Ebook Krótka historia Stephena Hawkinga mobi,epub

pełne są paradoksów. Pozory często mylą. Części układanki, które powinny do siebie idealnie pasować, nie chcą się zespolić. Początki mogą okazać się końcem. Tragiczna sytuacja życiowa może prowadzić do szczęścia, podczas gdy sława i sukces niekoniecznie. Dwie znakomite i bardzo skuteczne teorie naukowe, gdy próbuje się je połączyć, prowadzą do absurdu. Pusta przestrzeń wcale nie jest pusta. Czarne dziury nie są czarne. Wysiłki zmierzające do spojenia wszystkiego w postaci prostego rozwiązania ujawniają tylko na wskroś rozdrobniony obraz. Natomiast człowiek, którego powierzchowność szokuje i wywołuje współczucie, z radością zabiera nas w podróż do miejsc, gdzie powinny znajdować się granice czasu i Tylko że tych granic tam nie ma. Gdziekolwiek spojrzymy, nasz Wszechświat ukazuje rzeczywistość zdumiewająco złożoną i nieuchwytną, czasem obcą, nie zawsze łatwą do zaakceptowania i często niemożliwą do przewidzenia. Gdzieś poza naszym Wszechświatem mogą znajdować się niezliczone inne wszechświaty. Wiek XX dobiegł końca i weszliśmy w nowe stulecie, nikt jednak nie odkrył Teorii Wszystkiego. Co więc z przepowiednią Stephena Hawkinga? Czy jakakolwiek teoria naprawdę może objaśnić wszystko? 1 W ostatnim czasie pojawiły się przesłanki świadczące o tym, że Gehrig mógł zapaść na inną chorobę, jedynie podobną do stwardnienia zanikowego bocznego. ROZDZIAŁ 2 ,,Nasz cel to nie mniej i nie więcej, jak pełny opis Wszechświata, w którym żyjemy" Pomysł, że cała dostrzegana przez nas zadziwiająca złożoność i różnorodność otaczającego nas świata i kosmosu może zostać sprowadzona do czegoś zdumiewająco prostego, nie jest ani niczym nowym, ani przesadzonym. Mędrzec Pitagoras i jego następcy w południowych Włoszech w VI wieku badali związki pomiędzy długością strun liry a wytwarzanymi przez instrument dźwiękami. Zdali sobie wówczas sprawę, że za zasłoną bezładu i zawikłania natury skrywają się wzór, porządek, racjonalność. Od tamtej pory, przez 2500 lat, nasi przodkowie kontynuowali odkrywanie prawdy, że natura jest mniej złożona, niż to się początkowo wydaje. I często, tak jak w przypadku Pitagorejczyków, odkryciom tym towarzyszyły zaskoczenie i oczarowanie. Spróbuj sobie wyobrazić, że jesteś superinteligentnym przybyszem z kosmosu, który w ogóle nie ma pojęcia o naszym Wszechświecie. Czy istnieje zestaw praw na tyle kompletnych, że przestudiowawszy je, byłbyś w stanie dokładnie zgłębić, jaki jest zamieszkiwany przez nas Wszechświat? Przypuśćmy, że ktoś wręczyłby ci taki podręcznik. Czy możliwe, aby miał on rozmiary małej broszurki? Przez całe dziesięciolecia wielu fizyków wierzyło, że wspomniany podręcznik nie jest obszerny, zawiera zbiór stosunkowo prostych zasad, może nawet wyłącznie jedną zasadę leżącą u podstaw wszystkiego, co kiedykolwiek się działo, dzieje się teraz i będzie się działo w naszym Wszechświecie. W 1980 roku Stephen Hawking zuchwale twierdził, że przed końcem XX wieku będziemy takim podręcznikiem dysponować. W posiadaniu mojej rodziny znajdowała się niegdyś wierna kopia starożytnej gry planszowej. Archeolodzy prowadzący wykopaliska w ruinach miasta Ur w Mezopotamii wydobyli przepięknie inkrustowaną planszę do gry wraz z kilkoma niewielkimi, rzeźbionymi pionkami. Z całą pewnością była to skomplikowana gra, jednak nikt nie znał jej reguł. Twórcy kopii próbowali wydedukować treść zasad na podstawie układu planszy i wyglądu pionów, zachęcając jednocześnie nabywców duplikatów do szukania własnych pomys­łów i odkrywania metod prowadzenia rozgrywki. Można myśleć o Wszechświecie właśnie w taki sposób, że jest to wspaniała, wykwintna, tajemnicza gra. Na pewno ma ona swoje reguły, ale do planszy nie dołączono instrukcji. Wszechświat nie jest pięknym reliktem, takim jak gra znaleziona w Ur. Owszem, gra jest bardzo stara i, co najważniejsze, partia wciąż trwa. My sami i wszystko, co znamy (jak również to, czego jeszcze nie znamy), to materiał, na którym opiera się rozgrywka. Jeśli Teoria Wszystkiego istnieje, zarówno my, jak i wszystko, co znajduje się we Wszechświecie, jest podporządkowane zasadom przez nią formułowanym, także wówczas, gdy podejmowane są próby odkrycia tychże zasad. Mógłbyś się spodziewać, że reguły rządzące Wszechświatem w swej pełnej, nieskróconej wersji zapełniłyby pokaźnych rozmiarów bibliotekę lub pamięć superkomputera. Byłyby przecież zasady rządzące formowaniem się galaktyk i ich ruchem, zasady opisujące funkcjonowanie organizmu człowieka i zasady związane z zakłóceniami funkcji organizmu, byłyby zasady opisujące relacje międzyludzkie, zasady oddziaływań cząstek su