Wzorzec

Temperament ? zespół cech osobowości, zdeterminowanych genetycznie i ujawniających się już w pierwszym roku życia człowieka. Okazuje się, że to zespół dziedziczonych cech osobowości kształtuje nasz temperament. Jak myślicie, czy można zmienić coś, co jest zakorzenione głęboko w nas? Wręcz przekazane w genach?
Można. To nasze życiowe doświadczenie kształtuje w większym stopniu to, kim jesteśmy, jednakże często (nie zawsze!) powielane schematy, podpatrzone w dzieciństwie powodują, że lądujemy w tym samym miejscu, co nasi bliscy. A co, jeśli w tym okresie doświadcza się przemocy?
"Mówią, że jesteś tępa, więc się nie uczysz, bo po co. Twierdzą, że się szmacisz, no to proszę bardzo, potwierdzasz tylko fakt (...) Na tym etapie masz już o sobie bardzo złe zdanie, wręcz siebie nienawidzisz, tak jak nauczyli cię kochani rodzice. No to kogo możesz sobie znaleźć na męża, jeśli nie kolejnego przemocowca, który całe życie będzie potwierdzał to, co już wiesz, to, co już sama o sobie myślisz" Że jesteś głupia, zła i nikogo lepszego nie znajdziesz. Niczego nie osiągniesz!?
A może jednak? Może po prostu nie wierzymy we własne możliwości i wyjście z szarej strefy życia wydaje się nam czymś nieosiągalnym? A jeśli trafimy na kogoś, kto nam pomoże? Pokaże drogę, na której końcu znajduje się światełko i sprawia, że zaczynamy widzieć nie tylko ciemność, ale też piękne kolory życia?
A jeśli już odcięliśmy się od przeszłości, ile jesteśmy w stanie zrobić, by ona nigdy więcej nas nie dopadła?
Zapraszam Was na recenzję świetnej książki autorstwa Katarzyny Głogowskiej wzorzec
...
Prokurator Barbara Modra prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa Adama Hinza. Mężczyzna był podopiecznym Fundacji Junona, walczącej z przemocą w rodzinie i pomagającej jej ofiarom. Większością "klientów" tej instytucji to kobiety, jednakże należy pamiętać, że mężczyźni również wielokrotnie są ofiarami przemocy. Adam zgłasza się po pomoc prawnika, ponieważ jego żona utrudnia mu kontakty z dwójką synów. Tam trafia na Sawę Bogucką, zatwardziałą obrończynię kobiet, celebrytkę, która nie przebiera w słowach, a jej nagrania motywują wiele kobiet do walki o własną godność.
"Jak mógłby podnieść na ciebie rękę" On? Może przypadkiem, może był pijany, może wyolbrzymiasz? I w ogóle czemu od razu mówisz o rozwodzie? Bo to jest koronny argument: małżeństwo. Na dobre ei na zła, i na najgorsze. Przysięgałaś, to masz. Nie odpuszczę ci, kur", do śmierci. Masz to jak w banku, że ten ch" ci nie odpuści. Ani ci, którzy tak bardzo kochają oceniać (...) Ale wiesz, co ci jeszcze powiem? Pier? ich. Wszystkich. Niech gadają.?
Pracujący jako szef kuchni Adam, sięgający po używki, gdy rzeczywistość zaczyna go przytłaczać, trafia na Sawę. Kobietę z przeszłością. Kobietę, która popełniała wiele błędów. Tą, która dzięki pomocy fundacji pokonała PTSD. Piękną, na poziomie, w szczęśliwym związku z mężczyzną marzeń. Żyje jak w bajce? Jednak przeszłość daje o sobie znać i Sawa zaczyna popełniać błąd za błędem.... A największym z nich jest poddanie się namiętności, która nią owładnęła.
Dlaczego największym?
Bo Sawa nie przewidziała, dokąd doprowadzi ją chwila słabości.
Czy to był przypadek, że Sawa i Adam się spotkali? A co, jeśli dwa tak odmienne światy łączy coś, czego Sawa nie jest w stanie wyjaśnić? A jeśli doświadczenia przeszłości przejmą kontrolę nad ułożoną kobietą i zagrożą jej przyszłości? Jak myślicie, okiełzna tkwiącego w niej demona?
W książce znajdziemy kilka kluczowych postaci: Sawę i Adama, wokół których kręci się cała historia oraz Filipa - faceta, z którym Sawa jest w związku. Nie wspominam tu o nim bez powodu? Pod koniec recenzji dam Wam małe wyzwanie, a teraz powiem, że to był pokręcony trójkąt, a cała akcja doprowadza do tragedii.
Prokurator Modra, młodziutka patolog Hanna i biegły psycholog Izabela Kostka próbują rozwiązać zagadkę śmierci Adama Hinza, a prawdopodobnym narzędziem zbrodni jest? damska apaszka.
"? Jak widzimy, ślad jest bardzo nierówny, wręcz poszarpany. Brak zaznaczonych
wyraźnych brzegów, więc możemy wykluczyć linkę czy kabel ? mówiła, pochylając się nad
denatem.
