Zapomniany W matni strachu

Zawsze staram się (na ile się da) obiektywnie oceniać książki. Niemniej tym razem mój osąd mógł być zaburzony emocjami związanymi z wydarzeniami zza wschodniej granicy. Nie wykluczam, że czytając powieść w innym czasie moje wrażenia byłyby inne.
Jeśli dobrze liczę jest to dziesiąta książka autora, którą czytałam. Do tej pory każda była przerażającą i wzbudzająca twist emocjonalny. Pióro autora i realizm postaci sprawiały, że psychopatę można było obdarzyć sympatią. Obie dotychczasowe serie miały jednolity sposób budowania fabuły i podobne tempo z licznymi zwrotami akcji. Cykl o Oskarze Blajerze był konstruowany na psychice głównego bohatera. W każdym tomie o Kubie Sobańskim występował dodatkowy wątek, który miał istotny wpływ na postać.
Pierwszy tom "Zapomnianego" miał dynamiczny przebieg fabuły, wzbudzał sinusoidę emocji, a Patryk wywoływał czasem współczucie, czasem obrzydzenie, czasem przerażenie, ale na pewno sprawiał, że go dopingowałam. Liczyłam, że kontynuacja dostarczy podobnych wrażeń czytelniczych. Niestety autor odszedł od schematu serii i niewiele z tego do czego zdążył przyzwyczaić czytelnika znalazłam w drugim tomie.
Sama akcja rozkręca się dopiero po około 200 stronach. Do tego momentu jest głównie kreowana wewnętrzna przemiana bohaterów, która jest poprawna, ale nie porywa. Metamorfoza następuje, ale w żadnym momencie postaci nie wznieciły we mnie większych emocji. Nikogo nie polubiłam, nikogo nie znienawidziłam, nikt nie wzbudzał strachu. Jedynie postać Hani irytowała męczenniczą postawą.
Zwrotów akcji zabrakło. Mogę stwierdzić, że w całej książce był jeden większy i na tym koniec.
Autor zdradził w posłowiu, że pisząc pierwszy tom "Zapomnianego" towarzyszył mu głód. Ja, po przeczytaniu go, nadal mam awersję do groszku konserwowego i mielonki. Przy pisaniu drugiej części pisarz odczuwał strach, jednak ten dla mnie, jako czytelnika, był kompletnie niewyczuwalny.
Na plus działa ciekawa narracja - pierwszoosobowa, prowadzona przez Patryka i trzecioosobowa z punktu widzenia Jędrka, Diany i Hani.
Przykro mi to stwierdzić, ale jest to najsłabsza książka autora, którą dotychczas czytałam. Nie jest źle, ale zabrakło tej "Bednarkowej" magii.

Kiedy widzę książki Adriana Bednarka, wiem, że w środku czeka na mnie niezły świr, tak było również w "Zapomnianym w matni strachu". Jest to druga część po "Zapomnianym" i muszę przyznać, że miałam lekkie wątpliwości sięgając po nią, bo w pierwszej części było trochę przepychanek między bohaterem pozytywnym i negatywnym i zakończyła się zemstą identyczną z tym, czym się zaczęła pierwsza część. Trochę bałam się, że kontynuacja będzie tylko o tym jak dwóch gości kopie się nawzajem aż do znudzenia. Jednak niepotrzebnie się martwiłam! Książka faktycznie jest pełna mściwych intryg, ale mocno wchodzimy z autorem w głowę mściciela. Śledzimy jego szalone plany i możemy wczuwać się w jego chore wizje. Na około ludzie cierpią, autor nie szczędzi nam opisów tortur -fizycznych i psychicznych. Z drugiej strony obserwujemy powolny rozpad psychiki śledzonych na każdym kroku ofiar, które mają świadomość, że nigdzie nie są bezpieczne. W rozdziałach przeplata się narracja pierwszoosobowa z trzecioosobową, dzięki czemu śledzimy akcje z różnych perspektyw i jeszcze lepiej możemy się w nią wczuć.
