DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się Magdalena Trus-Urbańska

Recenzje ebooka: DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się (18) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: Insta i FB osobisty i firmowy Bartkowiak Radosław

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Magdalena Trus-Urbańska to psycholożka i trenerka biznesu z 20-letnim stażem jako psychoterapeutka, PR-owiec i negocjatorka. "DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się." wg autorki jest "subiektywnym komentarzem do codzienności". W dzisiejszych czasach izolacji i braku werbalnej komunikacji zapominamy jak rozmawiać z drugim człowiekiem. Pomoże w tym książka znanej psycholożki. Nie jest to zwykły poradnik psychologiczny, który w nudny sposób tłumaczyłby jak nawiązywać relacje międzyludzkie. Książka jest pełna cytatów dotyczących różnych sfer naszego życia. Cytaty te są bodźcem do rozmów a często do żywych dyskusji. Łączą ludzi a co za tym idzie tworzą sieci wzajemnych relacji. Ciekawe zdjęcia oraz grafiki bez wątpienia wzbogacają artystyczna stronę książki. Pozycja obowiązkowa i zdecydowanie na miarę naszych czasów. Prosta w formie, schludna i rzeczowo napisana. Polecam!

2. Recenzja: Bookwizja Ratajczak Sandra

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   "W byciu otwartym też żadnych szczególnych działań nie trzeba podejmować. W byciu nieotwartym, czyli zamkniętym, trzeba bardzo uważać, żeby nie przegapić momentu, w którym należy się zamknąć. I jeszcze trzeba pamiętać, na co się zamyka." Ta książka nie jest poradnikiem psychologicznym ani instruktażem, choć została napisana przez psycholożkę. To swoiste źródło inspiracji. Autorka, zainspirowana wyborem cytatów, postawiła sobie za cel stworzyć połączenie między sobą i czytelnikiem, a potem dalej - między czytelnikiem i drugim człowiekiem. Każdy cytat otwiera konkretny temat, ważny w tej sferze naszego funkcjonowania, którą nazywa się społeczną, są jakby traktatami o porozumiewaniu się. To jest po prostu genialna pozycja, jedyna w swoim rodzaju, po której mogłam powiedzieć tylko "chcę więcej!". Świetny, wyszukany język, niesamowity dobór słów, poetyckość. Każda strona inspiruje do działania, zmusza do przemyśleń i koncentruje na ważnym aspekcie porozumiewania się. Kompendium wiedzy w tak niewielu stronach. Do tego te rysunki - tak proste w swojej prostocie, a jednak każdy z nich ma drugie dno, opowiada swoją własną historię. Cytaty, które umieszcza autorka są dobrane w tak niesamowity sposób, że tę pozycję się po prostu chłonie w całości. Niby taka jest prosta... a jednocześnie trudna. Traktuje o rzeczach niby prostych, łatwych, a jednak dla wielu ludzi trudnych i nie do pojęcia. Jestem pewna, że jeszcze wielokrotnie będę sięgała po tą pozycję. Niecałe 160 stron przemyśleń, rozważań na temat porozumiewania się, nie ma tutaj żadnych reguł, żadnych encyklopedycznych tłumaczeń, jest po prostu tekst - genialnej psycholożki, jej osobiste przemyślenia, anegdoty, treści, inspiracje. Nie jest to żaden poradnik ani przewodnik po właściwym porozumiewaniu się, to zbiór komentarzy na temat relacji międzyludzkich. Teksty momentami filozoficzne, o życiu, przemijaniu, zmianach. Wydanie książki jest piękne, estetyka i prostota zachwyca, a genialna okładka zachęca do zajrzenia do środka. Otwartość, mądrość, wolność, znajdziemy tutaj wiele tematów ważnych w życiu każdego człowieka. Są to jedynie inspiracje do snucia samodzielnych wniosków. Całą książkę mam pozaznaczaną cytatami, genialnymi spostrzeżeniami, przemyśleniami, adnotacjami. Przykład - "nasze umysły są jak spadochrony - działają tylko, gdy są otwarte". Książka uświadamia nas, że w życiu bardzo ważny jest dialog, słuchanie drugiego człowieka, myślenie, mądrość życiowa. Jak ważny jest otwarty umysł w relacjach. Naprawdę, nie odnalazłam w niej żadnych wad - jest to pozycja, która na długo pozostanie w mojej pamięci i ma swoje miejsce na mojej półce jako książka bardzo wyjątkowa. "I najlepiej to w ogóle mieć swoje własne zdanie. Nie czyjeś, tylko swoje. Sytuacja idealna jest wówczas, gdy zdanie się ma na każde odmienne zdanie, czyli na każdy temat."

3. Recenzja: ania_mazurowamama Marciniak Anna

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Czasami sam tytuł książki zachęca do tego, żeby chcieć po nią sięgnąć. I tak było w tym przypadku, bo sięgnęłam po nią, o czym poniżej... Mowa o książce Magdaleny Trus-Urbańskiej pt.:"DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się". Jak sama autorka informuje, ta książka jest jej subiektywnym komentarzem do codzienności. W tej książce pojawiają się wybrane cytaty, zaczerpnięte z różnych źródeł, do których autorka rozwija swoje myśli, kreuje konkretny temat pod dany cytat. Głównie chodzi o pojmowanie przez Nas umiejętności porozumiewania się. Autorka zaznaczyła wyraźnie, aby czytelnik czytając te cytaty oraz ich subiektywne rozwinięcia dokonane przez nią samą - sam mógł skonfrontować swoje myśli z jej myślami, mierzyć lub skrócić je na swoją miarę. I tak było w moim przypadku. Nie wszystko do mnie trafiło...może dlatego, że jestem świeżo po lekturze przemyśleń ks. Józefa Tischnera? Pewnie tak. Ale chcę Wam zaprezentować tę pozycję, bo może akurat znajdzie swojego odbiorcę. Jest tak napisana, aby podjąć pewne refleksje na temat porozumiewania się między Nami samymi, bo idąc za jednym z cytatów zawartych w książce..."Największym problemem w komunikacji jest to, że nie słuchamy, żeby zrozumieć. Słuchamy, żeby odpowiedzieć." Wg. mnie, przeważa tutaj bardziej forma takiego "artbook" - tekst tutaj jest przeplatany czarno-białymi zdjęciami, rysunkami i obrazem; co jest jej niewątpliwie dużym walorem.

