My mieliśmy szczęście

?My mieliśmy szczęście? to niesamowicie poruszająca historia rodziny Kurców - polskich Żydów, których uporządkowany świat legł w gruzach wraz z nadejściem II wojny światowej. Sol i Nechama mają pięcioro dorosłych dzieci i malutką wnuczkę, prowadzą w rodzinnym Radomiu sklep z tkaninami, żyją szczęśliwym, dostatnim życiem. Wszystko zmienia wrzesień 1939 roku, kiedy Niemcy i Rosja najeżdżają Polskę, rozpoczynając najczarniejszy okres w historii kraju i największe prześladowania Żydów w dziejach świata. Rodzina Kurców, dotychczas zjednoczona, ulega rozproszeniu, a los rzuca poszczególnych jej członków w odległe zakątki świata: od Lwowa, przez Syberię i Francję, aż po Iran i Rio de Janeiro. Wszystkim im przyjdzie zmierzyć się z okrucieństwem wojny i zapłacić wysoką cenę za swoje pochodzenie, łączy ich jednak wola przetrwania i miłość, których nie są w stanie zgasić najgorsze nawet prześladowania.

Powstało wiele powieści o II wojnie światowej, o tragedii Holokaustu, o losach zwykłych ludzi w tym strasznym okresie. Co więc czyni książkę Georgii Hunter wyjątkową? Przede wszystkim to, że tę historię napisało samo życie. Autorka, po wielu latach badań, nie tylko opisała dzieje autentycznej żydowskiej rodziny, ale do tego była to jej własna rodzina, Georgia jest bowiem prawnuczką Sola i Nechamy. Spędziła kilkanaście lat, zbierając materiały i wspomnienia swoich przodków, czego rezultatem jest powieść, o której teraz mam przywilej pisać.

Żadna ilość materiałów nie jest jednak w stanie zapewnić stworzenia dobrej, wartościowej książki - potrzebny jest również talent pisarski, a tego z pewnością nie można Georgii Hunter odmówić. Połączyła ona wszystkie zebrane od swojej rodziny informacje w spójną całość, zachowując autentyczność całej historii, ale ubierając ją w formę wciągającej powieści. Poszczególne rozdziały pisane są z perspektywy różnych członków rodziny, przedstawiając ich losy, często aż nieprawdopodobne, na przestrzeni tych kilku wojennych lat. Pomiędzy rozdziałami pojawiają się również wstawki z wycinkami z kalendarium II wojny światowej, istotnymi dla fabuły.

Chociaż autorka opisywała prawdziwych ludzi z krwi i kości, w trakcie lektury trudno było myśleć o nich inaczej, niż o wspaniale skonstruowanych bohaterach literackich. Hunter wiernie odtworzyła charaktery swoich przodków, razem z ich wadami, zaletami i uczuciami, pozwalając czytelnikom naprawdę ich poznać i przywiązać się do nich. Polubiłam całą rodzinę Kurców i z wypiekami na twarzy śledziłam ich losy - ich tułaczkę, walkę o przetrwanie, trudne wybory, których musieli dokonywać, drogę, którą dosłownie i w przenośni musieli przebyć od początku do końca wojny.

?My mieliśmy szczęście? nie jest lekką lekturą, jak można się spodziewać po książce o wojnie i Holokauście. Opowiada o bezmiarze ludzkiego okrucieństwa, o cierpieniu, o życiu w ciągłej niepewności, co przyniesie jutro, ale pokazuje też ogromną siłę ducha i wolę życia u ludzi, których szanse na przetrwanie malały z każdym dniem, tak że w rezultacie całość nie jest przytłaczająca, ale podnosząca na duchu. Jest to wspaniała, poruszająca powieść, którą powinien przeczytać każdy, kogo interesuje historia naszego kraju. Polecam gorąco!

