Ebook Tove Jansson. Mama Muminków mobi,epub

�dza. Einar, któ­ry zo­stał pro­fe­so­rem che­mii i far­ma­cji w In­sty­tu­cie Ka­ro­lin­ska, ucho­dził za kon­flik­to­we­go i bun­tow­ni­cze­go - stwier­dza ko­le­ga Ulf La­ger­kvist, któ­ry po­znał go w cza­sach po­wo­jen­nych. Co roku od­pa­lał na Bli­dö po­tęż­ną wiel­ka­noc­ną pe­tar­dę, uzbro­jo­ną w parę kor­ków so­do­wych z la­bo­ra­to­rium. Per­fo­ro­wał te szpun­ty, na­ni­zy­wał na dru­cik, któ­ry zwi­jał w ,,luź­ny kłę­bek", a na­stęp­nie rzu­cał go da­le­ko w mo­rze. Cy­tu­jąc La­ger­kvi­sta: ,,Jak opo­wia­dał z za­do­wo­le­niem, huk był wy­so­ce sa­tys­fak­cjo­nu­ją­cy. Sód w kon­tak­cie z wodą re­ago­wał nie­sły­cha­nie gwał­tow­nie, a w ska­li, na jaką Einar prze­pro­wa­dził eks­pe­ry­ment, re­zul­tat mu­siał przy­po­mi­nać mniej­szą eks­plo­zję ato­mo­wą". Dla współ­cze­snych so­bie służ­bi­stów, kie­row­ni­ków ba­dań i dla ad­mi­ni­stra­cji uni­wer­sy­tec­kiej był zmo­rą - kon­ty­nu­uje La­ger­kvist - jed­nak po­tra­fił stwo­rzyć kre­atyw­ne śro­do­wi­sko i gro­ma­dzić uczniów wo­kół sie­bie: ,,ło­wił lu­dzi jak nikt inny, a wszy­scy, któ­rzy zna­leź­li się pod jego uro­kiem, zo­sta­li na­zna­cze­ni i ukształ­to­wa­ni przez to do­świad­cze­nie". Ów czar do­się­gnął rów­nież Tove, głę­bo­ko ko­cha­ją­cej wuja Eina­ra, któ­ry za­im­po­no­wał jej nie­jed­no­krot­nie. W jed­nym z li­stów do domu z miesz­ka­nia Ham­mar­ste­nów przy uli­cy Norr Mälar­strand 26 ra­do­śnie opo­wia­da Ham o no­wej przy­go­dzie Eina­ra na Bli­dö w kwiet­niu 1933 roku. Ra­zem z Anną Lisą oraz małą Ullą (żoną i cór­ką) wy­szedł na nie­pew­ny lód, wpadł pod nie­go, wy­do­stał się w cu­dow­ny spo­sób na po­wierzch­nię i po dro­dze do brze­gu ru­nął do wody jesz­cze ze trzy razy. ,,I co ty na to? - pyta Ham, do­da­jąc: - Wu­jek Einar pod­śmie­chu­je się kon­tent, że na­wet Ha­rald uwa­ża go za lek­ko­myśl­ne­go". Ro­dzi­na Faf­fa­na nie od­ci­snę­ła się rów­nie ostrym kon­tu­rem jak wy­ra­zi­ści Ham­mar­ste­no­wie z pa­mięt­ni­ków Tove, bra­ko­wa­ło też su­ge­styw­ne­go oto­cze­nia, z któ­rym moż­na by wią­zać do­świad­cze­nia. Od­wie­dzi­ny u Jans­so­nów nie na­le­ża­ły do czę­stych i w za­pi­skach wspo­mi­na­ne są zwy­kle prze­lot­nie. Jed­nak do Cór­ki rzeź­bia­rza do­ro­sła pi­sar­ka wpro­wa­dza przed­się­bior­czą bab­kę han­dlu­ją­cą pa­sman­te­rią, któ­ra przed zbli­ża­ją­cym się ban­kruc­twem scho­wa­ła pu­deł­ka z gu­zi­ka­mi pod hal­ką, do­kład­nie tak samo, jak kie­dyś pod­czas ,,woj­ny wy­zwo­leń­czej" ukry­ła pod nią broń. HAM­MAR­STEN I JANS­SON ,,Z wi­zy­tą u Si­gne i Faf­fa­na" przy Lots­ga­ta 4B. W ką­cie po pra­wej stro­nie biur­ko Ham, w tle pra­cow­nia. ,,Z wi­zy­tą u Si­gne i Faf­fa­na" - tak mat­ka Tove za­ty­tu­ło­wa­ła swój al­bum ze zdję­cia­mi z miesz­ka­nia przy uli­cy Lots­ga­ta w dziel­ni­cy Ska­tud­den. Opro­wa­dza­nie - wo­lu­men po­cho­dzi z 1922 roku - za­czy­na się w holu, idzie da­lej przez sa­lon z tu i ów­dzie sto­ją­cy­mi fi­gur­ka­mi, mię­dzy in­ny­mi gło­wą Ham. Na jed­nej ścia­nie wi­szą owal­ne por­tre­ty Fre­dri­ka i Elin Ham­mar­ste­nów, na po­zo­sta­łych wzo­rzy­ste tka­ni­ny i ob­ra­zy. Wej­ście do ate­lier od­dzie­lo­ne jest dra­pe­rią, a w rogu mie­ści się stół kre­ślar­ski pani domu. Zer­ka­my do pra­cow­ni, gdzie wi­dać ka­wa­let, mo­że­my też zaj­rzeć do sy­pial­ni. Jed­no zdję­cie uka­zu­je dzie­ci Tove i Pera Olo­va sie­dzą­cych ra­zem w wi­kli­no­wym fo­te­lu, spo­wi­no­wa­co­nym z me­blem, któ­ry oj­ciec z Cór­ki rzeź­bia­rza ata­ku­je ba­gne­tem w cza­sie dzi­kiej hu­lan­ki. Ra­czej trzy­ma się w jed­nym ka­wał­ku. Pa­nu­je tu ja­sny i gu­stow­ny styl se­ce­syj­ny, z oso­bi­sty­mi ak­cen­ta­mi, wca­le nie świad­czą­cy­mi osten­ta­cyj­nie, że ich wła­ści­cie­le na­le­żą do cy­ga­ne­rii. Jak­kol­wiek fa­mi­lia mo­gła być tak po­strze­ga­na przez oto­cze­nie. Erik Ta­wa­st­stjer­na miesz­ka­ją­cy w tej sa­mej klat­ce scho­do­wej okre­śla ich tryb ży­cia jako wzór la vie de la bo­h?me. Tove i Per Olov w rat­ta­no­wym fo­te­lu. Z ro­dzin­ne­go al­bu­mu, 1922. Dom i ate­lier były po­łą­czo­ne, pra­ca i ro­dzi­na prze­pla­ta­ły się ze sobą - w ta­kich wa­run­kach wzra­sta­li Tove i jej dwaj bra­cia. Sztu­ka i ob­raz wio­dły tu prym, ale znaj­do­wa­ło się tam rów­nież dużo ksią­żek. Ham ilu­stro­wa­ła po­wie­