Nie pozwól mi odejść

The Beatles: I stała się muzyka..., ozdobiona wyszukaną szatą graficzną, doskonale odzwierciedla zjawisko, jakim byli Beatlesi dla pokolenia lat sześćdziesiątych, gdy się pojawili, i jakim pozostają nadal, odkrywani przez kolejne generacje. Ponad 900 z archiwum "Daily Mail", ponad 300 pamiątek i wspomnień związanych z zespołem.

Życiorysy, również filozofów, okazują się być bardziej złożone niż wygląda to na pierwszy rzut oka. Po latach odkrywamy w nich, wciąż i na nowo, wydarzenia, osoby i myśli dotychczas nieznane, pominięte, zapomniane, czego doskonałym przykładem jest życie Romana Witolda Ingardena. (…). W ten szczególny sposób zapisał się w życiorysie Ingardena, odbudowywany po zakończeniu II wojny światowej, Uniwersytet Wrocławski. W zamyśle swoich twórców Wrocław miał przejąć i kontynuować tradycje Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Wrocławska uczelnia została wzniesiona ze zgliszczy wojennych jako dziedziczka wielowiekowych rządów i obecności Niemców na ziemiach, które po wojnie wróciły do Polski. Ingarden wraz z innymi polskimi naukowcami włączył się w...

Ryszard Ćwirlej, autor powieści neomilicyjnych, książką Tam ci będzie lepiej rozpoczyna nową, fascynującą serię, która odsłoni inną, mroczniejszą stronę Poznania. Wiosną 1924 roku Poznaniem wstrząsa fala brutalnych morderstw. W tropieniu bezwzględnego zabójcy prostytutek siły jednoczą komisarz Antoni Fischer oraz jego zastępca Albin Siewierski. Obaj mężczyźni reprezentują różne wartości. Fischer to elokwentny oficer polskiej armii, dystyngowany i przystojny trzydziestokilkulatek, ceniący sobie poznański sznyt. Dla pochodzącego z Kongresówki Siewierskiego najistotniejsze są szybkie efekty, brylantyna i blichtr. Na domiar złego prowadzenie śledztwa utrudniają bolszewiccy szpiedzy. Międzywojenny Poznań to miasto o różnych obliczach, w którym niełatwo...

Fragment: Józef Gołuchowski był ministrem oświaty w r. 1831, a nigdy nie wiedziano, jako przez długie lata, będąc po niewoli rolnikiem, potrafił i z hreczkosiejstwa swego zrobić coś wielkiego. Nie mogąc robić, co by chciał, robił dobrze to, co mógł i wyrobił się na jednego z pierwszych postępowych w Polsce gospodarzy. Nie mogąc mieć seminarium filozoficznego, miał rolnicze, gdy młodzież ubiegała się, by być przyjętym na praktykanta do słynnego jego gospodarstwa.

Nowa odsłona znanej już publikacji. Jerzy Dobrowolski (19301987) aktor, reżyser, radiowiec, satyryk, kabareciarz. Pozostały drobne fragmenty z jego kabaretów KOŃ i OWCA, trochę filmowych kadrów, dwa cudem ocalałe odcinki trójkowej RADIOKRONIKI DECYBEL, sporo nagrań z audycji DYMEK Z PAPIEROSA błądzących w okolicach Wysp Hula-Gula. Poza tym, dla siebie, z nadzieją, że kiedyś może pisał. Książka Wspomnienia moich pamiętników złożona jest z zachowanych fragmentów, które Jerzy Dobrowolski opracował sam, z odkrytych jego notatek prowadzonych przez lata oraz różnych, nie tylko kabaretowych, tekstów. Nie znam podobnego opisu lat PRL-u. Przenikliwość ironisty, który nie miał żadnych wątpliwości co do formowanej przez narzuconą władzę rzeczywistości, do są...

Zmarły w 1972 roku krakowski lekarz - psychiatra, pozostawiając niezwykle bogatą spuściznę serca i myśli zachowuje swoją aktualność wyrażoną słowami „non omnis moriam”. Jego życie, które wybiegało poza tradycyjne ramy medycyny i psychiatrii, dedykował człowiekowi choremu. Zaś dorobek intelektualny, który doczekały się wielu wznowień, pozostawał i pozostaje przedmiotem refleksji naukowej różnych dziedzin wiedzy. Jako filozofujący psychiatra zastanawiał się nad etiologią zaburzeń psychicznych i strukturą człowieka w jego sferze biologicznej, psychicznej i etycznej. Myśl etyczna jest ukazaniem aksjologii i etyki życia ludzkiego poprzez doświadczenie sytuacji granicznych oraz zaburzeń psychicznych. Związek etyki z psychologią a nawet z psychiatrią uka...

