Awantury w rodzinie

"Siedem lat chudych" to zbiór wierszy satyrycznych autorstwa jednego z najbardziej lubianych polskich poetów, wydany po raz pierwszy w Nowym Jorku w roku 1955. Tomik zawiera 79 wybranych przez autora tekstów - również spośród tych, które prezentował on na antenie Radia Wolna Europa w latach pięćdziesiątych. Hemar celuje swym bystrym okiem i ciętym dowcipem w środowisko polskiej emigracji powojennej, komentuje postawy sojuszników Rzeczypospolitej i jej sytuację na arenie międzynarodowej. Które z jego przewidywań się sprawdziły, jak wiele ocen było trafnych, a ile chybionych - rozstrzygnąć może dziś, z perspektywy czasu, uważny czytelnik. A z pewnością lata te, choć - jak pisze Hemar - chude, obfitowały w wydarzenia.

W tym zbiorze nie ma satyrycznych wierszy Hemara. Ukazuje się tu inny Hemar liryk, poeta uczuć, głębokich przeżyć. Tematyka tych przeżyć jest bardzo różnorodna są wiersze miłosne, patriotyczne, nostalgiczne, są i wesołe, pełne radości życia, humoru, ale i zadumy nad losami ludzkimi. Całość jest przeniknięta żarem, który stapia wszystkie tematy w jeden magiczny splot poetyckiego kunsztu. Hemar jest wielkim artystą słowa, a jego talent wciąż się doskonali, rośnie, tworzy rzeczy co raz to inne. Janusz Kowalewski

Na prezentowany tom składają się wiersze powstałe w latach 1946-1961, drukowane w „Wiadomościach” (Londyn), „Kulturze” (Paryż), „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” (Londyn) oraz tomiku Liryki, satyry i fraszki (Londyn 1988). W niniejszym wydaniu uszeregowano je chronologicznie z zachowaniem oryginalnej ortografii i interpunkcji. Zbiór ten jest uzupełnieniem serii dzieł Mariana Hemara, którego teksty z przyjemnością przywraca na polski rynek Wydawnictwo LTW.

Na niniejszy zbiór składają się utwory zawarte pierwotnie w tomach: "Wiersze staroświeckie" (wydany w Londynie w roku 1971) oraz "Kalendarz" (wydany w Londynie w roku 1990 – pierwotnie zamieszczony w tomie "Im dalej w las", Londyn 1963). "Wiersze staroświeckie" są ostatnim zbiorem poezji wydanym za życia autora – ukazały się rok przed jego śmiercią. Należący do nich cykl "Zodiak wróżebny" łączy się tematycznie z utworami tworzącymi tom "Kalendarz".

Na niniejszy tom składa się siedem wydanych pierwotnie osobno tomików poetyckich Mariana Hemara: "Dzik i Świnia" (Lwów 1922), "Ballada o białym byku" (Lwów, 1923), "Lata londyńskie" (Londyn 1946), "Satyry patetyczne" (Londyn 1947), "Ściana płaczu" (Londyn 1968), "Ściana uśmiechu" (Londyn 1968) oraz "Rzeź Pragi" (Londyn 1968). Zostały one przygotowane przez samego autora i opublikowane za jego życia, dlatego zbiór, który trzymają Państwo w dłoniach, zachowuje ich kolejność chronologiczną oraz oryginalny układ utworów w obrębie każdego z tomików. Są one przecież ważnym punktem w twórczości jednego z najbardziej znanych i lubianych poetów polskich XX wieku.

Przedstawiamy zbiór wierszy, piosenek i satyr poświęconych Lwowowi i lwowianom. „Temat Lwowa jest obsesją moich wierszy i piosenek – wyznawał Marian Hemar. – Nie mogę się i nie chcę jej pozbyć”. „Toteż przeznaczam ją [tę książkę] tylko dla czytelników o tej samej obsesji, tym samym co mój kompleksie, tej samej kataleptycznej zawziętości, tylko dla lwowian” – zastrzegał. Nie dajmy się jednak zwieść poecie – my, którzy nie urodziliśmy się w tym pięknym mieście. Poczujmy ten klimat, wsłuchajmy się w tę mowę, poznajmy ukryte w tych wersach lwowskie tajemnice. Może i nam udzieli się choć kropelka tej wielkiej miłości do Lwowa, może i my poczujemy choćby namiastkę tego, za czym tęsknią rozsiani po całym świecie lwowiacy, dla których p...

Na prezentowany tom składają się wiersze powstałe w latach 1962–1972, drukowane w „Wiadomościach” (Londyn), „Kulturze” (Paryż), „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” (Londyn) oraz tomiku „Liryki, satyry i fraszki” (Londyn 1988). W niniejszym wydaniu uszeregowano je chronologicznie z zachowaniem oryginalnej ortografii i interpunkcji. Zbiór ten jest uzupełnieniem serii dzieł Mariana Hemara, którego teksty z przyjemnością przywraca na polski rynek Wydawnictwo LTW.