Ciężko mi cokolwiek napisać o treści by nie spoilerować i nie psuć niespodzianki czytelnikom, dość stwierdzić, że Zapomniany to seria, którą powinien przeczytać każdy fan mocnych wrażeń. Ja długo będę pod wrażeniem

Znacie twórczość Adriana Bednarka? Jaka jest Wasza ulubiona książka tego autora"?
Nawet nie wiecie jak bardzo czekałam na tę premierę! Co prawda fizycznie książki nadal nie mam"??" ale uratowało mnie niezawodne Legimi ("?) i w końcu mogłam poznać ciąg dalszy historii Patryka, Jędrka i Diany. I może jeszcze jednej osoby?"
Po raz kolejny autor w ciągu kilkuset stron potrafi sprawić, że kilka razy zmienimy zdanie co do tego kto jest dobrym, a kto złym charakterem. Mimo że wydaje się to oczywiste, chwilami zaczynamy mieć co do niektórych osób wątpliwości. No cóż, czego oczekiwać od mistrza mieszania czytelnikom w głowach"??"
To był istny rollercoaster emocji. Z początku czujemy niepokój, jakbyśmy niedawno usłyszeli w wiadomościach, że na wolności jest seryjny morderca. Złapałam się nawet na tym, że częściej oglądałam się w ciągu dnia za siebie, dopóki nie dotarłam do pewnego etapu w książce. Niepokój nie zniknął wtedy jak rozbita bańka mydlana, nadal mi towarzyszył, ale tym razem był to niepokój o los bohaterów. Naprawdę trzymałam za nich kciuki i byłam ogromnie ciekawa, jak to wszystko się zakończy.
A jak się zakończyło... Muszę przyznać, wbiło mnie w fotel, od pewnego momentu sama nie wiedziałam czy powinnam wierzyć w to, co czytam. Przemiana pewnych bohaterów tak mnie zaskoczyła, że aż szukałam jakiegoś podstępu. Przez ostatnie kilkadziesiąt stron nie chciałam odkładać telefonu, bo bałam się, że autor nagle zmieni zdanie i wszystko jednak jeszcze bardziej się skomplikuje. Ale nie oszukujmy się - gdybym miała do wyboru łatwe zakończenie i koniec dylogii lub skomplikowanie życia bohaterom jeszcze bardziej - no cóż, przykro mi Patryk, ale chyba wszyscy wiemy co bym wybrała"??" Bawiłam się przy tej książce świetnie, jeżeli jeszcze nie znacie "Zapomnianego", to koniecznie musicie poznać tę serię"

"RECENZJA"
Czy z ofiary można stać się mordercą? "??" Tego nie wie nikt. Piotr Kamiński nie jest już "Zapomnianym". Mężczyzna, który właśnie spędził ostatnie dziesięć lat w niewoli, robi karierę medialną. Piotr nie wie, co drzemie w nim i nie ma pojęcia, kiedy zło się obudzi. Jedynie może się tego domyślać. Diana, kobieta która mu towarzyszy, też nie wie do czego jest zdolny. Ta dwójka staje przed sytuacją, która może dla nich skończyć się dobrze bądź źle. Jak to wszystko się potoczy?
"??"
