Posiadacz

Maia chodzi do liceum i jest "dziwadłem", a mianowicie odgrodziła się od każdego grubym murem i na własne życzenie nie ma przyjaciół. Nawet nauczycielom wystarczy to, że oddaje prace w terminie i nie wykazuje na lekcjach aktywności. Jest ku temu powód. Prawie trzy lata temu zginął w wypadku jej brat i to jest coś z czym Maia nie potrafi sobie poradzić. Gdy pojawia się nowy w szkole, Kayler, świat naszej bohaterki powoli i konsekwentnie zostanie przewrócony do góry nogami. Czy Maia jest na to gotowa?

Od pierwszych stron książka naprawdę mnie kupiła. No ale, jeśli czyta się w niej o miłości do książek i do muzyki to nie może być inaczej. Miałam wrażenie, że autorka dużo pokazała tu siebie. Jej fascynacja np książkami Hoover oraz konkretnym rodzajem muzyki nie jest według mnie dziełem przypadku. Mamy tutaj również poruszane trudne tematy, ból po stracie, znęcanie się psychicznie. Zwłaszcza temu pierwszemu jest tu poświęcone dużo miejsca. I jak dla mnie bardzo dobrze zostało to opisane. Miłość głównych bohaterów też nie zaczęła się tak nagle. Najpierw połączyła ich przyjaźń by powoli i delikatnie przemienić się w coś głębszego. Bardzo mi się to podobało. Narracja jest prowadzona ze strony Kaydena oraz Mai. I wyraźnie jest to w książce zaznaczone. Poza tym powieść posiada wady, jak najbardziej. Czasami sztywne komentarze lub nieporadne przejścia w fabule, ale tym razem to kompletnie nie miało dla mnie znaczenia, bo ta historia jest cudowna. Książkę skończyłam w jeden dzień, więc to o czymś świadczy. Bardzo polecam i chyba skusze się, by dokupić pozostałe części.

"Posiadacz" to pierwszy tom trylogii Saga Rodu Fosyte'ów, którą to lata temu przeczytałam, a dziś chętnie do niej wróciłam. Przyznać muszę, że obecnie odebrałam tę powieść zupełnie inaczej. Dostrzegłam teraz jej wybitność. W końcu Nobla za darmo nikomu nie dają :)

Powieść rozpoczyna się 15 czerwca 1886 roku, złote czasy kolonializmu brytyjskiego, era wiktoriańska. Rodzina Fosyte'ów spotyka się podczas przyjęcia zaręczynowego dziewiętnastoletniej June z Filipem Bosinney'em, organizowanym przez starego Jolyona Forsyte'a na Stanhope Gate.

Osiemdziesięcioletni Jolyon wraz z rodzeństwem James'em, Tymoteuszem, Swithin'em, Mikołajem, Rogerem, Anną, Estelą i Julą wywodzili się z farmerskiej rodziny. W obecnych czasach rodzina Forsyte'ów zajmowała wysokie stanowiska i posiadali spore majątki i okazałe rezydencje.

"Forsyte'owie nie umierali, śmierć była niezgodna z ich zasadami"

To klasa posiadaczy, dbających o rodzinę, nie będących jednak uczciwymi wobec siebie, wyrachowani, nieszczerzy. Tak własnie wyglądało przyjęcie zaręczynowe. Dziewczyna z rodu Forsyte'ów, narzeczony jednakże zwariowany młody architekt, w dodatku bez pieniędzy. By mogli się pobrać stary Jolyon powziął postanowienie, że dojdzie do śluby, kiedy roczne zarobki Filipa będą co najmniej w wysokości 400 funtów. Filipowi powierzono budowę domu w Robin Hill, należącego do Soamesa i jego żony Ireny. Filip niestety zamiast fascynować się budową, zafascynował się Ireną, w całym Londynie zaś plotka niosła plotkę...

Pierwsza część sagi "kręci się" własnie wokół Filipa i June oraz Soamesa i Ireny.

