Kardynał Richelieu

Wincenty Kadłubek - biskup, który porzucił wszystko, by zostać mnichem. Wykształcony w Paryżu, arcybiskup krakowski, reformator diecezji i fundator, został cystersem i przez pięć lat, do śmierci, żył za klauzurą. Znany powszechnie jako autor Kroniki polskiej i piewca zasług Kazimierza Sprawiedliwego, nie ograniczył się bynajmniej do tego dzieła. Kim był naprawdę? Co mówią o nim źródła, a czego możemy się tylko domyślać?

Stanisław Hozjusz urodził się w 1504 roku w Krakowie, ale wychowywał się w Wilnie. Pragnął zostać dominikaninem, jednak posłuszny ojcu udał się na studia na Akademię Krakowską i do Włoch. Po ich ukończeniu został prywatnym sekretarzem biskupów krakowskich oraz rozpoczął karierę w kancelarii królewskiej. Mając 39 lat przyjął święcenia kapłańskie, a wkrótce został mianowany biskupem. W 1558 roku na wezwanie Pawła IV udał się do Rzymu, by zdać papieżowi relację na temat sytuacji Kościoła w Polsce. W 1561 roku został kardynałem oraz jednym z pięciu legatów papieskich na Sobór Trydencki. Do kraju wrócił na krótko, bo po czterech latach znów wyjechał do Rzymu, gdzie w służbie Stolicy Apostolskiej, aż do końca życia, pełnił różne funkcje, z...

Od Jana Kasjana rozpoczyna się wielka historia klasztorów w Zachodniej Europie. Dla ich zakładania wykorzystał Kasjan doświadczenie wschodnich pustelników i mnichów. Pisał dla nich reguły i wskazania i tak zorganizował ich działalność, by mogła być pożyteczna dla całych krajów.

Adam Naruszewicz (1733-1796) jest jedną z tych postaci, których nie pomija żaden szkolny podręcznik. Poeta, historyk, polityk. Zasługuje jednak na większa uwagę, choćby z powodu jego jezuickiego powołania zakonnego, sprawowania funkcji biskupiej w Kościele i szerokiej działalności religijnej.

W niniejszym tomiku prezentowane jest tłumaczenie najważniejszego źródła do biografii świętego Piotra Damianiego, mianowicie zredagowanego w kilka lat po jego śmierci żywotu pióra Jana z Lodi (De gestis sancti Petri Damiani venerabilis Ostiensis episcopi, cardinalis et eremite). Piotr Damiani (1007–1072) był jednym z najwybitniejszych reformatorów Kościoła w XI stuleciu, autorem licznych traktatów, pism polemicznych, żywotów, kazań oraz poezji. W 1035 r. wstąpił do eremu w Fonte Avellana, osiem lat później został przeorem tego zgromadzenia i zaprowadził w nim zwyczaje zapoczątkowane przez św. Romualda. W 1067 r. zrezygnował z zaszczytów i urzędów kościelnych, wrócił do rodzimego klasztoru i odtąd służył dziełu reformy Kościoła swym piórem. Umarł...

Jan XXII (1244-1334) – drugi z papieży urzędujących w Awinionie. Skończył kodyfikacje prawa kanonicznego, uniezależnił finansowanie papiestwa od władzy świeckiej, sam decydował o obsadzie biskupstw. Mimo sprzeciwu zgodził się na koronacje Władysława Łokietka. Niektóre z zapoczątkowanych przez niego zwyczajów nadal obowiązują. Seria skłaniająca do przemyśleń, ukazująca problemy ważne i potrzebne dla zrozumienia działań ludzi. Przedstawia zbiór sylwetek, których losy stanowią ciąg wielkich sukcesów i bolesnych porażek, w skrócie ukazujący nie tylko obraz Kościoła na przestrzeni wieków, lecz także całej naszej cywilizacji. Prot Henryk Samsonowicz. Żyjący przed nami chrześcijanie ukształtowali przeszłość obecną w naszej kościelnej teraźniejs...

Konstancja z Arpadów była kobietą niezależną. Jej małżeństwo pieczętowało unię prawosławia z katolicyzmem. Zrezygnowała z macierzyństwa, obierając drogę ascezy. Dbała o dobrobyt i edukację poddanych. Wspierała misje ewangelizacyjne na Rusi. W ostatnich latach życia była dominikańską tercjarką.

Kardynał Mieczysław Halka Ledóchowski arystokrata, książę Kościoła, symbol niezłomności polskiego ducha w dobie XIX wiecznego kulturkampfu i germanizacji, przeszedł długą drogę od kosmopolityzmu do żarliwej obrony polskości i interesów polskiego Kościoła pod zaborami i w Cesarstwie Niemieckim. Warto zastanowić się przy lekturze tej książki: czy gdyby nie bismarckowski kulturkampft- taka droga byłaby możliwa? Na ile człowiek staje się zakładnikiem historii? Ledóchowski, obejmując przecież stolice arcybiskupie w Gnieźnie i Poznaniu, zakazał śpiewu hymnu religijnego „Boże, coś Polskę” i piętnował pielęgnowanie przez duchownych narodowych inspiracji w świątyniach katolickich... Więzienie pruskie, przemoc oraz wygnanie zmieniły go. Jak bardzo zmie...

Życie i działalność jezuity, ojca Ruperta Mayera (1876-1945), wpisane są w tragedię I i II wojny światowej. Dojście do władzy Hitlera, realizującego wizję państwa niemieckiego, w której nie było miejsca dla wielu ludzi i narodów oraz dążącego do wymazania z życia publicznego religii chrześcijańskiej, wymagało od ojca Mayera, podobnie jak i jego rodaków, zajęcia stanowiska i udzielenia czytelnej odpowiedzi. Jezuita nie uchylił się od złożenia świadectwa wiary wobec reżimu hitlerowskiego, którego ideologię uznał od samego początku za niemożliwą do pogodzenia z Ewangelią Jezusa Chrystusa. Ta decyzja kosztowała go wiele prześladowań i cierpień, ale podjął ją całkiem świadomie, będąc gotowym nawet na śmierć...

Pelagiusz znany jest najbardziej z tego, że zwalczał go św. Augustyn. Poza tym jednak był cenionym kierownikiem duchowym, kaznodzieją, patrzącym aż nazbyt optymistycznie na człowieka. Był sławny w całym ówczesnym świecie. Jego uczniowie naśladowali go przez kilka pokoleń, a sprowokowane przez niego dyskusje przyczyniły się do sprecyzowania nauk o zbawieniu.

Szaweł z Tarsu dał początek Kościołowi wśród narodów poza Izraelem. Skąd miał w sobie tyle siły, żeby oderwać się od własnej żydowskiej tradycji i głosić Chrystusa językiem zrozumiałym dla pogan? Na czym polegał jego geniusz, zapewniający mu przyjęcie i uznanie? Skąd ta jego mądrość, nad którą do dziś rozmyślają chrześcijańscy teologowie? Odpowiedź znajdziemy w tej książce.

Melchior Grodziecki, kanonizowany przez Jana Pawła II, był męczennikiem wojen religijnych w Europie XVII wieku. Jezuita ze Śląska Cieszyńskiego, profesor różnych kolegiów, kapelan wojskowy, odznaczał się tak wielką siłą charakteru i odwagą, że przeciwnicy traktowali go za wroga o specjalnym znaczeniu. Na czym polegała moc jego osobowości?