Psoriasis Sequentia - ebook mobi

Super

💭 "Tęsknota za wami to moje hobby, troska o was to moja praca, uszczęśliwianie to mój obowiązek, a miłość to całe moje życie."💭 "Psoriasis Sequentia" to kontynuacja dalszych losów Łukasza Wilka, którego mogliście poznać dzięki "Psoriasis vulgarna". Książce, która zrobiła wielkie zamieszanie w świecie literatury, ale to w sposób pozytywny, bo uświadomiła wielu ludziom, czym jest łuszczyca i obaliła wielu mitów powstałych na jej temat. Miała ona za zadanie wesprzeć ludzi chorujących, ale i poruszyć temat tolerancji i dyskryminacji "biedronek". Z kolei w drugiej część autor skupił się już bardziej na motywowaniu do działania osób chorych, nie tylko Łukasza zmagającego się z łuszczycą, ale z innymi bohaterami książki, których musicie koniecznie poznać, bo to właśnie oni dodają barw i kolorów tej książce. Każda z nich wnosi własną historię, która zmieniła ich życie na zawsze. Zmagają się z różnymi dolegliwościami, najczęściej tymi wpływającymi negatywnie na psychikę. Próbują z nimi walczyć, niekiedy z marnym skutkiem, ale każdego łączy jedno ból i smutek po utracie bliskiej osoby. Zaczynając czytać, miałam ogromne wrażenie, jakbym czytała historię o bliskim znajomym. Naprawdę dziwne uczucie, które ciężko mi Wam opisać, ale czułam się zrelaksowana i spokojna, jakbym była na pogaduszkach u bliskiej mi osoby. Pierwszy raz mi coś takiego się zdarzyło, abym tak podeszła do książki, ale to wszystko zasługa autora i jego stylu pisania, który widać wyraźnie, że się poprawił. Powieść bardziej jest rozbudowana, co nawet widać po samej jej objętości, więcej jest poruszonych wątków, które połączone razem, dają opowiadanie, od którego nie potrafisz się oderwać. Aby nie było tak słodko 😉 To się doczepię do kilku rzeczy, a mianowicie trochę irytowało mnie podejście Łukasza do życia, chociaż zmienił się bardzo, bo dojrzał i stał się odważniejszy i pewniejszy siebie, to nadal był takim lekkoduchem. Na miejscu jego żony Lucy, dawno nim go mocno potrząsnęła, aby w końcu się ogarnął i zaczął myśleć nie tylko o własnych potrzebach, ale miał na uwadze i swoją rodzinę. Oprócz tego ostatnia scena poświęcona Łukaszowi, kompletnie mi nie pasowała i była zbędna, za dużo już było tych zwrotów akcji i to jeszcze takich dramatycznych. Z kolei wątek z Antoniną, jak dla mnie genialny, dodawał świeżości książce, a sama jej postać, no nie da się jej nie polubić i obdarzyć sympatią. Nie będę Wam streszczać książki, bo za dużo bym zdradziła, a nie o to tu chodzi, każdy z Was musi się z nią zapoznać sam, a uwierzcie mi, że naprawdę warto. Ta część jest kompletnie inna od poprzedniej, dzieje się tutaj wiele, od problemów rodzinnych i tych w pracy, po próbę morderstwa. Sama historia Łukasza i jego postać stworzona została po to, aby zmotywować ludzi chorujących na łuszczycę, że jedyny sposób na nią, to się z nią po prostu zaprzyjaźnić, a także po to, aby resztę ludzi uświadomić, że tą chorobą nie sposób się zarazić. Kolejna książka z przesłaniem, która zmusza nas do refleksji i zastanowienia się nad własnym życiem i postępowaniem❤️