Holokaust pozbawił życia dziewięćdziesiąt procent Żydów, z trzech milionów mieszkających w Polsce.
Z ponad trzystu tysięcy mieszkających w Radomiu przeżyło mniej niż trzystu.
Powieść ?My mieliśmy szczęście?-to historia żydowskiej rodziny, mieszkającej w Radomiu, która podczas drugiej wojny światowej rozproszyła się po całym świecie.
Na wstępie muszę zaznaczyć, że autorka książki, to wnuczka klanu Kurców-a dokładnie Adiego Kurca, który przeżył wojnę podobnie jak jego rodzina, choć było bardzo ciężko.
W najtrudniejszych chwilach rodzina kochająca się potrafi się zjednoczyć, a miłość jaka między nimi panuje dodaje im siły, aby przetrwać w najbardziej trudnych warunkach jak Sybir czy Getto.
Taka właśnie jest rodzina Kurców.
Rodzice Kurc: Sol i Nechama mieli pięcioro dzieci:
Genek-31 lat,
Mila-29lat,
Adi-25lat,
Jakub-23lata
Halina-21 lat.
Wszyscy urodzili się w Polsce, gdyż cała rodzina zamieszkiwała w Radomiu.

Jeszcze przed drugą wojną światową Adi wyjechał na studia do Francji, obiecując, że po ich ukończeniu wróci do domu.
Gdy tylko wyjechał z Radomia otworzyło się przed nim całkiem nowe życie.
Miał przyjaciół z całego świata: z Paryża, Budapesztu, Londynu, Nowego Orleanu.
Lecz oto Hitler napada na Polskę, matka pisze do Adiego, że bardzo się boi.
Czy chłopiec wróci do rodzinnego domu?
Czy przeżyje ciężkie lata rozłąki?
Czy do końca życia będzie tułał się po świecie?

Najstarszy z rodzeństwa Genek wraz z żoną Hertą trafiają do Lwowa, a przecież Sowieci przejęli Lwów, a stamtąd pociągiem zostali wywiezieni na Syberię.
Herta wówczas była w ciąży.
Jak potoczą się ich losy?
Czy dziewczyna urodzi i czy dziecko przeżyje?
Czy zostaną rozdzieleni z mężem i czy przeżyją?

Mila wraz z córeczką Felicją, która ma czwarty miesiąc, trafiają do Getta.
Jak potoczą się ich losy?
Wszak Niemcy Getta wkrótce zlikwidują.
Czy przeżyją?
Co stanie się z ojcem Felicji?

Jakub i Bella trafiają do Warszawy.
Przez chwilę chcieli zostać w Radomiu, ale w porównaniu z Warszawą-Radom to małe miasto i boją się, że ktoś ich rozpozna.
Rodzice Belli zostali deportowani do obozu w Treblince, a przecież wiadomo, że stamtąd nikt nie wraca.
Bella rozpacza po rodzicach, nie może odnaleźć się w nowym otoczeniu, wszystko przypomina jej rodziców. Jest w obłędzie.
Jak potoczą się dalej losy Belli?
Czy rozłączona z mężem poradzi sobie?
Czy wreszcie spotkają się razem?
Adam pisze do Haliny ?Przyjedź do Lwowa, zaczniemy od nowa, Belli się udało i tobie się uda?-znajdą tam pracę, ale czy im się uda?
Przecież to tylko iluzja.
Co stanie się z Haliną i Adamem?
Bardzo wzruszająca książka.
Czytając ją tak bardzo się wzruszyłam i bałam się o bohaterów, że nie przeżyją w tak ciężkich warunkach.
Przecież tam daleko na Syberii było tak zimno, że dzieciom przymarzały powieki.
Te straszne warunki sprawiły, że rodzina Kurców jeszcze bardziej się kochała, tęskniła za sobą i była z sobą zżyta.
Polecam Wam tę książkę.
Oparta na faktach autentycznych, dotyka bolesnych problemów żydowskich rodzin podczas drugiej wojny światowej, a także jest żywą lekcją historii dla młodych.
Wydana w trzech częściach, zawiera ponad 500 stron, ale nic to, gdy po prostu nie czyta się ją lecz ?chłonie?, truchlejąc i bojąc się o życie bohaterów.

W 2017 roku wnuki Nechamy i Sola, ich małżonkowie i dzieci to grupa ponad 100 osób.
Rozproszeni po cały świecie, czują wdzięczność, za sam fakt, że są razem i jest z nimi miłość i oczywiście muzyka.
Zachęcam do czytania i gorąco polecam.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl