Autorka

Wychodzi na to, że czytanie niektórych książek może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia czytelniczek. Tak przynajmniej wynika z fabuły ?Autorki?. Oczywiście to taki żarcik, ale mnie rozbawił. Ciekawe jest właśnie to napięcie odczuwane w tej powieści. Między żartobliwym, bądź co bądź, pomysłem z zabijaniem czytelniczek, a jednak poczuciem grozy wynikającym z tego, że giną kobiety tylko dlatego, że akurat są fankami pewnej poczytnej pisarki polskiej. To naprawdę fajne uczucie wiedzieć, że jest w Polsce taki pisarz jak Jacek Skowroński i taka pisarka jak Maria Ulatowska i są oni razem w stanie napisać taką powieść jak ?Autorka?. Lekką i intrygującą. Opartą na ciekawym pomyśle i napisaną ciekawym stylem. Zaskoczyła mnie oczywiście końcówka. Tak śmiało i jednocześnie sprytnie prowadzą autorzy podejrzenia wobec poszczególnych postaci, że już w końcu nie wiadomo kto. No, gdy się w końcu okazuje to można być w szoku.

A gdy się zejdą, raz i drugi, kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością, powstaje wspólna powieść, nie obyczajowa, charakterystyczna dla Marii Ulatowskiej, i nie czysta sensacja, typowa dla Jacka Skowrońskiego. Powieść, która łączy oba gatunki.
To książka, na którą najbardziej czekałam w tym miesiącu (a na drugim miejscu "Dla Ciebie wszystko" Katarzyny Michalak). Książki pani Marii wprost uwielbiam, a książka pisana w duecie z Jackiem Skowrońskim to nie lada gratka i bardzo ciekawe doznanie czytelnicze. No bo nie oszukujmy się, napisać coś samemu, i to tak, żeby podobało się odbiorcom jest bardzo trudno, pisać z kimś.. cóż- uważam, że jest to bardzo trudne.
"Autorka" ma niesamowity klimat: aż pachnie książkami i tym co z nimi związane choć to powieść kryminalna. Bohaterką jest Justyna, autorka kilku książek. I choć w życiu zawodowym układa jej się bardzo dobrze, to prywatnie jest ciut gorzej. Właśnie rozwiodła się z mężem, na razie nie ma ochoty na nowy związek więc rzuca się w wir pracy. Prowadzi spotkania autorskie, zaczyna pisać kolejne książki. Ale uwaga! Grasuje seryjny morderca, który widać ma ochotę zniszczyć jej życie. Morduje kobiety, które były na spotkaniach autorskich i osoby w jakiś sposób z nią związane (służbowo czy prywatnie- nie ma zasady).
Gdy już wiadomo, że te kilka zabójstw to nie przelewki, że są w jakiś sposób ze sobą połączone i popełnia je jedna osoba do akcji wkracza Piotr Zawada i jego koleżanka Katarzyna Z. zwana Katiuszą. Proszą sympatyczną, jak to mówią profilerką Ewelinę (która jest również psychologiem) o przygotowanie na podstawie danych portretu psychologicznego zabójcy.
"Autorka" to naprawdę niesamowita książka. Nie sposób się od niej oderwać dopóki nie dotrzemy do ostatniej strony. A gdy już to zrobimy to czeka nas rozczarowanie. Ja też zastanawiałam się dlaczego to się tak skończyło? Zupełnie się tego nie spodziewałam. No ale w sumie taka jest natura kryminałów. Ale takie zakończenie jest równie ciekawe. Zupełnie nie spodziewałam się, że tak to się skończy, moja intuicja nie zadziałała. Bardzo polubiłam Ewelinę i Piotra, wiedziałam, że coś może między nimi być. Spodziewałam się, że wątek kłopotów córki Piotra Magdy zostanie poprowadzony dalej bo był ciekawy, ale niestety, tylko przelotnie o nim wspomniano.
W tej książce podobało mi się, że jako tła użyto dzisiejszych rozwiązań czyli Facebooka. Przecież mówi się, że jeśli ktoś nie ma Facebooka to nie istnieje (to stwierdzenie niezmiennie wywołuje uśmiech na mojej twarzy). Dlaczego więc nie wykorzystać tego w książce? Coraz popularniejsze są profile autorów na tym portalu społecznościowym, dzięki czemu można wyrazić swoją opinię na temat książki. Pokazuje to, że pisarz to normalna osoba, która ma swoje życie prywatne, ale też, prowadzi promocję swojej osoby na Facebooku. Dziś bardzo wielu autorów można spotkać na Facebooku np panią Marię Ulatowską, Jacka Skowrońskiego, Annę Klejzerowicz, Hannę Cygler, Martę Fox, Magdalenę Witkiewicz, Katarzynę Puzyńską i naprawdę wielu, wielu innych.
Oprócz komputerowych spraw przenosimy się też w świat bibliotek, listów czyli technika, postęp łączy się z tradycją.
Czytałam wiele pozytywnych opinii o książce. Są w pełni zasłużone. Naprawdę. Duet Skowroński- Ulatowska stworzył coś naprawdę ciekawego i już wiem, że oprócz "Motylka" Katarzyny Puzyńskiej to będzie mój drugi ulubiony kryminał polskiego pisarza (a wierzcie mi, jakoś nie do końca lubię kryminały napisane przez naszych rodzimych autorów).
Książkę naprawdę polecam. Jest warta przeczytania, już sama okładka, która mi się bardzo, ale ro bardzo podoba zachęca by pójść do księgarni (albo odpalić internet) i dokonać zakupu "Autorki.

