Mordercy

Od wieków ludzi pociąga to co złe. Mimo negatywnego wpływu przestępców na nasze życie ogromnym zainteresowaniem cieszą się opowieści z dreszczykiem, kryminały, seriale o zbrodni oraz sensacyjne nagłówki. Życiorysy przestępców osiągają milionowe wyświetlenia. Bezpieczni w domu rozkoszujemy się poznawaniem nieznanego. Chcemy lepiej zrozumieć sposób myślenia i motywy największych zwyrodnialców. A może sami, w głębi ducha, chcielibyśmy złamać prawo, ale boimy się konsekwencji?

David Wilson swoje życie spędził w więzieniach. Jako element sprawiedliwości pracował z różnymi przestępcami. Najpierw był naczelnikiem więzienia, potem kryminologiem. Wykorzystując swoje wykształcenie oraz możliwość rozmowy z pozbawionymi wolności badał ich psychikę. Co może dziwić, zawarł z tymi ludźmi przyjaźnie (nawet był gościem na weselu jednego z nich). Swoje doświadczenia przelał na papier. W ten sposób powstało dzieło "Mordercy". Już sam tytuł obiecuje nam możliwość zagłębienia się w najmroczniejsze zakamarki ludzkiej duszy. Zapewniam, że będzie to doświadczenie nietuzinkowe.

Sama książka napisana jest przystępnym językiem. Podzielona jest na dziesięć rozdziałów, które omawiają inne zagadnienie. Padają tu nazwiska, opisy przestępstw. Jest analiza psychologiczna, która pozwala nam na rozważanie - czy ten człowiek o którym mowa faktycznie jest zły? Autor naprawdę jest specjalistą - widać to po sposobie przedstawienia postaci i zdarzeń. Nie chce on zszokować czytelnika, dba jednak by nie było nudy. Mimo iż porusza tematykę akademicką użyte słownictwo jest tłumaczone tak by laik mógł zrozumieć. David Wilson przeprowadził również wywiady z mordercami, ich bliskimi, świadkami zdarzeń. Pozwala to na poznanie różnych perspektyw i obserwacji.

Dużym atutem jest również rozdział dodatkowy, w którym autor poleca wszystkim zainteresowanym dalszą lekturę. Jest to nietypowe, ale bardzo przydatne rozwiązanie. Krótki opis polecanych pozycji pozwala na wybór tego co najbardziej jest przydatne lub umożliwi rozwój wiedzy najciekawszej dla czytelnika. Uważam, że "Mordercy" to ciekawa pozycja, która zainteresuje każdego kto lubi czuć dreszczyk strachu.

"Mordercy" to osobista opowieść Davida Wilsona, naczelnika więzienia, eksperta i profesora kryminologii.

Autor na przestrzeni lat prowadził przesłuchania i rozmowy z przestępcami. Jak sam określił odbywa z nimi "partię ludzkich szachów". Ta metafora przypadła mi do gustu, bo rozgrywka wymaga, aby każdy ruch był przemyślany, a przeciwnik zwykle do łatwych nie należy.

Książka została podzielona na tematyczne rozdziały, przybliżając np. takie kwestie jak morderstwa masowe, młodocianych zabójców, dziciobójców czy np. tych cierpiących na psychopatię. Należy zaznaczyć, że czytelnik nie doświadczy w tej lekturze opisów krwawych zbrodni, gdyż książka ma charakter psychologiczny.

Mi oczywiście najbardziej do gustu przypadł rozdział o profilowaniu brutalnych mężczyzn, w intrygujący sposób przybliżone zostało rozwinięcie dyscypliny profilowania, od czasów amerykańskich początków.

Autor wyraźnie zaakcentował swoją wiarę w proces modyfikacji osobowości jednostki społecznej, w celu przystosowania jej do życia w społeczeństwie, a czytelnik zagłębiając się w reformę więziennictwa na przestrzeni lat, zaczyna dostrzegać kwestie problematyczne.

Po przeczytaniu tej książki towarzyszyło mi uczucie, że David Wilson podarował mi autentyczny kawałek siebie. Przedstawiał fakty, które miały wpływ na jego tok myślenia, kwestie teoretyczne potwierdzał praktycznymi przykładami. Jeszcze większej dozy autentyczności dodały opowieści, w których Wilson pokazuje, że jest omylny i nie zawsze podczas konfrontacji z osadzonym, zachował się tak jak powinien.

Ważnym, a zarazem ciekawym tematem poruszonym w tejże lekturze, jest kreacja seryjnych morderców przez media. Seryjni sprawcy to rzadkość, jednak ma się to nijak do tego jak telewizja, film czy książki to przedstawiają.

W ramach ciekawostki posłużę się przykładem Jo Nesbo, który kazał swojemu fikcyjnemu detektywowi, wytropić sześciu seryjnych morderców, nawet jeśli Norwegia (gdzie rozgrywają się jego powieści) doświadczyła tylko jednego takiego przypadku.

Książka jest ciekawa, jednak jeśli ktoś liczy na opisy zbrodni i dialogi na linii kryminolog-sprawca, to jest ich tutaj niewiele. Dla mnie była ciekawym doświadczeniem, nie mogłam się powstrzymać od porównywania Davida Wilsona z Christopherem Berry-Dee. Moje wnioski są takie, że choć obaj Panowie działają na brytyjskiej arenie, mają tożsamy zakres obowiązków, to ich spojrzenie na kryminologię jest różne. Styl i sposób pisania też jest totalnie odmienny. Może zatem jeśli komuś nie przypadły do gustu książki Pana Berry-Dee, to odnajdzie się w książce Pana Wilsona?

