Dzieci z Pawiaka

Sylwia Winnik znana jest nam z pisania reportaży, które za każdym razem poruszają do głębi. A dlaczego poruszają do głębi? Bo opisane w nich historie są bardzo trudne i emocjonalne, mówią o wydarzeniach, które miały miejsce lata temu, które niejednokrotnie są trudne dla samych bohaterów tej książki. Tym razem Sylwia zagłębiła się w temat Pawiaka, a jej bohaterami są osoby, które przeżyły piekło Pawiaka jako dzieci. Jedne się tam urodziły, drugie trafiły w bardzo młodym wieku. Niemniej ich dzieciństwo z całą pewnością nie było normalne. A to przez co przeszły, odbiło piętno na ich całym życiu. Książka ta zaliczana jest do literatury faktu.

„Bezwzględność wojny widać zwłaszcza, gdy się patrzy w oczy dziecka więzionego na Pawiaku czy w obozie koncentracyjnym. Niczym smutne, przerażone kwiaty wojny wzrastaliśmy my, dzieci z Pawiaka, za jego grubymi murami.”

Tematyka książki, wojenno-obozowa pozwala nam spojrzeć oczami osób, które były naocznymi świadkami tamtejszych zdarzeń na to, jak traktowano bezbronnych ludzi, ale również na to, iż nie każdy człowiek jest zły, że są ludzie, którzy mimo wszystko pragnęli pomagać nawet za cenę własnego życia. Osobiście za typowo historycznymi książkami nie przepadam, jednak kiedy czytam relacje osób, które bezpośrednio brały udział w tamtych wydarzeniach, inaczej odbieram taką lekturę, przystępuję do jej czytania z wielkim zaciekawieniem. Dzięki takim książkom jak ta, pamięć o ofiarach nigdy się nie zatrze, będzie mogła być przekazywana z pokolenia na pokolenie. Nie nam jest oceniać to, co się wtedy działo, ale nie powinniśmy zacierać śladów przeszłości, tylko otwarcie o niej mówić.

Wojna rządziła się swoimi prawami, na które nikt z więźniów nie miał wpływu. Nie wszyscy mieli tyle szczęścia, co nasi bohaterowie. Wielu z nich nie doczekało się powrotu do normalnego życia. Ludzie, którzy działali w konspiracji musieli na siebie uważać, gdyż drobny błąd mogli przypłacić własnym życiem. Nie można natomiast powiedzieć, że wszyscy zbrodniarze byli źli, gdyż zawsze znalazł się ktoś, kto pomagał. Zawsze warto wierzyć w ludzi i w dobro, bo nigdy nie wiadomo, kiedy nasza wiara okaże się dla nas łaskawa.

Sylwia Winnik nie bez powodu jest nazywana autorką, która ocala ludzkie historie od zapomnienia. Bo tak właśnie jest, dzięki jej zainteresowaniu trudnymi tematami, historie takie jak ta, mają szansę na wieczne życie. Podziwiam samą autorkę za wkład pracy włożony w napisanie tego reportażu. Jednocześnie odrobinę zazdroszczę, że dzięki takiej pasji, sama ma szansę poznać tak ważne osoby dla historii polski.

„ Z pawiackich mroków, z tortury braci,

Ginących mężnie – co chcieli żyć.

Z ciał mordowanych, po których kaci

Deptali, znacząc niemieckie „być”.

Z męki i szału, z cierpień konania,

Z martyrologii w lagrach zamkniętych,

Powstanie nowa myśl budowania

Wolnych form życia, czystych a świętych.”

Książka zawiera w sobie niesamowity ładunek emocjonalny. Trudno ją ocenić, bo jakim prawem miałabym ocenić czyjeś ludzkie życie, przedstawione na łamach kart autorki? Jedno jest pewne, dzieci te utraciły swoje beztroskie dzieciństwo, którego nikt nigdy im nie zwrócił. Ich życie od najmłodszych lat było piekłem, z którym musieli zmagać się każdego dnia. Nigdy nie byli pewni własnego jutra, tego co dzieje się z ich bliskimi, niejednokrotnie musieli patrzeć na ludzkie cierpienia i tortury.

„Podczas pobytu w celi wielokrotnie doświadczała głodu i strachu przed rozwałką lub wywiezieniem w transporcie obozu, ale również czegoś zupełnie innego, w dziwny sposób intensywnego. Poznała, czym jest jedność. Zrozumiała, jak ważne jest wspólne zjedzenie zupy, podzielenie się chlebem i paczkami. Wspólna rozmowa i modlitwa. Wspólne śpiewanie patriotycznych lub ludowych pieśni. Doceniła obecność drugiego człowieka.”

"Dzieci z Pawiaka" to książka, którą powinien przeczytać każdy z nas, aby uzmysłowić sobie, czym był tak naprawdę Pawiak i co działo się za murami tego miejsca. Historia, która chwyta za serce i je rozdziera, a jednocześnie daje małą iskierkę nadziei na lepsze jutro. Gorąco polecam.

Sylwia Winnik, znana blogerka dała się poznać swoim czytelnikom także ze strony pisarskiej. Czas na kolejny wojenny reportaż. Poznajcie ,,Dzieci z Pawiaka" Sylwii Winnik.

Wojna to szczególny czas. Czas śmierci, tortur, obozów koncentracyjnych, ale też nadziei, miłości, oczekiwania narodzin dzieci. Te ostatnie, jak się okazuje, także stawały się ofiarami niemieckiego terroru. Kobiety w ciąży trafiały na Pawiak, gdzie działał szpital, w którym przyjmowano porody. Kobiety były traktowane lżej niż mężczyźni.

Nie oznacza to, że nie zdarzały się egzekucje na kobietach oraz ich nienarodzonych dzieciach. Sylwia Winnik oraz jej bohaterowie wspominają o zabijaniu niemowląt poprzez uderzanie główką o ścianę, czy inną twardą powierzchnię. Jednak i w tym zamęcie zdarzały się jednostki, które z narażeniem życia pomagały osadzonym. Mowa tutaj o instytucji jaką był Patronat, przerzucali grypsy, dostarczali jedzenie, lekarstwa.

Zdarzało się też tak, że udawało się wykupić osoby przebywające na Pawiaku. Dochodziło tutaj jednak do częstych mordów, wywózek do obozów koncentracyjnych - Auschwitz-Birkenau, Stutthof, Ravensbruck. Nie wszystkim niestety udało się przeżyć.

,,Dzieci z Pawiaka" Sylwii Winnik to przejmująca historia dzieci, nastolatków, którzy dorastali w więziennej rzeczywistości. Warto zapoznać się z tym reportażem, ponieważ jak wspomina sama autorka, pamięć o tych ludziach i zdarzeniach powinna być wciąż żywa.