O istocie psychiczności. Listy 1906-1961

Od samego początku mej kariery psychiatrycznej studia Breuera-Freuda dostarczały mi obok prac Pierre a Janeta żywej podniety. Przede wszystkim pomocne mi były Freudowskie przyczynki do interpretacji snów gdyż dzięki nim mogłem lepiej zrozumieć formy wyrazu schizofrenii. Najwspanialszym dokonaniem Freuda było to że poważnie traktował on neurotycznych pacjentów i że poświęcił całą swą uwagę temu co w ich psychologii indywidualne i szczególne. Miał odwagę by dopuścić do głosu kazuistykę i w ten sposób przeniknąć do indywidualnej psychologii pacjenta. Carl Gustav Jung

Jeśli więc ktoś pragnie otrzymać odpowiedź na stawianą przez obecną epokę kwestię zła, potrzebuje dogłębnego samopoznania, to znaczy najlepszego poznania swej Całkowitości. Bez pardonu dla miłości własnej człowiek ten musi się dowiedzieć, na ile dobra go stać i do jakich haniebnych czynów jest zdolny, poza tym musi się strzec przed uznawaniem jednego za rzeczywistość, a drugiego za iluzję.

Na początku listopada 1928 roku Jung rozpoczął seminarium poświęcone analizie marzeń sennych, którego tekst publikujemy w poniższym tomie. Do końca 1930 roku uczestnicy zajęć spotykali się co tydzień z miesięcznymi lub dłuższymi przerwami wakacyjnymi. Nie ulega wątpliwości, że notatki z seminariów mają zasadnicze znaczenie w dziele Junga, wykazują one również inne doniosłe aspekty. Mamy tu do czynienia z wiernym oddaniem charakteru Junga - ba, nawet jego stylu rozmowy. Co do tego zgodnie są wszyscy, którzy go dobrze znali, a zwłaszcza uczestnicy seminariów.

Tajemnica Goethego polega na tym, że został on porwany przez trwający od wieków proces archetypowych przemian... ja też zostałem porwany przez ten sam sen, z którego zrodziło się moje główne dzieło, zapoczątkowane w jedenastym roku mego życia. Moje życie przesyca i spaja jedno dzieło, jeden cel: przeniknięcie tajemnicy osobowości. Wszystko należy interpretować wychodząc od tego centralnego punktu, a wszystkie dzieła dotyczą tego tematu.

Na moje dzieła można patrzeć jak na stacje mojego życia, są one wyrazem mego rozwoju wewnętrznego, albowiem zajmowanie się treściami nieświadomości kształtuje człowieka i określa jego przemianę. Może życie jest moim działaniem, moim duchowym wysiłkiem. Nie sposób ich rozdzielić.

Dla człowieka decydujące jest pytanie: czy odnosisz się do tego, co nieskończone, czy nie? To jest kryterium ludzkiego życia. Jedynie wtedy, gdy wiem, że to, co bezgraniczne, stanowi o istocie, nie przywiązuje wagi do błahostek, rzeczy nieważnych.

Słowo staje się w człowieku. Ulegamy mu, ponieważ jesteśmy zdani na głęboką niepewność... Mit jest lub może być dwuznaczny, jak pytia delficka albo jak sen. Nie możemy ani nie powinniśmy zrezygnować z posługiwania się rozumem, nie powinniśmy się też wyrzec nadziei, że instynkt pospieszy nam na pomoc... Wszystko bowiem, w czym wyraża się "inna wola", jest uformowane przez człowieka, to jego myślenie, jego słowa, jego obrazy i wszystkie ograniczenia, którym podlega. Toteż gdy człowiek zaczyna, nie najzręczniej, myśleć w kategoriach psychologicznych, wtedy wszystko odnosi do siebie, sądzi bowiem, że wszystko dzieje się wedle tego, co postanowił, że wynika "z niego samego". Nie pojmuje jednak, że tym, co przeszkadza mu odróżnić to, co istotnie sam wymy�...