Korespondencja Gustave’a Flauberta i George Sand to pierwszy po polsku, obszerny wybór listów obojga pisarzy, obejmujący okres ich znajomości i przyjaźni od roku 1863 do śmierci Sand w roku 1876. „Kiedy rozpoczyna się wymiana listów, ona ma pięćdziesiąt dziewięć lat, jest znaną i szanowaną pisarką, autorką czterdziestu powieści – on, o siedemnaście lat młodszy, jest autorem Pani Bovary i Salambo, których znaczenie mało kto wówczas rozumiał. Ona, od lat żyjąca w separacji z mężem, obraca się w kręgach literackich i artystycznych Paryża, otoczona aurą skandalu z racji prowokującej niezależności, męskich strojów i licznych kochanków, w tym tak znakomitych, jak Alfred de Musset i Fryderyk Chopin. On jest prowincjuszem z wyboru i może pochwalić się...

Voltaire, a znamy jako niezmordowanego propagatora Oświecenia, śmiertelnego wroga głupoty, zabobonu i przesądów. W skrytości ducha marzył zawsze o lepszym świecie, toteż nie wybaczał tym, którzy czynili go gorszym. Takiego właśnie Voltaire, a poznała dwudziestosześcioletnia Emilie du Chatelet, mężatka, matka, wielka dama. Ich związek nigdy nie był zwyczajnym romansem,łączyły ich bowiem głębokie powinowactwa umysłowe, byli partnerami, zachęcali się wzajemnie do pracy, byli swoimi pierwszymi czytelnikami, mieli wiele wspólnych poglądów i podobny sposób widzenia świata.

„W kręgu Stanisława Ossowskiego” to projekt naukowy realizowany przez Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jego celami są: dokumentacja dorobku Ossowskiego i jego środowiska, badania nad twórczością i znaczeniem tego kręgu oraz publikacja niedrukowanych pism uczonego. Tom pierwszy Dzienników jest drugą książką powstałą w ramach projektu. Dzienniki Stanisława Ossowskiego, wydawane ponad pół wieku po jego śmierci, obejmują niemal całe życie autora, wplecione w historię Polski. Pisane były, z przerwami, od 1905 do 1963 roku. Są zbiorem zapisków z życia codziennego, wojen i podróży, obserwacji środowiskowych, notatek z lektur i przemyśleń; łączy je uważność i refleksyjność. Stanowią materiał do biografii intelektualnej Ossowskiego i źró...

Pierwsza w Polsce wydawana biografia jednego z najważniejszych władców czasów kontrreformacji i wojny trzydziestoletniej w Europie. To cesarz, którego polityka ukształtowała mapę wyznaniową i polityczną Europy na dobre ponad 100 lat od zakończenia Wojny Trzydziestoletniej. To główny przeciwnik francuskiego króla Ludwika XIII i kardynała Richelieu oraz wojowniczego Gustawa Adolfa ze Szwecji. Bez dobrej znajomości postaci tego nietuzinkowego władcy, jego planów, dokonań, myśli, nie sposób zrozumieć zagmatwanych dziejów Europy przełomu XVI-XVII wieku i później.

Oto historia krótkiej, emocjonalnej przyjaźni między arystokratą i wielkim autorem, który dzieli się swym doświadczeniem pisarskim, pragnąc bez powodzenia zostać mentorem monakijskiego księcia. Pierre de Polignac, książę Valentinois (1895–1964), członek monakijskiej rodziny książęcej, dziadek panującego od 2005 roku księcia Monako Alberta II. W 1917 roku poznał Prousta, który nawiązał z nim korespondencję trzy lata później, zakończoną jednak prędkim, gwałtownym „przerwaniem relacji”. Zaraz potem Proust wprowadził do powstającego właśnie Poszukiwania straconego czasu nową, wzorowaną na księciu Valentinois postać: księcia Luksemburga, byłego hrabiego Nassau, który pojawia się w tomie Strona Guermantes.

Szczery, soczysty i błyskotliwy autoportret jednego z największych artystów naszych czasów! Z wyjątkową gawędziarską pasją Allen prowadzi nas od dzieciństwa i młodości na Brooklynie, przez pracę scenarzysty w programie Sida Ceasara i komika stand-upowego, aż po pierwsze próby aktorsko-reżyserskie i rozkwit – trwającej sześćdziesiąt lat – kariery w przemyśle filmowym. Na kartach tej niecodziennej autobiografii wielkie nazwiska mieszają się z błahostkami, naiwne zachwyty z bagażem życiowych doświadczeń, a kino ma godnego rywala w postaci muzyki jazzowej. Ta intymna i często humorystyczna historia znajduje się na listach bestsellerów takich czasopism, jak „New York Times”, „USA Today”, „Los Angeles Times” i „Publishers Weekly”.