"(...) wszyscy dają się nabierać uczonym wywodom psychologów, jakby żywiąc nadzieję, że wtedy znajdą się po właściwej stronie lustra. Ludzie najbardziej boją się zwariować, zapominając, że i tak tego nie zauważą, bo wariat nie dostrzega niczego nienormalnego we własnym zachowaniu."

Tytułowa autorka tworzy (i leczy zęby), "Autorka" zaś jest twórcza (i zatruwa duszę - w najlepszym wydaniu). Nie będę zatem wprowadzała Was w treść, bo to i tak niewiele zmieni, opis z resztą fabuły nie odda nawet w połowie tego, co stanie się z Wami podczas lektury. Pochłania bowiem bez reszty, angażuje myśli i emocje, pobudza do myślenia i rozwiązania zagadki tak twórczo poprowadzonej przez Marię Ulatowską i Jacka Skowrońskiego. Dość powiedzieć, że zakończenie siedzi we mnie jak drzazga już ponad 24 godziny, podobnie jak podziw, że wyjaśniło się tak dwutorowo, tak kobieco i męsko zarazem. Wiadomo - autorka (!) i autor.

"Autorka" to cudowne dziecko dwóch pisarzy wydawać by się mogło z zupełnie innych bajek - literatury obyczajowej i sensacyjnej. Słowem - mieszanka wybuchowa, a jednak jak się okazało - bardzo udana. Jest nieco archonologiczna, nierówna i poplątana i paradoksalnie na każdej stronie powieści działa to na jej korzyść.

Skomplikowana fabuła, wielowątkowość, co najmniej trzy różne sposoby narracji, niejednoznaczne motywy bohaterów i mistrzowska konstrukcja intrygi to tylko początek długiej listy zalet. Na tych nieco ponad czterystu stronach środek ciężkości i ciężar podejrzeń winy zmienia się często, zwiększając czytelniczy apetyt i chęć przeczytania następnego, kolejnego i... jeszcze jednego rozdziału. Najlepiej wszystkich sześćdziesięciu czterech, co niemalże za jednym podejściem uczyniłam, z ciężkim sercem odkładając wczoraj książkę na (wirtualną) półkę.

Jedynymi wadami "Autorki" są dwie dość błahe rzeczy. Pierwszą z nich jest imię i nazwisko tytułowej bohaterki - pisarka Justyna Sobolewska bowiem istnieje (jej świetna Książka o czytaniu należy do moich ulubionych) i trudno wyrzucić jej obraz z głowy, podczas czytania Autorki. Może więc wypadałoby sprawdzić wnikliwiej polską "sceną" literacką. Druga rzecz to naciągana i mocno "obyczajówkowa" (bo nawet nie obyczajowa) scena z pająkiem, o której nie zdradzę nic więcej :)

Żadna jednak z wad nie przyćmiewa zalet, które stawiają Autorkę w jednym rzędzie z najlepszymi polskimi kryminałami. Kryminałami niewymuszonymi, nieprzewidywalnymi i tak bardzo świeżymi. A zakończenie tak ważne dla intrygi?

"Czasami jednak korci mnie, żeby tym razem koniec opowieści był inny.
A może w ogóle nie powinno być końca?"

Mówi się, że kiedy pisarze łączą swoje siły... powstaje z tego nienaturalny miszmasz. A przynajmniej rzadko wychodzi z tego, jeśli nie arcydzieło to chociażby literatura na poziomie dorównującym wydawnictwom jednoautorskim. W tym przypadku Maria Ulatowska i Jacek Skowroński wykonali prawidziwie dobrą robotę. Żadne z nich nie narzuca swojej ?racji?, oboje przemycają własne tendencje literackie w stonowany sposób, ustępując sobie nawzajem. Ta ugoda wyszła na zdrowie nie tylko samym autorom ale i czytelnikom. Osobiście czytało mi się to jak dobry kryminał z elementami obyczajówki. Akcja godna nie jednej sensacji, dialogi przemyślane, dobrane z wyczuciem, narracja poprowadzona sprawnie, bez "udziwnień". To wszystko składa się na fabułę, którą czyta się z przyjemnością. Polecam fanom obu autorów jak i spragnionym soczystego thrillera z odrobiną powieści społeczno-obyczajowej.