GUS

Gus jest w rozsypce. Jego kariera nabiera tempa, mężczyzna wyrusza w kolejną trasę koncertową, jednak nie potrafi się tym cieszyć. Stracił część siebie. Połowa jego serca, jego humoru i kreatywności odeszła. Nie ma pojęcia jak normalnie funkcjonować. Czy uda mu się stanąć na nogi?

?Promyczka? przeczytałam ponad rok temu i choć niedługo potem została wydana kontynuacja, to jednak nie mogłam zebrać się i sięgnąć po ?Gusa?. Słyszałam, że jest o wiele lepszy od pierwszego tomu, bardziej emocjonujący i wzruszający, jednak mimo to odkładałam w czasie lekturę tej książki. Pierwszy tom wywarł na mnie bardzo dobre wrażenie, choć był po części zlepkiem wielu innych powieści z gatunku New Adult, to jednak trudno było nie pokochać bohaterów wykreowanych przez Kim Holden, a w szczególności Gusa, który był najlepszym przyjacielem Kate i wielokrotnie pojawiał się na kartach książki. W rezultacie doczekał się również swojej powieści, bo kontynuacja, jak można się domyślić po tytule, jest skupiona na jego postaci.

Akcja książki rozpoczyna się praktycznie od razu po zakończeniu ?Promyczka?. Nie mamy tu wielkiego przeskoku w czasie, dlatego już na początku spotykamy Gusa pogrążonego w żalu, tak różnego od tego radosnego i roześmianego mężczyzny, którego mieliśmy okazję poznać w Promyczku. W książce została zastosowana narracja pierwszoosobowa, dzięki czemu mamy możliwość zajrzenia do głowy głównego bohaterka. Widzimy jego smutek, złość, rozpacz, wszystkie uczucia, których doświadcza, co sprawia, że równie mocno przeżywamy sytuację, w której się znalazł.

Książki Kim Holden nie są odkrywcze ani oryginalne, jednak mają coś w sobie, że z trudem można się od nich oderwać. Autorka w swoich powieściach porusza trudne tematy, takie jak choroba, utrata bliskiej osoby czy depresja, jednak przedstawia to przystępny, a zarazem bardzo angażujący sposób. ?Gus? nie jest krótką powieścią, ale jego przeczytanie zajęło mi zaledwie kilka godzin. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki autorka steruje czasem w swojej książce. Na początku każdego rozdziału mamy podaną datę, dzięki czemu nie mamy wrażenia, że historia rozwija się za szybko, gdyż poszczególne wydarzenia dzieli określony odstęp czasu. Dzięki temu, Kim Holden może omijać niepotrzebne sceny i skupić się na tych, które mają znaczenie. Nie zabrakło w tej historii również kilku retrospekcji oraz wspomnieć z przeszłości Gusa, które wypełniły luki i w piękny sposób domknęły tę historię.

?Gus? jest dobrą i emocjonującą kontynuacją świetnego ?Promyczka?, jednak mi zdecydowanie bardziej do gustu przypadł pierwszy tom. Historia opowiedziana w Gusie nie różni się zbytnio od wielu innych romansów, które miałam okazję czytać. W ?Promyczku? elementem, który wyróżniał ją na tle innych była zdecydowanie postać Kate, jednak w Gusie czegoś takiego mi zabrakło. Jest to piękna, chwytająca czytelnika za serce powieść o stracie i zagubieniu, ale przed nią było już wiele innych książek tego typu i na pewno równie wiele pojawi się jeszcze po niej.

...

Przypadki miłości wśród przyjaciół zdarzają się często, sama mam wśród swoich bliskich kilka taki historii. Może dlatego Kim Holden postanowiła jeden z nich opisać w swoich powieściach? "Gus" to drugi tom z serii "Promyczek" dający wiarę, że w nawet beznadziejnych miłosnych przypadkach wszystko w końcu się ułoży. Chłopak zakochany w swojej przyjaciółce, która właśnie zakochała się w kimś innym i nie jest świadoma głębokich uczuć ze strony przyjaciela - brzmi jak przypadek beznadziejny. Czy do końca taki jest, przekonajcie się sami ;)

?Moje szczęście, moje życie jest wyłącznie w moich rękach. Nikt o nie nie zadba. Tylko ja mogę je budować lub niszczyć.
To wybór.
Wybór, który wymaga działania w zamian za nagrodę. Bezczynność i spoczywanie na laurach prowadzą do przeciętności.?

