Zbiór pięciu tekstów, które obnażają Thomasa Bernharda, zbliżając go choć odrobinę do odbiorcy. Zerknij na różne momenty z jego życia i stwórz z tego spójny obraz, skupiony wokół tego samego bohatera.
"Autobiografie" to pięć utworów, które na samym początku wydawano osobno. Z czasem jednak, ze względu na ich rozmiar i tematykę, zebrano je w jednym miejscu. Każdy spośród tych tekstów dotyczy innego ułamka życia autora, a razem składają się na coś niezwykłego. To dzięki nim istnieje możliwość dobrego zrozumienia Thomasa Bernharda, którego literatura jest dość wymagająca i złożona. Dzięki nim odbiorca zobaczy, co ukształtowało autora i jak wiele spraw wyglądało zgoła inaczej, niż mogłoby się wydawać.
Na całość składają się: "Przyczyna", "Suterena", "Oddech", "Chłód" oraz "Dziecko".
O książce
Autobiografie to klucz to zrozumienia Thomasa Bernharda, klucz, bez którego nie można w pełni przyswoić jego powieści, pojąć pisarskich obsesji i poglądów politycznych. To czasy i wydarzenia opisane w Autobiografiach ukształtowały Bernharda jako pisarza i jako zaciekłego krytyka Austrii i austriackości, ale przecież nie tylko – także jako przeciwnika historycznej amnezji i skrywania nazistowskich brudów pod eleganckim dywanem w mieszczańskim salonie.
Bernhard nie był wrogiem ludzi, był zaciekłym wrogiem ludzkiej hipokryzji. Ku wściekłości zadowolonego z siebie społeczeństwa Bernhard brutalnie demaskował jego zakłamanie.
Autobiografie wyszlifowały także jego niepowtarzalny, chirurgicznie precyzyjny styl. Trzeba poznać Autobiografie, żeby nie tylko poznać Bernharda i Austrię, ale żeby dołożyć kolejny rozdział do wielkiej pracy – próby zrozumienia minionego wieku, którego ponury cień wciąż nad nami wisi. Jeśli nie będziemy czytali Bernharda, wiek XX kiedyś do nas wróci, jeszcze bardziej spotworniały, niż go zapamiętaliśmy.
Proza Bernharda, trudna, zapętlona w swoich obsesjach, drażniąca, jest jednak wielką odtrutką na bezmyślną wegetację w toksycznych oparach samozadowolenia kultury masowej.
Krzysztof Varga
O autorze
Thomas Bernhard był austriackim pisarzem i dramaturgiem, którego powszechnie uważa się za jednego spośród najbardziej wybitnych reprezentantów literatury niemieckojęzycznej. Urodził się dziewiątego lutego 1931 roku w Heerlen (Holandia), a zmarł w Ohlsdorfie (Austria). Prozę, która wyszła spod jego pióra, określa się mianem prawdziwej, głębokiej literatury. Duży wpływ na to co i jak pisał miały dojmujące poczucie samotności, jak również towarzysząca mu nieuleczalna choroba, która później odebrała mu życie. Wśród charakterystycznych cech stylu Bernharda znajduje się bohater wyjaśniający, który tłumaczy poglądy na otaczającą go rzeczywistość, czemu towarzyszy zwykle jakaś konkretna sytuacja.