W obszernym dziele Carla Gustava Junga Misterium coniunctionis jest najważniejszą z jego późnych prac. Sam Jung dał kiedyś wyraz swojemu ubolewaniu, że psychologia głębi powodowana koniecznością wewnętrzną musi się zajmować tak wieloma dziedzinami kultury duchowej, iż nigdzie nie może nadać swym badaniom wymaganej ze względu na rzetelność naukową skończonej formy. W alchemii znalazł jednak Jung dziedzinę, w której warto było się pogrążyć bez reszty, albowiem tradycja alchemiczna umożliwiała mu powiązanie z obiektywnie istniejącym materiałem poznawczym przeżyć i wglądów zdobytych dzięki bezpośredniemu i osobistemu „zstąpieniu do nieświadomości”, tym samym zaś pozwalała na ich przedstawienie. W ten sposób Jung mógł też nawiązać do hist...

"Konfrontacja z nieświadomością zaczęła się z nadejściem drugiej połowy mego życia. Praca nad tym znacznie się przeciągnęła w czasie i dopiero po około dwudziestu latach udało mi się z grubsza zrozumieć treść imaginacji. Przede wszystkim musiałem dostarczyć sobie dowodu, że istnieje historyczna prefiguracja moich doświadczeń zewnętrznych...". (autor)

Przełomowa praca C.G. Junga, będąca świadectwem odejścia od psychoanalitycznej tradycji Freuda w stronę projektu "psychologii analitycznej". Główne zagadnienia poruszane w książce to: rozszerzona koncepcja libido, analiza symboliki matki, podróż herosa jako walka o wyzwolenie się od matki, dialektyka śmierci i odrodzenia.

"Wielką rolę w powstawaniu tej pracy odegrała dość konkretna kwestia: "Czym różnię się od Freuda, a czym od Adlera? Jakie są różnice między naszymi koncepcjami?". Zastanawiając się nad tym, natrafiłem na problem typów. Bo właśnie to, do jakiego typu psychologicznego należymy, określa i z góry ogranicza nasze sądy. Książka o typach traktuje w zasadzie o konfrontacji jednostki ze światem, o jej stosunku do ludzi i rzeczy. Opisuje różne aspekty świadomości, możliwe postawy wobec świata, a tym samym stanowi opis psychologii świadomości rozważanej, by tak rzec, z klinicznego punku widzenia. Wprowadziłem do tej książki sporo literatury, przy czym niejaką rolę gra tam dzieło Spittelera, a zwłaszcza "Prometheus und Epimetheus", jak również Schiller, Nie...

Nietzsche nie utożsamiał kultury z całością ludzkiego życia pisze Z. Kuderowicz. Nietzsche jednocześnie chciał stworzyć podstawy nowej kultury, nowej moralności, nowego człowieka - jutrzenka.

Jest to pierwsza i jedyna książka, w której Carl Gustaw Jung, światowej sławy szwajcarski psycholog przedstawia czytelnikom swój największy wkład w obszarze nauk o człowieku: teorię wyjaśniającą doniosłość symboli w życiu człowieka, jego rozwoju oraz w obszarze marzeń sennych. Każdy sen niesie bezpośredni, osobisty i ważny komunikat, w którym zasadniczą rolę grają symbole. Są one wspólnym dziedzictwem całej ludzkości, jednak nieświadomość zawsze korzysta z nich w całkowicie specyficzny sposób dostosowany do konkretnej osoby i sytuacji. Dlatego symbole ze snów można interpretować wyłącznie w kontekście życia konkretnej osoby. Od wydania tej pozycji minęły 54 lata. Książka ukazała się w milionach egzemplarzy, w dziesiątkach języków świata....

Czerwona Księga, wydana po raz pierwszy na świecie, wiele lat po powstaniu i przyjęta z uznaniem w roku 2009, obejmuje rdzeń późniejszych prac Carla G. Junga. Tutaj rozwinął on swe główne teorie archetypów, nieświadomości zbiorowej i procesu indywidualizacji, które miały przekształcić psychoterapię z leczenia chorych w środek wyższego rozwoju osobowości. Dzieło jednego z prawdziwych wizjonerów współczesnej historii, Czerwona Księga, stanowi osobliwą pracę, wymykającą się klasyfikacji. Jako badanie tego, co to znaczy być człowiekiem, wykracza poza historię psychoanalizy i podkreśla pozycję Junga wśród rewolucyjnych myślicieli, takich jak Marks, Orwell i oczywiście Freud. Najbardziej znacząca nieopublikowana praca w historii psychologii! Kiedy Carl Gu...