"Zapomniany. W matni strachu" to drugi tom serii "Zapomniany". Pierwszy tom podobał mi się i ten również utrzymał jego poziom oraz napięcie. Czasem się zastanawiam, czy pisarz adrian_bednarek_pisarz ma coś w sobie takiego, że tak mu wychodzi tworzenie popapranych postaci "??"??" Oczywiście ja nic nie insynuuje, poważnie "??"??" Po prostu tak głośno myślę "??" Niemniej jednak to nie zmienia faktu, że autora uwielbiam i jest w Top 3 moich ulubionych polskich pisarzy! To chyba dobrze rokuje, nie? "??" Cała fabuła jest kontynuacją z pierwszego tomu, dlatego najpierw trzeba przeczytać pierwszą część, żeby rozumieć o co chodzi w drugim. Adrian ma dar lekkości pióra oraz świetny styl, który się ubóstwia i dzięki niemu nie czuć uciekających stron podczas czytania. Thriller, który może być lekki oraz przyjemny? Tak! To właśnie książki Adriana! Historie oraz postacie tworzone przez pisarza nie są normalne, nie są zwyczajne, ale wyróżniają się spośród innych bohaterów, wyróżniają się spośród innych książek wchodzących na rynek wydawniczy "??" Mogę śmiało napisać, że autor umie tworzyć psychopatów, których można lubić i kibicować im, mimo ich dziwnych, popapranych czynów "??"??" Kurde! Zaraz powiecie, że to ze mną jest coś nie tak "??" No, ale właśnie w czytaniu lektur, chodzi o to, żeby się relaksować, spędzać świetny czas, lubić postacie i tutaj właśnie tak było "??" Wydaje mi się, że jestem zupełnie normalna, czyż nie? "??" Fabuła w książce troszkę zwolniła, w porównaniu do pierwszego tomu, ale kompletnie mi to nie przeszkadzało "??" Mniej makabry, mniej szoku, jednak autor utrzymał formę i akcja toczyła się swoim torem, a niektóre jej zwroty powodowały, że wdech zapierał się w piersi "??"??" Czasem myślałam, że gałki oczne wyjdą mi z orbit "??", a z mózgu zrobi się papka "??" No szok! "??" Jeśli chodzi o zakończenie to powiem Wam, moi Mili, że takiej końcówki się nie spodziewałam "??" Miałam nadzieję, że główny bohater ogarnie to wszystko inaczej i potoczy się to kompletnie w inną stronę, jednak Adrian inaczej to rozegrał "??" Co podobało mi się bardzo, bo wywołało reakcję "wow" "??" Polecam z całego serca zarówno tę serię, jak i o Oskarze "??"??"??" Jednotomówki też polecam! "??"??"??" Miłego i zaczytanego dnia Kochani!...

"Zapomniany. W matni strachu" jest kontynuacją historii człowieka postawionego w obliczu zniewolenia i śmierci głodowej. Otwarte zakończenie pierwszej części spowodowało u mnie głód, by poznać dalsze losy Patryka. To, co tym razem spotkałam na kartach powieści, tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że Adrian Bednarek jest jednym z tych autorów, który jak nikt inny potrafi wejść w głowę swojego bohatera i wydobyć z niej to, co siedzi najgłębiej ukryte. 
Autor z niezwykłą precyzją kreśli portrety psychologiczne bohaterów. A ci w swoim szaleństwie, wręcz obłędzie, nie cofną się przed niczym, byleby tylko osiągnąć swoje cele. Pragnienie zemsty jest obsesyjne. Czytając, kolejny raz moje emocje poszybowały w górę. Postaci za nic mają drugiego człowieka, jego uczucia i dobro. Za wyrządzone krzywdy chcą dokonać odwetu i samemu wymierzyć karę. Są tak źli, iż wydaje się, że bardzuej się już nie da. Jednak czytelnik wbrew temu próbuje jakoś usprawiedliwiać ich postępki. Widzimy jak traumatyczne wydarzenia z przeszłości mają ogromny wpływ na przyszłe relacje międzyludzkie. Takie osoby z dużym prawdopodobieństwem nigdy nie będą w stanie normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Strach, niepewność, stan permanentnego zagrożenia - czy da się tak żyć?
Nic w tej książce nie jest oczywiste. Zło przybiera najróżniejsze formy. Pełno tu kontrowersji. To, co moralne, niekoniecznie idzie w parze z tym, jak człowiek w danej sytuacji powinien się zachować.
W tym tomie doświadczymy mniej brutalności, a i sama akcja jest spokojniejsza, przynajmniej na początku, bo później nabiera tempa, jednak w żadnym stopniu nie rzutuje to na odbiór książki. Do tego momentu obserwujemy przemiany, jakie zachodzą o bohaterach.
"Zapomniany. W matni strachu" to szokujacy, mroczny thriller psychopatycznych umysłów, w którym prym wiedzie strach, chęć zemsty, intrygi, kłamstwa i tajemnica. To powieść o bólu, osamotnieniu, zbytniej ufności, naiwności, a może i uśpionej czujności, nienawiści, uzależnieniu, dewiacjach seksualnych. Jeśli jesteście ciekawi, gdzie przebiega granica między dobrem a złem - sięgajcie śmiało! Ja ponownie mam mętlik głowie...