To historia o klasie średniej opowiedziana przez Galswortha trafnie i obrazowo. Świat kobiet, jakże inny od obecnego. Anglia XIX wieku i życie w niej przedstawione tak, jakbyśmy byli gdzieś obok. Miłość, zdrada, rodzinne tajemnice, sztywne nieżyciowe zasady.

Czytało się świetnie, choć przez początek przebrnęłam z trudem ogarniając kto jest kim. Drzewo genealogiczne na początku książki z pewnością ułatwiłoby zapamiętanie rodzinnych koligacji.

Wydanie piękne, w twardej oprawie, spora czcionka.

Dziękuję Wydawnictwu MG za udostępnienie mi książki.

Ponadczasowa, wielowymiarowa powieść, do której wracam z wielką przyjemnością, czuję się mocno z nią związana, za każdym razem wyzwala we mnie uczucie satysfakcji czytelniczej. Serdeczne spotkanie z niezwykle interesującym i bliskim sercu przyjacielem, opowieścią, która przykuwa uwagę, wyzwala emocje i skłania do przemyśleń. W miarę zdobywania doświadczeń życiowych odkrywam w książce coś nowego, zaskakującą myśl, ciekawy aspekt, nieco inne spojrzenie na świat. Wyjątkowa saga rodzinna w wiktoriańskim klimacie, sugestywnie nastrajająca, dbająca o każdy szczegół w obrazie atmosfery i ducha tamtych czasów. Przepiękna mieszanka ludzkich charakterów, uczuć, zależności, losowych szans i narzucanych ograniczeń. Chętnie poddaję się takiej płynnej i wciągającej narracji, zagłębiam w kolejne warstwy intrygującej fabuły, cudownie odmalowane portrety postaci, niemal natychmiast nasuwających się refleksji i skojarzeń z obecną rzeczywistością. Jakże wiele można dostrzec wspólnych punktów zaczepienia, zbliżonych systemów wartości, podobnych ludzkich zachowań, budowania fałszywej tożsamości czy ucieczki przed konsekwencjami.

Wspaniale przedstawieni, z różnych perspektyw, reprezentanci zamożnego angielskiego mieszczaństwa. Rodzinę Forsyte'ów poznajemy pod koniec dziewiętnastego wieku, w czasie jej największego rozkwitu, ale również początku znaczących zmian. Uderza nas obraz silnego trwania w tradycyjnych konwenansach, bezwzględnego podporządkowania się idei rodziny, wyolbrzymienia znaczenia rodu, pewności siebie, wyniosłości, małostkowości, zadowolenia z bogactwa i przepychu. Fantastycznie nakreślone postaci, niezwykle barwne, ciekawe, różnorodne, wypełnione nadziejami i pragnieniami, osadzone w obowiązujących normach i zasadach społecznych. Z ogromnym zainteresowaniem zagłębiamy się w ich przekonywujące osobowości, skomplikowane relacje rodzinne, postawy trwania przy nieuchronnie odchodzących już do przeszłości symbolach, mieszczenia się w zwyczajach przyjętych i narzuconych przez epokę, ale również wskazujące na pewne wyłamania w przyjętym schemacie priorytetów, zapowiadające stopniowe przemiany społeczne i obyczajowe. Wnikliwe spojrzenie na znaczenie wolności, indywidualności, barwy miłości, wielkie namiętności, odcienie zdrady, smaki rozczarowań, bezduszną obojętność, intensywność odrzucenia, konsekwencje samotności, wciągnięcia w pułapkę pozorności, hipokryzji i nieposzlakowanej opinii.

bookendorfina.blogspot.com

Kiedy zabierałam się za czytanie tej książki, nie podejrzewałam, nawet przez myśl mi nie przeszło, że zabierze mi ona tyle czasu. Niestety, nie chłonęłam jej niczym gąbka wodę. Troszkę trudności sprawił mi styl, jakim "Posiadacz" jest napisany. Dlatego dopiero teraz przychodzę do Was z recenzją. Każdą książkę, jaką zostaję obdarowana przez wydawnictwo MG witam z otwartymi ramionami. Powieści wydane przez MG są nietuzinkowe, niesamowicie ciekawe i wciągające pomimo, że styl jakim są napisane może czasami sprawić problem czytelnikowi i spowolnić czytanie. Nie warto się jednak poddawać i brnąć do przodu.

