Przysługa

Każdy z nas chciałby, aby jego problemy w sposób mniej lub bardziej magiczny rozwiązywałyby się "same". Niestety w rzeczywistości tak się nie dzieje. Każdy człowiek musi popracować nad swoim losem, a powiedzenie "Jak sobie pościelisz tak się wyśpisz" jest jak najbardziej prawdziwe. Czytając "Przysługę" miałam nieodparte wrażenie, że losy bohaterów przeczą wszystkim powyższym zasadom, a wydarzenia powieści plotą się w sposób baśniowy omijając wszystkie zawiłości zwyczajnego życia. Trochę to nierealne, ale z drugiej strony - przecież nie chodzi o to, aby wszystko przypominało naszą codzienność. Może zamysł autorki był własnie taki... skoro są ludzie, którzy trafiają "szóstkę" w Totka to czemu nie...
Jagoda, Dariusz i Wojtek - rodzina jakich wiele. Mama trochę nadopiekuńcza, tata zbyt wymagający, syn - miły chłopak. Jednak pewnego dnia kończy się to poukładane życie. Kiedy Dariusz ginie w wypadku zrozpaczona Jagoda nie może się pozbierać. Dochodzi do tego, że na pogrzebie widzi męża stojącego za filarem... czy aby na pewno to tylko złudzenie? Rozwiązanie zaskoczy wszystkich. Drugi koniec powieściowego "kija" to Karol - ojciec dwóch córek i mąż niespełnionej malarki. Prowadzi wraz z teściem firmę, jednak nie można powiedzieć, aby jego praca była ceniona. Co więcej - Karol z niewiadomych przyczyn zaczął nagle znikać, co w rodzinie spowodowało burzę domysłów rozpoczynając na "kochance", a na chorobie kończąc.
Przysługa, jaką jeden brat oddaje drugiemu jest brzemienna w skutkach dla wielu ludzi. Miała uszczęśliwić, a tymczasem spowodowała wiele konfliktów i smutku.
Z czystym sumieniem zakwalifikuję "Przysługę" do świetnych babskich czytadeł. Przy lekturze nie ma potrzeby uruchamiania zbyt wielu połaci mózgu, jednak niewątpliwie przedstawiona historia wciąga, a pomysłowość autorki zachwyca. Zaczynając lekturę tej powieści należy jednak wyraźnie powiedzieć sobie, że to tylko literacka fikcja, w której wiele się może zdarzyć. Dlaczego? Ano dlatego, że tu wszystko jakoś samo się układa. Splot okoliczności i wydarzeń jest tak pozytywny dla głównych bohaterów, że wręcz baśniowy. To przy lekturze powieści drażni. Spotkanie przyjaciółek po latach - pyk i jest, nawet jeżeli mieszkają na dwóch krańcach Polski. Barman który wysłuchuje zwierzeń, a następnie przypadkiem otacza opieką osobnika, którego zwierzenia dotyczą - prask i już. Wszystko splata się w sposób tak nieprawdopodobny, że aż drażni. Tylko pytanie brzmi: Czy to źle?
Powieść czyta się błyskawicznie. Lekkie pióro i szybka fabuła wciskają w fotel. Na każdej stronie jest coś co czytelnika zaskoczy. Takie jest też zakończenie, a właściwie jego brak - zaskakujące.
Podsumowując - jeżeli macie ochotę na zgrabnie napisaną baśniową powieść dla kobiet, której akcja toczy się w czasach współczesnych - polecam.

Wyważona w ocenach jest nowa powieść Karpińskiej. Niby ciężar odpowiedzialności za życiowe niepowodzenia i porażki leży po stronie mężczyzn, ale nie jest to powieść tendencyjna, czy oparta na stereotypach. Raczej stara się pisarka pokazać pewną sytuację życiową i wynikające z niej konsekwencje. Moim zdaniem jest ona prawdziwa emocjonalnie. Czułam emocje tych kobiet, rozumiałam te emocje.

Darek wydawał mi się podejrzanym facetem od samego początku. Jego brat nie wzbudzał też we mnie samych pozytywnych odczuć. Byłam jednak pewna, że to nie może być zły facet. Dodało mi to otuchy, że jednak po tym świecie chodzą jeszcze fajni faceci. Dla mnie to była książka o życiu. O tym jak ono nas zaskakuje i jak musimy w takich momentach przełomowych znaleźć rozwiązania i dobrą wolę do budowania czegoś dalej a nie niszczenia.Oto jest przykład powieści, której czytanie to jest przyjemność. Po końcówce wnoszę że to początek czegoś większego i jak na rozpoczęcie to to jest fantastyczne. Dalej już może być tylko jeszcze lepiej. Ponadto. Związałam się z bohaterkami. Moje drogie panie mogę się założyć, że także je polubicie. To sympatyczne babeczki. W dodatku zmagają się ze swoimi facetami, a o takich sprawach to my lubimy czytać.

Czy my faceci naprawdę jesteśmy tacy beznadziejni jak ci bracia? No OK jeden jest nieco mniej beznadziejny ? kocha swoje córki, bierze odpowiedzialność za syna, koniec końców umie się dogadać z żoną. Ale drugi to kompletny anty wzór. Zresztą ojciec Elwiry także jest złym przykładem. To taki patriarcha w starym stylu. Wódz rodziny. Ja bym polecał tę powieść facetom by sobie uświadomili parę rzeczy. Gorzkiej prawdy nigdy dość.

