"Chłopak z Warszawy" to powieść wspomnieniowa z czasów wojny autorstwa Andrzeja Borowca. Swoją opowieść rozpoczyna on od życia we Lwowie, przechodzącym właśnie oblężenie. Czytelnik może więc doświadczyć brutalności, jaką bohater dostrzega podczas działań wojennych i przekonać się na własnej skórze, jak wyglądała sowiecka okupacja. Borowiec opisuje, w jaki sposób dostał się do tej części Polski, która została zajęta przez niemieckie wojska i w jaki sposób jego ojciec dociera do rodziny z frontu. W treści nie brakuje też opisu działań dla podziemia, których podjął się bohater jako nastoletni chłopak zaraz po przeprowadzce do Warszawy.
To książka mówiąca o strasznych, lecz pełnych prawdy doznaniach, ale także o przetrwaniu i oporze, jaki stawiali Polacy, broniąc swej ojczyzny. Najistotniejsze jest jednak to, że wszystko zostaje przedstawione z perspektywy szesnastoletniego chłopaka, który szybko musiał dorosnąć i walczyć o przeżycie swoje i innych.
Andrzej Borowiec posługiwał się pseudonimem "Zych". W młodości pełnił funkcję łącznika kanałowego ze Śródmieścia na Starówkę. Należał do zgrupowania "Radosław" i brał udział m.in. w walce na Czerniakowie. Jednego dnia odniósł dwie poważne rany, następnie zaś trafił do niewoli i przebywał jako więzień w stalagu XI A Altengrabow. Po wojnie pracował jako dziennikarz dla "Associated Press", a także "Washington Star". Wśród jego książek można wyróżnić chociażby pozycję "Destroy Warsaw! Hitler's Punishment, Stalin's Revenge".