Kamień węgielny. Mój bunt przeciw hipokryzji Kościoła

Przełomowy głos w historii Kościoła

Krzysztof Charamsa jest byłym księdzem i byłym drugim sekretarzem Międzynarodowej Komisji Teologicznej przy Kongregacji Nauki Wiary w Rzymie. W październiku 2015 roku dokonał coming outu. Publicznie przyznał, że jest gejem. Kamień Węgielny to sprzeciw wobec tego, co dzieje się w Kościele katolickim. W swojej książce postanowił obnażyć hipokryzję Kościoła katolickiego, instytucji, która od wieków wykorzystuje seks jako narzędzie, pozwalające zapewnić jej władzę nad ludźmi. Przez nakazy, doktrynę i spowiedź Kościół reglamentuje radosne przeżywanie tego podstawowego wymiaru egzystencji. Wymusza na kobietach podporządkowanie się mężczyznom, a osoby homoseksualne dyskryminuje, traktuje jak trędowatych, wyniszcza. Unieszczęśliwia ludzi. Wszystko to skrywane jest pod płaszczykiem utkanym z hipokryzji, ponieważ – jak twierdzi Charamsa – głęboko homofobiczne katolickie duchowieństwo samo w dużej mierze składa się z homoseksualistów. Z drugiej strony homoseksualizm traktowany jest jako zaburzenie osobowości, choroba i dewiacja, którą należy leczyć. W wielu krajach Europy ta publikacja stała się jednym z najgłośniejszych tęczowych głosów w historii Kościoła.

(…) Już nie chcę być Narcyzem przez całe życie.

Kiedyś chciałem nim być, na zawsze. Wydawało mi się, że tylko w taki sposób mogę się realizować. Sam siebie przekonywałem, że to ekscytujące, pożądane, dobre.Narcyz jest tajemniczym przyjacielem wszystkich gejów, takich jak ja. To przyjaciel odkryty podczas lektury dzieł Hermanna Hessego, pełnej powabu i bólu miłości do mężczyzn, przyjemności i tajemnicy zakochiwania się w mężczyznach.

Tak, ja też w głębi serca byłem Narcyzem. Byłem nim, zanim zakochałem się w Queer as folk¹, zanim odkryłem gejowskie kino, zanim przeczytałem Call me by your name², zanim zacząłem pochłaniać książki, które powinien znać każdy homoseksualista, zanim stałem się klientem Cómplices – fantastycznej małej księgarni w dzielnicy Barri Gòtic w Barcelonie (takie miejsce powinno być w każdym mieście!) (…)

                                                                                                                      Fragment książki