David Wilson to profesor kryminologii i były naczelnik więzienia. Książka ta jest czymś na kształt dziennika, opisuje ścieżkę jego kariery zawodowej, początkowo w systemie penitencjarnym, później w środowisku akademickim oraz jako ekspert zajmujący się profilowaniem. Zawiera zbiór rozmów i spotkań z różnego kalibru przestępcami, przybliża nam ich sylwetki i przedstawia popełnione przez nich zbrodnie. Począwszy od pojedynczych zabójców, przez dzieciobójców, masowych i seryjnych morderców na zabójcach na zlecenie kończąc. Znajdziemy tu nie tylko próby "zrozumienia" tajników działania ich umysłu, zajrzymy również za kulisy brytyjskiego systemu więziennictwa i wymiaru sprawiedliwości, dowodząc, że nie są one wolne od błędów.

Autor dość szczegółowo opisuje zbrodnie, które popełnili osadzeni oraz analizuje ich psychikę. Są to różnego typu przestępstwa od mniejszych dewiacji seksualnych typu "froteryzm" (ocieranie się o drugą osobę, która nie wyraża na to zgody, w celu osiągnięcia satysfakcji seksualnej), aż po pedofilię dotyczącą niemowląt w połączeniu z sadomasochizmem.

Szokujący jest również przypadek dwóch dziesięciolatków, którzy uprowadzili dwuletniego chłopca po to, by go śmiertelnie skatować, a zmaltretowane ciałko wrzucić pod pociąg.

Oto fragment opisu morderstwa pięcioletniej Silje Redergarda w Trondheim w Norwegii

"Silje została zamordowana przez dwóch sześcioletnich chłopców, którzy ją rozebrali, po czym na zmianę bili kamieniami i kijami, aż w końcu zaczęli po niej deptać. Zostawili ją nieprzytomną na śniegu, gdzie później zmarła z wychłodzenia".

Jak mocno przemawia to do Waszej wyobraźni? Bo ja nie jestem w stanie tego pojąć...

"Władza, kontrola i fantazje. To potężna mieszanka dojrzewająca w każdym seryjnym mordercy".

Jedno jest pewne: postrzeganie świata psychopaty diametralnie różni się od naszego, a charakteryzuje ich całkowity brak empatii. Słowo BRAK ma w odniesieniu do tych osób diametralnie znaczenie, bowiem to, co najbardziej przeraża to właśnie BRAK wyrzutów sumienia, skruchy czy żalu za swe uczynki.

Książka ta jest znacznie ciekawsza, niż się spodziewałam, a autor nie ustaje w poszukiwaniach odpowiedzi: co skłania niektórych ludzi do popełniania przestępstw?

David Wilson jest jednym z najsłynniejszych brytyjskich kryminologów. Był naczelnikiem więzienia. W swej pracy spędził wiele czasu z najniebezpieczniejszymi mordercami. Teraz na łamach książki pt. „Mordercy” dzieli się z nami swoimi doświadczeniami.

Lektura ta jest doskonałą propozycją dla miłośników kryminałów. Myślę, że dostarcza nawet większych emocji, ponieważ ukazuje prawdziwe oblicza morderców, a nie fikcyjne historie tworzone przez pisarzy kryminałów.

„Mordercy” to kolejna książka wydana w cyklu „Filia na faktach”. Czytając ją zastanawiałem się, czy potrafiłbym odnaleźć się w roli Wilsona? Czy miałbym w sobie na tyle odwagi, by spojrzeć w oczy mordercy? Czy każdy dzień w pracy nie byłby dla mnie nasączony strachem o własne życie?

Przyznaje, że poznawanie historii profesora wzbudziło moją ciekawość podgrzewając emocje do czerwoności. Nie ukrywam, że wydarzenia, które miały miejsce podczas nabożeństwa w więziennej kaplicy sprawiły, że wstrzymałem oddech. Obezwładnienie przez skazanych funkcjonariuszy więziennych oraz zamieszki do których doszło za murami więzienia, to wydarzenie, które dogłębnie mną wstrząsnęło. Przyznam szczerze, że nie chciałbym znaleźć się w skórze pracowników zakładu karnego.

Moją ciekawość wzbudził rozdział poświęcony profilowaniu brutalnych morderców. David Wilson ukazuje nam „narzędzia diagnostyczne do określenia psychopatii”, która jest obecnie najpowszechniej funkcjonującą w warunkach więziennych. Metoda ta stosowana jest w celu przeprowadzenia wywiadu ze skazanym. Autor książki szczegółowo opisuje strukturę tego procesu.

David Wilson zdradza nam technikę Reida stosowaną podczas rozmowy z mordercami. Podzielona jest ona na dwie fazy. Ta końcowa zawiera dziewięć etapów. A jeśli chcecie dowiedzieć się, jakie są rodzaje fałszywych zeznań, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Jest ona innym spojrzeniem na morderców. Nie z perspektywy ich poszukiwania, ale próby znalezienia motywów ich bestialskich czynów. „Mordercy” to książka, którą mogę zaadresować nie tylko osobom zawodowo zajmującym się więziennictwem, lecz również tym, którzy chętnie sięgają po kryminały.

http://www.czyt-nik.pl/recenzje/wsrod-mordercow/