Patryk Kamiński dziesięć lat spędził w zamknięciu, więziony przez nieznanego sprawcę. Po wyjściu na wolność staje się sławny i robi karierę w mediach, dzięki znanej youtuberce, a zarazem narzeczonej, Dianie Mazur. Młodzi żyją w przeświadczeniu, że nic już im nie grozi z rąk porywacza i seryjnego mordercy, byłego przyjaciela Patryka, Jędrka Sokołowskiego. To, że Patryk nie zabił Jędrka będzie się na nich mściło. Jak się okazuje wkrótce Jędrek zostaje uwolniony z więzienia, w którym przetrzymywał go kolega. Kto mu pomógł? Nie wiadomo. Para będzie go ścigać, aby on ich nie uprzedził i się nie mścił. Ta sytuacja rozpoczyna ciąg następujących po sobie zdarzeń, które zapierają dech w piersiach, nie pozwalają ani na moment spokojnie odetchnąć. Atmosfera robi się gęsta i niebezpieczna, trudno jest przewidzieć zachowania zarówno Jędrka, jak i Patryka. Każdy z nich żywi wobec drugiego uraz i liczy na szybką zemstę. Ale również każdy z nich jest niesamowicie przebiegły i cwany. Który z nich okaże się sprytniejszy? Który będzie bardziej odporny na stres i ból?
Zapomniany. W matni strachu to kontynuacja cyklu Zapomniany Adriana Bednarka. Autor ma swój charakterystyczny i wyjątkowy styl, jego bohaterowie są twardzi i skomplikowani, z poranioną psychiką, trudną przeszłością i mnóstwem przeżyć. Z takim balastem kroczą przez życie, które nie jest usłane różami, szukają swojego miejsca, przystani i ukojenia. Nie jest im to dane, przed nimi piętrzą się niezliczone kłopoty. Bednarek słynie jeszcze z mocnych i brutalnych scen, ociekających krwią, bulwersującymi widokami. Nie boi się odkrywać przed czytelnikiem zła we wszelakiej postaci, zła czynionego przez jednego człowieka drugiemu. Tworzy skomplikowane i trudne relacje, jego bohaterowie to często czarne charaktery. Ale nie zawsze to odstrasza odbiorcę i odrzuca. Czasami, pomimo swoich przywar, czujemy do nich nić sympatii. Nie oznacza to, że akceptujemy ich zachowania, absolutnie. Ale potrafimy cieplej na nich spojrzeć i próbować wytłumaczyć ich zachowanie, sami szukamy odpowiedzi na pytania, dlaczego jest w nich tyle złości i buntu, gdzie one mają swoje źródło. Ale po głębszym wniknięciu w ich psychikę i zaprzyjaźnieniu się z nimi, wiele się nam wyjaśnia.
Zapomniany. W matni strachu to szokujący i przerażający thriller psychologiczny. Autor wiele miejsca poświęca wewnętrznym rozterkom bohaterów, pokazuje nam obraz ich walki z otoczeniem, poszukiwania własnego "ja". Bohaterowie starają się pokonać wewnętrznego demona, który prowokuje ich do złych czynów. Walczą z tym, ale nie zawsze odnoszą zwycięstwo, nie zawsze potrafią zwalczyć tkwiące w nich motywacje do złego. Mnóstwo w tej powieści samotności i bólu, nienawiści i walki o miłość. Nie brak wyrachowania i zdrady, upokorzeń i zawistnych zachowań.
Gdy biorę do ręki powieść Bednarka to z góry zakładam, że emocje będą szalały, a ja będę próbowała je okiełznać. Podobnie było w tym przypadku. Wachlarz odczuć był tak rozległy, że nie sposób ich wszystkich zdefiniować i zapanować nad nimi. Emocje wzięły górę, targały mną, a ja się im poddawałam. Satysfakcja ogromna. Odczuwam niedosyt, że przygoda dobiegła końca. Czy zakończenie mnie usatysfakcjonowało? Mam mieszane odczucia ? Ale na pewno mnie nie zaskoczyło, na tak bogaty finał na liczyłam ? Jeżeli jeszcze nie znasz twórczości Adriana Bednarka, to najwyższy czas zacząć nadrabiać zaległości, nie będę reklamować, sam się przekonaj. Jestem pewna, że po lekturze pierwszej powieści zadasz sobie pytanie, dlaczego tak późno po nią sięgnąłem...

