Pamiętnik narkomanki

Książka napisana została przede wszystkim ku przestrodze. Ukazuje jakie piekło niesie za sobą narkomania. Jest to książka drastyczna lecz w zagrożeniu jakie niesie za sobą narkomania potrzebna. Książkę polecam młodym ludziom, rodzicom i nauczycielom, mimo iż została wydana po raz pierwszy przeszło dwadzieścia lat temu jest nadal lekturą potrzebną i wciąż aktualną. Na podsumowanie pragnę przytoczyć jeszcze jeden fragment z książki „Każdy rodzaj narkotyku doprowadza cię do ostatecznej klęski- odrętwienia”. Książka ku przestrodze, ale i dla samej idei czytania.

Nie lubię czytać, ale ta książka mnie wciągnęła. Autorka opowiada o swoich przeżyciach kiedy zaczęła brać narkotyki. Nie planowała tego, poszła na pierwsze w swoim życiu wagary i wtedy po raz pierwszy spotkała się z narkotykami. Barbara główna bohaterka jak i zarówno autorka książki jako jedna z niewielu pokonała nałóg. Jednak musiała też wiele wycierpieć. W "Pamiętniku Narkomanki" opisuję swoje leczenie, koszmary, odczucia, lęk. Jeszcze długi czas po zakończeniu "ćpania" widoczne były jego efekty. Basia pomimo przeszkód (była również chora na serce) ukończyła szkołę i została psychiatrą. Dzięki swoim wcześniejszym pobytom w szpitalach psychiatrycznych dobrze rozumiała co czują pacjenci. Nie nie zgadzała się na poniżanie i złe traktowanie pacjentów przez personel.

W pierwszej kolejności wszystko dobrze się toczyło... nauka, życie, przyjacie. Kiedy Baśka poszła na wagary...Ona wzorowa uczennica i córka... Wpadła w złe towarzystwo. Wszystko zaczęło się kręcić i wirować wokół niej. Swiat zaczął się kojarzyć z karuzelą nieprzestającą się obracać. Heroina?? Piepszony narkotyk był jej lekiem na wszystko... Historia pewnej dziewczyny wydaje się wstrząsająca, a sposobem zrozumiająca ludzi, którym trudno wyjść z nałogu. Opisująca życie prawdziwej narkomanki, która opowiada jak weszła i wyszła z nałogu. Polecam.