"Posiadacz" - jest to historia rodziny Forsyte'ów mieszkającej w Wielkiej Brytanii. Nade wszystko są oni nastawieni na posiadanie sporej ilości pieniędzy, jest to dla nich wartość pierwszorzędna. Przejawiają także skłonności do bagatelizowania problemów.

W tej opowieści znajdujemy miłość, namiętność, romans, zdradę, zachłanność oraz zaborczość. Z taką różnorodnością ciężko jest się nudzić. Tom pierwszy ma swój początek w roku 1886 i w największej mierze traktuje o Irenie, June, Bosinney'u i Soamesie. Spokój rodziny burzy żona jednego z Forsyte'ów. Dzięki niej podczas czytania nabrałam rumieńców na twarzy. Jej postać intryguje, przyciąga, zaciekawia. Nie inaczej jest z resztą bohaterów, lecz odnoszę wrażenie, iż to Irena przoduje. Dlaczego to właśnie ona tak zawładnęła moimi myślami? Jaka jest?

Warto też wspomnieć o niejakim panu Bosinney'u. Nie potrafiłam wytłumaczyć jego dziwnego postępowania i z niecierpliwością śledziłam jego zachowanie i poczynania.

John Galsworthy za tę powieść w roku 1932 otrzymał nagrodę Nobla. Czy ten fakt przemawia do nas w takim stopniu, że w ciemno przeczytalibyśmy tę książkę? Różnie bywa, więc może kilka słów o moich odczuciach nie zaszkodzi. "Posiadacza" czytałam długo, pozwoliłam sobie spokojnie krok po kroku poznawać historię tej rodziny Forsyte'ów. Poniekąd chciałam się rozkoszować lekturą ale w większej dużo większej mierze potrzebowałam tego czasu, aby zrozumieć każde zdanie. Książka jest napisana stylem, do którego nie jesteśmy przyzwyczajeni. Może i sprawia on trochę problemów czytelnikowi. Niemniej jednak obfitość narracji, którą należałoby określić mianem "dogłębnej", wytworność członków rodziny, ich sposób omijania bądź bagatelizowania problemów - te czynniki sprawiają, że warto zaznajomić się z lekturą. "Posiadacz" zawitał na półki księgarń 2 marca br. Wydawnictwo MG jak zwykle dokłada wszelkich starań aby kreacja książki była odpowiednia i przyciągała oko na pierwszy rzut. Mam nadzieję, że dzięki temu powieść zdobędzie swoich fanów i słuch o niej nie zaginie.

Za książkę dziękuję wydawnictwu MG :)

Na sam początek urzekła mnie dedykacja już na rozpoczęciu tej książki. John Galsworthy dedykuje sagę rodu Foryste’ów swojej żonie. Muszę szczerze się przyznać, że jak dotąd nie miałam niestety przyjemności poznać innych dzieł tego pisarza, ale dedykacja jest naprawdę szczególna. Autor książkę poświęca żonie, jakoby właśnie ta saga była dla niej najbardziej odpowiednią i najbardziej jej godną. Naprawdę przepiękne…

A teraz przejdźmy do książki. Cóż, na pewno nie należy ona do łatwych w czytaniu. Osobiście zabierałam się za nią chyba trzy razy, a to dlatego, że posiada ona przeważnie opisy, jest stosunkowo mało dialogów, a wiadomo, że my czytelnicy uwielbiamy szybką akcję i dobre dialogi. Niczym się jednak nie dajcie odstraszyć. Jest dużo opisów, ale za to jakie… Są to barwne opisy, które doskonale oddają istotę roku 1886. Cała akcja toczy się w Londynie, więc dodatkowo mamy okazję do spojrzenia na to miasto z tej perspektywy. Jeżeli chcecie się dowiedzieć jak w tamtych czasach ubierały się kobiety, a jak mężczyźni i co było w zwyczajach, jak zawierano małżeństwa, oraz jaki wpływ na to wszystko miał ród i rodzina – to zdecydowanie jest książka dla Was.