? Pasek? ? zapytała Barbara Modra.
? Też nie. Sprawca prawdopodobnie użył jakiegoś miękkiego materiału.
? Krawata? ? zapytała Modra.
? Możliwe. Albo apaszki.
? Elegant ? skomentowała prokurator."
Sprawa nabiera na ciekawości, gdy na komisariat zgłasza się Sawa i przyznaje się do morderstwa. Wydaje się zbyt kolorowe? Macie rację. Bo jak oskarżyć o zabójstwo kobietę, która walczy z przemocą, jest boginią i obrończynią słabszych, a jej podcasty dają nadzieję i siłę do walki wielu osobom? Zapewnia, że zrobiła to w obronie własnej?
Czy kobieta ma w sobie tyle siły, by udusić postawnego i silniejszego mężczyznę? I dlaczego właściwie była razem z nim w mieszkaniu?
Tego dowiecie się z książki Wzorzec, którą bardzo polecam. Mamy podział na "Wcześniej" i "Teraz", dzięki czemu można zagłębić się w relację Adama i Sawy, a także na bieżąco uczestniczyć w kontrowersyjnym śledztwie i procesie sądowym.
Czy prokurator Modra postawi na swoim i Sawę dosięgnie sprawiedliwość?
O ile imię Sawa jest piękne, a przeczytane wzniosłe wypowiedzi (tutaj zwracam się do Autorki: w punkt! Z tym trzeba się po prostu zapoznać!), o tyle nie polubiłam tej bohaterki. Nie chcę Wam spojlerować, nie chcę Wam narzucać swojego zdania, powiem tylko jedno: Sawa jest zdeterminowana i dąży do osiągnięcia celu? Nawet idąc po trupach. Nie zważając nawet na to, że w tym dążeniu do sławy i rozgłosu może pogrążyć własnego mężczyznę? Sawa wielokrotnie używa określenia: psychopata? I tu małe wyzwanie dla Was. Przeczytajcie książkę, bo jestem bardzo ciekawa, czy gdy zapoznam się z Waszymi recenzjami (specjalnie do żadnej jeszcze nie zajrzałam), to dostrzegę podobne odczucia.
Zachęcam Was do sięgnięcia po lekturę, nie tylko ze względu na świetną fabułę czy przyjemny styl Autorki? Wzorzec porusza ważny temat - przemoc domową, która niestety jest bardzo częstym zjawiskiem w naszym (i nie tylko) kraju.
...

Sawa Bogucka, prezes fundacji wspierającej osoby doświadczające przemocy, zgłasza się na policję, twierdząc, że w obronie własnej zabiła mężczyznę, który miał na jej punkcie obsesję. Był to Adam Hinz, podopieczny fundacji. Jednakże psycholog sądowy kwestionuje jej prawdomówność, a według patologa wzorzec ran na ciele kobiety odpowiada samookaleczeniu. Czy Sawa jest psychopatką, czy niewinną ofiarą, która przypadkiem stała się sprawcą?
Od razu dałam się wciągnąć w opowiadaną historię, niejednoznaczną historię przemocy. Choć ofiarami przemocy w zdecydowanej mierze padają kobiety i dzieci, to zdarzają się od tej reguły wyjątki, których wielkości nie sposób oszacować, mężczyźni bowiem rzadko zgłaszają ten problem, hamuje ich wstyd oraz lekceważenie otoczenia. Nie brakuje kobiet, które chętnie tę tendencję wykorzystują. Zdarzają się więc fałszywe oskarżenia o gwałt czy przemoc. To niezwykle trudna i delikatna kwestia.
Karolina Głogowska ofiarowuje nam zaskakującą i zagadkową powieść, pełną niedomówień i tajemnic. Wzbudziła we mnie niepokój i skłoniła do wielu refleksji.
"Wzorzec" to wciągający thriller psychologiczno - kryminalny, podejmujący problem przemocy domowej, która nie ma "płci".

Sawa pracuje w fundacji zajmującej się ofiarami przemocy domowej. Otwarcie wygłasza swoje poglądy, udziela porad i pomocy pokrzywdzonym. Sama wiedzie życie na poziomie, ma kochającego partnera, jest barwną postacią. Wszystko zaczyna się zmieniać, kiedy w fundacji spotyka Adama. Mężczyzna zgłasza się do fundacji po tym, jak żona wyrzuca go z domu i ogranicza mu kontakt z dziećmi. Jakiś czas później mężczyzna zostaje znaleziony martwy w swoim mieszkaniu, a Sawa przyznaje się do morderstwa w obronie własnej. Czy sprawa może być taka prosta?
Sawa ciężko pracowała, aby dojść do sukcesu. W pracy pomaga innym kobietom, ale ofiarami przemocy domowej są również mężczyźni i w ten sposób spotyka Adama. Z początku nastawiona jest na pomoc mężczyźnie, ale ich relacja szybko się zmienia.
Sawa lubi kontrowersje. Czasami szokuje, ale po to, by wzmocnić przekaz swoich wypowiedzi. Adam ma za sobą nieciekawą przeszłość. Sprawy między bohaterami niestety bardzo się komplikują, w efekcie czego Adam ginie z rąk kobiety. Przestępcza przeszłość Adama nie pozostaje bez echa w całej tej sytuacji. Sawa, mimo że przyznaje się do winy, to wie jak przekonać ludzi do swojej wersji wydarzeń.
Przez pewien czas, mimo że znamy mordercę, ciężko stwierdzić, jaki był motyw i czy faktycznie była to obrona własna.
Autorka buduje napięcie, mieszając zeznania bohaterów z wydarzeniami, które doprowadziły do śmierci Adama; teraźniejszość z przeszłością. Poprzez te powroty do przeszłości bliżej poznajemy bohaterów.
Kawałek po kawałku odkrywamy motyw, a historia trzyma w napięciu. Elementy pomału wskakują na swoje miejsce, tworząc ciekawą i mocną historię.
Książka intryguje, wciąga i ciężko się od niej oderwać, a autorka dołoży jeszcze kilka zwrotów akcji, żeby lekko namieszać.
Monologi Sawy, w których dzieliła się swoimi przemyśleniami, były rozbudowane. Często poruszała w nich bardzo ważną kwestię, jaką jest przemoc domowa.
W pewnym momencie możemy już połapać się, jak potoczy się ta historia, ale na koniec pojawia się dodatkowy element, który fajnie ją zakończy i podsumuje. Taki dodatkowy smaczek, który rzuci nowe światło na całą sprawę, na postać Sawy i Adama.

Samoobrona czy wyeliminowanie przeszkody...?
"Wzorzec" ma trzy mocne filary: główna bohaterka, emocje i podejście do wątku przemocy domowej.
Sawa jest postacią, którą obserwuje się z dużym zainteresowaniem. Pomijam, czy da się lubić, czy nie. Nie o to chodzi. Po prostu jest konkretna, wyrazista, bezpośrednia. Ma ogromne pokłady pasji i zaangażowania w swoją działalność w fundacji zajmującej się przemocą domową, bezkompromisowo podchodzi do swojej misji. Kobieta spełniona zawodowo i prywatnie, ułożona, która zaszła bardzo daleko? A jednak drzemie w niej cos dzikiego, nieokiełznanego, perwersyjnego.
Emocje ? podziw i pogarda, miłość, pasja, przyciąganie i odpychanie, nadzieja, poniżenie, manipulacje? To się czuje, nie brakuje skrajności w odczuwaniu, ocenianiu postaw i zachowań bohaterów. Wszystko, co dzieje, jest podszyte silnymi przeżyciami. Budzą się demony.
Prócz zagadki kryminalnej i interesujących portretów psychologicznych bohaterów, otrzymujemy mocno zarysowany temat przemocy domowej. Nie jest to obraz moralizatorski, ale wyraźny i sugestywny, żywy, ukazujący jego wagę i stereotypy na nim ciążące.
Mroczna przeszłość powraca we wspomnieniach, zaciera się wyraźny podział na sprawcę i ofiarę, rozsądek idzie swoją drogą, zostawiając buzujące emocje? o krok od tragedii żadne z wyjść nie jest tym dobrym. Początkowa przyjemność staje się coraz bardziej uciążliwa, zaczyna uwierać, niczym kamyk w bucie. Cały trud włożony w realizację marzeń zaczyna obracać się w proch?
Ogólnie jestem bardzo zadowolona z lektury, choć nie ukrywam, że zakończenie wolałabym inne.
Zerkałam na tę okładkę kilkakrotnie, czarowała mnie, wzywała i doczekała się.
Polecam!

"Wzorzec" to zaskakujący thriller napisany przez Karolinę Głogowską. Wciągająca, poruszająca i przede wszystkim zaskakująca historia, od której nie byłam w stanie się oderwać. Jedno na wstępie muszę Wam zaznaczyć, autorka w swojej powieści nie bawi się w konwenanse oraz słodkie słówka. Jest dobitnie, jest mocno i jednocześnie treść daje do myślenia. Nic tylko dać porwać się fabule.
Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Karoliny i powiem Wam, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Dobrze przemyślana fabuła, prosty i dobitny język oraz wciągająca akcja. Od pierwszych stron byłam zaintrygowana wydarzeniami a im dalej w książkę, tym bardziej historia Sawy mnie pochłaniała. A skoro już przy bohaterce jesteśmy, to wielkie brawa i ukłony dla autorki za fenomenalne wykreowanie postaci. Mamy tu do czynienia z realistycznymi i bardzo złożonymi osobowościami. Na ich przykładzie oraz na podstawie przedstawionej fabuły autorka świetnie ukazuje bardzo ważne, oraz ciężkie tematy takie jak przemoc domowa.
Ogromnym atutem powieści jest trzymanie czytelników w napięciu oraz niepewności i tutaj mogę Was zaskoczyć, gdyż spowodowane jest to nie tyle poszukiwaniem sprawcy, lecz samym odkrywaniem motywu. Świetne zagranie ze strony autorki, sprawia to, że nie tylko historia jest głęboka oraz złożona ? bo tacy są ludzie - ale także wciągająca i intrygująca.