4. Recenzja: Sztukater.pl MMICHALOWA

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Niekiedy sam tytuł wystarczy, by poczuć potrzebę sięgnięcia po daną pozycję. Tak w moim przypadku było z książką trudną do sklasyfikowania pod względem gatunku. Ten ni to poradnik, ni reportaż uwiódł mnie zapowiadaną tematyką, a twórcza okładka tylko utwierdziła w przekonaniu, że może wyjść z tego dobra historia. Autorka, z zawodu psycholog i trener biznesu nie była mi wcześniej znana, więc to nie sympatia zaważyła o doborze pozycji. Za kobietą „stoją” jednak długoletnie doświadczenia w zakresie komunikacji i zarządzania w sytuacjach kryzysowych. Uważam, że to bardzo ciekawe, bo właśnie w takich momentach potrzebny jest szybki i konkrety przez, a sama komunikacja musi wyzbyć się zahamowań personalnych. Trochę obawiałam się jednak, jak w przypadku większości książek o języku i komunikacji, że będzie w niej sporo niezrozumiałych frazesów, które do życia przeciętnego czytelnika nie wniosą zbyt wiele, bo zwyczajnie przekaz nie dotrze. Ale w końcu zapowiadano ją jako naprawdę dobrą pozycję o komunikowaniu się, więc czy taka opcja byłaby w ogóle możliwa?! Musiałam się przekonać sama i… przepadłam. Wbrew pozorom Trus- Urbańska nie zalewa nas zbędnym słowotwórstwem, a samego tekstu, który można by rozpatrywać w kategorii porad, jest tu niewiele. Zostają nam zaprezentowane „historie z życia”, ciekawe cytaty, które sprawiły, że sama autorka musiała się nad nimi pochylić i pomyśleć. Całość utrzymana jest w luźnym, swobodnym stylu, co sprawia, że chce się ją czytać. Co więcej publikacja wzbogacona została grafikami w prostej formie, ale o jakże mocnym i trafnym przekazie. Zdecydowanie znajdziemy tu dawkę ironii, ciętego humoru, a wszystko przeplecione wynikami obserwacji społeczeństwa. Autorka zwraca uwagę na jakość naszych komunikatów i fakt, że niestety coraz częściej skupiamy się na tym co myślimy, niż na tym, jak to robimy. A dopiero zadanie sobie pytania „jak?” pozwala na szerszą perspektywę i ewentualne zdefiniowanie naszych komunikacyjnych błędów. By ułatwić nam manewrowanie po zawartości stworzony został spis treści, ale ten jest wyjątkowy, bo złożony z cytatów. Ich przekaz przewija się w dalszej części rozdziałów. A wśród nich znajdziemy m.in. taki, który spodobał mi się wyjątkowo : „ Nasze umysły są jak spadochrony – działają tylko, gdy są otwarte”. A z całego rozdziału płynie właśnie przekaz mówiący o tym, że właśnie otwartość na inne zagadnienia, poglądy, na drugiego człowieka pozwala nam na funkcjonowanie w społeczeństwie. Z tym łączy się też jeden z kolejnych tematów, w którym możemy przeczytać o istocie słuchania. O tym, że niestety coraz częściej chcemy być wysłuchani, samemu nie słuchając innych, co bardzo często staje się zalążkiem do konfliktów i nieporozumień. W „DoSłownie” jest też miejsce na emocje. Znajdziemy tu odniesienie do szczęścia i miłości, a także smutku. To właśnie bardzo często za pomocą słów, nie tylko gestów, przekazujemy je dalej w obieg. Towarzyszą nam, ale czy tak na dobrą sprawę zastanawiamy się jaki konkretne słowa niosą za sobą przekaz? Jak dużo zależy od zastosowanego przez nas języka? Co ciekawe sama publikacja bazuje na bardzo współczesnym i żywym języku, momentami zakrawającym nawet o wulgaryzmy. To sprawia, że pozycja wydaje się być naprawdę dopasowana do naszego obecnego trybu życia i ewoluującego procesu komunikacji. Polecam każdemu, kto czuję potrzebę sięgnięcia po coś „świeżego”.

5. Recenzja: szuflada.net Ewa Glubińska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Stwierdzenie, że komunikowanie się z otoczeniem jest sztuką, wydaje się truizmem. Jednak w dobie wymuszonego „dystansu społecznego” i używania mediów elektronicznych w miejsce kontaktów osobistych książka Magdaleny Trus-Urbańskiej nieoczekiwanie i wbrew intencjom autorki (jak można mniemać po przeczytaniu jej wstępnych uwag) może pełnić rolę przewodnika po świecie międzyludzkiej komunikacji. Zresztą z „DoSłownie” czytelnik będzie miał spory kłopot. Zgodnie z deklaracjami samej Trus-Urbańskiej, psycholożki i trenerki, nie jest to poradnik, ale raczej refleksje inspirowane cytatami filozoficznymi i literackimi. Nie jest to także praca psychologiczna, chociaż znajdujemy w niej odniesienia do praktyki zawodowej autorki i przywołanie konkretnych z niej przykładów. Za przewodni uznać można temat: „co i jak komunikujemy otoczeniu”, z wymienieniem wszelkich pułapek zastawianych przy tej okazji przez nasz intelekt, uprzedzenia, stereotypy i złe emocje. O te ostatnie w dobie mediów społecznościowych coraz łatwiej, co powoduje wzrost liczby zniweczonych nieporozumieniami i wirtualnymi konfliktami znajomości i przyjaźni oraz coraz większą popularność internetowego trollingu jako metody poniżania i deprecjonowania rozmówcy. Problem w tym, że deklaratywnie wszystkie nurty psychologii społecznej uznają komunikację interpersonalną za jedną z najważniejszych społecznych umiejętności, wymagającą kształcenia i doskonalenia. Tyle tylko, że razem z rozwojem społeczeństwa sieci okazało się, że ten proces trzeba przekształcić, a właściwie – zacząć na nowo. Przy tej okazji przypominając rzeczy, wydawałoby się, oczywiste. Jak np. to, że większość z nas ma tendencję do monologowania raczej, a słuchanie nie jest równoznaczne z wysłuchaniem rozmówcy. Z tych oczywistości autorka konstruuje całkiem spory rejestr „spraw do nauczenia” albo kwestii wymagających samodzielnego przemyślenia. Mamy chyba zresztą z tym spore kłopoty. „DoSłownie” skłania bowiem także do rachunku sumienia, po którym okazuje się, że właściwie każdy z nas popełnia rażące błędy i zaniechania we właściwym przekazywaniu własnych i odbieraniu cudzych komunikatów. Nie wdając się w zbyt dalekie wycieczki w przeszłość, trzeba jednak przypomnieć, że taki problem stał się powodem rozpoczęcia paru krwawych wojen, o wywołaniu prywatnych katastrof nie wspominając. To książka, którą warto mieć pod ręką nie tylko dla bardzo wysmakowanej szaty graficznej (przywodzącej na myśl rodzaj artbooka), ale także dla treningu umiejętności uczynienia z rozmowy z innymi ludźmi fascynującej przygody.

