Niebo istnieje... Naprawdę!

To cudowna książka, która w najprostszy, a jednocześnie najtrafniejszy sposób przedstawia to Kim jest Bóg, Miłość i Niebo. Najprostszy, bo... opowiada o tym czteroletni chłopczyk używając pióra swojego taty. Najtrafniejszy, bo... czy nie o to chodzi właśnie w wierze chrześcijańskiej? O proste spojrzenie do góry i zobaczenia Ojca, który kocha nas wszystkich? Bez zbędnej otoczki wielkich słów, bez niepotrzebnie wybujałych opisów. Najzwyklejsza, a jednocześnie najpiękniejsza i najbardziej ujmująca opowieść o Niebie i o tym jak wielkie krzesło ma Bóg i dlaczego nikt nie musi nosić tam okularów. I o tyle szczera, że opowiedziana przez dziecko, które wybrało się tam na chwilę. Przeogromnie wartościowy tytuł, który dodaje otuchy i łapie za serce.

To prawdziwa historia czteroletniego synka pastora z miasteczka w Nebrasce, który podczas bardzo trudnej operacji pozostawia swoje ciało na stole operacyjnym i odwiedza niebo. Zabieg się udaje, chłopiec dochodzi do zdrowia i zaczyna opowiadać o tym jak spoglądał na wszystko z góry i widział operującego go lekarza i swojego ojca modlącego się w poczekalni. Rodzina nie wie, czy mu wierzyć, ale wkrótce dowody stają się nader jasne...

Colton opowiada o tym jak spotkał swoją nienarodzoną siostrę, o której nikt mu nie mówił i swojego pradziadka, który zmarł 30 lat przed jego narodzinami. Chłopiec następnie dzieli się ze wszystkimi szczegółami z jego życia, których nie mógł znać. Opisuje również konia, na którym mógł jeździć tylko Jezus, opowiada o tym, jak "duży? jest Bóg i jego krzesło, w jaki sposób pomaga nam Duch Święty i charakteryzuje anioły.

"Niebo istnieje... Naprawdę!" jest sympatycznym, prostym i zaskakującym biblijnym spojrzeniem na podróż małego chłopca do nieba. Jego opowieść zszokowała, zdumiała i zdezorientowała rodziców. Zaczęli się zastanawiać: Skąd on może wiedzieć takie rzeczy? Skąd zna szczegóły z życia bliskich, którzy zmarli na długo przed jego urodzeniem? Jak ktoś tak młody przedstawia takie niesamowite spojrzenie na niebie, Chrystusa i chwałę, która czeka chrześcijan?

Ogólnie sceptycznie podchodzę do lektur, które poruszają taką tematykę. Jednak historia opowiedziana przez Coltona Burpo jest orzeźwiająca i przedstawia zaskakująco dokładny portret tego, co czeka każdego z nas w Niebie. Czytałam książkę z krytycyzmem, szukając tych małych szczegółów, które mogłyby udowodnić, że ta historia jest niespójna. Jednak nie mogłam ich odnaleźć. Jego opowieść wydaje się uczciwa. Opisy pasują do dziecięcego sposobu widzenia świata, na pewno nie jest to relacja osoby dorosłej. Niektóre fakty z jego opowieści były po prostu niesamowite!

Kto znajdzie ukojenie w tej lekturze? Powiem szczerze - prawie każdy. Słowa otuchy odnajdzie tu osoba, która niedawno straciła kogoś bliskiego jak i matka, która poroniła. Może odnajdziesz tu pocieszenie również dla Twojego serca i być może ta lektura pomoże złagodzić Twój ból. Książka jest nad wyraz wzruszającą i niesamowitą historią.

Pewnie się zastanawiacie, czy znalazłam w tej książce coś z czym się nie zgadzam. To trudne pytanie. Było kilka rzeczy, które mnie zdziwiły lub nie pasowały do moich oczekiwań i interpretacji na temat "jakie jest Niebo". To fragmenty skłoniły mnie do głębszej refleksji. Myślę, że nie umniejsza to przesłaniu jakie niesie ze sobą ta książka.

Mam nadzieję, że ta opinia pomoże dokonać Ci wyboru, czy sięgnąć po egzemplarz tej książki. Polecam to zrobić.

Protestanci zawsze mieli gadane. W sposób przykuwający uwagę. Gadane przekłada się u nich też na pisane. I w ten sposób pastor ze Stanów Zjednoczonych spisał przekonująco historię swojego synka, który w wieku 4 lat podczas operacji wyrostka miał widzenie Nieba. Po jakimś czasie, gdy zrobił się bardziej wygadany zaczął co nieco opowiadać. Mówił rzeczy, których nikt go nie uczył w sposób naturalny i z dziecięcą szczerością. Znał odpowiedzi na pytania, na które nawet jego ojciec pastor nie potrafił odpowiedzieć. Zaskakiwał rodziców wiadomościami z Nieba opisując napotkane Tam osoby językiem dziecka a jednocześnie osoby, która naprawdę widziała coś, co ludzkim oczom się normalnie nie ukazuje. Można przeczytać. Podobno książkę "pokochały miliony", po jej lekturze wielu przestało się bać śmierci i za sprawą opowieści czterolatka zyskało nadzieję na spotkanie bliskich po śmierci i na życie wieczne. Naiwne? Dla niektórych pewnie tak. Dla wielu nie. Jest jednak radosnym przesłaniem i wśród wielu ponurych lektur swoistą iskierką radości. Urzeka mnie w jaki sposób ojciec obserwuje swojego syna, jak na wielu szczegółach zatrzymuje uwagę, jak go kocha i z jaką uwagą wysłuchuje jego opowieści. Jak delikatnie prowadzi rozmowę, choć w środku cały drży w obliczu wielkiej tajemnicy. Do tego poczucie humoru pastora i dystans do samego siebie. O wielu książkach mówi się, że są dla dzieci i dla dorosłych. Często jednak na wyrost. Okazuje się, że książka dla dorosłych jest albo zbyt dziecinna albo niezrozumiała dla dzieci. Ta książka rzeczywiście jest dla wszystkich.