Przykładowo z ubiorem weźmy tutaj np. męża June, który na przyjęciu pokazał się w kapeluszu, który niezbyt pasował mu do reszty ubioru, nie podobał się uczestnikom przyjęcia i w ogóle został źle odebrany. Otóż kiedy właściciel kapelusza nie reagował, to całą winą za jego niestosowny ubiór obarczono jego żonę, bo przecież jak mogła w takim stroju wypuścić męża z domu. Określano go w tym kapeluszu jako „pirata”. Ale to kochani dopiero początek całej zabawy z Foryste’ami. Czeka na Was dużo więcej…

Całość przepięknie wydana, w twardej oprawie, na okładce londyńscy obywatele. Cała historia zawiera niewiele ponad 387 stron, zawarta w dwóch częściach. Jeżeli lubicie zagłębiać się w tamte czasy, to ta książka jest właśnie dla Was.

Moja ocena: 9/10

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Od bardzo dawna chciałam przeczytać cykl powieściowy angielskiego prozaika i dramaturga Johna Galsworthy`ego ,,Saga rodu Forsyte`ów, za który w 1932 roku otrzymał Nagrodę Nobla. Udało mi się zapoznać z pierwszym tomem serii pt.,,Posiadacz".

Jest 1886 rok. W Londynie mieszka zamożny ród Forsyte`ów wywodzący się z rodziny farmerskiej w Dorsetshire. Wszystkim członkom rodziny bardzo dobrze się powodzi. Mają udziały w różnych przedsiębiorstwach, kolekcjonują obrazy, wspierają niektóre instytucje charytatywne, a ich domy umiejscowione są dookoła Parku w Londynie. Rodzina spotyka się na przyjęciach, balach, zaręczynach, pogrzebach, podczas których szepczą o rodzinnych tajemnicach.

Na przyjęciu u najstarszego z sześciu braci, Jolyona Forsyte`a rodzina poznaje Filipa Bosinneya, młodego architekta bez majątku, który zaręczył się z wnuczką Jolyona June. W przyjęciu zaręczynowym udziału nie bierze ojciec June, młodszy Jolyon, który piętnaście lat wcześniej zakochał się w guwernantce córki, zostawił dla niej rodzinę i wiedzie skromne, ale szczęśliwe życie u boku drugiej żony Helen oraz dwójki dzieci. Z tego powodu został jednak wykluczony ze zgromadzeń rodzinnych.

June przyjaźni się z piękną i zmysłową Ireną żoną Soamesa Forsyte`a, kuzyna Jolyona. Irena Heron po śmierci ojca, profesora, za namową macochy wyszła za mąż za Soamesa choć go nie kochała. Mąż zapewnił jej byt, nie traktował źle, ale jego postępowanie, materializm, sposób bycia budzą w niej wstręt. Soames chciałby poczuć, że żona go kocha i zależy jej na nim, ale cały czas czuje, że posiadł tylko jej ciało. Buduje dom na wsi, by odizolować żonę od przyjaciół w Londynie i mieć ją wyłącznie dla siebie. Irena jest jego pięknym trofeum, które wszyscy podziwiają. Soames jest tytułowym posiadaczem. Zakochał się w młodziutkiej Irenie od pierwszego wejrzenia, bardzo długo starał się o jej rękę, gdyż dziewczyna odrzucała jego oświadczyny. Od pierwszego dnia była dla niego zagadką i zagadką pozostała.