6. Recenzja: Marcin Ilski -Septyczny Trener Rozwoju Niejednoznacznego Marcin Ilski

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Ja bym tę książkę napisał inaczej... Ale na szczęście pisała ją Magdalena Trus Urbańska. Na szczęście, bo dzięki temu macie dostęp do pięknie potraktowanych słów, a nawet całych zdań (co delikatnie nie jest normą w tzw. książkach rozwojowych). Wygląda to jakby nad każdym ze słów odbyło się konsylium, gdzie je dokładnie zbadano, wysłuchano, zrozumiano i nakierowano na właściwą ścieżkę. Potem zawołano do pomocy refleksję. Tak, by pozadawać z nią kilka pozornie normalnie brzmiących pytań i się nad ich pozorną normalnością i oczywistością pochylić. Ja bym tej książki tak nie wydał... I znów, na szczęście, zrobiła to Magda i dlatego jest tak wysmakowana, pełna treści ukrytych nie tylko w literach, ale i w obrazach oraz pustej przestrzeni. Tyle. P.S. Ja się do rozwoju osobistego nie nadaję, ale Magda przywraca mu nadzieję i daje szanse, że stanie się tym, czym mógł być, a nie tym, w co go zamieniono.

7. Recenzja: dlaLejdis.pl Izabela Guszkowska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Nowa książka Magdaleny Trus-Urbańskiej to dosłownie bardzo ciekawa, wciągająca lektura. Komunikacja z drugim człowiekiem to z pewnością skomplikowany proces. Czasem się zastanawiamy, dlaczego ktoś obraził się na nas, choć przecież urazić kogoś wcale nie mieliśmy zamiaru? Czemu na rodzinnym spotkaniu wszyscy, jak jeden mąż, zaczynają się kłócić o wszystko? Czy ciasto, które podano do kawy jest dobre? A może jest za suche? Czemu tak się dzieje? Być może ta książka da Ci na te i inne pytania odpowiedź. Magdalena Trus-Urbańska z zawodu jest psycholożką, wykładowczynią oraz trenerką biznesu z długoletnim doświadczeniem. Jest również specjalistką od komunikacji oraz zarządzania sytuacjami kryzysowymi. Jej książka ,,DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się” w zabawny oraz pozwalający nabrać dystansu sposób zwraca uwagę na to, jak komunikujemy się z innymi ludźmi. Oczywiście jednym idzie lepiej, drugim gorzej, ale myślę, że każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. Choć autorka zaznacza, że nie jest to poradnik psychologiczny, to nie jest to od psychologii całkowicie oderwane. W książce zwraca ona uwagę na wiele przeróżnych aspektów stojących za określonym sposobem porozumiewania się ludzi we współczesnym świecie, w tym co wpływa zarówno na przekaz jak i odbiór określonego komunikatu. Dzięki temu nie tylko widzimy co być może sami robimy źle w kontaktach z innymi ludźmi, jak również zaczynamy rozumieć, co może wpływać na ich reakcje. Nic nie jest czarno - białe, oprócz kolorów. Szczególnie my, jako ludzie, jesteśmy bardzo skomplikowanymi istotami, różniącymi się od siebie nawzajem, w różny sposób postrzegającymi świat. Autorka swoimi przemyśleniami, które określa ,,subiektywnym komentarzem do codzienności” pozwala nam to dostrzec. Każdy rozdział opatrzony jest cytatami, znanych i poważanych autorów oraz również tych nieznanych, ale bardzo trafnych w swoim przesłaniu. Jest to bardzo fajne uzupełnienie wypowiedzi autorki, które pozwala lepiej zrozumieć oraz przemyśleć sobie to, co ta chce nam przekazać. Dodatkowym atutem tej publikacji jest szata graficzna. Gdyby ktoś nie przeczytał tytułu i zajrzał do środka, to widząc czarno-białe zdjęcia mógłby w pierwszej chwili pomyśleć, że to książka dotycząca sztuki. Książka jest z pewnością warta przeczytania. Napisana lekkim piórem, zabawna, spostrzegawcza. Czego więcej chcieć od dobrej lektury?

8. Recenzja: Lettoaletto Grzelak Karolina

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Ta książka jest piękna! Zarówno w środku, jak i na zewnątrz. Niecałe 160 stron rozważań i przemyśleń na temat mówienia i słuchania, przeplatanych pięknymi fotografiami, grafikami oraz mądrymi cytatami. Rzeczywiście, nie jest to żaden poradnik psychologiczny, a raczej zbiór komentarzy na temat relacji międzyludzkich i porozumiewania się, które skłaniają do własnych refleksji. Jest to tekst będący, w moim odczuciu, połączeniem elementów z zakresu psychologii i filozofii, okraszony jednak zabawnymi porównaniami i przykładami. Całość napisana prostym językiem, który na pewno trafi do każdego. Jak już wspomniałam, wydanie jest piękne, estetyka mnie zachwyciła, a stosunkowo krótki tekst świetnie wkomponowany w czarno-białą grafikę. Myślę, że ta książka może być świetnym pomysłem na prezent, nawet dla osób niebędących fanami psychologii czy poradników. Autorka w bardzo przystępny sposób zwraca uwagę na problemy w porozumiewaniu się i pokazuje, jak można dążyć do lepszej komunikacji z innymi, ale nie tylko. Mamy tu również trafne spostrzeżenia na temat otwartości, mądrości oraz wolności, a także na temat różnic w słuchaniu a słyszeniu i patrzeniu, a widzeniu. Nie znajdziemy tutaj gotowych instruktaży i rozwiązań, ale inspiracje do wysnucia własnych wniosków.

