Dokąd prowadzi pamięć (twarda)

Moje życie

książka

Wydawnictwo Literackie
Oprawa twarda
  • Dostępność niedostępny

Opis produktu:

Saul Friedländer, wybitny historyk, zdobywca Nagrody Pulitzera, w książce `Dokąd prowadzi pamięć. Moje życie` powraca do swych korzeni i opisuje proces poszukiwania tożsamości, intelektualnego dojrzewania i krystalizacji poglądów. Bada, jak stał się `człowiekiem o wielu domach i językach, który jest równocześnie wszędzie żydowskim outsiderem`.

Friedländer doświadczył utraty pamięci, co uzmysłowiło mu, jak bardzo jest ona ulotna i zwodnicza. Dlatego warto ją ćwiczyć, przypominając sobie brzmienie i znaczenie słów, nazywając rzeczy i uczucia. Na kartach tych niezwykłych wspomnień przewijają się miejsca, ludzie, refleksje, a także powracające obrazy z okresu Holokaustu. Friedländer potrafi we wzruszający sposób tchnąć życie w opisywane historie. Bystry obserwator rzeczywistości nikogo nie oszczędza, także samego siebie, dociekając, w jaki sposób łączyły się w jego życiu różne elementy: utrata rodziców, nawrócenie na katolicyzm i żydowskie korzenie, kształtując takiego człowieka, jakim jest dzisiaj. Ta książka to także ostre spojrzenie na historię Izraela, a zwłaszcza powojenną politykę wobec świata arabskiego i Palestyńczyków. Autor w niezwykle inspirujący i świeży sposób wyjaśnia zaszłości historyczne, odważnie wytyka politykom błędy, wskazuje powody narastającego nacjonalizmu, zawsze broniąc racji ludzkiej, a nie ideologicznej.

Lektura wspomnień Friedländera to niezwykłe doświadczenie: obcowanie z tekstem, który przepełniają uczucia, ale osadzonym na mocnej podstawie intelektualnej, z opowieścią równie wrażliwą, jak wnikliwą.

Doskonała pozycja dla fanów biografii, książek historycznych i socjologicznych.

Saul Friedländer (ur. 1932) - historyk, pisarz, eseista, od 1988 roku profesor historii na Uniwersytecie Kalifornijskim. Żydowskie korzenie i dorastanie we Francji w czasie okupacji stały się dla niego inspiracją do badań nad historią i kulturą Żydów. Laureat Nagrody Pulitzera w 2008 roku za monografię Czas eksterminacji. Nazistowskie Niemcy i Żydzi 1939-1945.
S
Szczegóły
Dział: Książki
Wydawnictwo: Literackie
Oprawa: twarda
Okładka: twarda
Wprowadzono: 29.09.2017

RECENZJE - książki - Dokąd prowadzi pamięć, Moje życie

4.4/5 ( 5 ocen )
  • 5
    3
  • 4
    1
  • 3
    1
  • 2
    0
  • 1
    0

dobrerecenzje.pl

ilość recenzji:1

brak oceny 23-11-2017 14:17

Szoa-z hebrajskiego zagłada-największy holokaust w historii świata.

Sam Holokaust rozumiany przez większość społeczeństwa jako termin określający zagładę Żydów, dokonaną przez nazistów, czyli III Rzeszę i jej koalicjantów podczas II wojny światowej.
Takim właśnie był Saul Friedlander-wielki historyk Szoah, profesor historii, obecnie na Uniwersytecie Kalifornijskim.
W swojej autobiograficznej książce dużo miejsca poświęca swojej twórczości ale i z rozrzewnieniem mówi o Izraelu-swojej ojczyźnie(choć urodził się w Pradze)i biegle włada hebrajskim, choć u schyłku życia pamięć go zawodzi.
Początkowo autor wspomina lata ?przyuczania się do zawodu?, kiedy w poszukiwaniu tożsamości powołania przenosi się z kraju do kraju.
Druga część książki to już Izrael-lata sześćdziesiąte, kiedy uczył w Jerozolimie.
Później są Niemcy, a następnie Stany Zjednoczone.

Książka ta ukazuje wpływ Szoah na to jak autor postrzegał Izrael, Niemcy i Amerykę.
Autor nie tylko opisuje historię Holokaustu lecz również dzieli się z czytelnikiem swymi wątpliwościami.
Opisuje wewnętrzne rozterki i poczucie żalu w takiej czy innej postawie, czy podjęciu dobrej czy złej decyzji.
Autor pisząc te wspomnienia jest już po osiemdziesiątych pierwszych urodzinach, więc są to wspomnienia głębokie i dobrze przemyślane.
Od dziecka do późnej starości na autorze odbiło się piętno drugiej wojny światowej.
Nawet jako młody człowiek mieszkający we Francji, jako uchodźca żydowski poddany był łapankom wymierzonym przeciw Żydom z zagranicy. Rodzice zaś z pomocą katolickich przyjaciół ukryli go w Seminarium, sami zaś zginęli w Auschwitz.
Tam w Seminarium został ochrzczony i stał się zagorzałym katolikiem.
Autor, jak sam pisze o sobie, że jest ?człowiekiem o wielu domach i językach, ale wszędzie czuje się Żydem?.
Autor uwielbiał wykładać historie w Genewie, Jerozolimie, Tel Awiwie i Los Angeles, a jego prace historyczne znane są na całym świecie i zyskały wielkie uznanie i liczne wyróżnienia.
Wydawnictwo zadbało, aby książka była pięknie wydana.
W twardej oprawie, szyta, zawiera cztery części: ?Zamiana?, ?Rozwiązanie snu?, ?Niemcy? i ?Ameryka?.
Całość zaś zawiera ponad 350 stron .
Czyta się ją dobrze, bo jest głęboko przemyślana, a zdania prosto formułowane powodują, że czytelnik rozumie co czyta.
Zaczytajcie się w tej autobiografii i poznajcie życie i twórczość wielkiego historyka oraz odpowiedzcie na pytanie ?Ilu z Amerykanów należących do drugiego pokolenia byłych Izraelczyków będzie nadal regularnie odwiedzać ?stary kraj??
Ilu ruszyłoby tam z powrotem w czasie kryzysu?
Zachęcam do lektury i refleksji.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Beata Igielska