Forsyte`owie cenią sobie odpowiednie warunki życia, majątek i znajomości. Dla pieniędzy poświęcają prawie wszystko. Nie lubią, gdy ktoś wyłamuje się z ustalonego porządku. Krytykują styl życia Bosinneya, który po ukończeniu architektury przesz sześć miesięcy jeździł po świecie z plecakiem, by zapoznać się z architekturą zagraniczną. Jego wartości nie określają przez pryzmat wyjątkowych zdolności, ale przez to ile zarabia rocznie. Irena coraz bardziej zgnębiona życiem w ,,złotej klatce,, zamierza rozstać się z mężem, ale spotyka się ze stanowczym sprzeciwem nie tylko Soamesa, ale całej rodziny, która obawia się skandalu.

,,Posiadacz" to historia rodziny będącej symbolem mieszczaństwa epoki wiktoriańskiej. Doskonale widać na jej przykładzie zachodzące w Anglii przemiany społeczne i obyczajowe. Obłudny i pełen hipokryzji świat angielskiej burżuazji zostaje przez Johna Galsworthy`ego zdemaskowany. Młode pokolenie Forsyte`ów otwarcie mówi starszym, że nie życzą sobie wtrącania się w ich życie. Niektórzy z nich gotowi są wyłamać się z zasad rodzinnych w poszukiwaniu szczęścia i prawdziwej miłości. Pod wymuskaną wystawnością, obmyślaną arogancją i wygodą kryją się ludzkie namiętności, zdrada i śmierć.

Powieść Johna Galsworthy`ego to wybitne dzieło, które należy smakować kawałek po kawałku i już się cieszę, bo przed mną kolejne tomy tej wspaniałej sagi:)

http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

„Saga rodu Forsyte'ów” - mówi Wam to coś? Spokojnie, przed sięgnięciem po „Posiadacza” też nie zdawałam sobie sprawy z jej istnienia. Dzisiaj jednak bogatsza o wiedzę, przybywam, aby zaprezentować Wam pierwszy tom serii, która przyniosła angielskiemu twórcy Nagrodę Nobla w 1932 roku. (...)

Miłość do literatury angielskiej obudziła we mnie Jane Austen. Właściwie to dzięki urodzonej blisko sto lat wcześniej niż John Galsworthy autorce, które zajmowała się opisem angielskich sfer wyższych na początku XIX wieku, z tak wielkim entuzjazmem zareagowałam na premierę nowego wydania „Posiadacza”.

Drugim bodźcem, który skłonił mnie do sięgnięcia po to dosyć pokaźne tomiszcze była oczywiście przykuwająca wzrok oprawa, za którą stoi Wydawnictwo MG. W tym wydaniu widać pasję i szacunek do klasyków literatury.

Jestem wzrokowcem jak większość ludzi, ale jednocześnie będąc w tej grupie, przynależę to nielicznych, którzy się do tego przyznają i bez owijania w bawełnę głoszą, że oceniają książkę po okładce. Nie zmienia to jednak faktu, że gdy zaspokoję już swój zmysł wzroku, szukam w książce czegoś zdecydowanie oryginalnego, co przyciągnie mnie na dłużej.

„Posiadacz” zdecydowanie to coś posiada.

Książka Johna Galswothy'ego przedstawia mieszczański ród, który na każdym kroku wyolbrzymia swoje znaczenie. Jest to historia o pełnych charyzmy ludziach zdominowanych przez chęć posiadania, którzy choć o uczuciach mówią, to w ostatecznym rozrachunku odkładają je na boczny tor. Forsyte to nazwisko, które reprezentuje skomplikowane układy rodzinne, ale jest to też swoisty sposób myślenia. Kiedy nazwiemy kogoś Forsyte'em, to znaczy że mamy na myśli osobę, którą na co dzień spotykamy, która nas otacza, choć nawet czasami nie zdajemy sobie z tego sprawy, dla której poczucie własności od dawna znajduje się na pierwszym miejscu w hierarchii uczuć i która co gorsza jest niewolnikiem tej własności.

Każdy z nas jest Forsyte'em

To zdanie z pewnością było aktualnie w czasach, o których pisał John Galsworthy, a co więcej w warstwie społecznej, którą obrał sobie za przedmiot analizy. Dzięki dogłębnej interpretacji społeczeństwa angielski pisarz odmalował ze szczegółami portret mieszczaństwa angielskiego oraz miłość, pożądanie, wstręt, a nawet wrażliwość na piękno.