Słowo staje się w człowieku. Ulegamy mu, ponieważ jesteśmy zdani na głęboką niepewność... Mit jest lub może być dwuznaczny, jak pytia delficka albo jak sen. Nie możemy ani nie powinniśmy zrezygnować z posługiwania się rozumem, nie powinniśmy się też wyrzec nadziei, że instynkt pospieszy nam na pomoc... Wszystko bowiem, w czym wyraża się "inna wola", jest uformowane przez człowieka, to jego myślenie, jego słowa, jego obrazy i wszystkie ograniczenia, którym podlega. Toteż gdy człowiek zaczyna, nie najzręczniej, myśleć w kategoriach psychologicznych, wtedy wszystko odnosi do siebie, sądzi bowiem, że wszystko dzieje się wedle tego, co postanowił, że wynika "z niego samego". Nie pojmuje jednak, że tym, co przeszkadza mu odróżnić to, co istotnie sam wymy�...

Przełomowa praca C.G. Junga, będąca świadectwem odejścia od psychoanalitycznej tradycji Freuda w stronę projektu "psychologii analitycznej". Główne zagadnienia poruszane w książce to: rozszerzona koncepcja libido, analiza symboliki matki, podróż herosa jako walka o wyzwolenie się od matki, dialektyka śmierci i odrodzenia.

Jeśli więc ktoś pragnie otrzymać odpowiedź na stawianą przez obecną epokę kwestię zła, potrzebuje dogłębnego samopoznania, to znaczy najlepszego poznania swej Całkowitości. Bez pardonu dla miłości własnej człowiek ten musi się dowiedzieć, na ile dobra go stać i do jakich haniebnych czynów jest zdolny, poza tym musi się strzec przed uznawaniem jednego za rzeczywistość, a drugiego za iluzję.

W obszernym dziele Carla Gustava Junga Misterium coniunctionis jest najważniejszą z jego późnych prac. Sam Jung dał kiedyś wyraz swojemu ubolewaniu, że psychologia głębi powodowana koniecznością wewnętrzną musi się zajmować tak wieloma dziedzinami kultury duchowej, iż nigdzie nie może nadać swym badaniom wymaganej ze względu na rzetelność naukową skończonej formy. W alchemii znalazł jednak Jung dziedzinę, w której warto było się pogrążyć bez reszty, albowiem tradycja alchemiczna umożliwiała mu powiązanie z obiektywnie istniejącym materiałem poznawczym przeżyć i wglądów zdobytych dzięki bezpośredniemu i osobistemu „zstąpieniu do nieświadomości”, tym samym zaś pozwalała na ich przedstawienie. W ten sposób Jung mógł też nawiązać do hist...

Od samego początku mej kariery psychiatrycznej studia Breuera-Freuda dostarczały mi obok prac Pierre a Janeta żywej podniety. Przede wszystkim pomocne mi były Freudowskie przyczynki do interpretacji snów gdyż dzięki nim mogłem lepiej zrozumieć formy wyrazu schizofrenii. Najwspanialszym dokonaniem Freuda było to że poważnie traktował on neurotycznych pacjentów i że poświęcił całą swą uwagę temu co w ich psychologii indywidualne i szczególne. Miał odwagę by dopuścić do głosu kazuistykę i w ten sposób przeniknąć do indywidualnej psychologii pacjenta. Carl Gustav Jung

"Konfrontacja z nieświadomością zaczęła się z nadejściem drugiej połowy mego życia. Praca nad tym znacznie się przeciągnęła w czasie i dopiero po około dwudziestu latach udało mi się z grubsza zrozumieć treść imaginacji. Przede wszystkim musiałem dostarczyć sobie dowodu, że istnieje historyczna prefiguracja moich doświadczeń zewnętrznych...". (autor)