Pierwsza, fascynująca powieść o największej polskiej malarce, Tamarze Łempickiej (1898-1980).
Genialne obrazy i arcybarwne życie. Podróże do Włoch, Niemiec, Ameryki. Dramatyczne okoliczności wydostania się z bolszewickiej Rosji za cenę, która, jak przekonująco pokazuje Grzegorz Musiał, nie pozwoli już nigdy uzyskać spokoju. Pytanie – czy Tamarze na życiowym spokoju zależało? Na ołtarzu sztuki składała ofiary, które prowadziły do wyniszczenia. Była ona niebywałym kłębowiskiem sprzeczności. I świadkiem epoki. Znała wszystkich wielkich artystów, którzy w okresie międzywojennym w Paryżu mieszkali i do Paryża zjeżdżali: Pablo Picasso, André Gide, Jean Cocteau, Gertruda Stein, Coco Chanel, Marlena Dietrich.
Ekscentryczna Tamara w powieści Musiała to postać absolutnie niepodległa, skrajnie odważna, swoją niezależnością często raniąca najbliższych.
Łempicka demaskuje mielizny części paryskiej bohemy znajdującej się pod urokiem i wpływami sowieckiej Rosji, jednocześnie wchodzi w ten świat, nie potrafi sobie niczego odmówić, a szczególnie narkotyków i zapładniających ją twórczo erotycznych podbojów, z których łatwo się rozgrzesza.
Grzegorz Musiał namalował postać, którą najpierw chcemy potępić, by za chwilę wielbić.
Życie przegrane? Życie wygrane? Tę powieść trzeba koniecznie przeczytać.
Autor | Grzegorz Musiał |
Wydawnictwo | Zysk i S-ka |
Rok wydania | 2020 |
Oprawa | twarda |
Liczba stron | 584 |
Format | 15.5 x 23.5 cm |
Numer ISBN | 978-83-8116-890-8 |
Kod paskowy (EAN) | 9788381168908 |
Waga | 840 g |
Wymiary | 168 x 242 x 44 mm |
Data premiery | 2020.03.24 |
Data pojawienia się | 2020.03.24 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
Zaletą fabularyzowanych biografii jest możliwość tchnięcia ducha w suche fakty. W przypadku, gdy główną bohaterką jest osoba tak barwna jak Tamara Łempicka – artystka, matka, żona, kochanka gustująca w obu płciach, katoliczka, kokainistka – kobieta pełna kontrastów, efekt jest naprawdę ciekawy.
Grzegorz Musiał bardzo ciekawie podszedł do formy swojej powieści – po trosze nietypowej powieści epistolarnej (bo nie w formie pisanej, a nagrań), a po trosze pamiętnikarskiej. To bardzo udany zabieg, który szczególnie dobrze sprawdziłby się w przypadku audiobooka.
Co do samej treści, ta wciąga czytelnika, ale głównie w pierwszej połowie. Z czasem następuje powielanie pewnych motywów – tworzenie, awantury z mężem, romanse, życie bohemy artystycznej i znów tworzenie, awantury... Co prawda każdy z tych wątków jest sam w sobie dopracowany, zwłaszcza kulisy tworzenia obrazów i spotkań towarzyskich są szczególnie ciekawe, jednak ich powtarzanie daje wrażenie dłużyzny i przegadania.
Z powieści wyłania się obraz intrygującej artystki, ale również człowieka, który nie wzbudza sympatii – uwikłanej w romanse, wiecznie nieobecnej żony i matki, egoistycznej i wymagającej od całego otoczenia dostosowania się do jej trybu życia. To jedna z tych barwnych i fascynujących bohaterek, z którą niewiele osób chciałoby utrzymywać relacje w prawdziwym życiu. Jedno w Tamarze jest naprawdę imponujące (oprócz talentu) – upór w dążeniu do celu, by stać się uznaną w świecie malarką.
„Ja, Tamara” to całkiem przyjemna lektura z bardzo ciekawym tłem społecznym i historycznym. Mam względem niej jednak jeden poważny zarzut. Ponieważ nie jest typową biografią, a powieścią podejmującą się opisania losów Tamary Łempickiej, byłoby wskazane, żeby autor umieścił w niej posłowie, w którym zawarłby, co jest faktem, a co fikcją literacką. Brakuje również spisu źródeł, z których korzystał autor, by czytelnik sam mógł pogłębić swoją wiedzę w temacie. Jest to nie do końca uczciwe nie tylko względem czytelników, ale również bohaterów powieści, których bardzo często autor przedstawia w negatywnym świetle.
Zaletą fabularyzowanych biografii jest możliwość tchnięcia ducha w suche fakty. W przypadku, gdy główną bohaterką jest osoba tak barwna jak Tamara Łempicka – artystka, matka, żona, kochanka gustująca w obu płciach, katoliczka, kokainistka – kobieta pełna kontrastów, efekt jest naprawdę ciekawy.
Grzegorz Musiał bardzo ciekawie podszedł do formy swojej powieści – po trosze nietypowej powieści epistolarnej (bo nie w formie pisanej, a nagrań), a po trosze pamiętnikarskiej. To bardzo udany zabieg, który szczególnie dobrze sprawdziłby się w przypadku audiobooka.
Co do samej treści, ta wciąga czytelnika, ale głównie w pierwszej połowie. Z czasem następuje powielanie pewnych motywów – tworzenie, awantury z mężem, romanse, życie bohemy artystycznej i znów tworzenie, awantury... Co prawda każdy z tych wątków jest sam w sobie dopracowany, zwłaszcza kulisy tworzenia obrazów i spotkań towarzyskich są szczególnie ciekawe, jednak ich powtarzanie daje wrażenie dłużyzny i przegadania.
Z powieści wyłania się obraz intrygującej artystki, ale również człowieka, który nie wzbudza sympatii – uwikłanej w romanse, wiecznie nieobecnej żony i matki, egoistycznej i wymagającej od całego otoczenia dostosowania się do jej trybu życia. To jedna z tych barwnych i fascynujących bohaterek, z którą niewiele osób chciałoby utrzymywać relacje w prawdziwym życiu. Jedno w Tamarze jest naprawdę imponujące (oprócz talentu) – upór w dążeniu do celu, by stać się uznaną w świecie malarką.
„Ja, Tamara” to całkiem przyjemna lektura z bardzo ciekawym tłem społecznym i historycznym. Mam względem niej jednak jeden poważny zarzut. Ponieważ nie jest typową biografią, a powieścią podejmującą się opisania losów Tamary Łempickiej, byłoby wskazane, żeby autor umieścił w niej posłowie, w którym zawarłby, co jest faktem, a co fikcją literacką. Brakuje również spisu źródeł, z których korzystał autor, by czytelnik sam mógł pogłębić swoją wiedzę w temacie. Jest to nie do końca uczciwe nie tylko względem czytelników, ale również bohaterów powieści, których bardzo często autor przedstawia w negatywnym świetle.
Malarka, arystokratka, femme fatale. Tamara Łempicka - artystka w pracy i w życiu. Niepokorna, skandalizująca, zafascynowana pięknem ludzkiego ciała. Orędowniczka wolnej miłości i przyjemności życia. Budowała swoją legendę konsekwentnie i bezkompromisowo. Ważniejsza od prawdy była dla niej opowieść - tych kilka dodanych szczegółów, które zmieniały to, co nudne, w to, co niepowtarzalne. W końcu żyć to wyróżniać się na tle innych. Czy da się dotrzeć do prawdziwej historii, przedzierając się przez misternie stworzoną legendę? Małgorzacie Czyńskiej udało się uchwycić Tamarę - kobietę z krwi i kości, która kochała, pracowała i zmagała się z losem, by trwale zapisać swoje miejsce w historii. Małgorzata Czyńska - pisarka i dziennikarka, historycz...
Niezwykle utalentowana malarka portretów i aktów, skandalistka, ikona ery jazzu. Urodziła się w Warszawie w 1898 roku w bogatej rodzinie należącej do elity kulturalnej. W czasie rewolucji październikowej uciekła z mężem, prawnikiem Tadeuszem Łempickim, do Paryża, gdzie zyskała sławę jako twórczyni charakterystycznych portretów i aktów. Prowadziła bardzo aktywne życie towarzyskie, a liczne romanse - zarówno z mężczyznami, jak i kobietami - sprawiły, że małżeństwo zakończyło się rozwodem. Wkrótce wyszła ponownie za mąż za bogatego austriackiego barona Raoula Kuffnera i przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych. Eksperymentowała z formą, między innymi abstrakcją geometryczną, jednak krytycy zdecydowanie więcej uwagi poświęcali ekscesom jej pry...