Na pierwszy plan w „The Man of Property” wysuwa się postać Soamesa Forsyte'a i jego żony Ireny - zadurzonej w innym mężczyźnie. To Irena staje się burzycielką porządku ustalonego w rodzinie, ale uważa że to jej prawo, bo niegdyś Soames obiecał jej, że gdy ich małżeństwo okaże się nieszczęśliwe, ten zwróci jej wolność.

Innym ważnym wątkiem w „Posiadaczu” są losy głowy rodziny - starego Jolyona i jego relacji z synem, a właściwie próby ich naprawy. Najstarszy z rodu Forsyte'ów - choć tego nie ukazuje - zdaje się najbardziej odczuwać wszystkie niedoskonałości w swoim rodzie, ponieważ sam reprezentuje stare porządki. Książka Johna Galsworthy'ego to także historia, która głosi do czego mogą doprowadzić niespełnione nadzieje.

Klimat epoki

„Posiadacz” to napisana przystępnym językiem książka, której akcja przyspiesza proporcjonalnie do liczby przeczytanych stron. Mnóstwo tu długich, kwiecistych opisów zarówno natury, jak i strojów, czy rodzinnych spotkań. Niemniej jednak to właśnie te ozdobniki rewelacyjnie oddają klimat epoki i stanowią portret charakterów na przełomie wieków.

Bardzo dobrze pisze się o książce, która przypadła nam do gustu. Tak właśnie czuję się pisząc opinię o „Posiadaczu”. Mam nadzieję, że ta powieść, a z czasem cała saga znajdzie się na Waszej liście utworów to przeczytania. A ja czekam na kolejne części wydane przez Wydawnictwo MG.

www.NiebieskaObwoluta.blogspot.com

Posiadacz autorstwa Johna Galsworthy’ego, początkowo znany czytelnikom pod tytułem Saga rodu Forsyte’ów to historia, w której namiętność i miłość przeplatają się z zaborczością, zachłannością, bogactwem i konwenansami.

John Galsworthy w mistrzowski sposób opisał życie bogatego mieszczaństwa z jej wadami i zaletami. Nie pozostał obojętny na jej małostkowość i pryncypialność. Udało mu się obraz tej sfery angielskiego społeczeństwa ukazać również z ironią i dystansem. Nie sposób oprzeć się wrażeniu, że Posiadacz jest nie tylko dobrze namalowanym obrazem oraz świetnie spisaną historią, ale też pewnego rodzaju przytykiem do tej warstwy społecznej.

więcej na: http://domowaksiegarnia.blogspot.com

John Galsworthy-"epik okresu wiktoriańskiego", czyli moich umiłowanych czasów. W swoich książkach ukazywał życie, elit żyjących w owych czasach, ich problemy, sukcesy i porażki.Za Sagę rodu Forsyte'ów, otrzymał w 1932 roku Nagrodę Nobla. Posiadacz, to pierwszy tom owego cyklu. W książce tej autor wykazał się zrozumieniem i współczuciem dla ludzkiej krzywdy, w czasach gwałtownego wzrostu gospodarczego, gdy fortuny upadały i powstawały nowe.Era nowych wynalazków, wielkich odkryć, ale przede wszystkim ludzkich losów, barwnych i interesujących.To opowieść o ludzkich uczuciach, o miłości, ale i nienawiści, zdradzie i o przemijaniu. Krytyka wiktoriańskiej obłudy oraz wystudiowanej moralności. Całość pisana językiem, który nie można uznać za prosty. Wszystko przedstawione jest kwieciście, z użyciem wymyślnych metafor i porównań.Z tego słynie ta epoka, więc jak dla mnie, wszystko to co zawarte jest w tej pozycji, a więc akcja, oraz język użyty do przedstawienia danych wydarzeń, jest bez wątpienia, dziełem wartym uwagi.