ilość recenzji:129

brak oceny 16-10-2017 11:19

?Dokąd prowadzi pamięć? to autobiografia wybitnego żydowskiego historyka i wielokrotnie nagradzanego pisarza, Saula Friedlandera. Autor skupia się w niej nie tylko na swoim życiu, ale i na pracy oraz poglądach.

Na spisanie wspomnień badacz zdecydował się, gdy wykryto u niego raka prostaty. Podkreśla, że początkowo zamierzał po prostu zająć czymś czas, potem jednak doszedł do wniosku, że warto podzielić się z czytelnikami refleksjami na temat wcześniej wydanych książek i głośnych publikacji, dopóki jeszcze dopisuje mu zdrowie i pamięć.

Autobiografii przyświeca także ważny cel, jakim jest ocalanie pamięci o Zagładzie. W ostatnim rozdziale autor przywołuje cytat z ?Requiem dla zakonnicy? Williama Faulknera: ?Przeszłość nigdy nie umiera?. Tak naprawdę jednak wydźwięk tych słów towarzyszy czytelnikowi od pierwszych do ostatnich stron.

Saul Friedlander stosunkowo niewiele miejsca poświęca dzieciństwu, które przypadło na okres drugiej wojny światowej. Rodzina chłopca opuściła Czechy w 1938 roku, szukając schronienia we Francji. Nikt wówczas nie przypuszczał, że wkrótce i tam codzienność stanie się dla żydowskich uciekinierów koszmarem.

Ukrywany i ochrzczony Saul dopiero po wojnie mógł zacząć samodzielnie decydować o własnym losie. W autobiografii wyjaśnia, jakie decyzje podjął i dlaczego, w interesujący sposób opowiada, jak doszło do tego, że stał się człowiekiem mieszkającym w różnych krajach i wciąż poszukującym swego miejsca na ziemi.

W dorosłym życiu autor, podobnie jak inne ofiary wojny, borykał się z emocjonalnymi problemami, które znacząco odbiły się na jego życiu rodzinnym i zawodowym.
Od początku jednak wiedział, że zamierza poświęcić się walce utrzymanie pokoju, nie tylko w nowo powstałym państwie Izrael. Potem dosłowną walkę zastąpiły idee i misja ocalania pamięci o Zagładzie, docierania do prawdy na temat nazizmu i obnażania jej.

Saul Friedlander miał okazję współpracować z wielkimi politykami, przywódcami i naukowcami. Nie ze wszystkimi było mu po drodze, co nieraz doprowadzało do waśni i polemik, także na łamach gazet i fachowych periodyków.
Szczególnie głośne były dyskusje na temat wieloletniego konfliktu izraelsko-arabskiego oraz na temat źródeł nazizmu i kwestii odpowiedzialności za zbrodnie popełnione podczas drugiej wojny światowej.

Autor wiele miejsca poświęca powojennej historii Europy i świata. Na kartach jego opowieści spotykamy znanych i nieraz kontrowersyjnych prezydentów, premierów, ministrów, dowódców i bojowników oraz terrorystów.
Najczęściej Saul Friedlender pisze o Izraelu, który ? z racji pochodzenia ? jest najbliższy jego sercu. Spogląda jednak krytycznie na politykę wobec Palestyny, potrafi wytykać błędy rządzącym, nawet jeśli naraża się z tego powodu na ataki, a nawet groźby ze strony prasy, kolegów po fachu i napominanych z imienia i nazwiska polityków.

Zaletą książki jest też samokrytycyzm pisarza, który potrafi przyznać się do błędów, nie tylko z młodości. W przypadku autobiografii, w dodatku uhonorowanego wieloma prestiżowymi nagrodami człowieka, to rzadkie zjawisko, więc tym bardziej zasługuje na docenienie.

Niewątpliwym plusem jest styl ? Friedlander nawet o skomplikowanych problemach pisze przystępnym językiem, starając się zawsze przybliżyć czytelnikowi tło przedstawianych wydarzeń.
Historiozoficzne, polityczne i społeczne refleksje przeplatane są rodzinnymi opowieściami, anegdotami i wrażeniami z przeczytanych lektur, co tworzy barwną i interesującą mozaikę.
Dzięki temu całość czyta się jednym tchem, niczym najlepszą powieść, która pozostaje w czytelniku nawet po odłożeniu jej na półkę.
BEATA IGIELSKA