Kolejnym ogromnym plusem jest to, iż autorka postawiła na dwutorowość w przedstawianiu wydarzeń. Mamy tu przeskoki między teraźniejszością a przeszłymi wydarzeniami. Wszystko bardzo sprawnie poprowadzone, więc od razu uspokajam nie da się zgubić podczas czytania. Wszystko jest klarowne i bardzo jasne. Tak poprowadzona akcja pozwala nam spojrzeć na wydarzenia z różnych perspektyw, poznać motywy oraz poczynania bohaterów, a także lepiej ich zrozumieć. Ponadto w taki oto sposób autorka bardzo powoli odkrywa karty przed czytelnikiem, aby ten mógł wczuć się w wydarzenia.
Na uwagę zasługuje również samo zakończenie. Oczywiście nie zdradzę na jego temat nic, lecz powiem tylko, że nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Zdaje sobie też sprawę, że nie jedna osoba nie będzie umieć zgodzić się z takim zakończeniem. Tutaj mogę dodać, tylko iż takim obrotem wydarzeń autorka świetnie pokazała jak działa społeczność, presja tłumu oraz system. Nic więcej nie mówię, wiecie, gdzie zajrzeć po więcej informacji.
"Wzorzec" to zaskakujący, wciągający i genialnie napisany thriller. Widać, że autorka nie boi się poruszać kontrowersyjnych tematów i ta pozycja jest tego dobrym dowodem. Jest to idealna propozycja dla fanów świetnie napisanych thrillerów oraz książkowych detektywów. Polecam serdecznie.

"Przyszło mi wtedy do głowy, że takie różnice w postrzeganiu pewnych zdarzeń dużo mówią o naszej przeszłości. A właściwie o kodach, które mamy wgrane".
Intrygująca książka to taka, o której chce się opowiadać innym. Tak było z książką "Wzorzec". Dość niespodziewanie zaczęłam opowiadać o tej historii znajomym, skutecznie siejąc nutkę zaciekawienia i bezlitośnie pozostawiając pytania o zakończenie. De facto, jeszcze wtedy go nie znałam.
"Wzorzec" przybliża nam historię Sawy Boguckiej i Adama Hinza, zarówno współczesną, jak i przeszłą. Dwoje ludzi, których łączy niewiele a dzieli praktycznie wszystko. Sawa osiągnęła w życiu tak wiele, nawet więcej aniżeli kiedykolwiek marzyła. Robi zawrotną karierę, cieszy się sporym autorytetem i u boku ma oddanego narzeczonego. Adam stacza się po równi pochyłej, coraz bardziej pogrążając się w beznadziei. Problemy narastają lawinowo ? nieudane małżeństwo, problemy w pracy i miłość nieodwzajemniona.
Poznali się w przeszłości, w zupełnie innym życiu. Teraz ponownie się spotkali i nic dobrego z tego nie wyszło. Jak naprawdę wygląda ich relacja? Słowa Sawy kontra słowa Adama. Ktoś przeciwko nikomu. Szkopuł w tym, że Adam już żadnego słowa nie wypowie, bo nie żyje. A Sawa przyznała się do jego zabicia w obronie własnej. Ale są wątpliwości?
"Śmierć jest zazwyczaj efektem przypadku. Nawet ta zaplanowana".
Max Czornyj określa "Wzorzec" mianem thrillera kompletnego. Nie wiem, czy to określenie jest w pełni adekwatne. Jak dla mnie ? bardziej dramat psychologiczny. Od pierwszych stron widać, jak autorka koncentruje się na aspekcie psychologicznym swoich postaci ? mozolnie buduje ich obraz, sięgając najpierw po wydarzenia z przeszłości, które rzutują na teraźniejszość. Jednocześnie wciąga czytelnika w nierówną rozgrywkę, bo przedstawione historie i wspomnienia nie definiują jednoznacznie bohaterów. Ktoś musi odgrywać rolę tego dobrego i tego złego. Tylko kto w tej historii jest katem a kto ofiarą? Czytelnicy niejako stają się ławą przysięgłych, których zadaniem jest określenie, kto z nich jest bardziej wiarygodny. Czy celebrytka Sawa może okazać się psychopatką i histroniczką (piękne określenie!) a Adam, ze względu na swoje kłopoty, musi się pogodzić z rolą człowieka, który stosuje przemoc fizyczną i psychiczną, by osiągnąć swój cel? A może jest wręcz przeciwnie?
W historii tej pary nieustannie przewija się temat wzorców społecznych, z którymi człowiek się rodzi lub nabywa je od najmłodszych lat, czerpiąc od starszych pokoleń. Tylko co się stanie w momencie, gdy uświadomi sobie, że te wzorce uwierają go w życiu? Ograniczają, nie dając szczęścia? Czy stłamszenie w określonej roli społecznej może (albo i musi) doprowadzić do tragedii?