Ody są utworami wielkiej lirycznej poezji, to jest w nich najważniejsze. (?) Jak je przekładać? Jakim rytmem, jaką ilością zgłosek w wierszu? I jak w przekładzie odróżniać rozmaite formy i rodzaje ody? Bo chyba nie jest do pomyślenia, aby wszystkie przekładać tak samo? Monotonia rytmu zabiłaby wszystkie księgi. Horacjusz, poeta tak świadomy swego rzemiosła, tak niezmiernie muzykalny, tak czuły na efekty rytmiczne każdego skrótu, każdego spięcia, nie bez powodu zapewne zmieniał formę ody zależnie od jej tematu. Jak te powody odszukać, jak szukać zgubionych melodii w ocalałych tekstach? (?) Zrobiłem zapewne niejedną pomyłkę w tych trudnych przekładach ( ?) ? nikt chyba dotąd, parając się z Horacjuszem, nie ustrzegł się od pomyłek lub choćby punktów...

Dzieciństwo i młodość Tadeusza Irteńskiego to książka uznana przez krytyków za wyjątkową. Józef Mackiewicz określił ją jako "swego rodzaju epos". Jej tematem bowiem "nie jest historia, stanowiąca zaledwie tło nie są przeżycia jednej osoby, a dzieje wielu osób nie chodzi w niej też o przyczynkowe poznanie pewnych znakomitości. Chodzi raczej o przyczynek do odtworzenia pewnej prawdy zarówno w geografii, psychologii i czasie, czyli o to, czego w gruncie rzeczy szukamy w każdej dobrej książce". Można szukać w niej także pamiętnika z okresu dojrzewania i historii miłosnej, odwołań do "żywego" Pana Tadeusza i powinowactw z gawędą szlachecką, a szczególnie z Pamiątkami Soplicy. Z czułością i humorem Pawlikowski dokumentuje czasy, obyczaje i ludzi, jest p...

„Przeczytałem ją jednym tchem, może z większym jeszcze zachłyśnięciem niż pierwszą książkę. Byłem miejscami oczarowany, miejscami rozdrażniony, olśniony, sceptyczny i znów zachwycony, i z kolei skłonny do niejednej złośliwej uwagi”. – Józef Mackiewicz „Jak my, dziś, wciąż zaglądamy do Kitowicza, by się dowiedzieć, jak tam było w Polsce za Sasów, to za sto i dwieście lat będą czytali Pawlikowskiego, by mieć wyobrażenie jak żyło polskie ziemiaństwo w Mińszczyźnie przed ostateczną zagładą”. – Karol Zbyszewski

Kresowa literatura, wspomnieniowa i fabularna, opiera się głównie na tekstach powstających w kręgach ziemiaństwa i arystokracji. Niewiele jest utworów pisanych z perspektywy ludzi o skromniejszym pochodzeniu. Powieść Zygmunta Gizelli wypełnia częściowo tę lukę. W świecie jej bohaterów często brakuje podstawowych dóbr „pałacowych”: dachu nad głową, żywności, pieniędzy, ubrania. Sieroctwo, głód i bezskuteczne poszukiwanie pracy mogą wykoleić nawet najtwardszego młodego człowieka. Życie Tadzia, głównego bohatera, pełne jest bolesnych doświadczeń, porażek i rozczarowań. Kiedy wydaje mu się, że oto znalazł dla siebie bezpieczną przystań, złośliwy los płata mu figla i chłopak znów zaczynać musi od zera. Tymczasem do jego umysłu zakrada się p...

Opowiadania poleskie to zbiór opowieści ukazujących piękne, acz spowite tajemnicą, oblicze Polesia ? bujność i dzikość poleskiej przyrody oraz rytm życia Poleszuków. ?Opisuję to, co sam widziałem i odczuwałem; gdy sięgam do opowiadań bliskich mi ludzi puszczańskich, to widzę ich tak, jak to miało miejsce gdzieś na uroczysku, łodzi lub ławie leśnego domu przy odpoczynku po wyprawie? ? zapowiada już na wstępie Autor, a pamiętać należy o tym, że Polesie było jego ziemią rodzinną, prawdziwym domem, miejscem, które ukochał całym sercem. Wsłuchajmy się więc w te poleskie opowiadania o przygodach myśliwskich, o sile przyjaźni ?ludzi puszczańskich?, ich sprycie i wytrwałości, oraz o potędze tamtejszej natury. Niech ogarnie i nas, czytelników, czar Poles...

Ody są utworami wielkiej lirycznej poezji, to jest w nich najważniejsze. (?) Jak je przekładać? Jakim rytmem, jaką ilością zgłosek w wierszu? I jak w przekładzie odróżniać rozmaite formy i rodzaje ody? Bo chyba nie jest do pomyślenia, aby wszystkie przekładać tak samo? Monotonia rytmu zabiłaby wszystkie księgi. Horacjusz, poeta tak świadomy swego rzemiosła, tak niezmiernie muzykalny, tak czuły na efekty rytmiczne każdego skrótu, każdego spięcia, nie bez powodu zapewne zmieniał formę ody zależnie od jej tematu. Jak te powody odszukać, jak szukać zgubionych melodii w ocalałych tekstach? (?) Zrobiłem zapewne niejedną pomyłkę w tych trudnych przekładach ( ?) ? nikt chyba dotąd, parając się z Horacjuszem, nie ustrzegł się od pomyłek lub choćby punktów...