9. Recenzja: QulturaSlowa Justyna Gul

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo” – ten cytat z Pisma Świętego doskonale oddaje to, jak ważne jest słowo i jak istotną odgrywa rolę w naszym życiu. Ma to swoje odbicie w procesie efektywnej komunikacji, nie bez powodu na rynku znajdziemy wiele poradników, które zwracają uwagę na moc słowa i na to, w jaki sposób właściwie się nim posługiwać. Książka pt. „DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Helion, nie jest jednak kolejnym poradnikiem o tym, co i jak mówić, by nas słuchano i rozumiano. Magdalena Trus-Urbańska sama zaznacza, że nie jest to ani poradnik psychologiczny, ani instruktaż pokazujący, jak żyć. Książka stanowi natomiast źródło inspiracji, jak żyć piękniej, jak to życie ubogacić, jak sięgnąć głębiej. Wypełniona cytatami, przemyśleniami oraz intrygującymi i przypominającymi dzieła sztuki zdjęciami książka, to wyjątkowy prezent – zarówno dla nas samych, jak i dla osób otwartych na nowe doświadczenia, chcących zanurzyć się w codzienności i z tego zanurzenia czerpać przyjemność. Podzielona na kilka części, tak naprawdę umownych, bowiem wszystkie tematy dotykają naszych codziennych spraw, uczuć, emocji, książka stanowi komplikację treści i obrazu, potęgującego jeszcze wrażenie, jakie robią na nas słowa. Te bynajmniej nie są poetyckie, ale dzięki swojej głębi, a niekiedy nawet prowokacji, mocno zapadają w pamięć i zmuszają nas do weryfikacji swojej postawy. A właściwie nie zmuszają, ale zachęcają, inspirują, bowiem istotą książki jest wolność wyboru i przyzwolenie na to, by nic nie sądzić i nie mieć wobec danej kwestii zdania. Autorka dotyka tematu rozmowy, a właściwie konfliktów, nieporozumień, zgadzania się lub nie z pewnymi kwestami. Zwraca uwagę, że emocje, w tym te wynikające ze sporów, z posiadania innej wizji rzeczywistości, są nam potrzebne, bowiem wówczas pozwalają zachować równowagę. Pisze także o osądach, o wydawaniu opinii, a także o tym, jak niekiedy pomaga „Przejście z trybu powiedz na opowiedz”, będące warunkiem „dojścia do dowiedz się”. Namacalnie niemal przekonamy się, jak bardzo potrafią namieszać słowa wyfruwające z naszej „paszczogęby”, szczególnie wówczas, kiedy te słowa atakują całą armią – im och więcej, tym większe zamieszanie potrafią zrobić. Trus-Urbańska pisze również o wartościowaniu komunikatów, już na samym ich wejściu, o braku dystansu do siebie, o byciu „tu i teraz”. A także o „nieDOmyśleniu się” i kłopotach z tym związanych, na które istnieje nawet specjalny wzór. Czytamy też o widzeniu świata, nie tylko przez kartonowe pudełko, o wadze słuchania, a także o szczęściu, za którym nieustannie gonimy, a które tak naprawdę jest w nas. Tylko przywiązanie do danych okoliczności i uzależnienie od nich tego szczęścia, nie pozwala go dostrzec. Czytamy wreszcie o wadze ciszy, a także o … miłości, którą zbyt często przytłaczają inne uczucia. Ta nieszablonowa książka pozostawia nas z mnóstwem przemyśleń, odciskając ślad, mam nadzieję trwały. I choć nie znajdziemy tu ćwiczeń czy jedynych słusznych odpowiedzi, to za to znajdziemy mnóstwo pytań, które o te odpowiedzi od nas samych aż się proszą …

10. Recenzja: zycieipasje Beata Grzywacz

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Czy wypowiedziane przez nas słowo dla każdego oznacza to samo? Lepiej mieć własne zdanie, czy powtarzać to, co mówi większość? A może czasem warto zamilknąć? Jak być zrozumianym przez innych i czy to w ogóle jest możliwe? Próby odpowiedzi na te pytania podjęła się psycholożka i trenerka biznesu, specjalistka w dziedzinie komunikacji i zarządzania sytuacjami kryzysowymi – Magdalena Trus-Urbańska -w swojej książce DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się. Znajdziemy w niej króciutkie rozdziały inspirowane cytatami znanych ludzi, które stają się pretekstem do analizy konkretnych tematów, bliskich każdemu z nas. Ich wspólnym mianownikiem jest oczywiście porozumiewanie się. Nie jest to jednak typowy poradnik czy rozprawa psychologiczna. Nie znajdziemy w nim gotowych wskazówek ani nawet podpowiedzi. Rozważania, choć do końca trudno je tak nazwać, dotyczą sytuacji, z którymi spotykamy się na co dzień. Znajdziemy w niej np. dywagacje na temat… milczenia. Wydaje się, że dla autorki jest to dość ważny problem, ponieważ wspomina o tym kilkukrotnie. Okazuje się bowiem, że – paradoksalnie – ma ono istotne znaczenie. „Zamilknąć, nie odpowiedzieć od razu, to nie znaczy nie wypowiedzieć się. Nie mieć stosunku do” (s. 98). W innym miejscu pisze, iż „w zamilczeniu (jaki piękny neologizm!), choćby na krótką chwilę, jest ogrom u ważności (s. 100), a w jeszcze innym przywołuje słowa J. Carrol »To, że milczę, nie znaczy, że nie mam nic do powiedzenia«. W kolejnym rozdziale mówi o przyczynach nieporozumień międzyludzkich wynikających z tego, że „Słowa potrafią namieszać” (s. 47). Zaraz jednak przewrotnie dodaje, że przecież nie musi dogadywać się ze wszystkimi ludźmi, a nawet … ze sobą, wszak „każda dieta musi być zrównoważona” (s. 27). Nie jesteśmy przecież jednakowi, równo przycięci. Trzeba przyznać, że autorka ma niezwykle lekkie pióro, a od książki nie sposób się oderwać. Ja „połknęłam” ją w niecałą godzinkę. Niewątpliwym plusem książki jest również jej szata graficzna. Zachęca już sama okładka, przedstawiająca fragmenty ludzkiej twarzy, połączone ze sobą w jakieś esy-floresy. Kilkanaście czarno-białych fotografii, wyraźny druk, a także dużo światła, sprawia, że aż chce się ją wziąć do ręki. Czyta się z dużą przyjemnością, a w dodatku mamy w niej całkiem sporo miejsca na własne notatki i przemyślenia. A jest nad czym rozmyślać, bo w zasadzie każdy z poruszanych tematów wart jest naszej uwagi. Takie jest moje zdanie, a Ty, Drogi Czytelniku, swoje musisz wyrobić sobie sam, „bo przecież najlepiej to w ogóle mieć własne zdanie (s. 95). Aby je jednak mieć, należałoby zapoznać się z książką, którą oczywiście polecam.