Z książkami jest jak ze śpiewaniem, każdy podobno pisać może. Oczywiście z rozmaitym skutkiem. Jednym ta sztuka przychodzi z niezwykłą łatwością, inni z kolei w pocie czoła tworzą "dzieło", które znane będzie jedynie szerszej publiczności w kręgach rodzinny i to tej najbliższej. Adrian Bednarek z pewnością należy do tej pierwszej grupy i potwierdza to z każdą, kolejną publikacją.
"Zapomniany w matni strachu" jest oczywiście kontynuacją pierwszej części, a czytanie jej bez znajomości fabuły tej pierwszej mija się całkowicie z celem. Stanowią one bowiem spójną całość, połączoną fabułą będącą epicentrum mroku ludzkiej psychiki na urojeń, żądzy, zemsty i niewiarygodnej wręcz woli przetrwania. Każdy zdradzony jej teraz szczegół może popsuć zabawę z czytania książki kolejnym czytelnikom, więc sobie to rzecz jasna daruję. Dodam tylko, że "Zapomniany" tym razem po raz kolejny będzie musiał się zmierzyć z zupełnie nową sytuacją po raz kolejny definiującą jego osobowość.
Adrian Bednarek tworzy historie na wskroś przesiąknięte ludzkim spaczeniem z taką łatwością jakby znał je z autopsji. Jest to w zasadzie jedyny ich aspekt, który pozwala mi nieco martwić się o jego kondycję psychiczną. Z drugiej jednak strony, będąc wielkim fanem twórczości pana Adriana wierzę, że historii tych nie przestanie tworzyć już nigdy, co jakiś czas dając nam wszystkim możliwość do kolejnego zatopienia się w świecie jego mrocznego talentu, który tak bardzo polubiłem?
...

Autora chyba nie muszę przedstawiać. Dla tych którzy nie znają Adriana Bednarka (w co wątpię) przedstawiam jednego z moich ulubionych autorów, którzy sprawiają takie ciarki na plecach, że głowa mała. Kończąc książkę masz ochotę walnąć nią o ścianę krzycząc "kurka wodna Nieee, noooo" przy tym tytule było tak samo. Przed wami drugi tom serii ?Zapomniany. W matni strachu ?którego już teraz z całego serca polecam.
W pierwszym tomie poznałeś min. Patryka Kamińskiego, którego w jednej chwili całe życie zmieniło się o 180 stopni. Aby poznać szczegóły zachęcam po sięgniecie ?Zapomniany ?i lepiej nie czytaj tego, co właśnie piszę, bo dowiesz się więcej i koniec z niespodzianką jaką jest treść i zaskoczenie.
Wiele razy miałam w głowie to, ile trzeba siły i determinacji, aby pokonać strach, panikę będąc zamkniętym i poniżanym do niewyobrażalnej skali cierpienia, ale i wiary, że będzie się wolnym. Drugi tom w niczym nie jest gorszy od pierwszego i uważam, że jest lepszy, ponieważ autor doskonale mącił między bohaterami do takiego stopnia, że nie wiedziałam do samego końca kto i jak. Najgorsze jest to, że muszę czekać na trzeci tom i mam bardzo dużą nadzieję, że nie będę musiała długo czekać.
W tej części mocno intryguje mnie Hania coś mi w niej nie pasuje i uważam, że coś kombinuje oraz że jeszcze pokaże pazurki, ale mogę się mylić. Kolejną osobą, która mocno rozwaliła mi głowę to Diana. To co się stało to był sztos, ale w sensie zakończenia, lecz kochani nie mogę napisać co i jak. Jedno wiem po tym co się stało z Jędrkiem wiem jedno, że lepiej doprowadzić pewne sprawy do końca i nie mieć skrupułów, bo później może być za późno.