"Skoro postępował według określonego, sprawdzonego wzorca, starał się, spełniał oczekiwania a rzeczywistość i tak spuszczała mu manto, to może faktycznie lepszym rozwiązaniem było kopnięcie jej w dupę, a nie wieczne nadstawianie swojej".
W książce Karoliny Głogowskiej to kobiety mają głos. Oprócz Sawy, poznajemy historię pani prokurator i patologa sądowego. Praca w męskich profesjach kosztuje je znacznie więcej wysiłku. Nieustanne udowadnianie swojej wartości, odporność na niewinne prztyczki dotyczące płci i doświadczenia zawodowego, czy też boleśniejsze konsekwencje swoich opinii ? to ich niełatwa codzienność. Może właśnie dlatego tak dobrze je zapamiętałam? Są wyrazistymi bohaterkami, w życiu osiągnęły sporo, ale każda z nich nosi w sobie drzazgi, które nieprzyjemnie uwierają co jakiś czas.
I tak już zupełnie na koniec, chociaż powinnam napisać o tym na samym początku. Sawa Bogucka przewodzi fundacji, która wspiera ofiary przemocy domowej. Kobieta nie owija w bawełnę, bardzo obrazowo mówiąc o powszechnie znanych schematach. A jednak sporo z jej słów zostaje w głowie na dłużej?
"Wiedzą państwo, jaki kosmetyk sprzedaje się najlepiej? Korektor. Mocno kryjący, odcień pomarańczowy, na świeże, fioletowe siniaki (?). Robimy dużo, żeby zatuszować ślady i chronić naszego kata. A ja mówię: nie ukrywaj go. Pokaż, co zrobił".

Gdy w jednym z trójmiejskich mieszkań zostały odnalezione zwłoki mężczyzny prokurator trudno uwierzyć w to, że tak drobna kobieta udusiła tak potężnego mężczyznę.
Sawa Bogucka, prezeska fundacji wspierającej ofiary przemocy twierdzi, że to ona zamordowała Adama Hinza. Podobno mężczyzna miał na jej punkcie obsesję.
Czy Sawa Bogucka jest ofiarą czy perfidną psychopatką, która zaplanowała morderstwo?
Jaka jest prawda?
Przeczytajcie a przekonacie się.
Wow! Niesamowicie wciągająca książka, od której nie mogłam oderwać ani przez chwilę. Genialnie wymyślona fabuła. Ciekawie skonstruowani psychologicznie bohaterowie. Cały czas zastanawiałam się, czy Sawa zabiła, czy nie? Z biegiem czasu okazuje się, że kobieta nie ma czystego sumienia.
Autorka potrafi trzymać w napięciu, powoli odkrywa zagadkę, a czytelnik może poukładać sobie wszystkie puzzle układanki.
Książkę przeczytałam w błyskawicznym tempie, bo byłam bardzo zaintrygowana tą historią.
Zapewniam Was, że podczas czytania tej książki doznacie wiele emocji i wrażeń oraz będziecie mieli ciarki na skórze.
Autorka porusza w książce ciężki temat jakim jest przemoc domowa, która dotyczy kobiet, ale także mężczyzn. Autorka udowadnia, że to jak zachowujemy się i co robimy ma swoje źródło w przeszłości, czyli przez nasze dzieciństwo i doświadczenia.
Jeśli chcecie dowiedzieć się jak doszło do morderstwa to ten thriller mocno Was zaskoczy.
To idealna lektura dla osób o mocnych nerwach.
Ja jestem zachwycona tą książką i stylem pisarskim autorki. Z przyjemnością przeczytam inne książki spod jej pióra.
Rewelacja!
Polecam gorąco!

Spójrzcie tylko na okładkę tej książki? Co widzicie? Mi od razu skojarzyła się z kadrem z czołówki serialu Dexter, który swojego czasu namiętnie oglądałam. "??"
Morderstwo z zimną krwią, a może przypadkowa śmierć? Co tak naprawdę spotkało Adama Hinza? Sawa Bogucka nie kryje faktu, że to właśnie ona zabiła mężczyznę, ale czy miała ku temu powód, może broniła się? Sama twierdziła, że Adam miał obsesję na jej punkcie?
Początkowo trochę gubiłam się w fabule, pojawiało się wiele nazwisk, musiałam kartkować strony i sprawdzać kto kim jest. Potem na szczęście udało mi stanąć niemalże ramię w ramię z bohaterami i czujnie przypatrywać się całemu przebiegowi zdarzeń. Historie poznajemy w dwóch wymiarach, tego co jest teraz i tego co wydarzyło się przed śmiercią Adama. Zagłębiamy się w myśli, pragnienia Boguckiej I Hinza, którzy odsłaniają przed czytelnikami prawdę o swoim życiu. Autorka porusza w książce trudny temat, jakim jest przemoc domowa, w tym przypadku ukierunkowana w stronę mężczyzny, to właśnie on staje się ofiarą, Jak zatem radzi sobie z problemem? I czy w ogóle?
karoglogowska bardzo realnie przedstawiła swoich bohaterów, "weszła" głęboko w ich psychikę, co spowodowało, że tu nie ma czasu na nudę.