W dniu śmierci Kate Gusowi zawalił się cały świat. Zrozpaczony i rozbity na pół, nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości, w której jej już nie ma. Życie, muzyka, rodzina, przyjaciele, wszystko to co liczyło się dla niego wcześniej, nagle straciło sens. Została tylko pusta i niewyobrażalny ból, którego nic nie jest wstanie ukoić. Wyprany z wszelkich emocji postanawia zagłuszyć swój ból upijając się każdego dnia do nieprzytomności. I kiedy wydaje się, że nie ma już dla niego ratunku, on zaczyna powoli odbijać się od dna?

?Masz tylko jedną szansę w tym cyrku zwanym życiem. Nie siedź na widowni, przyglądając się przedstawieniu. Wskakuj na scenę i bądź wielki. Właśnie tam znajdziesz ogień?

?Gus? autorstwa Kim Holden to jeden z tych nielicznych bestsellerów, którego reklamy nie kłamią. Wydawnictwo obiecywało poruszającą historię, od której nikt nie będzie wstanie się oderwać i moim zdaniem to właśnie otrzymaliśmy. To i jeszcze więcej! Po lekturze ?Promyczka? myślałam, że długo nie znajdę drugiej tak poruszającej książki (o ile w ogóle to możliwe!), jednak się myliłam. Historia Gusa poruszyła mnie równie mocno co Kate.
Autorka porusza tutaj niezwykle ważne kwestie z jakimi borykamy się często na co dzień. Stworzyła niesamowitą powieść o radzeniu sobie z żałobą oraz o tym jak znów zacząć żyć, kiedy straciło się cząstkę siebie. Razem z Gusem przeżywałam oraz dzieliłam żałobę, ale także później i radość. Na początku tą małą, ledwo iskrzącą się niczym młoda gwiazda na niebie, by później zobaczyć jak rozbłyska najpiękniejszym światłem na świecie. To naprawdę wielka dawka emocji, i po mimo całego tego dramatyzmu jest to jedna z najbardziej pozytywnych książek jaką przeczytałam.

?Życie polega na wykorzystywaniu chwil. Robieniu tego, co się chce i co konieczne. Nie mam zamiaru się ukrywać. Nie chcę się wahać. Pragnę po prostu żyć.?

?Gus? to książka, której się nie czyta tylko przeżywa; powodując, że historia w niej zawarta na długo pozostanie z wami. Ze mną pozostała do dziś i to tak bardzo, że pisząc tą recenzję przeżywałam ją na nowo. Dlatego na koniec powiem wam tylko, że koniecznie musicie ją przeczytać. I to jak najszybciej!

Aleksandra
*Wszystkie cytaty pochodzą z książki ?Gus? autorstwa Kim Holden.

...

Są takie postaci drugoplanowe, w których zakochujemy się od już pierwszego słowa. Pojawiają się na chwilę, są niekiedy tylko tłem dla głównych bohaterów, a mimo to zapuszczają głęboko w naszych sercach i głowach tak silne, niewzruszone korzenie, że nie istnieje żaden sposób, by ich stamtąd wymeldować. Wtedy po cichu liczymy na to, że nadejdzie moment, w którym będzie nam dane poznać ich bliżej, zgłębiając specjalnie przeznaczoną im historię.
Dla mnie właśnie taką postacią był Gus. Czytając Promyczka wiedziałam, że to on bezkonkurencyjnie podbił moje serce i nic tego nie zmieni. Cieszyłam się, więc jak dziecko, mając świadomość, że Kim Holden spełniła czytelnicze marzenie wielu swoich fanów i złożyła w ich ręce historię Gusa, która jest idealnym dopełnieniem tego, czym obdarzyła nas autorka w Promyczku, a jednocześnie mistrzowsko skrojonym wypełnieniem pustki, jaką zostawia po sobie jej lektura.
Gus - to pamiętnik. Prawie dwa lata z życia młodego chłopaka, który utracił sens życia, motywację i twórczy zapał. Chłopaka, który w końcu uczy się od nowa śmiać i rozpalać w sobie ogień.

Nie jestem zapewne jedyną, którą Gus oczarował. Według mnie to fenomenalnie stworzony portret psychologiczny męskiego bohatera, którego nie sposób jest nie polubić. Gus ma charyzmę i to wcale nie chodzi o to, że tak opisuje go sama autorka. On to naprawdę w sobie ma. Nie wiem, w jaki sposób Kim Holden tego dokonała, ale Gusa się łaknie. Chce się o nim czytać, poznawać, konfrontować się z tym, co siedzi mu w głowie, czy po prostu ?patrzeć? na niego. Poznajemy młodego człowieka o głębokiej i silnej potrzebie kontaktu z ludźmi i ponadprzeciętnej wrażliwości, który cokolwiek robi, poświęca temu całą swoją energię. Chłopaka pełnego pasji do muzyki i życia; pasji, którą na moment gdzieś zgubił. I mężczyznę, który nie przeżywa życia, tylko je odczuwa. To dlatego tak trudno mu się pozbierać, kiedy cały jego świat nieoczekiwanie rozpada się w drobny mak, a wtedy za wszelką cenę stara się zagłuszyć emocje i zablokować życie, sięgając po najbardziej destrukcyjne sposoby, jakie przynoszą mu ulgę.

