Czar Chanel

Paul Morand poznał Coco Chanel w drugiej dekadzie XX wieku. Ponowne spotkanie nastąpiło kilkadziesiąt lat później, to właśnie wtedy Coco Chanel opowiada mu swoją historię ? wspomina dzieciństwo, wychowanie przez ciotki i pierwsze dorosłe namiętności, przechodzi do dorosłego życia. Tak powstaje opowieść o wyjątkowych projektach, sukcesach, ale przede wszystkim o ludziach, z którymi miała okazję spotkać się Coco Chanel. Do grona jej znajomych zaliczyć można takie barwne postaci okresu secesji, jak chociażby Pablo Picasso, Igor Strawiński, Misia Sert, Winston Churchill?

Czar Chanel po raz pierwszy został wydany w 1976 r. i już wtedy zachwycił zarówno krytyków, jak i czytelników?

Kiedy książka trafia do rąk Karla Lagerfelda, wieloletniego współpracownika Coco Chanel, który obecnie zarządza całym domem mody Chanel, przygotowuje on ponad 70 ilustracji obrazujących treść książki. Tak właśnie powstała książka, którą miałam niewątpliwą przyjemność przeczytać.

Czar Chanel to książka wyjątkowa pod wieloma względami. Jest bardzo osobista i ma unikalny klimat. Można powiedzieć, że jest to autobiografia Chanel spisana jedynie przez Paula Moranda. Książka jest napisana w taki sposób, że trudno się od niej oderwać, czyta się ją bardzo przyjemnie, tym bardziej, że możemy poznać sekrety z życia możnych i wielkich tamtych lat.

Dodatkowym atutem tej publikacji jest piękna oprawa. Książka wydana jest na grubym, kredowym papierze, a w tekst wplecione zostały wyżej wspomniane ilustracje stworzone przez Karla Lagerfelda.

Jest to pozycja obowiązkowa dla miłośników słynnej projektantki. Publikacja przypadnie do gustu również osobom zaczytującym się w biografiach, w szczególności interesujących się okresem pierwszej połowy XX wieku.
...

Niektóre życia są już gotowym materiałem na film. Tragizm przeplatany ze szczęściem, mnóstwo zaskakujących sytuacji i tytaniczna praca, która pomaga wzbić się na sam szczyt. A w tym wszystkim miejsce na miłości oraz ogromny talent?

Paul Morand, francuski pisarz i dyplomata. Na jego drodze staje Gabrielle Chanel, zwana Coco, aby prędko zniknąć i wrócić po kilkudziesięciu latach. Projektantka opowiada Morandowi swoją historię. Snuje ją, mężczyzna stara się zapamiętać każde słowo ? tym sposobem powstaje biografia szczera, bezkompromisowa, wręcz zachwycająca. Przygody osieroconej dziewczynki, wychowywanej przez staroświeckie ciotki. Młodej kobiety próbującej odmienić swój los. Czas mija, wcześniejsi bohaterowie odchodzą, a Karl Lagerfeld postanawia dorzucić coś od siebie. A są to rysunki tylko wzbogacające publikację, nadające jej ostateczny rys.

Na tę książkę czekałam kilka miesięcy. Zaczęłam odliczać kolejne dni, gdy tylko zobaczyłam jej pierwsze zapowiedzi. Niespecjalnie interesuję się modą, ale Coco Chanel zawsze zajmowała w moim sercu osobne miejsce. Czytałam kilka biografii, obejrzałam film z Audrey Tautou w roli głównej, jednak ciągle czułam pewien niedosyt. Dlatego wiązałam ogromne nadzieje z książką Moranda. Szczególnie, że na pierwszych fotografiach samo wydanie zaczęło intrygować. W końcu nadeszła premiera, wraz z nią mój egzemplarz ? tak zniknęłam pogrążona w lekturze. Czy pojawiło się rozczarowanie? Nie. Nic bym nie zmieniła, nadal trzyma się mnie euforia. Chętnie ujrzałabym ją też w wersji z twardą okładką, a podobno takowa istnieje. Jeśli będziecie kupować, to polecam sięgnięcie po właśnie tę. Myślę, że wówczas zaprezentuje się jeszcze lepiej. Ot, moja słabość! Książka świetnie prezentuje się na półce, zaręczam.

Prawdopodobnie każdy słyszał o Coco. Choćby przypadkiem, mimochodem. Trzeba przyznać, że to postać, która stworzyła markę kultową. Czy przesadą jest stwierdzenie, iż w pewnym sensie zmieniła historię? Chyba nie. Na stałe wprowadziła do kanonów zamiłowanie do minimalizmu. Wiele z jej rozwiązań nadal nosimy, często nie zdając sobie z tego sprawy. Ulubionymi kolorami Chanel były czarny i biały. Podobnie można określić jej życie, istną sinusoidę. Skrupulatnie pięła się po szczeblach kariery, nic dziwnego, że jest autorytetem dla tylu osób. A ta biografia wiele o niej mówi, bez zbędnego słodzenia i melodramatyzmu. Coco opowiedziała w sobie z naturalnym wdziękiem.

Podczas czytania odnosiłam wrażenie, jakby Gabrielle siedziała obok mnie i właśnie do mnie mówiła. Na tym polega magia książki Moranda ? trafieniu wprost do człowieka. Strony kapiące od sukcesów na polu zawodowym, porażek w życiu prywatnym. Składają się na specyficzną całość, a ich swoista chaotyczność nadaje naturalności. Radzę zaopatrzyć się w karteluszki, jakieś zakładki. Mamy do czynienia z prawdziwą skarbnicą mądrych słów, idealnych na wiele okazji. Inspirujących, motywujących, bez patosu i nadęcia. Ascetyzm charakterystyczny dla projektantki nadał ton również tej publikacji.

Fakt, to nie jest gruba pozycja. Większość wcześniej zechce sięgnąć po dokładniejsze biografie, co jest zrozumiałe. ?Czar Chanel? należy do tych świetnych uzupełnień, klamerek spinających całość. Ilustracje autorstwa Karla Lagerfelda? Malina na bezowym torciku. Wykonane jakby przelotem, kilkoma ruchami dłoni, ale wspaniale obrazujące treść. Z prawdziwą przyjemność przeglądałam kolejne kartki, napawając się pięknem słowa i pięknem miniaturowej sztuki. Trudno się dziwić temu, że ?Czar Chanel? wywarł ogromne wrażenie na samym Lagerfeldzie. Próżno szukać drugiej takiej opowieści o życiu, elektryzującej smutną bajkowością. Coco otaczała się wybitnymi osobowościami ? Colette, Cocteau, Churchillem. Jednak brakowało jej tego wyjątkowego człowieka, który trwałby przy niej do końca.

Z pełną odpowiedzialnością polecam tę publikację. Spodoba się wszystkim zainteresowanym Chanel, chcącym spojrzeć z innej perspektywy na wcześniej znane fakty. Jej drugie imię, Bonheur, oznacza ?szczęście?. Czy taka w istocie była? Dumnie stojąca, mimo samotności i często nieprzychylnych wiatrów?