Intryga za intrygą, niepowodzenia, nieprzespane noce, odzyskanie ukochanej/nego ucieczka i wiele innych sytuacji, które nie pozwolą odłożyć książkę chodź na chwilę, ale to tylko na plus. Mój podziw i wielki szacunek za styl dla autora. Polecam i zachęcam, bo warto.
...

"Zapomniany. W matni strachu", czyli kontynuacja "Zapomnianego", THRILLERA ROKU 2021 oraz zdobywcy ZŁOTEGO KOŚCIEJA 2021.
Znane towarzystwo: Patryk, Jędrek, Diana i Hania, nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa, a ich historia przerwana w krytycznym momencie w końcu staje się kompletna..
"Pan Zapomniany" Patryk Kamiński, chłopak, który stał się "mentalnie uszkodzonym człowiekiem" przez to, że spędził dziesięć długich lat w zamknięciu, przeżył głód, odwodnienie, omamy, tkwił w całkowitej pustce czasowej przetrzymywany przez nieznanego sprawcę, dziś nie jest już anonimową osobą. Mężczyzna przeżył piekło i wrócił do żywych. Aktualnie wytrzymałość to jego drugie imię. Teraz życie Patryka to kariera "dziwaka celebryty". Medialny grand prix u boku youtuberki Diany Mazur.
Dobra passa zaburzyła jednak jego czujność i osłabiła instynkt samozachowawczy. Ludzki odruch, słabość czy apatia, zwał jak zwał ? w każdym razie strategiczny "błąd", który powstrzymał go przed zabiciem Jędrka Sokołowskiego, wkrótce zbierze swoje żniwo.
Jędrzej, seryjny morderca, wielbiciel "Cukiereczków", cudem ucieka z przygotowanego dla niego więzienia. Obdarty z człowieczeństwa mężczyzna, który sięgnął dna, teraz próbuje się od niego odbić i wrócić na szczyt. Poukładać sobie nową rzeczywistość. Jego oczy są pełne nieprzeniknionego mroku, a umysł żądny zemsty.
Patryk i Diana muszą go odnaleźć, zanim on odnajdzie ich. Nie wiedzą kto i dlaczego pomógł mu uciec. Wiedzą tylko, że ta gra na życie i śmierć musi mieć swój finał.
"Zapomniany. W matni strachu" to kolejna dawka uzależniających emocji w autorskim stylu Adriana Bednarka. Zakręcona, klimatyczna historia o bestiach na wolności i bestiach na smyczy. O strachu, który determinuje podejmowanie decyzji. Nie tyle spacer, co sprint po totalnie sfermentowanej ludzkiej psychice.
Ta książka to świetna "markowa" rozrywka dla wielbicieli gatunku.
Polecam.

Patryk Kamiński znany szerzej jako Zapomniany rozwija swoją medialną karierę. U swojego boku ma Dianę Mazur, youtuberkę, która dba, aby sława Patryka nie ucichła.
Para zarabia również na zniknięciu Jędrka Sokołowskiego, byłego przyjaciela Patryka. Mężczyzna nie miał sumienia zabić go własnymi rękoma. Liczył, że czas i głód zrobi to za niego.
Ktoś jednak pokrzyżował jego plany i umożliwił Jędrkowi ucieczkę. Zarówno Patryk, jak i Diana nie mogą spać spokojnie. Muszą dowiedzieć się, kto mu pomógł i odnaleźć go za nim on odnajdzie ich. Jednak czy nadal będą działać wspólnie? Czy kłamstwa Patryka nie zburzą zaufania między nimi?
To była mocna lektura. Cieszę się, że mogłam poznać dalsze losy Zapomnianego. Pierwsza część była rewelacyjna i ta również jest świetna, chociaż różni się od pierwszej. Emocji jest dużo, zwłaszcza strachu, który towarzyszy bohaterom na każdym kroku.
W moim odczuciu pierwsza część była bardziej dynamiczna i dużo bardziej brutalna. Tutaj z początku jest dosyć spokojnie. Akcja z czasem nabiera tempa.
W "Zapomnianym. W matni strachu" rządzi strach i chęć zemsty. Te dwie emocje czuć z kart książki najmocniej.
