Ebook Ocalony z zagłady mobi,epub

rowadziłem Żydówkę, żonę Arona rzeźnika. Posadzeni na wóz prosili, by ich puścić, to pójdą do lasu i nigdy nam tego nie zapomną. Nie zważając na to, pojechaliśmy na żandarmerję. Tam żandarm, skoro zobaczył żydów, wziął rower, uzbroił się w pistolet, a nam kazał jechać na ruski cmentarz znajdujący się za miastem. Sam jechał za nami na rowerze. Kiedy zajechaliśmy na miejsce, żandarm wyjął pistolet, kazał żydom położyć się na ziemi twarzą w dół, a nam kazał odjechać. Skoro tylko zawróciliśmy, usłyszałem 3 strzały. Stąd zajechaliśmy do sklepu brata mego, gdzie wypiliśmy 1/4 l wódki i pojechaliśmy na pole do młócenia". Uziębło przyznał się do winy. Na zakończenie przesłuchania powiedział, że ,,przyznaje się do winy, ale bardzo tego żałuje, że tak postąpił"12. W kolejnych przesłuchaniach oraz na rozprawie trzymał się swojej wersji wydarzeń, z tą różnicą, że nie przyznawał się już do winy i nie żałował. Józef Arasim zeznał na przesłuchaniu, że wydarzenia przebiegały nieco inaczej: otóż Uziębło miał przyjść do jego stodoły i radzić się, co ma zrobić ,,z złapanymi dwoma Izraelitami i ja powiedziałem, by ich puścić. Uziębło niezgodził się na to, twierdząc, że jeżeli ich puści, zginie on wraz z całą jego rodziną. W tym czasie Izraelici wyszli ze stodoły. Uziębło wraz z pastuchem swoim zabiegli im drogę i zaczęli się z nimi mocować, wołając mnie na pomoc. Podjechałem furmanką. Wtedy Uziębło wraz z pastuszkiem wsadzili dwoje Izraelitów na wóz. Ja trzymałem tylko lejce. Uziębło kazał jechać na żandarmerję, ponieważ nie przychodziła policja, po którą on uprzednio dziewczynkę wysłał". Uziębło obstawał jednak przy swojej wersji: ,,Ja mówię prawdę, gdyż za uciekającym nie goniłem, sznurem go nie krępowałem, i do gnojówki go nie przywiązywałem, a robił to właśnie Arasim Józef. Najlepiej powie o tym pastuch, Domański Zdzisław, który był przy tem obecny"13. Arasim w kolejnych przesłuchaniach obstawał przy swojej wersji wydarzeń i nie przyznawał się do winy. Rzeczony pastuszek, 14-letni Zdzisław Domański, przesłuchany 29 grudnia 1944 roku zeznał, że w 1943 roku pasł krowy w gospodarstwie Uziębły. Pewnego dnia widział, jak gospodarz wybiegł ze stodoły, ,,wołając na pomoc znajdującego się nie opodal Arasima Józefa. W tym czasie Żydzi zeszli na klepisko, zaczęli płakać i prosić, by Uziębło ich puścił. Prośby ich Uziębło nie usłuchał. Wtedy jeden Żyd wymknął się tylnymi wierzejami i chciał zbiedz, ale nadchodzący Arasim zabiegł mu drogę, złapał go za plecy i zaczął ciągnąć w kierunku fury, która stała przy drodze. Uziębło zrobił to samo z Żydówką i także zaprowadził ją do fury. [...] Wrzucili Żyda, którego nie znam, na furmankę, przywiązali go wpół sznurem do gnojówki, a Żydówkę, żonę Arona rzeźnika, posadzili obok i pojechali do miasta"14. Najważniejsze w tym procesie były zeznania świadków, a właściwie zmiana w tych zeznaniach. Otóż w aktach znajduje się protokół z pierwszego przesłuchania Ity Elster z 28 grudnia 1944 roku, w którym czytamy: ,,ja, kierownik Oddziału Śledczego sokołowskiego Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego, Roman Figowy, badałem Elster Itę z ojca Chaima Srula ur. 1929 w Sokołowie Podl[askim] izraelitkę z 5-cio oddziałowym wykształceniem [.] Pyt: Co jest wam wiadomym o Uzięble Józefie? Odp: Zimą 1943 Uziębło Józef [Czesław] wydał moją ukochaną mateczkę skrytą w stodole. Mimo próśb i powoływania się na starą przedwojenną znajomość siłą wtłoczył mamusię moją na furmankę i razem z Flajszerem Gedalim zawiózł ją na żandarmerię. Mamusię moją żandarmeria sokołowska zabiła. Uziębło odwiózł ją furmanką na pole na cmentarzu ruskim, gdzie ją pochowano. Pyt: Co masz jeszcze do powiedzenia? Odp: Mamusia moja przed samą śmiercią miała powiedzieć, że <>. Chcę więc i proszę, jako sierotka, która pozostała tylko z młodszym braciszkiem, aby krew mojej mamusi pomszczono"15. Na kolejnym przesłuchaniu, nieco ponad miesiąc później, 9 lutego 1945 roku, Ita Elster zeznawała już zupełnie inaczej: ,,W sprawie Arasima Józefa i Uziębły Czesława nic nie jest mi wiadome, ani żadnej pretensji z tytułu śmierci mojej matki do nich nie mam. Osobą wydaną przez nich, a określaną jako <<żona Arona rzeźnika>>, była prawdopodobnie moja matka. Ja jednak ukrywałam się gdzie indziej z bratem mym Aronem, matka zaś tułała się po lasach. Została zabita na jakieś 2 miesiące przed ustąpieniem Niemców. Obecna przy tym zajściu z Arasimem i Uziębło nie byłam. Słyszałam jednak od innych ukrywających się Żydów, że Uziębło i Arasim odnosili się do żydów przychylnie i w miarę możności pomagali im, podając zg