Na tom składają się teksty autorstwa dziewięciu badaczy […]. Na podkreślenie zasługuje fakt, że Autorzy - niezależnie od siebie - wykazują duże zaangażowanie profesora Raabego w organizację uniwersytetu w Lublinie - co istotne - według wzorców przedwojennych. Jako rektor publicznie (wbrew już sformułowanym dążeniom władz oświatowych) opowiadał się za autonomią szkół wyższych, starał się ograniczyć wpływ czynników partyjnych czy, szerzej, politycznych, dbało o rozwój bazy materialnej uczelni i polepszenie tragicznych wręcz warunków bytowych kadry uniwersyteckiej i studentów. Również jako ambasador w Moskwie cechował się znacząca niezależnością i był raczej trudno sterowalny […]. Raabe w swojej pracy skoncentrował się na tym, co - jak się wydaje - uważał za najważniejsze, a zarazem możliwe do realizacji, to znaczy kwestii przyspieszenia wyjazdu Polaków ze Związku Radzieckiego do kraju. Zresztą na tym polu w końcu odniósł spory sukces […]. Jest to poważne, solidne i wiarygodne z naukowego punktu widzenia opracowanie, które - jak sądzę - będzie też musiało być wzięte pod uwagę w czasie dotyczącej między innymi Henryka Raabego "akcji dekomunizacji". [Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Eislera]