Bardzo lubię, kiedy narracja prowadzona jest z różnych perspektyw. Tutaj wydarzenia poznajemy z perspektywy Patryka, Jędrka, Diany i Hani. Każde z nich widzi coś innego, inaczej odbiera te same sytuacje.
Zabrakło mi trochę tej brutalności, która była w poprzedniej części i dużych zwrotów akcji. Styl autora sprawia jednak, że książkę czyta się jednym tchem. Kolejne biorę w ciemno.

Człowiek jest w stanie wiele znieść, co często stanowi zaskoczenie nawet dla niego samego. Nikt jednak nie obiecał, że traumatyczne zdarzenia nie zmieniają, bo niestety mają ogromny wpływ i na głównego zainteresowanego i na jego postrzeganie świata. Kontynuacja losów Patryka Kamińskiego to zmierzenie się z konsekwencjami czynów, których dopuścił się po odnalezieniu ale także obserwacja jak wszystkie wydarzenia zmieniły ludzi w jego otoczeniu. Diana, Hania, Jędrek, pośrednio lub bezpośrednio już byli zaangażowani w jego poczynania i mieli świadomość wielu złych rzeczy, które działy się obok, a nawet w nich uczestniczyli. Dla każdej z tych osób znajomość z Patrykiem wydawała się szansą od losu, początkiem kolejnego, świetnego etapu w życiu. Ale ten człowiek zarówno w przeszłości jak i teraz niósł ze sobą tylko zniszczenie.
Jędrek wie, że jego celem jest przetrwanie. Dzięki wrodzonemu sprytowi oraz niemałej inteligencji, a przede wszystkim ogromnej woli życia jest w stanie posunąć się do wszystkiego, by żyć. Rok w odosobnieniu nie przysłonił jego dewiacji, on musi jedynie wymyślić jak poskładać siebie i wszystko dookoła tak, by był zadowolony i wolny. Teraz niejako on ma łatkę zapomnianego i musi ją umiejętnie wykorzystać.
Diana stara się jak może kontynuować karierę i jak najwięcej zarobić dzięki wzrostowi popularności "Zapomnianego". W mediach wydaje się być rozrywkową, pełną życia i wdzięku otwartą dziewczyną, która z pasją prowadzi swoje kanały. W rzeczywistości jej życie to równia pochyła, z której cały czas się stacza. Otępienie zmysłów nie przynosi dłuższego ukojenia, ukrywanie się pod makijażem nie zmienia tego, co czuje w środku, a obsesja by odnaleźć Jędrka może być dla niej przysłowiowym gwoździem do trumny.
Hania po raz kolejny ucieka i rozpoczyna nowy etap życia. Samotność jej nie doskwiera, od dawna stała się jej towarzyszką. Lojalność wobec brata kłóci się w niej z nigdy nie zapomnianą pierwszą miłością. To dla niej sytuacja bez wyjścia, bo nie jest w stanie dokonać wyboru po której opowiedzieć się stronie. Czy uda jej się uniknąć stanięcia w oku cyklonu i wplątania się we wszystkie wydarzenia, w których mają udział najbliżsi jej mężczyźni?
Patryk gubi się w świecie, w którym nagle się znalazł. Z jednej strony ma sławę, pieniądze i nową kartę od losu, z której powinien skorzystać i wycisnąć ile się da. Z drugiej zaś strony jego psychika po latach w zamknięciu nie jest już taka jak przedtem, a jego koszmar jeszcze się nie skończył i ciągle musi oglądać się za siebie. Nie jest bez winy i ma tego świadomość, a wybór drogi, którą ma podążać wydaje się niemożliwy, bo w każdym scenariuszu ktoś musi ucierpieć.