11. Recenzja: magdalena.my.world Magdalena Nowatkowska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Nie potrafię tak mądrze jak ona... ale w jednym, krótkim zdaniu spróbuję opisać tę pozycję. A przyznać muszę, że to najpiękniejsza dodatkowo książka jaką widziałam. 🤍Czysta, minimalistyczna, artystyczna, mądrości pełna, spokoju, o żuciu, na teraz idealna, ale bez terminu ważności i metryki, dla każdego.., i w ogóle och!ach!... co mnie jakiś specjalnie nie dziwi Zdanie brzydko, poprzednie razy kilka złożone... Ale jedno być miało o książce Kiedyś drugie i trzecie będzie, bo dziś już wiem, że wrócę do niej jeszcze wiele razy. . Obserwuję tą piękną Panią od... niepamiętam Ale czego by nie nabazgroliła, to jakość wielką ma. Mam nawet kilka od niej zapisków, oryginalnych #naskawkupapieru I rozkochałam się w tych karteczkach bez pamięci. Po treść poszłam na jej instagrama, a gratis dla oka ucztę wielką dostałam Nigdy się nie widziałyśmy. Za to trochę podyskutowałyśmy online. Wydaje mi się, że przemykając kiedyś w pośpiechu Francuską, widziałam Piękną Panią zeszłej jesieni. I była sobie jak ta książka. Konkretna. I taka ładna. Pewności nie mam, przy następnej okazji zwolnię i się upewnię Dziś mocno zachęcam do przeczytania tego, co ma do powiedzenia. Nie dość że dobrze mówi, to tak pięknie to wszystko opakowała, zdjęciami okrasiła Cudo! DoSłownie..

12. Recenzja: Lettoaletto Grzelak Karolina

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Ta książka jest piękna! Zarówno w środku, jak i na zewnątrz. Niecałe 160 stron rozważań i przemyśleń na temat mówienia i słuchania, przeplatanych pięknymi fotografiami, grafikami oraz mądrymi cytatami. Rzeczywiście, nie jest to żaden poradnik psychologiczny, a raczej zbiór komentarzy na temat relacji międzyludzkich i porozumiewania się, które skłaniają do własnych refleksji. Jest to tekst będący, w moim odczuciu, połączeniem elementów z zakresu psychologii i filozofii, okraszony jednak zabawnymi porównaniami i przykładami. Całość napisana prostym językiem, który na pewno trafi do każdego. Jak już wspomniałam, wydanie jest piękne, estetyka mnie zachwyciła, a stosunkowo krótki tekst świetnie wkomponowany w czarno-białą grafikę. Myślę, że ta książka może być świetnym pomysłem na prezent, nawet dla osób niebędących fanami psychologii czy poradników. Autorka w bardzo przystępny sposób zwraca uwagę na problemy w porozumiewaniu się i pokazuje, jak można dążyć do lepszej komunikacji z innymi, ale nie tylko. Mamy tu również trafne spostrzeżenia na temat otwartości, mądrości oraz wolności, a także na temat różnic w słuchaniu a słyszeniu i patrzeniu, a widzeniu. Nie znajdziemy tutaj gotowych instruktaży i rozwiązań, ale inspiracje do wysnucia własnych wniosków.

13. Recenzja: Zaczytana Eliza Żywicka Eliza

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    #390 - DoSłownie - Rzecz o porozumiewaniu się - Magdalena Trus - Urbańska - Wydawnictwo Sensus #143/52/2020 Książka a 160 stron. Swoją premierę miała dnia 20.10.2020 roku i jest to poradnik dotyczący nauk społecznych i komunikacji. "Dwa monologi nie czynią dialogu." "Z języków najtrudniej nauczyć się wspólnego języka." Książka jest pełna cytatów, inspiracji, oraz przemyśleń autorki. Czyta się ją bardzo szybko, gdyż jest napisana prostym i łatwo przyswajalnym językiem. Dodatkowo zawiera ciekawe ilustracje i grafiki, co ją urozmaica. Autorka twierdzi, że nie jest to poradnik, ani książka psychologiczna, ale ja nie umiem dać jej innej, bardziej odpowiedniej kategorii. Mój ulubiony cytat z tej książki: "Kiedy mówisz, powtarzasz jedynie to, co już wiesz. Gdy zaś słuchasz, masz szansę nauczyć się czegoś nowego." Doskonałym podsumowaniem dla mnei z tej książki są następujące słowa: "Największym problemem w komunikacji jest to, że nie słuchamy, żeby zrozumieć. Słuchamy, żeby odpowiedzieć." Dziękuję za tą książkę Wydawnictwo Onepress.

14. Recenzja: Przezpryzmatksiazki Sułek Wiktoria

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    ,,DoSłownie - rzecz o porozumiewaniu się” Magdalena Trus- Urbańska Zacznę od tego, że tę książkę czyta się niebywale przyjemnie i szybko. Mam wrażenie, jakbym czytając słuchała przyjaciółkę, która opowiada mi o swoich istotnych przemyśleniach. Tak też mogę ująć, o czym jest ta pozycja. Autorka dzieli się z nami swoimi osobistymi przemyśleniami, rozumowaniem, wychodząc od tezy która jest cytatem. Porusza kwestie, które są nad wyraz prawdziwe i dotyczą większości z nas. Tak jak w tytule, główną myślą przewodnią wszystkich rozważań jest porozumiewanie się i dlaczego czasami nie potrafimy tego robić. Uważam tak jak autorka, że nie do końca jest to poradnik. Na pewno uświadamia nas w wielu kwestiach, lecz zamysłem jest bardziej dostrzeżenie, że nawet małe zmiany w naszym myśleniu mogą wpłynąć na komfort społeczny jak i nasz. O dziwo, zgadzam się z każdą myślą autorki. Przyłapałam się nawet na tym, że czasami czułam, jak gdyby Magdalena Trus - Urbańska napisała niektóre rozdziały z dedykacją dla mnie. Szczególnie chodzi mi o : ,,Kolosalny to błąd pozwolić sobie na życie bez miłości” , gdzie autorka idealnie formułuje, że lepiej jest naszą złość na małe rzeczy zostawić w tyle i spojrzeć na to otwartym umysłem, pozwalając by ta rzecz stała się dla nas powodem do szczęścia. W tym akurat momencie życia, uważam, że te słowa były mi potrzebne. Na dodatek jak pięknie wydana jest ta książka! Zdjęcia w niej zawarte są cudowne i wszystko razem z tekstem idealnie się komponuje w moją estetykę. Polecam przeczytać tę pozycję dla każdego, jest ona krótka, więc przeczytanie jej nie zajmie wam dużo czasu, a pozwoli wam spojrzeć na niektóre sprawy z innej strony.

15. Recenzja: Psychologia życia Agnieszka Zblewska Agnieszka Zblewska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    "W niepaleniu nic nie trzeba robić w kwestii palenia. W byciu otwartym też żadnych szczególnych działań nie trzeba podejmować. W byciu nieotwartym, czyli zamkniętym, trzeba bardzo uważać, żeby nie przegapić momentu, w którym należy się zamknąć. I jeszcze trzeba pamiętać, na co się zamyka. Mnie by się to tak wszystko mieszało, że ja bym na pewno o czymś zapomniała. Z nawykowym przywiązaniem do „mojego lepszego” oczywiście da się żyć. Ciężko zaczyna być wówczas, gdy usilnie próbujemy przekonać do czegoś, do czego przekonać się nie da i w ogóle niewarte jest przekonywania. Co zmieni na świecie przekonanie połowy populacji do uznania, że kolor łososiowy to nie bladoróżowy? Niewiele. Co zmieni na świecie przekonanie połowy populacji, że homoseksualizm to nie pedofilia? Wiele." Powyższy cytat pochodzi z książki „DoSłownie” i niech stanie się zaproszeniem do świata wypełnionego słowem. Bowiem nic nie jest tak oczywiste jak mogłoby się wydawać, a porozumiewanie się jest sztuką, którą warto nieustannie doprecyzowywać, aby nie stało się przekleństwem murów podziału. Dziękuję @truslandia za każde słowo, które ukryłaś w #DoSłownie Wielki szacunek za melodię, która wybrzmiewa w umyśle człowieka, gdy pochłania on DoSłownie wszystko co ukryte w przekazie… Chylę czoło.

16. Recenzja: https://www.psychologiaprzykawie.pl/

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Obraz POTYCZKI SŁOWNE "DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się" ​Renata przestała w końcu rozmawiać. Zamknęła się w sobie. Ile można próbować i dostawać po głowie. Wiedziała od zawsze, że dialog jest w relacjach niezwykle istotny, rozumiała, że należy tak komunikować się z drugim człowiekiem, by nas zrozumiał, by nie czuł się atakowany, by czuł się bezpieczny. Zdawała sobie sprawę, że komunikując się, możemy wyrazić miłość, wdzięczność, współczucie, chęć niesienia pomocy, ale także przekazać swój punkt widzenia. Nauczona była w swoim domu rodzinnym, że jedną z podstaw dobrego życia jest sztuka porozumiewania się. Ale w praktyce nie było to łatwe. Stefan był raptusem. Wiedziała o tym, że z nim należy postępować z bardzo dużym wyczuciem, dlatego stąpała jak po lodzie dla wspólnego, jak jej się wówczas wydawało, dobra. Ale każda jej subtelna sugestia, a czasami nawet wyrażenie wdzięczności czy podziwu wywoływało w nim emocje, których nikt się nie spodziewał. Zawsze szukał podtekstu, zawsze rozmowa stanowiła dla niego okazję do zaatakowania drugiej strony. Traktował wymianę zdań jako okazję do rozgrywki, w której musiał odnieść zwycięstwo, szukał w rozmowie „nagrody wyłącznie dla siebie.”* Jak napisała w wydanej parę dni temu książce pt.: „DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się” Magdalena Trus-Urbańska: „ (…) I wówczas nie o relacje chodzi, tylko nażarcie ego, tak by syte było do następnego razu. Do kolejnej potyczki na patyczki słowne.”* Porozumiewanie się ludzi między sobą może być źródłem dobra, ale może też spowodować rozpad wielu relacji i nieść ze sobą wiele emocji powodujących zamieszanie, nie tylko wewnętrzne. Rozmowy, dopóki dwie strony są na nie gotowe, są sposobem na rozwiązywanie konfliktów i sytuacji problemowych. Za pomocą słowa możemy przekazywać myśli, uczucia, wyrażać nasze pragnienia, ale słowem można posługiwać się w różny sposób i w różnym celu. Dla Stefana stanowiły narzędzie, za pomocą którego wyrażał złość, nienawiść, pogardę. Zależało jemu na zranieniu i na upokorzeniu drugiego człowieka. Obraz ​Relacja Renaty i Stefana rozpadła się. Jedna ze stron nie rozumiała, że rozmowa polega na wymianie zdań, której celem jest wyjaśnienie racji i zbliżenie stanowisk, której celem miało być wspólne dobro, wspólne piękne życie. Do Stefana nie docierało, że dwie osoby to z reguły dwa różne punkty widzenia. I ta różność może ubogacać związek, o ile będziemy chcieli, po pierwsze - w sposób jasny i zrozumiały dla rozmówcy mówić, bez atakowania, oskarżeń i nadmiernego zaabsorbowania sobą, ale także - o ile będziemy chcieli słuchać i słyszeć. Chodzi o to, by słuchać „z uważnością i życzliwością albo inaczej, z życzliwą uważnością drugiego człowieka, po to, by go zrozumieć, a nie natychmiast mu odpowiedzieć. Słucham jego, a nie tego, co myślę na temat tego, co słyszę.”* Nie zawsze w komunikacji musi być natychmiastowa reakcja, to nie ping-pong, w którym liczy się szybkie odbicie piłeczki, tu nie o refleks i błyskotliwość chodzi. To umiejętność stworzenia płaszczyzny bezpiecznej dla siebie i dla drugiego człowieka, w której w jasny, czytelny i zrozumiały sposób sformułujemy nasze myśli bez strachu przed oceną, ale w której nauczymy się także słuchać i słyszeć innych. W której damy możliwość wypowiedzenia się naszemu partnerowi i zechcemy go zrozumieć. A zrozumienie to niekoniecznie przyznanie racji, uleganie, zrezygnowanie z własnego zdania. ​Sztuka komunikacji to sztuka budowania płaszczyzny, w której zrozumiemy wartość milczenia. Nie tego, które ma na celu danie komuś czegoś do zrozumienia, domyślenia się tego, co my mamy na myśli, ukarania go, ale milczenia będącego niemówieniem, którym „robi się miejsce na słuchanie i przyjmowanie tego, co się słyszy, bez przymusu natychmiastowego odpowiadania. Chodzi o to, by milczeć przez chwilę na siebie, żeby pomieścić treści drugiego człowieka (…) Nie chodzi o to, by przyjmować bezkrytycznie, zgadzać się bezrefleksyjnie, rzecz w tym, żeby odroczyć odpowiadanie. Dosłuchać do końca. W finale wypowiedzi bowiem czasami ukryta jest esencja. Niedotarcie do niej to jakby pozbawić się szansy na sukces zrozumienia i porozumiewania.”* O błędach komunikacji napisano wiele. Wydano dużą ilość książek, napisano sporo publikacji. My również często na naszym blogu umieszczałyśmy posty i cytaty dotyczące porozumiewania się. Parę dni temu została wydana kolejna książka dotycząca tego tematu pt.: „DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się”. Jest ona inna niż te, które do tej pory udało nam się przeczytać. Jej autorka – Magdalena Trus-Urbańska - mówi o niej, że jest „subiektywnym komentarzem do codzienności. Ten komentarz ma datę ważności, a zatem pewien limit słuszności. Być może stawiając ostatnią kropkę, inaczej zobaczę, usłyszę i zrozumiem to, o czym tu do Was napisałam.”* Książka nie jest poradnikiem, pomimo że została napisana przez psycholożkę. Są w niej zebrane cytaty, które stały się impulsem do skomentowania świata komunikacji przez autorkę. Jak napisała „zamieszczam w książce cytaty, czyli nieruchomości intelektualne, które można przekładać samemu jak naleśniki na patelni. Z cytatami (…) jest tak, że one nie mają w zasadzie tez ani wniosków. Nawet bez znaku zapytania na końcu na ogół są pytaniami. I to w nich lubię. Są bowiem wielokrotnego użytku.”* Polecamy Wam tę książkę. Wielkim jej atutem jest to, że została napisana w bezpośredni, lekki i żartobliwy sposób, ale niosący ze sobą niezwykle cenny przekaz. Jesteśmy pewne, że treści w niej zawarte i przemyślenia, do których nas prowokuje, wykorzystamy w wielu sytuacjach i na wielu płaszczyznach życiowych. Czego Wam i sobie życzymy ​*Fragmenty pochodzą z książki Magdaleny Trus-Urbańskiej "DoSłownie. rzecz o porozumiewaniu się", Wydawnicto Sensus

17. Recenzja: zjedz kanapkę - CATERING NIE – KULTURALNY

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Trzymam w ręku książkę Magdy Trus – Urbańskiej „DoSłownie. Recz o porozumiewaniu się” i mimo złego dość czasu, czuję się na swój sposób uradowana. Tak się bowiem złożyło, że do słów, które wyszły spod magdowej klawiatury mam – powiedzmy, że sentyment. w co wątpiłam? Kiedy półtora roku temu we Wrzeniu Świata Magda mówi mi, że pisze książkę, a ja będę prowadzić jej wieczór autorski, to trochę chce mi się śmiać. Mówię sobie – nie no, ta jasne, książka, wieczór autorski co jeszcze. Nakładam na sytuację swoje własne nakładki myślowe w postaci sceptycyzmu, niedowiarstwa spowodowanego tym, że ciężko mi zawsze przyjąć do wiadomości, że zjawisko „napisanie książki” jest gdzieś w zasięgu. Przypominam sobie, jak pisał o tym Didier Eribon, francuski akademik, socjolog, filozof i pisarz, który pochodząc z robotniczej, biednej rodziny jakoś dochrapał się uniwersyteckich apanaży (nie bez trudu), napisał parę zbiorów naukowych tekstów, biografii, ale nie miał długo odwagi napisać książki nie naukowej, tylko ot takiej, do czytania, bo mniemał, że książek nie piszą tacy ludzie jak on. Ja mam podobnie. Dlatego zachwycam się, kiedy gdzieś blisko mnie to się zdarza, a ja mogę być tego świadkiem. Wydaje mi się, że tego typu rozterek Magda nie miała, ale nie wiem tego na pewno. Na pewno natomiast jako psycholożka, terapeutka, negocjatorka i szkoleniowiec z 20 letnim doświadczeniem ma sporo do powiedzenia i nie jest to banalnym odtwarzaniem zasłyszanych gdzieś myśli i trendów. Więc Magda zapewne wiedziała, że jakoś tam tę książkę napisze, tymczasem wtedy we Wrzeniu tak trochę sobie z tego tak żartowałyśmy. Ostatecznie minęło 1,5 roku, Magda książkę napisała, zredagowała (trochę nawet pomagałam ja i ekipa z wydawnictwa rzecz jasna), zilustrowała ją fantastycznymi, minimalistycznymi zdjęciami i pisanymi odręcznie aforyzmami, Wydawnictwo Sensus wydrukowało i kilka dni temu praca ujrzała światło dzienne w postaci papierowej i audiobookowej. kiedy książka ukazuje się w ciekawych czasach „DoSłownie. Rzecz o porozumiewaniu się” Magdaleny Trus Urbańskiej przyszło na świat w trudnym momencie, że tak się wyrażę – dziejowym. Szalejąca pandemia, co tydzień nowe, niewiadome obostrzenia, rządowe zaniechania i zaniedbania, niesprawiedliwe orzeczenia, strajki, protesty, złość, gniew i lęk. Taka jest atmosfera, kiedy się spotkamy, aby mówić o tej książce i kiedy będziemy ją czytać. Ale paradoksalnie przyszła właśnie w bardzo dobrym momencie. Ten czas nadał subwersywną wartość tej książce. Bo kiedy jest lepszy czas na czytanie o porozumiewaniu się jak nie ten, kiedy tego porozumienia w społeczeństwie brakuje, kiedy nasilają się różnice poglądowe, kiedy społeczeństwo się partykularyzuje i okopuje w swoich szańcach? Po tym przydługawym wstępie, który wydał mi się jednak istotny, przyszła pora na opowiedzenie, z czym w ogóle mamy do czynienia. Co to jest ta „Rzecz o porozumiewaniu się”? Nie jest to powieść, nie jest to na pewno poradnik „Jak być szczęśliwym, zdrowym i bogatym w 5 dni”, nie jest to zbiór rad, jak żyć. Jest to subiektywny komentarz autorki do codzienności bez żadnych pretensji do wszechwiedzy. Ktoś może zapytać – co mnie obchodzą cudze myśli, skoro mam swoje? Właśnie! i to będzie kluczowe pytanie, które powinno skłonić do sięgnięcia po tę książkę. Żeby się przekonać, jak własne myśli mają się do cudzych i co z tego wynika. Na początek trzeba zaznaczyć, że sporo jest tam cytatów. Cytat – to sprawa, jak dla mnie, kontrowersyjna, jeśli chodzi o paliwo twórcze. Jeden z moich pierwszych tekstów na tej stronie jest właśnie o cytowaniu, jako o sposobie chowania się za cudzymi słowami. Jednak u Magdy cytat to nie tarcza, za którą się asekuracyjnie chowa i wykorzystuje, bo nie wierzy w moc własnych słów. Tu cytaty funkcjonują na prawach pretekstu do snucia własnych refleksji, do własnych interpretacji. Niektóre dość oczywiste czy znane stwierdzenia na temat komunikacji autorka nicuje czy stawia do góry nogami. Magda niczym urocza wiedźma z uśmiechem na ustach miesza w kociołkach naszych myślowych nawyków i przyzwyczajeń sugerując nam jakieś nowe ingrediencje. mieszanie w kotle myślowych nawyków Jednym z takich myślowych nawyków, które z wdziękiem obala, jest ten o powszechnym pragnieniu porozumienia się z każdym. Magda bowiem głosi pochwałę niedogadywania się. Brzmi szokująco, ale cała sprawa zostaje tam klarownie opowiedziana, dlaczego lepiej nie dążyć do tego, żeby wszyscy nas rozumieli i żebyśmy my za wszelką cenę rozumieli innych. Zdradzę jeden z powodów – świat byłyby bowiem masakrycznie wtedy nudny i jednowymiarowy, gdyby wszyscy uważali to samo. W podobnym tonie wypowiedział się zresztą podczas jednego z wywiadów Dalajlama. Zresztą Magda nie kryje się z tym, że buddyjskie myśli są jej bliskie. Drugim ciekawym tropem w książce jest nakłonienie czytelnika do weryfikacji tego skąd wie to, co sądzi, że wie. Czyli my jako suma nabytych gdzieś przekonań, które lubimy hołubić w głowach jako dogmaty. Co z tym zrobić? Też ładnie Magda podpowiada jak sobie z tym radzić i jakie z tego możemy mieć korzyści, kiedy już poza tę zdogmatyzowaną zonę wyleziemy. Kolejnym moim ulubionym wątkiem jest rozdział o człowieku w kartonie na głowie. Ten symboliczny karton tak nam jak i kotom na przykład, które namiętnie do pudełek włażą, daje jakiś posmak bezpieczeństwa. Ale nie jesteśmy kotem Marou moszczącym puchatą dupkę w za małych pudełkach i w naszym przypadku ta ciasnota nie wygląda tak zjawiskowo, a bywa też szkodliwa. Tak więc autorka opisuje, czym grozi trzymanie tego kartonu na głowie i błędne myślenie tylko przez pryzmat własnego ja bez dawania sobie możliwości spostrzegania innych kontekstów niż swój własny. Poczytamy też tutaj o tym, do czego potrzebni są nam inni ludzie, jak przesiewać komunikaty innych na nasz temat i wykorzystać je z pożytkiem dla siebie, o milczeniu, o ocenianiu. Same przydatne mocno na codzień tematy. język to ona Dodać tu trzeba ważną rzecz, a mianowicie formę. Książka jest napisana bardzo specyficznym językiem, właściwie takim jakim autorka mówi, ten tekst to nie jest twór pod jakiś formalny wymóg, ten tekst jest nią. Dlatego też przybiera on postać łatwo przyswajalnej gawędy a nie wysilonej dysertacji na zadany temat. Nie sposób też pominąć tu roli instagrama, na którym Magda ma swoje eleganckie konto i zamieszcza na nim swoje minimalistyczne, czyste w formie zdjęcia jako ilustracje jej skondensowanych, trafnych komentarzy do rzeczywistości i ludzkiej kondycji w ogóle. „Rzecz o porozumiewankiu się” w ładny i dość zabawny sposób przekonuje czytelnika, że zawsze jest dobry moment, żeby wymknąć się pułapkom naszych przekonań, nawyków, dlatego szczególnie w tym niełatwym czasie namawiam do chwili refleksji nad tym jak myślimy, dlaczego tak myślimy i uważam, że ta książka w nienachalny sposób może w tym pomóc.

18. Recenzja: by_martushka Marta Niedzielska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Wczoraj wieczorem w moim salonie odbył się wieczór autorski. Takie to czasy, że z herbatkiem w kubku, z kapciami na stopach (właściwie na jednym stopie😆 drugi w domyśle), do własnego salonu, przy użyciu światłowodu zaprosiłam autorkę książki Dosłownie Magdalenę Trus-Urbańską @truslandia Niby to wygodne, zupełnie niekosztowne ale w tej formie spotkania brak tej chwili intymności, w której drżącą ręką podasz książkę otwartą na stronie tytułowej i prosisz o dedykację. W którym można spojrzeć autorce oczy i wyrazić wdzięczność za jej słowa i myśli. Magdo usłyszałabyś wówczas, że pozostawiłaś mnie z pytaniem o wielkiej wadze: "Co robię lub od czego się powstrzymuję, żeby usłyszeć, co się do mnie mówi. Na siebie bowiem mam wpływ. Na innych..." Co więcej zaczęłam zadawać sobie to pytanie również w drugą stronę, czego nie robię i przed czym się nie powstrzymuję? Czy przerywam, oceniam, udzielam rad, zaprzeczam, kończę zdania rozmówcy, krytykuję, skupiam się wyłącznie na negatywach, mówię jedynie o sobie, nadinterpretuję, nie reaguję, skupiam się na własnej odpowiedzi zamiast słuchać, dopytuję, proszę o wyjaśnienia, pytam czy dobrze rozumię, przemilczam, milczę by dać przestrzeń... ? Szukam odpowiedzi. Obserwuję. Uważnie przyglądam się temu mojemu porozumiewaniu by oprzeć je na szacunku, empatii, szczerości i jasnym wyrażaniu swoich potrzeb. Ta książka jest do tego źródłem inspiracji. Każdy jej rozdział mógłby stanowić osobną, krótką acz treściwą pogawędkę, która może stać się zaczątkiem do dalszych rozważań. Cudownie wartościowa lekturą do której będę wracać z nieskrywaną przyjemnością.

więcej recenzji

ukryj recenzje