Jak ktoś zna to, co pisze Anna Karpińska to w ciemno sięgnąć może także po to. Jeśli nie zna to myślę, że może spróbować się do niej przekonać. To jest bardzo kobieca literatura. Pełna ciepła i kobiecej perspektywy. Inteligentnie są napisane jej powieści. Problemy jakie podejmuje ta pisarka nie są jakieś wyssane z palca, abstrakcyjne, ale mocno osadzone w sprawach ważnych dla wielu osób. Ta powieść jest tak właśnie: mądra i podejmująca ważki problem życiowy. Są autorzy, których twórczość stanowi reklamę sama dla siebie. Poprzednie książki są najlepszą rekomendacją dla kolejnych. Anna Karpińska utrzymuje bardzo równy, wysoki poziom w każdej powieści. Nie zdarzyło mi się przeczytać nic słabszego, a przeczytałam niemal wszystko, co ona napisała. Wiadomo, że jedne podobały mi się bardziej inne mniej, ale generalnie nie byłam żadną rozczarowana. Tą także nie byłam.

?To wszystko przez ciebie? bardzo mi się podobała, ale ?Przysługa? podobała mi się jeszcze bardziej. Najbardziej tym jakich bohaterów obrała Anna Karpińska. Ładnie oni do siebie pasują. Dobrze, że pochodzą z tak różnych środowisk jak biznes i nauka. Choć w pewnym momencie i te środowiska się spotykają w laboratorium. Czasami się nam wydaje, że z pewnymi ludźmi, żyjącymi daleko nic nas nie łączy. Jednak to pozory. Czasami niewidoczne połączenia dają o sobie znak. Świat tej powieści to świat, w którym króluje przeszłość. Rodzi ona sytuacje mniej lub bardziej tragiczne. Na pewno zmienia wszystko w położeniu Jagody, Karola, Elwiry. Stanie się katalizatorem zmian. Takich fundamentalnych, zmieniających trajektorię życiową. Coś zmieni także w emocjach bohaterów. Pozwoli im na nowo się zdefiniować, odnaleźć nową ścieżkę, tożsamość. Fajna powieść o zmianach i przemianach.

Według mojej interpretacji tej książki jest to powieść tak naprawdę o sile miłości. Bo jednak koniec jest taki jaki jest. Anna Karpińska pomimo całej dziwności i tragiczności zaistniałej sytuacji nie pozwoliła na rozpad małżeństwa. Przysługa pokazuje głębokie konsekwencje ludzkiej, męskiej ( czyżby tylko?) bezmyślności. Przecież gdyby panowie nie podeszli do sprawy tak lekkomyślnie to na przykład małżeństwo Jagody prawdopodobnie inaczej by się potoczyło.

To niby takie same kobiety jak my wszystkie. Owszem pochodzą ze skrajnie różnych środowisk, ale przecież jak pokazuje ta książka mogą mieć ze sobą dużo wspólnego. Jagoda jest niespełnionym naukowcem, Elwira wydaje się być bardziej zrealizowana życiowo, choć czy naprawdę? ?Przysługa? opowiada o tych kobietach i ich mężach. Poznajemy te panie bardzo dogłębnie, na tle codziennego życia.?Przysługa? gatunkowo przynależy do powieści obyczajowej. Ma bardzo dobrze nakreślone tło społeczne i wyraziste postaci. Mają one nadane specyficzne charaktery i osobowości. Nie są papierowe. Pewnie dlatego się to tak dobrze czyta. Cenię jak autor, autorka myślą o powieści w kategoriach bohatera bardziej niż fabuły. Tej ostatniej w Przysłudze niczego nie brakuje, ale bohaterowie wydają mi się ciekawsi jednak.

Mocny prolog otwiera tę książkę. Całość też robi niemałe wrażenie. Mnie ta powieść spodobała się może z najmniej spektakularnego powodu. Dużo jest w niej takich zwykłych scen z życia bohaterów. Kłótni dzieciaków, zmartwień o wyjazd męża etc. Budują świat tych bohaterów, dzięki nim ich poznajemy jako ludzi, kobiety, mężczyzn. Absolutnie nie są wypełniaczem, ale ważną treścią tej powieści. Pokazują życie, nagie, wypełnione nie zawsze atrakcyjnymi wydarzeniami. Anna Karpińska popełniła książkę, która na długo zostanie mi w pamięci. Nieprzegadaną, nieprzynudzającą. Intrygującą opisanymi wydarzeniami. Mającą fajnych, skomplikowanych trochę bohaterów. Zrobiła na mnie duże wrażenie. Czytałam kiedyś ?To wszystko przez ciebie? i też pamiętam, że towarzyszyły mi silne emocje. Przy tej było podobnie. Elwira mi się spodobała, choć i Jagoda była ciekawą bohaterką. Za to panowie z tej powieści mniej mi się podobali.

Karol i Darek, Elwira i Jagoda. Co łączy tych bohaterów? Otóż pewne wydarzenie sprzed wielu, wielu lat, które nagle staje się ciążącym problemem. Nagła śmierć Darka jak otworzenie puszki Pandory wywoła demony przeszłości, które wiele zmienią w życiu tych bohaterów. Anna Karpińska napisała wciągającą i bardzo emocjonującą powieść o bardzo niebanalnej fabule. Pokazała jak bardzo przeszłość nas osacza i determinuje. Jak wiele z przeszłości potrafi się nagle stać czymś aktualnym i brzemiennym w skutki.

?Przysługę? czyta się miejscami jak niezły kryminał. Momentów zaskoczeń, takich efektów wow nie brakuje. Wciąga ta fabuła. Jest w niej coś absorbującego. Coś co mnie porwało i sprawiło, że chciałam ją dokończyć. Może chodzi o to, że ta tytułowa przysługa jest całkiem prawdopodobna. Mogło przecież tak być w życiu realnym. To mnie najbardziej uwiodło w tej powieści. Złożoność tej fabuły także mi się spodobała.