To bardzo dobry thriller! Już na początku mamy solidną dawkę emocji w postaci trupa, a potem jest tego więcej i więcej.. nie nie zwłok "??" emocji, które rozdzierały od środka bohaterów.
Ogromnie spodobała mi się budowa klamrowa książki. Pierwszy i ostatni rozdział opowiedziany jest z perspektywy tej samej osoby, co więcej zaczynają się one od tych samych słów: "Mówią, że w życiu trzeba mieć szczęście. ["]?
Też tak uważacie? "??"

Od dawna miałam ochotę na thriller, który zmusi do rozmyślań i próby odgadnięcia zagadki w nim osadzonej. Thriller "Wzorzec" autorstwa Karoliny Głogowskiej został wydany nakładem Wydawnictwa Mięta, i to na niego padł mój wybór. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki.
Sawa Bogucka przyznaje się do zamordowania Adama Hinza. Jest prezeską fundacji wspierającej osoby, które doświadczyły przemocy, a jej ofiarą był jeden z podopiecznych. Sawa przedstawia Adama jako człowieka, który był jej przyjacielem, ale miał również obsesję na jej punkcie. Robi z siebie ofiarę prześladowania i oskarża denata o próbę gwałtu. Prokurator trudno uwierzyć, że taka drobna kobieta mogłaby udusić postawnego mężczyznę. Jednakże wszystkie dowody wskazują na nią. Psycholog sądowy kwestionuje zeznania oskarżonej i uważa iż rany na jej ciele zadała sobie sama. Prokurator podejrzewa romans między Sawą a Adamem, który mógłby być motywem zabójstwa. Kto jest prawdziwą ofiarą, a kto oprawcą w tym przypadku? By poznać szczegóły tej sprawy sięgnijcie po ten thriller i zatopcie się w powieść by dowiedzieć się jaka jest prawda.
Zacznijmy od oprawy graficznej, która jest moim zdaniem świetna! Okładka, która od pierwszych chwil działa na wyobraźnię plus wewnątrz przy rozdziałach "kwiat", który możemy dostrzec również na okładce. Kolejną rzeczą, którą chcę pochwalić w tej powieści to zawiłość fabuły. Poznajemy przeszłość i teraźniejszość, a pod koniec dostaniemy wyjaśnienie całej zbrodni z perspektywy denata. To dla mnie ogromny plus, bo znamy całość historii i wszystko staje się niezwykle jasne. Może podejrzewałam taki obrót sprawy, a może nie, ale zdecydowanie bardzo fajnie zostało przedstawiona cała zbrodnia i jej motywacja w powieści. Książka pokazuje nam trudną prawdę, że nie zawsze kara spadnie na przestępcę, kata czy oprawcę. Co więcej ukazuje złożoność ludzkiej natury i jak skutecznie można odgrywać w społeczeństwie kogoś kim się nie jest. Marzenia głównej bohaterki o karierze aktorskiej zakończyły się tym, że grała przez całe swoje życie kogoś kim nie była.
Powieść porusza również trudne tematy jakim jest przemoc w rodzinie, ta którą widać i którą skutecznie niektórzy ukrywają. Ofiarą przemocy może być nie tylko kobieta ale również i mężczyzna. Przyjęło się stawać po stronie kobiet jako poszkodowanych i obwiniać mężczyzn, ale często jest odwrotnie. Co nawet pokazała nam ostatnio głośna sprawa pomiędzy znanymi aktorami. Często wina leży po obu stronach, jednakże kto pierwszy dopuści się przemocy niekoniecznie fizycznej nie zawsze jest determinowane przez płeć.
Ogromnie polecam Wam tą powieść i zgłębienie problemu jaki porusza. Być może ktoś w Waszym otoczeniu jest ofiarą przemocy i boi się prosić o pomoc. Pióro autorki mi bardzo przypadło do gustu i chętnie sięgnę po inne jej powieści.
...

Gdy na policję zgłasza się Sawa Bogucka, prezeska fundacji na rzecz osób doświadczających przemocy, twierdząc, że jest winna zabójstwa w samoobronie swojego prześladowcy. Ale czy ta drobna kobieta udusiłaby postawnego mężczyznę apaszką? Sposób zabójstwa i zebrane poszlaki stawiają duży znak zapytania pod prawdomównością Sawy - jest ona niewinną ofiarą, czy bezwzględnym sprawcą w tej sprawie?
Jest to jedna z tych historii, w których nie ma szybkiego tempa zdarzeń, czy dynamicznych scen - i to jest tutaj plus! Akcja toczy się powoli na dwóch płaszczyznach - zdarzeń obecnych już po zabójstwie i tym, co działo się wcześniej. Kolejne urywki budują narastające napięcie, a czytelnik ma czas, żeby doskonale poznać bohaterów, ich motywy czy namiętności. Psychologia odgrywa tu kluczową rolę, zaglądamy do głębi świadomości, myśli i skrywanych uczuć - wielokrotnie zastanawiając się, kto tu tak naprawdę zawinił, bo nie ma postaci czarno-bialych. Finału się domyślałam, że może się tak potoczyć, ale mimo to był satysfakcjonujący.
Autorka zwraca też uwagę na problem przemocy domowej i często błędnych przekonań jej dotyczących, zakorzenionych w myśli społecznej - głos w tej sprawie jest zgrabnie wpleciony w fabułę i warty uwagi.
Ja polecam - jeśli szukacie dobrego thrillera ze świetnymi portretami psychologicznymi bohaterów, to dobrze trafiliście "??"

Prokuratorka Barbara Modra prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa Adama Hinza. Początkowo o zabójstwo podejrzewa żonę mężczyzny. Jednak na policję zgłasza się Sawa Bogucka i przyznaje się do zabójstwa.
Sawa jest prezeską fundacji wspierającej osoby, głównie kobiety, doświadczające przemocy. Adam Hinz był znajomym z dzieciństwa Sawy. Kobieta twierdzi, że miał obsesję na jej punkcie, nękał ją, a do jego śmierci doszło w wyniku obrony koniecznej.
Jednak ślady na ciele Sawy, według lekarza sądowego powstały w wyniku samookaleczenia. Psycholog zaś nie wierzy w przedstawioną przez nią wersję. Czy to możliwe, że znana obrończyni pokrzywdzonych, sama zaplanowała zbrodnie z zimną krwią? Czy jest tylko niewinną ofiarą?
Dawno już nie przeczytałam książki tak szybko. Styl Karoliny Głogowskiej sprawił, że przez książkę przepłynęłam w ekspresowym tempie.
Historia Sawy i Adama przedstawiona jest w dwóch liniach czasowych. Stopniowo autorka odkrywa przed czytelnikiem kolejne karty ich relacji, skupiając się mocno na zarysie psychologicznym. Czytelnik ma, więc możliwość bardzo dobrze poznać bohaterów, ich motywację, problemy i marzenia.
Jednym z głównych wątków "Wzorca" jest przemoc domowa. I o ile z przemocą wobec kobiet często można się spotkać w literaturze, tak, jeżeli chodzi o sytuację odwrotną, już nie. Przemoc wobec mężczyzn jest niemal tematem tabu. Nie mówi się o tym. A jeżeli już to często nie jest traktowana poważnie.
Zdarzają się też sytuacje, kiedy kobiety wykorzystują ten wzorzec. Robią z siebie ofiarę. Składają fałszywe oskarżenia. Karolina Głogowska bardzo dokładnie zgłębiła te tematy. Przedstawione w książce historie są dramatyczne, a przy tym niestety bardzo realistyczne.
Kto w tej historii był ofiarą, a kto katem? Musicie przeczytać sami.

"Przypadkowa śmierć. Zaplanowane zabójstwo. W co uwierzysz"
"Wzorzec" autorstwa Karoliny Głogowskiej, stanowi dość mocny thriller, który sprawi, że szybko o nim nie zapomnicie! Była to moja pierwsza styczność z warsztatem tej pani i na pewno nie ostatnia. Nie będę ukrywać, że obawiałam się tej lektury, jednak autorka zaskoczyła mnie swoim talentem pisarskim. Do sięgnięcia po tę powieść skusiła mnie przede wszystkim okładka, (przypomina jedną z moich ulubionych książek) oraz rekomendacja jednego z moich ukochanych autorów - Maxa Czornyja. Połączenie obu tych elementów, sprawiło jedno - byłam wręcz pewna, że się nie zawiodę. Pani Karolina stworzyła genialną intrygę - aż do ostatniego zdania nie byłam pewna kto tak naprawdę jest ofiarą, a kto katem w tej historii.
Na posterunku policji zjawia się Sawa Bogucka - prezeska fundacji wspierającej osoby doświadczające przemocy. Kobieta twierdzi, że zabiła mężczyznę, który miał na jej punkcie obsesję. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że nawet prokuratora nie wierzy w to, że Adama Hinza udusiła drobna kobieta... Dowody wskazują, że Bogucka działała w obronie własnej, jednak psycholog sądowy wątpi w prawdomówność Sawy... Czy Bogucka zaplanowała zabójstwo, ponieważ Adam groził, że ujawni jej tajemnicę? Czy Hinz jest tak naprawdę sprawcą, czy jednak ofiarą całego zajścia?
Nigdy nie sądziłam, że będę w stanie wciągnąć się w jakąś powieść już od pierwszej strony! Autorka się nie patyczkowała i już na samym początku serwuje nam trupa, którego przyczyna śmierci nadal pozostaje nieznana - no powiedźcie, można chcieć czegoś więcej? Do tej pory nie wiem kiedy przeczytałam całą lekturę - jak zaczęłam czytać to nie potrafiłam przestać. I to nie tylko za sprawą świetnego stylu pisania, ale i akcji, która nie opuści Was aż do ostatniego zdania... Dlatego radzę Wam zarezerwować sobie kilka godzin przed rozpoczęciem czytania, bo inaczej będzie Wam ciężko - słowo.
