DOWÓD

To trochę okrutne, ale lubię książki opisujące realne zmagania ludzi z poważnymi chorobami i cierpieniem. Jest w tym dla mnie coś niezwykłego, co pozwala dotknąć sensu istnienia człowieka. Po pozycjach "Motyl" i "Jeszcze jeden oddech" sięgnęłam więc po "Dowód" bez wahania. Nie zawiodłam się. To historia opowiadająca przeżycia człowieka w zetknięciu z ekstremalną sytuacją, jaką jest utrata świadomości. Jest to o tyle ciekawe, że swoje doświadczenia opisuje tu neurolog, więc jeszcze trudniejsze jest dla niego odnalezienia się w tej sytuacji. Niezależnie od tego, czy jego doświadczenia są prawdziwe, czy stanowią projekcje chorego mózgu, ta kontrowersyjna książka zmusza do zastanowienia się nad trudnym zagadnieniem życia po śmierci.

Wzruszająca opowieść z pogranicza nauki i wiary, która jednoznacznie tłumaczy, że pewnych abstrakcyjnych kwestii nie sposób wyjaśnić definicjami, ani uwiązać wzorami. "Dowód" to wyznanie jednego z najbardziej popularnych amerykańskich neurochirurgów, który przeżył własną śmierć. Dzieli się swoimi doświadczeniami i emocjami, które towarzyszyły mu w tej dziwnej wędrówce, z której jednak powrócił. Tytuł o tyle poruszający, że stanowi wyznanie człowieka nauki, który wcześniej należał raczej do grupy niewierzących. To naukowe podejście do Boga, życia i śmierci, książka, która uwrażliwia, chwyta za serce i pozwala uwierzyć bardzo, bardzo mocno. Polecam zdecydowanie.

Pierwsza i jedyna, jak na razie, książka przy której temat Boga i boskości mnie nie razi. To nie jest książka propagandowa, nie zmusza do wiary na siłę w imię nie-wiadomo-czego. Ona tylko zmusza do zastanowienia się, w co tak naprawdę chcemy wierzyć. I pokazuje wartość uniwersalną - miłość. Polecam wszystkim bez wzgledu na wyznanie.

Refleksje, przypomnienia, wartościowe analizy, autopsje i Boże przymioty ? odebrałam po lekturze książki Ebena Alexandra pt. ?Dowód?. Autorem jest lekarz neurochirurg poszukujący odpowiedzi na pytania dotyczące potwierdzenia istnienia Boga i miłości biologicznych rodziców. Był dzieckiem adoptowanym, miał kochających przybranych opiekunów, był cenionym lekarzem, kochanym i kochającym mężem i ojcem. Długotrwały brak odpowiedzi na dwa podstawowe pytania powodował u niego frustracje i stany depresyjne.

Zdarzyło się jednak, że mimo przeciwności losu otrzymał zapewnienie o miłości swojej biologicznej rodziny, a potwierdzenie o istnieniu Boga odnalazł w wyniku niespodziewanej choroby i zapadnięciu w śpiączkę.

Autor opisuje doświadczenie przeniesienia się na drugą stronę życia i po siedmiu dniach powrót do materialnego świata. Po czym naukowiec nie ma wątpliwości co do istnienia Stwórcy i boskości istoty ludzkiej obdarzonej wolną wolą.

Jest to lektura godna polecenia czytelnikom bez względu na światopogląd i wyznawaną religię. Każdy znajdzie w niej potwierdzenie, że miłość jest najwartościowszym dobrem w całym Bożym wszechświecie.

Wiara i nauka nie do końca idą w parze. Nie idą w niej właściwie wcale. Wierzyć przecież nie znaczy rozumieć, a na tym znów opierają się racjonalne badania. Wszystkie abstrakcyjne pojęcia, które wrzucane są do wielkiego wora z naszywką "Religia" nie znajdują raczej swojego odzwierciedlenia w nauce, przez co są najczęściej obalane jako mit. Co jeśli nagle nauka zawodzi, bo choć nie ma na to racjonalnego wytłumaczenia, komuś udaje się wręcz dotknąć czegoś z poziomu abstrakcji? O tym właśnie jest "Dowód" Ebena Alexandra.
Książka nie bez powodu posiada rozwinięcie tytułu - "Prawdziwa historia neurochirurga, który przekroczył granicę śmierci i odkrył Niebo". I nie jest ten tytuł żadnym oszustwem. Autor książki to lekarz i naukowiec z wieloletnim doświadczeniem zdobytym na Harvardzie. Neurochirurg i wykładowca, który do kwestii wiary przez całe życie podchodził z bliskim naukowcom sceptycyzmem. Podchodziłby pewnie nadal, gdyby nie tragiczny wypadek, który spowodował, iż dr Alexander zapadł w tygodniową śpiączkę, a jego mózg prawie przestał funkcjonować. W momencie, gdy rodzina i lekarza tracili nikłe i tak już nadzieje, on był zupełnie w innym miejscu. Trwając w śmierci klinicznej doświadczył Nieba uświadamiając sobie tym samym istnienie życia po życiu.
Dlaczego tak bardzo szanuję tę książkę, skoro na rynku pojawiło się już kilkanaście podobnych pozycji? Otóż przede wszystkim dlatego, że relacja naukowca, któremu dodatkowo przez całe życie było bliżej do ateisty, niż zagorzałego katolika, musiała być spowodowana czymś niewyobrażalnie zaskakującym. Nigdy nie czytałem opowieści, której narracja jest prowadzona w tak pewny i zaangażowany sposób, gdy dotyczy kwestii wiary, a autorem jest niekwestionowany autorytet w dziedzinie neurochirurgii (a więc opartej na twardych faktach nauki). Doświadczenie dr. Alexandra nie pozwala mi - czytelnikowi sądzić, że jego przeżycia to jedynie zaskakujące działanie ludzkiego mózgu, bo pewien jestem, że wieloletni wykładowca Harvardu ma doskonałą świadomość tego, gdzie kończy się racjonalne wyjaśnienie jego "podróży". Kontrast pomiędzy tematyką "Dowodu", a życiem autora jest na tyle mocny, że ogromna przemiana wewnętrzna profesora nie mogła być przypadkiem. Nie potrafię też zapomnieć sposobu, w jaki naukowiec opisuje Niebo. Nie zdarzyło mi się jeszcze czytać tak zachwycającego i magicznego opisu zaświatów i życia po życiu, a możecie mi wierzyć lub nie, mam za sobą już kilka podobnych lektur. Dr Alexander opisuje swoją podróż i Niebo w tak fenomenalnie piękny, a jednocześnie pewny sposób, że nie potrafię nie brać tej książki na serio. Polecam ją przede wszystkim tym osobom, które przeżywają zachwianie swojej wiary. I chętnie podaruję ja każdemu sceptykowi, który stawia naukę ponad wiarę. Są bowiem takie rzeczy, które nie śniły się nawet filozofom.