Kapitan Stefan Kulig. Żołnierz Wyklęty Niezłomny - ebook

WSTĘP

W swym życiu mamy bohaterów, na których niejednokrotnie wzorujemy swoje postępowanie. Bardzo często są to bohaterowie fikcyjni, wykreowani przez aktorów filmowych. Choć wiemy o tym, że są nieprawdziwi, chcemy za wszelką cenę im dorównać. Przez takie wyimaginowane pragnienia nie zauważamy prawdziwych bohaterów żyjących wśród nas, których historia życia w stu procentach nadaje się do naśladowania.

Historia, którą chcę opisać, dotyczy Niezłomnego Wyklętego Żołnierza ZWZ-AK: więźnia KL Auschwitz-Birkenau, Sachsenhausen, Ravensbrück, partyzanta PPAN, więźnia stalinowskiego kpt. Stefana Kuliga, ps. „Gorol” i „Wicher”.MŁODOŚĆ STEFANA

Stefan Kulig urodził się 20 czerwca 1926 roku w Obłazach Ryterskich, gm. Piwniczna, pow. Nowy Sącz. Jego ojciec Józef pracował w tartaku, a matka Maria zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Stefan miał jedenaścioro rodzeństwa. Jedno z nich niestety umarło w młodym wieku. Rodzice mieli około hektara pola, z jego zbiorów musieli się wyżywić. Stefan jako młody chłopiec nie wyróżniał się szczególnie od swoich rówieśników. Interesował go sport, zwłaszcza piłka nożna, w którą, jak miał trochę czasu, grał z kolegami. Szkołę podstawową rozpoczął w 1934 roku. Była to Publiczna Szkoła Powszechna w Rytrze. Stefan był dobrym uczniem, nie stwarzał również problemów wychowawczych. Jego ojciec walczył podczas pierwszej wojny światowej w wojsku austriackim. W świąteczne wieczory opowiadał dzieciom, jak bronił Ojczyzny. Stefan mimo młodego wieku zawsze słuchał tych opowieści z dużym zainteresowaniem, nawet upominał młodsze rodzeństwo, aby nie przeszkadzało. Chłopiec był zafascynowany bohaterską postawą swego ojca. Po zakończeniu każdej historii tato powiadał, że Ojczyzna jest najważniejsza i prosił swe dzieci, by się nigdy jej nie wstydziły i by zawsze jej broniły, nawet wtedy, gdy ktoś będzie o niej źle mówił. Mama dodawała, że trzeba jej za wszelką cenę bronić. Nie był to łatwy czas i była bieda. Jak Stefan wspomina, rodzice niejednokrotnie musieli włożyć sporo wysiłku, by nie brakło chleba na stole. Stefan w czasie nauki w szkole podstawowej wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego, należał również do „Orląt”.