Na prezentowany tom składają się wiersze powstałe w latach 1962–1972, drukowane w „Wiadomościach” (Londyn), „Kulturze” (Paryż), „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” (Londyn) oraz tomiku „Liryki, satyry i fraszki” (Londyn 1988). W niniejszym wydaniu uszeregowano je chronologicznie z zachowaniem oryginalnej ortografii i interpunkcji. Zbiór ten jest uzupełnieniem serii dzieł Mariana Hemara, którego teksty z przyjemnością przywraca na polski rynek Wydawnictwo LTW.

Na prezentowany tom składają się wiersze powstałe w latach 1946-1961, drukowane w „Wiadomościach” (Londyn), „Kulturze” (Paryż), „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” (Londyn) oraz tomiku Liryki, satyry i fraszki (Londyn 1988). W niniejszym wydaniu uszeregowano je chronologicznie z zachowaniem oryginalnej ortografii i interpunkcji. Zbiór ten jest uzupełnieniem serii dzieł Mariana Hemara, którego teksty z przyjemnością przywraca na polski rynek Wydawnictwo LTW.

W tym zbiorze nie ma satyrycznych wierszy Hemara. Ukazuje się tu inny Hemar liryk, poeta uczuć, głębokich przeżyć. Tematyka tych przeżyć jest bardzo różnorodna są wiersze miłosne, patriotyczne, nostalgiczne, są i wesołe, pełne radości życia, humoru, ale i zadumy nad losami ludzkimi. Całość jest przeniknięta żarem, który stapia wszystkie tematy w jeden magiczny splot poetyckiego kunsztu. Hemar jest wielkim artystą słowa, a jego talent wciąż się doskonali, rośnie, tworzy rzeczy co raz to inne. Janusz Kowalewski

"Siedem lat chudych" to zbiór wierszy satyrycznych autorstwa jednego z najbardziej lubianych polskich poetów, wydany po raz pierwszy w Nowym Jorku w roku 1955. Tomik zawiera 79 wybranych przez autora tekstów - również spośród tych, które prezentował on na antenie Radia Wolna Europa w latach pięćdziesiątych. Hemar celuje swym bystrym okiem i ciętym dowcipem w środowisko polskiej emigracji powojennej, komentuje postawy sojuszników Rzeczypospolitej i jej sytuację na arenie międzynarodowej. Które z jego przewidywań się sprawdziły, jak wiele ocen było trafnych, a ile chybionych - rozstrzygnąć może dziś, z perspektywy czasu, uważny czytelnik. A z pewnością lata te, choć - jak pisze Hemar - chude, obfitowały w wydarzenia.

Na niniejszy zbiór składają się utwory zawarte pierwotnie w tomach: "Wiersze staroświeckie" (wydany w Londynie w roku 1971) oraz "Kalendarz" (wydany w Londynie w roku 1990 – pierwotnie zamieszczony w tomie "Im dalej w las", Londyn 1963). "Wiersze staroświeckie" są ostatnim zbiorem poezji wydanym za życia autora – ukazały się rok przed jego śmiercią. Należący do nich cykl "Zodiak wróżebny" łączy się tematycznie z utworami tworzącymi tom "Kalendarz".

Na niniejszy tom składa się siedem wydanych pierwotnie osobno tomików poetyckich Mariana Hemara: "Dzik i Świnia" (Lwów 1922), "Ballada o białym byku" (Lwów, 1923), "Lata londyńskie" (Londyn 1946), "Satyry patetyczne" (Londyn 1947), "Ściana płaczu" (Londyn 1968), "Ściana uśmiechu" (Londyn 1968) oraz "Rzeź Pragi" (Londyn 1968). Zostały one przygotowane przez samego autora i opublikowane za jego życia, dlatego zbiór, który trzymają Państwo w dłoniach, zachowuje ich kolejność chronologiczną oraz oryginalny układ utworów w obrębie każdego z tomików. Są one przecież ważnym punktem w twórczości jednego z najbardziej znanych i lubianych poetów polskich XX wieku.

Przedstawiamy zbiór wierszy, piosenek i satyr poświęconych Lwowowi i lwowianom. „Temat Lwowa jest obsesją moich wierszy i piosenek – wyznawał Marian Hemar. – Nie mogę się i nie chcę jej pozbyć”. „Toteż przeznaczam ją [tę książkę] tylko dla czytelników o tej samej obsesji, tym samym co mój kompleksie, tej samej kataleptycznej zawziętości, tylko dla lwowian” – zastrzegał. Nie dajmy się jednak zwieść poecie – my, którzy nie urodziliśmy się w tym pięknym mieście. Poczujmy ten klimat, wsłuchajmy się w tę mowę, poznajmy ukryte w tych wersach lwowskie tajemnice. Może i nam udzieli się choć kropelka tej wielkiej miłości do Lwowa, może i my poczujemy choćby namiastkę tego, za czym tęsknią rozsiani po całym świecie lwowiacy, dla których p...