Album poświęcony życiu i twórczości Tamary Łempickiej, nazywanej „królową art déco”. Od najmłodszych lat obracała się w towarzystwie światowych elit i brylowała na salonach. Była błyskotliwą skandalistką, która kochała nowoczesne przedmioty i czerpała z życia pełnymi garściami. Paryż okazał się dla niej miejscem, które nie tylko ukształtowało jej talent, ale również pozwoliło osiągnąć zawrotny sukces i zyskać klientów w postaci arystokratów, bankierów czy gwiazd filmowych. Łempicka nie ograniczała się jednak do malowania portretów osobistości z bogatych sfer, portretowała również swoją córkę Kizette, pozowały dla niej największe skandalistki, czego efektem są zmysłowe akty, w tym arcydzieło art déco – Piękna Rafaëla. Przez la...
Tamara, siostra wulkanu to oparta na faktach powieść o życiu wybitnej polskiej malarki Tamary Łempickiej. Jest kontynuacją jej losów ukazanych w powieści Ja, Tamara, która została wydana w 2020 r. W pierwszym tomie czytelnik śledził jej tragiczne losy w Rosji w czasie Rewolucji Październikowej, potem jej oszałamiającą karierę artystyczną w Paryżu w latach 20-30 XX wieku. Jej przyjaźnie z wybitnymi osobistościami w przedwojennej Europie - od książąt i markizów po Coco Chanel, Ernesta Hemingway'a czy Picassa.. Pierwszy tom kończył się wiosną 1939 r., gdy na parę miesięcy przed wybuchem 2 wojny światowej Tamara Łempicka wkracza wraz ze swym drugim mężem, węgierskim baronem Raoulem Kuffnerem na pokład transatlantyku wywożącego ich do Ameryki. Ameryka nie z...
Artystki burzą stary świat. Nieznane historie polskich malarek w legendarnej dzielnicy Paryża. W Warszawie i Krakowie nie tylko zabraniano im portretowania nagich modeli, ale nawet malowania obrazów historycznych. Ówcześni artyści – z Matejką na czele – uważali, że malarstwo jest wbrew naturze kobiety. Najodważniejsze wsiadały więc w pociąg do Paryża, by tam uczyć się, rozwijać i spełniać marzenia o karierze. W dzielnicy Montparnasse, stolicy artystycznego świata, żyło blisko dwieście Polek-artystek. Malowały, ale i kochały, przeżywały życiowe dramaty i uniesienia, nierzadko przymierając głodem. Ciężko pracowały, nie godząc się na wykluczenie ze świata sztuki. Anna Bilińska-Bohdanowicz, jako pierwsza polska malarka cieszyła się międzynarodową k...
Najnowsza powieść Olgi Tokarczuk – pierwsza po otrzymaniu Literackiej Nagrody Nobla! Najciekawsze pozostaje zawsze w cieniu, w tym, co niewidoczne. Wrzesień 1913 roku, uzdrowisko Görbersdorf (dzisiejsze Sokołowsko na Dolnym Śląsku). Właśnie tutaj, u podnóża gór, od przeszło pół wieku działa jedno z pierwszych na świecie i słynne w całej Europie specjalistyczne sanatorium leczące choroby „piersiowe i gardlane”. Mieczysław Wojnicz, student ze Lwowa, przyjeżdża do uzdrowiska z nadzieją, że nowatorskie metody i krystalicznie czyste powietrze powstrzymają rozwój jego choroby, a może nawet całkowicie go uleczą. Diagnoza nie pozostawia jednak złudzeń – tuberculosis. Gruźlica. W Pensjonacie dla Panów, gdzie zamieszkuje, poznaje innych kuracjuszy. Chorzy z...
Tamara Łempicka (1898–1980) została okrzyknięta królową art déco. Dorastała w środowisku elit towarzyskich i kulturalnych Warszawy i Sankt Petersburga. Pod czujnym okiem babki, Klementyny Dekler, zwiedzała europejskie muzea i chłonęła wiedzę o mistrzach sztuki renesansu oraz ich arcydziełach. Po ucieczce z ogarniętej rewolucją bolszewicką Rosji, razem z mężem Tadeuszem Łempickim i córką Kizette, zamieszkała w Paryżu. Łempicka szybko odnalazła się w nowym środowisku. Zapisała się do Académie Ranson oraz Académie de la Grande Chaumière. Była tytanem pracy, utalentowaną, nowoczesną i wyzwoloną kobietą, która czerpała z życia pełnymi garściami. Sławę przyniosły jej wspaniałe portrety o świetlistych barwach, które wyróżniał jej niepowtarzal...
