Pamiętniki

Ku swoim to ozdobiona ilustracjami Karola Kossaka powieść dla młodzieży, wydana po raz pierwszy w 1931 r. Janek, najmłodszy z trójki rodzeństwa, często buszuje po zdziczałym parku wokół ruin swego domu i czyta znalezione wśród zgliszcz książki z dworskiej biblioteki. On jeden z całej rodziny darzy to tragiczne, naznaczone krwią ojca miejsce najczystszą miłością i on jeden ma za nim wkrótce zatęsknić. Na razie jeszcze nie wie, że matka, chcąc chronić dorastające dzieci przed systemem sowieckim, coraz natrętniej zakradającym się do serc i umysłów młodych ludzi, chce nielegalnie przedostać się do Polski. Czy ta skrajnie niebezpieczna wyprawa się powiedzie? Co spotka ich po drodze? I czy Janek porzuci swe marzenie o różach pnących się jak niegdyś po bi...

Pamiętniki, które Pasek spisywał najprawdopodobniej pod koniec życia (w latach 1690?1695), zostały wydane drukiem w 1836 roku przez Raczyńskiego. Dzielą się na dwie części: lata 1655?1666 ? obejmują służbę w wojskach Rzeczypospolitej, lata 1667?1688 ? żywot ziemiański (sprawy domowe i publiczne). Pisząc Pasek przyjął konwencję narracji gawędziarskiej, z elementami języka potocznego, obrazowego, wplótł humor, dowcipy, rubaszne słownictwo. Posługiwał się często tzw. makaronizmami (mieszaniną słów i wyrażeń polskich oraz łacińskich). Nie bez powodu nazywano Pamiętniki epopeją Sarmacji polskiej.

„Przeczytałem ją jednym tchem, może z większym jeszcze zachłyśnięciem niż pierwszą książkę. Byłem miejscami oczarowany, miejscami rozdrażniony, olśniony, sceptyczny i znów zachwycony, i z kolei skłonny do niejednej złośliwej uwagi”. – Józef Mackiewicz „Jak my, dziś, wciąż zaglądamy do Kitowicza, by się dowiedzieć, jak tam było w Polsce za Sasów, to za sto i dwieście lat będą czytali Pawlikowskiego, by mieć wyobrażenie jak żyło polskie ziemiaństwo w Mińszczyźnie przed ostateczną zagładą”. – Karol Zbyszewski

Wśród opisów objawień Anny Kathariny Emmerich, znajdują się pisma poświęcone życiu Maryi Panny. W objawieniach wielkiej mistyczki spotykamy nie tylko Maryję, ale także Jej małżonka, świętego Józefa, a przede wszystkim licznych krewnych zarówno z Jej strony, jak i świętego Józefa. Chrystus bowiem prawdziwie stał się człowiekiem, urodził się w rodzinie, a kochająca się rodzina w szczególny sposób pielęgnuje wzajemne więzy relacje. Matka Maryi, święta Anna, jawi się tu jako silna, dobra i opiekuńcza kobieta, babka Zbawiciela. Chrystus był związany ze swoją rodziną, a obrazy rozlicznych więzów rodzinnych są wzruszające. Wielu z Jego krewnych zostało następnie Jego naśladowcami. Z objawień Anny Kathariny Emmerich dowiadujemy wiele szczegółów z...

Sumienie Polski i inne szkice kresowe to zbiór trzydziestu czterech znakomitych, a przy tym mało znanych tekstów Michała Kryspina Pawlikowskiego poświęconych Wilnu, Mińskowi, krajobrazom Białorusi, z humorem opowiadających o młodzieńczych przygodach autora, o jego pasjach myśliwskich, kulinarnych i podróżniczych. Część z publikowanych w tym tomie szkiców autor zebrał w wydanym w 1971 zbiorze Brudne niebo (wcześniej ukazywały się one w Wiadomościach), pozostałe drukowane były w londyńskim tygodniku „Lwów i Wilno” oraz jako osobna broszura pt. „Sumienie Polski”.

„Losy pasierbów to trzecia powieść Floriana Czarnyszewicza, ale gdy wziąć pod uwagę chronologię opowiadanych wydarzeń, stanowi ona zamknięcie swego rodzaju tetralogii, jaką stanowią Nadberezyńcy (1942), Wicik Żywica (1953) oraz Chłopcy z Nowoszyszek (1963). Tetralogii, gdyż łączą te powieści bohaterowie: wszyscy pochodzą z okolic Berezyny, wszyscy są Polakami i katolikami, wszyscy walczyli o niepodległość swej wielkiej i małej ojczyzny. Dzisiaj zobaczymy pewnie w Losach pasierbów epilog Nadberezyńców, dopełnienie – historyczne i literackie – historii dramatycznego exodusu mieszkańców ziem wschodnich z ich ojczyzny, która nie umiała docenić ich ofiary i nie potrafiła się o nich zatroszczyć. Jest to też pożegnanie Czarnyszewicza z Ojczyzną, jedno...

Przejmująca opowieść o Stanisławie Leszczyńskiej W piekle obozu koncentracyjnego ocaliła tysiące dzieci. Do KL Auschwitz trafia kolejny transport więźniarek. Wśród nich jest położna z Łodzi, która na własną prośbę zaczyna pracę w nieludzkich warunkach: bez wody, podstawowych narzędzi medycznych i leków. Porody przyjmuje na piecu przykrytym starą derką. Wielokrotnie ryzykuje życie, przeciwstawiając się rozkazom bezwzględnego Josepha Mengele. Robi wszystko, by chronić dzieci przed okrutnymi eksperymentami. Wspiera młode matki, którym siłą odebrano niemowlęta i wysłano je do Rzeszy. Albo na śmierć... W Auschwitz nie była Stanisławą Leszczyńską. Była Mamą. Była nadzieją. Położna z Auschwitz to dramatyczna opowieść inspirowana bohaterskim losem...

Mark Twain uważał tę powieść za dzieło swojego życia i przygotowywał się do jej napisania 12 lat. Nie tylko dlatego, że wymagała rzetelnych studiów historycznych obejmujących zarówno francuskie, jak i angielskie źródła. Poszukiwał po prostu najodpowiedniejszej formy dla przedstawienia losów niezwykłej postaci, będącej uosobieniem wszelakich cnót, a przede wszystkim niedoścignionym wzorem patriotyzmu – Joanny d’Arc. Twain bardzo wysoko cenił tę postać. Zdawał sobie jednak sprawę, że jego reputacja humorysty nie przysporzy książce wiarygodności w oczach czytelników. Uznał więc, że dla przedstawienia historii życia bohaterki Francji i przyszłej świętej Kościoła katolickiego najstosowniejsza będzie pewna mistyfikacja: oto autorem tej opowieści o...

Maria Simma to austriacka mistyczka (1915-2004), która miała kontakty z duszami czyśćcowymi Trzykrotnie usiłowała wstąpić do klasztoru, ale spotkała się z odmową ze względu na stan zdrowia. Od 1940 r. zaczęła mieć widzenia dusz czyśćcowych. Widzeniom tym towarzyszyły dotkliwe cierpienia fizyczne. Teolodzy i psychiatrzy wielokrotnie badali Marię Simmę oraz przesłanie, które głosi, i nigdzie nie dopatrzyli się śladów oszustwa czy choroby psychicznej. W rozmowie z dziennikarzem Nickiem Eltzem opisuje ona swoje życie, doświadczenia i przekazuje przesłanie dotyczące pomagania duszom w czyśćcu ciepiącym.

Jest to książka, jakiej na rynku księgarskim jeszcze nie było. Książka, która w idealny sposób wypełnia istniejącą lukę i znakomicie wpisuje się w niedawne obchody 1050. rocznicy Chrztu Polski. Książka, która w sposób prosty a zarazem atrakcyjny mówi o naszych chrześcijańskich korzeniach, o korzeniach chrześcijańskiej Europy.

Wesoła opowieść o urodzonej w pewien wielkanocny poniedziałek małej Julce, która pewnego dnia wstąpiła do zakonu i stała się Urszulą. Dziewczynka szła przez życie z szerokim uśmiechem, niosąc radość rodzinie i wszystkim, z którymi się spotkała. Nikt się nie spodziewał, że jej energia tak bardzo przyda się Urszulankom... Urszula nie mogła usiedzieć w jednym miejscu i miała mnóstwo niezwykłych pomysłów, podróżowała po całym świecie, wszędzie wioząc ze sobą uśmiech...

"Dzienniczek" zawiera osobiste zapiski siostry Faustyny, polskiej zakonnicy zmarłej w 1938 r., wizjonerki i mistyczki, której Jezus zlecił przekazanie światu orędzia o Bożym Miłosierdziu. Niezwykłe dzieło duchowe, zachwycające swą prostotą i mądrością. Kieruje ono do każdego z nas osobiste wezwanie do bezgranicznego zawierzenia Bogu, który jest samym Miłosierdziem.

Pamiętniki Zygmunta Szczęsnego Felińskiego (1882-1895) ze względu na swe walory literackie, piękną polszczyznę i niebagatelną wartość historyczną należą do wyjątkowych pozycji pamiętnikarstwa XIX wieku. Autor daje w nich m.in. obraz tzw. ziem zabranych począwszy od lat trzydziestych XIX wieku, porusza sprawę spisku Konarskiego, opisuje studia w Moskwie, emigrację we Francji, przyjaźń z Juliuszem Słowackim, udział w powstaniu wielkopolskim 1848 roku, lutową i czerwcową rewolucję w Paryżu. Część druga, obejmująca lata 1851-1883, tj. studia teologiczne w Żytomierzu i Petersburgu, pierwsze lata działalności duszpasterskiej, okres władania stolicą arcybiskupią w Warszawie oraz zesłanie, stanowi niezwykle cenne źródło historyczne, bo w tym czasie autor za...