Cała recenzja na blogu:
http://www.smooky.pl/2016/10/30-zakochaj-sie-w-tworzeniu-legendy-gus.html

Wzruszająca... Spłakałam się jak bóbr, gdy czytałam, ale jest w tej książce coś optymistycznego. Nie umiem tego nawet dobrze złapać i określić, ale mimo tego, że jest niezwykle wzruszająca to niesie ze sobą ogromną ilość ciepła i nadziei. Bardzo gorąco polecam optymistycznie dobrego wyciskacza łez na chłodne wieczory :)!

Co napisać o książce, która jest genialnym dopełnieniem czegoś wspaniałego? Emocje, tak silne i tak niekontrolowane, wprawiające człowieka w osłupienie i sprawiające, że Twoje serce łamie się na pół. Emocja, pozytywna czy negatywna jest stanem poruszenia umysłu i uwierzcie Gus porusza go na kilka różnych sposobów. Nie jestem specem od radzenia sobie z nadmiarem emocji i zazwyczaj omijam je szerokim łukiem, co nie jest dobrym rozwiązaniem, jednak czucie za dużo też nie jest dobre. Gus jest świetnym przykładem tego, jak bardzo ciężko jest poradzić sobie z ich omijaniem i ich nadmiarem, ponieważ ta książka to dokładne przedstawienie tego, co niszczy i co buduje człowieka. SPRAW, BY TWOJE ŻYCIE BYŁO COŚ WARTE Jeżeli nie czytaliście Promyczka, to ja nie wiem, co wy tutaj robicie.. DO CZYTANIA. Gus jest jego kontynuacją, bardzo dobrym dopełnieniem historii, którego brakowało w pierwszej części. Jedno jednak jest pewne Kim Holden stworzyła legendarną powieść, która jest podróżą złamanego ducha. Gus ? którego mieliśmy przyjemność poznać w Promyczku, w tej części gra pierwsze skrzypce, to jest jego opowieść, to jego spektakl. Nigdy nie spodziewałam się, że pokocham kogoś tak mocno, jak pokochałam Gusa, to nie jest normalne, ale Gus to postać, która zaskarbia sobie wszystkich od staruszek po 5-letnie dzieciaki. Uwielbiam jego osobowość, jego sposób bycia, spokojny, wyluzowany, wolny duch, który został rozdarty w pół. W tej części pojawia się kilka nowych postaci w tym: Scout jest osobą bardzo sprzeczną, ponieważ z jednej strony jest bardzo silną bohaterką, która radzi sobie i jest dobrze zorganizowana, a z drugiej widzimy załamaną postać, która walczy, by złapać oddech. Pokochałam ją już od pierwszych stron, w których się pojawiła, gdzie nie owijała w bawełnę i parła do przodu, miała cel i do niego dążyła. Przetrwanie i walka, dwa trzony jej osobowości. W tej powieści znajduje się bardzo dużo wspaniałych bohaterów, tak samo, jak w Promyczku nie można było się odpędzić od pozytywnych osóbek, które kradły nasze serca i pokazywały jak żyć. Przez swoje podejście do życia oraz sposób bycia pokazują: co to jest tolerancja, co to jest zwycięstwo, ukazują walkę z własnymi uczuciami i z własnymi słabościami. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, co znalazłam w tej powieści. Kim Holden jest mistrzynią. Pierwsze, co rzuciło się w oczy to inność tej książki. Całkowicie inny poziom, totalne przeciwieństwo Promyczka, nie potrafiłam ogarnąć szoku, w który wprawił mnie początek Gusa, nie potrafiłam przejść przez niego, nie płacząc. Holden wie jak pokierować akcją i bohaterami by trafiały w sedno. Ta powieść była jak ocean, niby spokojna z pewnym i wyrobionym rytmem fal, jednak gdy przyszedł sztorm, nikt nie chciał znaleźć się po jego środku. Z każdym rozdziałem fale nabierały mocy i rozwalały nasze bariery, które postawiliśmy przed rozpoczęciem czytania. Mega. Wielkie, ogromne brawa dla Kim Holden za stworzenie takiej potworności wysysającej wszystkie moje emocje na zewnątrz. Jak żyć po ukończeniu Gusa? Jeszcze do tego nie doszłam, ale jedno wiem na pewno, musicie przeczytać tę historię, ponieważ jest ona warta każdej sekundy waszego życia, pokaże Wam, co tak naprawdę jest ważne. Twórzcie legendę. Review Junkie, Anna