Życie i świat Tamary Łempickiej. Postać Tamary Łempickiej i jej malarstwo od dawna żywo interesowały autorkę. Ta książka jest barwną podróżą do prywatnego świata słynnej malarki, wyprawą jej śladami po Paryżu szalonych lat dwudziestych XX wieku, która pozwoli na nowo odkryć jej sztukę. Oprócz dzieł Łempickiej w książce znalazły się piękne stylizowane fotografie Charlotte, córki autorki, które przybliżają czytelnikom postać niekwestionowanej królowej art déco. Ta książka to wspólny projekt matki i córki opowiadający historię tej wyjątkowej kobiety, której barwne życie wciąż budzi zainteresowanie i nie przestaje inspirować.
Niezwykle utalentowana malarka portretów i aktów, skandalistka, ikona ery jazzu. Urodziła się w Warszawie w 1898 roku w bogatej rodzinie należącej do elity kulturalnej. W czasie rewolucji październikowej uciekła z mężem, prawnikiem Tadeuszem Łempickim, do Paryża, gdzie zyskała sławę jako twórczyni charakterystycznych portretów i aktów. Prowadziła bardzo aktywne życie towarzyskie, a liczne romanse – zarówno z mężczyznami, jak i kobietami – sprawiły, że małżeństwo zakończyło się rozwodem. Wkrótce wyszła ponownie za mąż za bogatego austriackiego barona Raoula Kuffnera i przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych. Eksperymentowała z formą, między innymi abstrakcją geometryczną, jednak krytycy zdecydowanie więcej uwagi poświęcali ekscesom jej p...
Nie był monogamistą, nie był wierny, nie obiecywał miłości po grobową deskę. Nie rozumiał słowa zdrada. Braterstwo dusz cenił na równi z rozkoszami cielesnymi. Niezwykły pisarz, malarz i skandalista, ale także wyjątkowy kobieciarz. Stanisław Ignacy Witkiewicz miał błysk w oku, wielką słabość do płci pięknej i równie wielki temperament. Arystokratki i podlotki, aktorki i poważne matrony. Demoniczne i uległe. Znane dziś z kart jego powieści, portretów malarskich, fotografii oraz… listów do żony. Kochał i portretował je wszystkie. Eugenię Wyszomirską, Ewę Tyszkiewiczównę, Irenę Solską, Helenę Czerwijowską, Jadwigę Janczewską, Zofię Żeleńską (żonę Boya), Marię Pawlikowską z Kossaków i oczywiście Nenę St...
Tęsknił, uwodził, porzucał. Czy geniusz potrafi kochać? Fryderyk Chopin – blady, chudy, z charakterystycznym nosem, ale ma w sobie coś, co sprawia, że kobiety nie mogą mu się oprzeć. Skandalizująca George Sand, uwodzicielska Maria Wodzińska, młodziutka śpiewaczka Konstancja Gładkowska i bogata Jane Stirling. Każda szaleńczo w nim zakochana. Każda oddałaby za niego serce. Pasjonująca powieść o poplątanych ścieżkach miłości, płomiennych namiętnościach, salonowych plotkach i uczuciach, które nie dają o sobie zapomnieć. Cztery niezwykłe kobiety i jeden mężczyzna, Fryderyk Chopin. Za co go kochały? A on – kogo kochał naprawdę? „To dla niego sprzątałam i prałam, chodziłam na pola po kwiaty ślazu i macierzankę, to dla niego przygotowywałam napar...
Przed wojną źle, po wojnie jeszcze gorzej. W dwudziestoleciu Maję Berezowską i jej śmiałe rysunki prześladowały bigotki, po 1945 roku – ideolodzy socrealizmu. Ona sama zupełnie się tym jednak nie przejmowała. Rysowała nawet w Ravensbrück. Jej modelkami były współwięźniarki i strażniczki. Tym pierwszym dodawała ducha, drugie traktowała koniunkturalnie. Urodzona w belle époque, współtworzyła artystyczny mit dwudziestolecia. Przyjaźniła się z malarzami i poetami. Z Karolem Szymanowskim wymieniali pełne czułości listy. Zawsze otaczała się pięknymi ludźmi, pięknymi przedmiotami i kwiatami. I w twórczości, i w życiu pozostawała wierna sobie i swojej sztuce. Poczucia humoru nie traciła nawet w szarej powojennej rzeczywistości. Małgorzata Czyńska opisu...
