto opinię na temat książki, którą nie tylko czytałam, ale którą się wręcz, na pewien literacki sposób, delektowałam!

Poznajcie Opal.

Opal ma sześć, siedem lat.

Ma też mamcię i tatka, którzy są jak najbardziej obecni w jej codziennym życiu.

Ma również Anioła – mamę i Anioła – tatę.

Do tego ma również masę przyjaciół – nie tylko w ludziach, ale i w zwierzętach.

Ale przede wszystkim Opal ma niesamowitą wyobraźnię, serce pełne empatii i miłości dla każdego, co czyni ją tak wyjątkową, chociaż często również niedocenianą, dziewczynką. Dzięki temu jej mały, dziecięcy świat rozrasta się do olbrzymich rozmiarów i wypełnia niesamowitościami, jakie dostrzec może tylko ktoś, kogo nie ogranicza wyobraźnia.

Rzadko jest tak, by brakowało mi słów do napisania opinii o danej książce – tym razem jestem jednak w kropce. Nijak nie potrafię opisać emocji, które towarzyszyły mi w czasie czytania – tego, jak bardzo pokochałam bohaterów, którzy rozumieli Opal i tego, jak bolało mnie serce, gdy jej intencje były źle odbierane, a sama dziewczynka ponosiła przykre konsekwencje swoich czynów. Jak mam opisać to, że serce kilkukrotnie rozpadło mi się w czasie czytania w drobny mak? Albo to, jak kilka razy zabiło szybciej z nadzieją?

Nie mam słów, którymi jestem w stanie oddać piękno tej książki – jej prostotę, urok i sentyment, który wywołuje za niewinnymi latami dzieciństwa. Ciężko to wszystko ogarnąć, ale żeby się o tym przekonać – trzeba samemu sięgnąć po historię Opal...