Biegnij w stronę księżyca

Wspomnienia z przeżycia, to jest z tego, jak przeżyła swoje, własne, osobiste wyzwania oraz z przeżywania historii spotkanych, wysłuchanych... Ludzka, osobista prawda wciąga faktami i dramatami, a nade wszystko wrażliwością Pani Anny, bez której nie byłoby słuchania i opowiadania. – Jacek Siepsiak SJ

Pogodna opowieść o spotykanych ludziach, w tym o rodzinie, znanych aktorach i studentach „Urodziłam się w poniedziałek o szóstej rano, więc muszę być pracowita, byłam kochanym dzieckiem, więc jestem uczuciowa, chętniej się śmieję, niż płaczę, nie umiem marzyć, ale mam pomysły, wiem, co to jest głód, dlatego pomagam potrzebującym. Czy to są zalety? Bez mojego wysiłku”. – Anna Lutosławska-Jaworska Skojarzenia zapisane w brulionie to swoista autobiografia, a zarazem zapis czasów, gdy na spektakl do teatru chodziło się po dwa, a nawet trzy razy. Zawiera okruchy wspomnień z dzieciństwa, pierwszej miłości czy początków pracy aktorskiej.

Bohaterowie tej książeczki to dzieci cierpiące, w terminalnej fazie choroby, głównie nowotworowej. W krótkich obrazkach czy miniopowiadaniach Autorka nad tym dziecięcym cierpieniem pochyla się, ale z uśmiechem. Nie tai empatii, choć bez czułostkowości. Niezawiłe wątki przenika jasny promień życia, w którym choinka, zabawka, narty czy wędka zyskują wymiar szczęścia. Taka jest ta książeczka, trafiająca do wyobraźni i do serc Czytelników.

Pogodna opowieść o spotykanych ludziach, w tym o rodzinie, znanych aktorach i studentach „Urodziłam się w poniedziałek o szóstej rano, więc muszę być pracowita, byłam kochanym dzieckiem, więc jestem uczuciowa, chętniej się śmieję, niż płaczę, nie umiem marzyć, ale mam pomysły, wiem, co to jest głód, dlatego pomagam potrzebującym. Czy to są zalety? Bez mojego wysiłku”. – Anna Lutosławska-Jaworska Skojarzenia zapisane w brulionie to swoista autobiografia, a zarazem zapis czasów, gdy na spektakl do teatru chodziło się po dwa, a nawet trzy razy. Zawiera okruchy wspomnień z dzieciństwa, pierwszej miłości czy początków pracy aktorskiej.

Wspomnienia z przeżycia, to jest z tego, jak przeżyła swoje, własne, osobiste wyzwania oraz z przeżywania historii spotkanych, wysłuchanych... Ludzka, osobista prawda wciąga faktami i dramatami, a nade wszystko wrażliwością Pani Anny, bez której nie byłoby słuchania i opowiadania. – Jacek Siepsiak SJ