Messi. Historia chłopca, który stał się legendą

ie zmienią. Że nie przytrafi im się to, co innym piłkarzom, którzy zagubili się wraz ze sławą>>. Szary Volkswagen zatrzymuje się tuż przy chodniku. Celia jedzie szybko ulicami w południowej części Rosario. Mija szkołę, do której chodził Leo i wspomina: <>. Skręca w prawo przed budynkiem Tiro Suizo, klubu sportowego założonego w 1889 roku przez imigrantów z kantonu Ticino. Dwóch małych chłopców nie zwraca uwagi na samochód. Są zbyt zajęci, mając przy nodze piłkę i dryblując. <>, mówi Celia. 2. SZPITAL GARIBALDI 24 czerwca 1987 Konstrukcja koloru kremowego, w stylu XIX-wiecznych budynków, zajmuje sporą powierzchnię przy ulicy Visasoro pod numerem To włoski szpital zadedykowany Giuseppe Garibaldiemu, który w Rosario posiada także pomnik na Plaza de Italia. To popularna postać, Bohater Dwóch Światów, który w czasie swego południowoamerykańskiego wygnania walczył nad rzeką Paraná i na tej ziemi <> pozostawiły po nim ślady. Na przykład w nazwach szpitali, które, zarówno w Rosario, jak i w Buenos Aires, ufundowali wygnani politycy: mazziniści (zwolennicy Giuseppe Mazziniego, który razem z Garibaldim walczył o wolność - przyp. tłum.) i garibaldiniści, a także w nazwach charytatywnych stowarzyszeń. Kompleks szpitalny w Rosario został zainaugurowany 2 października 1892 roku, aby zapewnić opiekę włoskiej społeczności, która wtedy reprezentowała ponad 70 procent przybyłych zza oceanu imigrantów. Dziś posiada jeden z najlepszych oddziałów położniczych w mieście. To właśnie tutaj rozpoczyna się, pewnego zimowego ranka o godzinie 6 rano, historia Lionela Messiego, trzeciego syna rodziny Messi-Cuccittini. Jorge, ojciec, ma 29 lat i jest szefem działu w fabryce metalurgicznej Acindar w Villa Constitución, 50 kilometrów od Rosario. 27-letnia Celia pracuje w zakładzie produkującym magnetyczne szpule. Poznali się, będąc jeszcze dziećmi, w dzielnicy Las Heras, wcześniej znanej jako Estado de Israel, a dziś San Martín, w południowej części miasta, zamieszkałej przez ludzi skromnych i pracowitych. Antonio, ojciec Celii, jest mechanikiem: naprawia wentylatory, lodówki i inne urządzenia gospodarstwa domowego. Celia, matka, przez wiele lat pracowała jako sprzątaczka. Eusebio, ojciec Jorge, zarabia na życie na budowie; matka, Rosa María, jest asystentką. Ich domy dzieli niewiele ponad sto metrów. Ich rodziny mają włoskich i hiszpańskich przodków, jak wiele innych na tej ziemi. Nazwisko Messi wywodzi się z Włoch - z miejscowości Recanati, prowincji Macerata, z regionu Marche, gdzie urodził się poeta Giacomo Leopardi i tenor Beniamino Gigli. Stamtąd, pod koniec XIX wieku, na jednym z wielu statków kierujących się do Ameryki, wypłynął Angelo Messi. Podobnie jak miliony emigrantów najniższej klasy, w poszukiwaniu lepszego życia w Nowym Świecie. Familia Cuccittini również ma włoskie korzenie ze strony ojca. Obie rodziny z wilgotnej pampy ostatecznie przeprowadziły się do miasta. Rosario, 305 kilometrów od stolicy, liczące ledwie milion mieszkańców, jest miastem o największej populacji w prowincji Santa Fe, która rozciąga się do brzegów Parany. Wybrzeże biegnie wzdłuż rzeki aż do mostu Matki Boskiej Różańcowej, który od kilku lat łączy Rosario z Victorią. Rzeka Paraná od zawsze była ważną arterią transportu wodnego. Stąd w stronę całego Mercosur wypływa mnóstwo produktów rolnych, soja, która w ostatnim czasie znacznie wzbogaciła ten region i przekształciła miasto. Nowe budynki, drapacze chmur i niesamowite wille zaczęły powstawać w pobliżu plaż pełnych drobniutkiego piasku przyniesionego przez rzekę. I oczywiście Rosario nadal jest, w pełnym znaczeniu tego słowa, miastem flagi. Grupy szkolnych dzieci ubranych w białe fartuchy robią sobie zdjęcia u stóp Narodowego Pomnika Flagi (Monumento a la Bandera), zbudowanego w stylu radzieckim i zainaugurowanego w 1957 roku, aby oddać pamięć miejscu, w którym 27 lutego 1812 roku generał Manuel Belgrano rozkazał po raz pierwszy zawiesić narodową flagę. Rosario jest miastem wnuków imigrantów, miastem dzielnic baraków i dzielnic willowych. Ale zostawmy już historie o emigracji, mieszaniu kultur, językach i tradycjach, których Argentyna jest pełna, i wróćmy do Jorge i Celii, którzy - będąc jeszcze bardzo młodymi ludźmi - zakochali się w sobie i zaręczyli. 17 czerwca 1978 roku biorą ślub w kościele Najświętszej Marii. Cały kraj pochłonięty jest mistrzostwami świata. Do tego wręcz stopnia, że następnego dnia nowożeńcy, będący w podróży poślubnej w Bariloche, nie mogą przegapić meczu Argentyna - Brazylia, który dodatkowo rozgrywany jest w Rosario. Skończyło się bezbramkowym remisem. Osiem dni później na należącym do River Plate Estadio Monumental w Buenos Aires, drużyna Albiceleste,