Kings of Leon: Sex on Fire

m, jak tata to robił. Był sługą Bożym, miał dar". Życie na walizkach z pewnością miało swoje wady. Jak później zauważył Caleb, ,,ludzie wyobrażają sobie takie podróżowanie jako coś wspaniałego. Nieraz faktycznie było super, ale czasami już nie tak znowu fajnie. Wydaje mi się, że teraz lepiej rozumiemy, jakie to było trudne, bo wtedy nie znaliśmy niczego innego i nie wydawało nam się to dziwne. Jeśli ktoś z nas znalazł kolegę albo dziewczynę, to znajomość nigdy nie trwała zbyt długo". W rozmowie z ,,New Musical Expressem" dodał: ,,Byliśmy jeszcze całkiem młodzi i ciągle podróżowaliśmy. Nigdy nie zatrzymaliśmy się w jednym miejscu na dłużej niż pięć lat, więc nie mieliśmy szansy na normalną szkołę średnią czy nawiązanie prawdziwych przyjaźni". Często cała rodzina sypiała w jednoosobowym pokoju na tyłach kościoła. ,,Musieliśmy korzystać z prysznica pastora - powiedział Caleb w wywiadzie dla >>Rolling Stonea<<. - Niezależnie od tego, co robiliśmy, czuliśmy się przez to źle". W tej samej rozmowie Nathan dodał: ,,Przyjeżdżaliśmy do miasteczka i od razu otaczały nas dziewczyny. Dlatego za każdym razem musieliśmy przekonywać chłopaków, żeby nie próbowali skopać nam tyłków. Dziewczyny ciągle o nas mówiły, a chłopaki były wściekłe, że przyjeżdżamy i chcemy zabrać im kobiety". Konserwatywna religijna atmosfera, w jakiej dorastali, miała też jednak swoje plusy. Na przykład co roku w listopadzie około stu pięćdziesięciu członków klanu Followillów zbierało się w Albion, najbiedniejszym miasteczku w Oklahomie, żeby wspólnie obchodzić Święto Dziękczynienia. O tej tradycji można posłuchać w piosence Talihina Sky, bonusowym utworze z debiutanckiej płyty Kings of Leon. Krążą plotki, że wśród dalszej rodziny znaleźć można nie tylko duchownych, ale też przestępców i producentów narkotyków. Nathan w rozmowie z ,,New Musical Expressem" wyznał: ,,Rodzina ze strony ojca to górale. Piją wodę prosto ze strumienia i jedzą mięso zwierząt, które sami zabili. Jeden z kuzynów zbudował domek w lesie, ale kiedy wróciliśmy tam ostatnio, została już tylko podmurówka. Wybuchło ich laboratorium do produkcji metamfetaminy!". Co więcej, wielu Followillów znajdowało się w trudnej sytuacji finansowej. ,,Kilku z nich zajmowało się malowaniem domów - wyjaśnił Caleb - lecz sporo to bezrobotni, którzy nie mają butów i zawsze chodzą bez koszuli. Ale przy każdym spotkaniu pieczemy wieprzowinę i nikt się nie wywyższa. Wszyscy potrafią dobrze śpiewać...". A kiedy kuzyni, wujkowie i dziadkowie siadali razem na brzegu rzeki, popijając piwo i whiskey, przeżuwając tytoń albo łowiąc okonie i sumy, nie było widać, żeby czegoś im brakowało. Podczas pobytu u rodziny chłopcy mieli szansę, żeby rozładować napięcie, a kiedy nadszedł czas odjazdu, z chęcią ruszali w dalszą podróż. ,,Świetnie się bawimy, bo wyjeżdżamy po ale tamci ludzie zostają i tkwią w miejscu. Odwiedzamy ich co roku i widzimy wciąż to samo. Kolejne dziewczyny ze szkoły średniej zachodzą w ciążę. Pojawia się nowy dzieciak i wszystko się powtarza. Narkotyki albo coś innego. Każdy przechodzi przez to samo gówno, a mimo to nikt nie potrafi tego przewidzieć". Zważywszy na fakt, że wszystkie siostry ich matki wyszły za duchownych, to naprawdę ciekawe, że chłopcy nie kontynuują rodzinnej tradycji. Według jednej z anegdot dziewięcioletni Caleb napisał swoje pierwsze kazanie - ,,Dlaczego błagasz o chleb, skoro żyjesz na polu pszenicy?" - chociaż nigdy go nie wygłosił. W rozmowie z ,,The Guardian" Caleb wyznał, że jako dziecko był przekonany, iż wszyscy zostaną pastorami. ,,Każdy chłopak najpierw chce być taki sam jak ojciec, a potem dorasta i pragnie zrobić wszystko zupełnie inaczej. Wszyscy nasi przyjaciele po skończeniu szkoły średniej poszli do kolegium biblijnego. Przez dwa lata uczą cię tam głosić kazania. Po prostu wszyscy tak robili i tyle. Byliśmy pewni, że czeka nas dokładnie taki sam los". I w przeciwieństwie do ich dekadenckiego imageu kojarzonego z kobietami, kokainą i jackiem danielsem, Kings of Leon dorastali jako grzeczne dzieci, które tak jak wszystkie dobre chłopaki ze wsi polowały, strzelały i łowiły ryby. Kiedy przychodziło do zabijania, czuli coś więcej niż wyrzuty sumienia - na przykład kiedy Caleb zastrzelił dzięcioła, a Jared przypadkowo królika. Próbował przywrócić go do życia, karmiąc go kawałkiem zimnej pizzy, ,,ale on tylko się przewrócił i umarł. Przysięgam na Boga, czułem się z tego powodu fatalnie". Caleb wyjaśnił w rozmowie z ,,The Telegraph": ,,Wtedy nasze wychowanie nie wydawało nam się surowe. Naprawdę byliśmy dobrymi dzieciakami. Wpadaliśmy w kłopoty tylko gdy zrobiliśmy coś gł". Chłopcy później z wielkim trudem starali się nabrać dystansu do swojego pochodzenia. Jared