Całą historię poznajemy z dwóch perspektyw czasowych - teraźniejszości oraz przeszłości, która pozwala nam poznać w jakich okolicznościach doszło do zabójstwa Adama. Jeśli chodzi o bohaterów, to Pani Karolina wykonała kawał dobrej roboty, jeśli chodzi o ich portrety psychologiczne, które pomogą Wam zrozumieć zakończenie - to jeden z licznych atutów tej powieści. Najbardziej z bohaterów zainteresowała mnie postać Sawy. Przez cały czas czułam, że niezłe z niej ziółko i dość mocno namiesza w fabule, ale czy miałam rację? Tego musicie dowiedzieć się sami!
Czy książkę polecam? Zdecydowanie tak. Głogowska w swojej najnowszej książce poruszyła dość poważny problem, którym jest przemoc domowa, której ofiarami są nie tylko kobiety, ale i również mężczyźni - mało kiedy w książkach poruszany jest ten drugi aspekt. "Wzorzec" ma swój niepowtarzalny klimat, który nie pozwoli Wam spać po nocach, a autorka przez cały czas będzie serwować Wam mylne tropy, które zamiast Was irytować sprawią, że będziecie jeszcze bardziej ciekawi kto tak naprawę jest czarnych charakterem tej historii.

Policja znajduje zwłoki mężczyzny. Wygląda na to, że ktoś go udusił, ale na miejscu znajduje się też wiele krwi, która nie pochodzi od niego. Adam był notowany, miał problemy w małżeństwie, a mieszkanie, w którym przebywał, opłacała fundacja wspierająca osoby doświadczające przemocy. Do śledczych zgłasza się Sawa Bogucka, prezeska owej fundacji, która twierdzi, że zabiła Adama w obronie własnej. Czy jej zeznania okażą się prawdą?
Wzorzec Karoliny Głogowskiej jest kryminałem, w którym akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Obserwujemy grono postaci ? w tym Sawę Bogucką i śledczą Barbarę Modrą ? współcześnie, w czasie prowadzonego śledztwa, a także cofamy się o kilka miesięcy, by dowiedzieć się, jak doszło do zbrodni, co jest jej powodem. Narrator trzecioosobowy relacjonuje wydarzenia od momentu odnalezienia zwłok do czasu sprawy w sądzie, a w międzyczasie prezentuje cały wachlarz sytuacji, które mają znaczenie dla rozwoju wypadków.
Już na wstępie powieści czeka na czytelników trup. Kolejne rozdziały mają za zadanie rozwiązać zagadkę morderstwa. Wiemy, że winna jest Sawa ? przynajmniej ona tak twierdzi. Retrospekcje pozwalają poznać tę bohaterkę lepiej. Widzimy jej relacje z partnerem, karierę zawodową i podglądamy ją w czasie nagrywania vlogów. Potem w jej życiu pojawia się Adam. Ta znajomość zmienia wszystko. Czy mężczyzna ma powody, by korzystać z pomocy fundacji wspierającej ofiary przemocy? A może to on sam był agresorem i Sawa faktycznie musiała się bronić?
Wątek przemocy domowej jest w tej powieści bardzo ważny. Sawa ma jasne zdanie na ten temat ? podkreśla, że w większości przypadków ofiarami są kobiety, a ciągłe wybaczanie oprawcom w niczym nie pomaga. Jednak w książce mówi się też o mężczyznach, którzy doświadczają agresywnych zachowań ze strony kobiet. Znęcanie się nie musi być tylko fizyczne ? to psychiczne również potrafi wywołać wiele cierpienia.
Zabrakło mi w tej powieści szerszego pola dla Barbary Modrej, czyli pani prokurator. Ta postać bardzo mi się spodobała ? konkretna, ale z problemami zawodowymi, z intrygującym życiem osobistym. Zniknęła mi trochę w tle Sawy Boguckiej, a szkoda, bo polubiłam tę kobietę i byłam ciekawa jej losów.
Podoba mi się, że podczas czytania kluczymy w różnych relacjach osób. Próbujemy zrozumieć, co łączyło Sawę i Adama, a każde z nich widzi to nieco inaczej. Narrator trzecioosobowy świetnie relacjonuje zachowania, emocje i uczucia bohaterów, wnika w ich psychikę, opowiada świat tak, jak oni go odbierają. Stąd często nieco odmienne spojrzenie na te same sprawy.
Wzorzec to dobrze napisana powieść kryminalna, w której warstwa obyczajowa jest rozbudowana i tworzy klimat. Przyznaję, że podczas czytania zapomniałam zupełnie o zwłokach, skupiłam się na życiu bohaterów i relacjach między nimi. Z zapartym tchem śledziłam rozwój wydarzeń, które poprzedzały tragedię. To było niezwykle wciągające!

Jak ktoś poszukuje thrillera psychologicznego, w którym autorka skupia się bardzo mocno na części psychologicznej postaci, ale nie zaniedbuje akcji, suspensu i mocnych opisów to bardzo polecam!