Adrian Bednarek tworzy zaskakujące, skomplikowane i różnorodne portrety psychologiczne bohaterów. Doskonale ukazuje jak złe towarzystwo, błędne i pochopne działania, nieprzemyślenie konsekwencji swoich zachowań mogą oddziaływać na człowieka. Jak zgubny i destrukcyjny wpływ mają na dłuższą metę skrajne sytuacje, które były udziałem postaci. Nie szczędzi opisów sytuacji brutalnych, a nawet budzących obrzydzenie. Bez cenzury ukazuje dewiacje seksualne, uzależnienie, skutki traumy oraz konsekwencje odebrania życia i trwania w kłamstwie oraz strachu. Lecz przecież strach nie może być wytłumaczeniem na wszystkie działania postaci. Z resztą gdzie on ich zaprowadzi? Tego dowiecie się podczas lektury, zapewniam, że będzie mocna, obiecująca i zapadająca w pamięć. To świetna kontynuacja książki okrzykniętej już thrillerem 2021 roku oraz uhonorowanej statuetką Złotego Kościeja.

"Zapomniany W matni strachu" to druga część historii Patryka Kamińskiego, który smaku groszku to chyba nie zapomni do końca życia. Jeśli jeszcze nie czytaliście pierwszej części, to koniecznie musicie nadrobić, bo może być Wam ciężko w połapaniu się przy niektórych wątkach.
Adrian Bednarek swoimi książkami, nieraz pomieszał mi w głowie. Za każdym razem, sama jestem zaskoczona, że jego historie tak bardzo mi się podobają, pomimo tego, że główni bohaterowie do normalnych nie należą. I właśnie to wyróżnia autora, spośród wszystkich innych thrillerowców. Jego psychopatów nie sposób nie polubić, pomimo czynów jakich się dopuszczają. Tak samo było w przypadku "Zapomnianego". Każda postać występująca w tej historii, ma zdecydowanie nie po kolei w głowie, przez co każda strona książki jest nie lada zagadką dla czytelnika. Tutaj nie wiadomo czego można się spodziewać, a każdy jest tu do tego stopnia nieobliczalny, że nieraz na moich plecach pojawiły się ciarki. Pierwszy tom wciągnął mnie całkowicie, było w nim masę wstrząsających i makabrycznych wydarzeń, a niektóre opisy do najsmaczniejszych nie należały. Tym razem, mam wrażenie, że akcja się trochę uspokoiła i było zdecydowanie mniej makabry, ale pomimo to niektóre wydarzenia doprowadzały mnie do wstrzymywania powietrza w płucach.
Jędrek Sokołowski ucieka ze swojego więzienia. Kto mu w tym pomaga, dobrze wiecie jeśli czytaliście pierwszą część (jesteście zdecydowanie krok dalej niż nasi główni bohaterowie :P ) O momentu jego ucieczki, życie Patryka i Diany staje pod znakiem zapytania. Oboje będą bali się o swoje życie, jednakże to nie zatrzyma ich przed odnalezieniem go i doprowadzeniem sprawy do końca. Bo przecież gdyby nie Patryk i jego "miękkie serce", nie byłoby problemu w ogóle. Czy uda im się odnaleźć Jędrka ? seryjnego zabójcę, zanim on znajdzie ich? I czy Diana będzie w stanie wybaczyć Patrykowi kłamstwo?
Myślę, że tytuł idealnie odwzorowuje zawartość tej książki. Autor w głównej mierze skupił się na emocjach głównych bohaterów. Strach, który im towarzyszy, odczuwany jest dosłownie na każdej stronie, przez co czytelnik również odczuwa niepokój i niepewność tego, co za chwilę się może wydarzyć. Jeśli o mnie chodzi, to szczerze? były momenty które mi się dłużyły i z niecierpliwością wyczekiwałam, aż zacznie się w końcu coś dziać :/ spodziewałam się czegoś podobnego do klimatu pierwszej części, gdzie wynaturzeń jest zdecydowanie więcej. Ale oczywiście nie mówię, że książka mi się nie podobała, bo autor w świetny sposób poprowadził całą fabułę, wprowadził fragmenty przerażające i szokujące (ale było ich mniej niż w jedynce), a zakończenie było ogromnie zaskakujące. Jednakże nie pogardziłabym, jeśli byłaby bardziej "obrzydliwa", a poziom niedowierzania osiągnąłby punkt krytyczny :P Pomimo wszystko jestem usatysfakcjonowana z lektury i całą dylogię gorąco Wam polecam!