Poprzednia część zrobiła na mnie duże wrażenie - nie dość, że książka mnie wciągnęła, nie obyło się bez zwrotów akcji, to w dodatku zawierała mnóstwo przystępnie podanych informacji na temat psoriasis (łuszczycy). W najnowszej powieści Autora jest podobnie, aczkolwiek już nie skupiamy się tak bardzo na hospitalizacji, a na relacjach, na wcześniej przeze mnie przywołanej motywacji, która jest tak samo ważna jak tolerancja. Wydarzenia rozgrywają się 6 lat później - Łukasz założył rodzinę, nadal ma olbrzymie wsparcie w Lucy, która jest moją ulubioną bohaterką. Naprawdę podziwiam ją za to, jak wiele poświęca dla męża. Czasami miałam wrażenie, że to zbyt wiele, ja chyba bym nie potrafiła rezygnować ze swoich marzeń... Dla niej to wręcz naturalne. Nie można zapomnieć również o uroczych córkach - Hani i Toli. Tola to moja ziomalka. Jej relacja z Łukaszem przypomina mi poniekąd tę Seweryna i Lidki z "Listów zza grobu" Mroza. Jest szczera do bólu, ale też niezwykle rozczulająca (nie pamiętam dokładnego cytatu, ale tekst o Morzu Martwym i jakichś wymysłach, że tak naprawdę nie jest martwe i w rzeczywistości to jezioro, mnie rozwalił 😂). Bardzo podobał mi się wątek z pisaniem książki przez głównego bohatera (chciałabym ją kiedyś przeczytać!), a także prowadzeniem konta na ig. Uświadomiłam sobie, że za dużo czasu spędzam w przestrzeni internetowej. Łukasz też - publikując post, jego żona napisała pod nim komentarz, zamiast powiedzieć mu coś w realu. To daje do myślenia. Oprócz tego w "Psoriasis sequentii" wszechobecna jest aura żałoby po stracie bliskiej osoby. Ci, co czytali pierwszą część, wiedzą, o kogo chodzi. Rozczulił mnie tekst pana Kazia, że trzeba odłożyć zmarłych na inne półki w sercu, nie ma już dla nich miejsca wśród żywych. "Smutny żyje wspomnieniami, szczęśliwy dla wspomnień". Nie jest to proste. Czy Łukaszowi uda się pogodzić z odejściem tej osoby? Musicie przeczytać. Według mnie Autor świetnie sobie poradził z opisem przeżyć głównego bohatera, ale nie tylko. W końcu nie sam Łukasz żyje tą tragedią. Czy można czytać "Psoriasis sequentię" bez znajomości poprzedniej części? Można, ale odradzam. Myślę, że te dwie książki idealnie się uzupełniają, mamy pełniejszy obraz historii Łukasza, wiemy, z czym musiał się mierzyć w przeszłości i jak to na niego wpłynęło w teraźniejszości. Książka powinna dostarczać rozrywki i nieść przesłanie, głębszy sens. Tutaj właśnie tego doświadczamy. Zakończenie mnie zszokowało i ostatnie 50 stron czytałam w jakimś amoku ("ale że cooo?") i po raz kolejny czytałam o tym, że biedronki nie prowadzą łatwego życia, na każdym kroku spotykają przeciwności losu (jak chociażby krwiodawstwo), bądź osoby im ubliżające, nierozumiejące, że łuszczyca jest chorobą niezaraźliwą. Cieszę się, że powstają takie książki, które nam to uświadamiają. Teraz pozostaje tylko rozpowszechniać historię Łukasza Wilka ;) Ogromnie polecam!