Pierwsza, fascynująca powieść o największej polskiej malarce, Tamarze Łempickiej (1898–1980). Genialne obrazy i arcybarwne życie. Podróże do Włoch, Niemiec, Ameryki. Dramatyczne okoliczności wydostania się z bolszewickiej Rosji za cenę, która, jak przekonująco pokazuje Grzegorz Musiał, nie pozwoli już nigdy uzyskać spokoju. Pytanie - czy Tamarze na życiowym spokoju zależało? Na ołtarzu sztuki składała ofiary, które prowadziły do wyniszczenia. Była ona niebywałym kłębowiskiem sprzeczności. I świadkiem epoki. Znała wszystkich wielkich artystów, którzy w okresie międzywojennym w Paryżu mieszkali i do Paryża zjeżdżali: Pablo Picasso, André Gide, Jean Cocteau, Gertruda Stein, Coco Chanel, Marlena Dietrich. Ekscentryczna Tamara w powieści Musiała to po...
Tamara, siostra wulkanu to oparta na faktach powieść o życiu wybitnej polskiej malarki Tamary Łempickiej. Jest kontynuacją jej losów ukazanych w powieści Ja, Tamara, która została wydana w 2020 r. W pierwszym tomie czytelnik śledził jej tragiczne losy w Rosji w czasie Rewolucji Październikowej, potem jej oszałamiającą karierę artystyczną w Paryżu w latach 20-30 XX wieku. Jej przyjaźnie z wybitnymi osobistościami w przedwojennej Europie - od książąt i markizów po Coco Chanel, Ernesta Hemingway'a czy Picassa.. Pierwszy tom kończył się wiosną 1939 r., gdy na parę miesięcy przed wybuchem 2 wojny światowej Tamara Łempicka wkracza wraz ze swym drugim mężem, węgierskim baronem Raoulem Kuffnerem na pokład transatlantyku wywożącego ich do Ameryki. Ameryka nie z...
Oto kolejny tom dziennika monumentalnej podróży po Włoszech, którą Grzegorz Musiał odbywał w latach 2002-2007. Po opublikowanym w 2021 r. tomie Dziennik włoski. Sycylia, nadszedł czas na najmniej znaną część Włoch: górską, skalistą Abruzję, odnogę Apeninów oraz Apulię, rozciągniętą wzdłuż Adriatyku, aż po Bazylikatę, najmniej odwiedzaną przez turystów i prawie zapomnianą na Południu włoskiego buta. Grzegorz Musiał prowadzi czytelnika przez pejzaże skalistych Abruzów z miasteczkami zagubionymi w dolinach i na szczytach gór, z ich niebywale pięknymi a nieznanymi światu katedrami, przez Apulię, z jej nadmorskimi uzdrowiskami ale też wspaniałymi sanktuariami katolickimi, jak Manoppello czy Gargano a także zamkami normańskich i andegaweńskich króló...
Pierwsza powieść o Tamarze Łempickiej (1898–1980). O jej genialnych obrazach i arcybarwnym życiu. O podróżach do Włoch, Niemiec, Ameryki. O dramatycznych okolicznościach ucieczki z bolszewickiej Rosji za cenę, która nie pozwoli jej już nigdy uzyskać spokoju. Na ołtarzu sztuki składała ofiary, które ją samą wyniszczały. Była niebywałym kłębowiskiem sprzeczności. I świadkiem epoki. Znała wszystkich wielkich artystów, którzy tworzyli w Paryżu: Pabla Picassa, André Gide’a, Jeana Cocteau, Gertrudę Stein, Coco Chanel, Marlenę Dietrich. Ekscentryczna Tamara to genialna malarka, skrajnie odważna kobieta, swoją niezależnością raniąca najbliższych. Łempicka demaskuje mielizny paryskiej bohemy znajdującej się pod urokiem i wpływami Rosji sowieckiej. Wcho...
Dziennik włoski. Sycylia jest zapisem wędrówek Grzegorza Musiała – autora wydanej ostatnio powieści o życiu Tamary Łempickiej pt. Ja, Tamara - po najpiękniejszej pod względem ukształtowania i przyrody, najbogatszej w arcydzieła sztuki minionych wieków a także najbardziej tajemniczej, gdy chodzi o genezę z prastarych epok historycznych, wyspę Europy. Leżąc na skrzyżowaniu wpływów kultury łacińskiej, greckiej, fenickiej i arabskiej, stworzyła ona niepowtarzalny konglomerat, do dziś kipiący nieokiełznaną pasją życia jej mieszkańców, ich urodą, folklorem i kuchnią, budząc zachwyt przyjezdnych i będąc wciąż źródłem natchnienia dla artystów z lat obecnych i minionych, w tym polskich, jak Karol Szymanowski czy Jarosław Iwaszkiewicz. W tym nurcie opisu...
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro