Królowa margot

"Użyję wszystkich sił, by odeprzeć zło, jakie czynią mi moi wrogowie, niezaspokojeni moim długim utrapieniem."

Autorka zabiera nas w niezwykle interesującą historyczną podróż do szesnastowiecznej Francji, na królewski dwór ostatnich Walezjuszów. Postać Małgorzaty de Valois, królowej Francji i Nawarry, przedstawiono w szerszym ujęciu, przybliżając przodków, członków rodziny, znaczące osoby pojawiające się w jej otoczeniu. Wspaniałym tłem powieści stają się pięknie odmalowane realia epoki renesansu, kultury, obyczajowości, czy choćby opisy strojów i obowiązującej mody. Poznajemy organizację dworu królewskiego, panujące zwyczaje i etykiety. Przyglądamy się ceremoniom, ucztom, balom, zabawom, gonitwom, turniejom. Narracja płynnie i rzetelnie prowadzi czytelnika ścieżkami życia głównej bohaterki, jej roli jako córki królewskiej, oraz zwykłej kobiety usilnie pragnącej czegoś więcej niż bycia marionetką w rękach politycznych osobistości. Liczne cytaty i ciekawostki zręcznie wplecione w fabułę, ukazane odmienne spojrzenia na Małgorzatę niż proponowane od wieków negatywne skojarzenia, powodują, że publikacja zyskuje niepowtarzalny klimat, który wzmacnia jej odbiór. To książka nie tylko dla miłośników historii i osób zainteresowanych wydarzeniami z tamtego okresu, ale także oczekujących od biografii czegoś więcej niż tylko faktów z życia danej osoby i ulokowania ich w kontekście historycznym, zdecydowanie warto po nią sięgnąć.

Bardzo lubię, kiedy informacje zaprezentowane są w atrakcyjnej formie, wówczas ich mnogość nie przytłacza, a wręcz odwrotnie, w naturalny sposób skłania do poszerzania horyzontów, zaspokajania głodu wiedzy. Dowiadujemy się wielu nowych, często zaskakujących wiadomości, docieramy do źródeł, których wcześniej nie mieliśmy okazji poznać. Imponuje szczegółowość, z jaką autorka podeszła do omawianego tematu, niepoddawanie osądowi przeszłych zdarzeń, ale pokazywanie ich możliwych interpretacji z dłuższej perspektywy, prawdopodobnych przyczyn i skutków działań podejmowanych przez Królową Margot. Przekonujemy się, jak bardzo córka Henryka II i Katarzyny Medycejskiej była samotną osobą, często niezrozumiałą, spragnioną potwierdzenia własnej wartości, szukającą sposobu na samorealizację. Śledzimy scenariusz bogatego życia wypełniony bolesnymi wydarzeniami, ulotnymi chwilami szczęścia, silnymi pragnieniami, intelektualnymi ambicjami, odwagą trwania przy własnych poglądach, czy wolą walki o przysługujące prawa, wolność i niezależność. A do tego, nieustanne próby zdyskredytowania jej w oczach społeczeństwa, królewskich rodów i małżonka. Przypisywanie słów i czynów potwierdzonych wątpliwymi plotkami, wrogim nastawieniem, niechęcią i poszukiwaniem sensacji. W trakcie czytania biografii wyłania się portret niezwykłej kobiety, świetnie wykształconej i obdarzonej silną osobowością. Nieszczęśliwej w życiu osobistym, jednak z determinacją podążającej politycznym przeznaczeniem i realizującej się w literaturze. Jej wspomnienia zawierają cenne wskazówki i inspirujące opisy ówczesnej brutalnej walki o władzę, dramatycznych sporów wewnętrznych, bezwzględnej rywalizacji między stronnictwami i ogromnego wpływu przedstawicieli świata religii.

[Adres usunięty]