Łukasz Wilk nie może się pozbierać po stracie siostry. Wszystkie rzeczy po niej to dla niego relikwie, cenne pamiątki, które mu o niej przypominają. Wciąż zmaga się z łuszczycą i niewiedzą innych ludzi na temat tej choroby. Mając wsparcie swoich najbliższych stara się pomóc innym, ale w połączeniu z własnymi demonami, które nim targają nie jest mu łatwo. Koszmary przed czymś go ostrzegają, ale Łukasz nie ma pojęcia przed czym. Czuje, że wkrótce się dowie. Bardzo mi się podobała ta historia i mam wrażenie, że jest jeszcze lepsza niż w pierwszej części. Łukasz jest bardziej dojrzały i odważny. Zmienił się. Z niepewnego, wstydzącego się swojej choroby chłopaka stał się świadomym mężczyzną, który ma wsparcie w swojej żonie, dzieciach i znajomych. To człowiek, który oprócz motywacji mógłby zarazić także dobrym sercem i empatią. Wzbudzał we mnie same pozytywne emocje i miło było być świadkiem jego przemiany. W książce temat ważny. Łuszczyca. Dla mnie genialnie przemycona i wpleciona w tę historię. Do tego zaskakujący wątek kryminalny i muszę przyznać, że czytało mi się tę lekturę naprawdę dobrze. Mamy też prawdziwą przyjaźń, traumę po stracie bliskiej osoby, miłość, złość, nienawiść, zemstę. Pełen wachlarz, który nie jest tylko skupiony na chorobie. Autor dzięki swoim książkom robi ogromną i dobrą robotę. Dzięki niemu świadomość rośnie, a do ludzi dociera coraz więcej informacji na temat choroby. Potrafi inspirować, motywować i dawać nadzieję tym, którzy już dawno ją stracili. Nie chodzi też tylko o łuszczycę, ale o każdą inną chorobę, przypadłość, przez którą życie ludzi zmienia się na gorsze i są stygmatyzowani przez niewiedzę innych. Dla mnie takie historie są niewątpliwie potrzebne i liczę na to, że będzie ich więcej. Dlaczego? Bo mają dobre przesłanie, wywołują refleksję i zdecydowanie pobudzają do działania. Taka iskierka, światełko w ciemnym tunelu. Celem autora było między innymi uświadamianie i walka z mitami na temat łuszczycy, ale przy okazji ukazał się pisarski talent, który mam nadzieję nie skończy się tak szybko i będziemy mieli okazję czytać jego kolejne książki.

Każdy radzi sobie z chorobą, bólem, czy odrzuceniem inaczej, ale trzeba pamiętać, aby nie pogubić się w tej drodze samego siebie. Wracamy do historii Łukasza.  Żyje sobie z żoną i cudownymi córkami na wsi.  Kiedy dziadek umiera, spada na nich więcej zajęć , rodzina obowiązki na gospodarstwie i praca.  Łukasz upublicznia swoje życie na społecznościowych stronach i dodatkowo chce uświadomić innych. Przypadkowo niszczy płot mieszkanki wsi.  Zostawia kartkę, że naprawi płot później, nie zastawszy nikogo. Nie wiedział, że tak naprawdę z tą osobą zaprzyjaźni się, jak z nikim innym. Praca w sklepie jest bardzo ważna przez awans miał więcej na głowie i gdy w pracy pojawia się stara znajoma Oliwią, Łukasz miał mieszane uczucia, po co się pojawiła, co to oznaczało dla sklepu ? Gdy u Daniela dzieje się źle, interweniuje cała rodzina, nie chcą powtórki koszmaru, która spotkał rodzinę. W salonie nie robi tatuażu zagubił się w życiu, każdy chce mu pomóc. Łukasz międzyczasie walczy z chorobą i spełnia, swoje ukryte marzenie , dzięki Antoninie, której zniszczył płot, zaczyna wierzyć bardziej w swoje możliwości. Łukasz ma wiele na głowie chorobą, kuracaja do tego wielkie zmiany. Książka, na którą czekałam, autor zaciekawia nas każdym momentem. Historia, która jest wciągająca, moja ulubioną postacią jest Antośia i gdy tylko przeczytacie zrozumiecie, dlaczego tak wybrałam. Nie mogłam trochę zrozumieć zachowania Daniela i cieszyłam się z tego gdy Antonina otworzyła się na świat. Jakie dramaty zwiastuje praca Oliwii? Do czego posunął się Daniel? Jakie decyzję podejmuje Łukasz? Tego dowiecie się czytając książkę, do czego gorąco zachęcam. Dziękuję za egzemplarz do recenzji. 💖