Obce świadomości. Kajtek i Koko w Kosmosie. Tom 5

Od momentu debiutu „Kajtek i Koko w kosmosie” minęło już prawie 50 lat. Historia pomimo mocno zaawansowanego wieku średniego, nadal potrafi zachwycać i zaoferować masę rozrywki oraz dobrego humoru. Wszystko to niezależnie od tego, czy odbiorcą jest ktoś młody dopiero zaczynający swoją przygodę ze światem komiksu, czy czytelnik pamiętający czasy publikacji serii na łamach „Wieczoru Wybrzeża”.

Dwójka galaktycznych podróżników nie ma zamiaru porzucić planu powrotu na Ziemię. Znalezienie jednak odpowiedniego środka transportu wcale nie jest takie łatwe, jak mogłoby się wydawać. Przemierzając kolejne planety gwiazdozbioru Oriona, zamiast wymarzonej rakiety, która zabrałaby ich do domu, odnajdują oni tylko problemy, z którymi jakoś muszą sobie poradzić. Tym razem bohaterowie będą musieli stawić czoła wojownikom pod wpływem ziół złości, na których czele staje otumaniony Koko, rozwiązać sprawę miasta nękanego przez „duchy” czy przejść przez ziemię groźnego władcy Apodyktusa.

Janusz Christa był jednym z rodzimych artystów komiksowych, który w doskonały sposób umiał łączyć w swoich dziełach elementy pobudzające dziecięcą fascynację i wyobraźnię z treścią, w której dojrzalszy czytelnik mógł doszukiwać się pewnego przesłania i alegoryczności otaczającego go świata. Nie inaczej jest w przypadku całej serii Kajtek i Koko w kosmosie, która dzisiaj co prawda zalicza jest do grona oldschoolowych, ale nadal jest aktualna, zaskakująca i co najważniejsze należycie dowcipna.

Pod warstwą typowo rozrywkową można znaleźć również pewne walory edukacyjne, które powinni znaleźć się w każdym dobrym komiksie kierowanym do młodszego czytelnika. Autor nie stawia tutaj jednak na nadmierne moralizatorstwo, przemycając do swoich prac obraz przyjaźni, odwagi, pomocy innym ludziom i dążenia do wyznaczonych sobie celów, jako elementów, które powinny być wyznacznikiem życia każdego młodego człowieka.

Pod względem warstwy artystycznej dzieło nada trzyma, doskonały poziom pomimo kilkudziesięciu lat na karku. W piątej części przygód dwójki bohaterów doskonale widać już dojrzałą i dopracowaną technikę twórcy, który dzięki pewnej ręce potrafił przemycić w swojej rysunkach masę pozytywnych emocji.

W przypadku rodzimego wydania również nie ma się do czego przyczepić. Doskonałej jakości papier, bardzo dobra jakość druku, nie pozostaje nic innego jak tylko brać album w ręce i oddawać się przyjemności pochłaniania kolejnych stron.

Plan wydania przez Egmont kolorowej serii Kajtek i Koko w kosmosie to był przysłowiowy strzał w dziesiątkę. Za jednym zamachem potrafili oni zadowolić naprawdę szerokie grono odbiorców (w sensie wiekowym). Nie wiele jest pozycji na rodzimym rynku na myśl, o których na twarzy ojca i dziecka pojawia się szeroki uśmiech zadowolenia.

W PARZE Z ROZMIAREM IDZIE WIELKA JAKOŚĆ

Najdłuższy polski komiks, „Kajtek i Koko w kosmosie”, choć od jego pierwszego wydania minęło ponad pół wieku, wciąż ma się dobrze. Świadczy o tym jego najnowsze wznowienie, którego publikację zaczęto ponad półtora roku temu – wszystko z okazji pięćdziesięciolecia istnienia całości – a które powoli zbliża się do końca: pierwsze w pełni kolorowe i jednocześnie nie pocięte wydanie. Wydanie, które warto mieć na półce nawet jeśli posiadacie już poprzednie edycje. Tym bardziej, że to po prostu jeden z najlepszych rodzimych komiksów, który wciąż pozostaje atrakcyjny dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

Kolejne światy. Kolejne przygody. Kolejne zagrożenia. Kajtek i Koko kontynuują swoją podróż przez kosmos, odkrywając cuda i problemy. Co czeka na nich tym razem?

„Kajtek i Koko w kosmosie” to, mimo upływu tylu lat i ukazaniu się na rynku tylu rozległych opowieści graficznych, najdłuższy polski komiks. A przecież opowieść ta debiutowała w 1968 roku i wiele na rodzimej scenie komiksowej wydarzyło się przez ten czas. Już samo to wystarczyłoby, żeby po całość sięgnąć, ale w tym wypadku w parze ze słusznym rozmiarem, gwarantującym epicką rozrywkę, idzie także wielka jakość.

Oczywiście wcale nie musiało tak być. Opowieść ta oparta została na schemacie, który już wówczas był dość wyświechtany, choć miał w sobie nutę świeżości. Jednocześnie sam pomysł to wiecznie nośny i popularny motyw, który wciąż doskonale bawi i wciąga. Wizje Christy, mimo iż oldschoolowe – a może także dzięki temu – intrygują bogactwem wyobraźni. Jest też w tym dziecięca fascynacja nieznanym, jest sentyment - dla starszych - i przygada dwóch przyjaciół - dla młodszych odbiorców. A wszystko to znakomicie, klasycznie zilustrowane.

A na tym przecież nie koniec. Jak na klasykę rodzimego komiksu przystało, „Kajtek i Koko w kosmosie” spełnia wszystkie wymogi dzieła spod szyldu „bawiąc uczy, ucząc bawi”. Co ważniejsze, nie znajdziecie tu zmory podobnych dzieł, czyli nachalnego dydaktyzmu, jest za to urocza przypowieść o przyjaźni, odwadze i pokonywaniu własnych słabości. Dużo tu humoru, dużo niezwykłych przygód i dużo prosto skrojonych, ale zapadających w pamięć postaci, których losy nie są odbiorcy obojętne. A na starszych odbiorców czeka tu satyra i komentarz rzeczywistości okresu PRL-u, choć przepuszczony przez takie zwierciadło, by żadna cenzur z tamtych lat nie miała powodów do narzekań.

A minusy? Właściwie tylko jeden: długi czas oczekiwania na kolejne tomy. Przez piętnaście miesięcy doczekaliśmy się jedynie pięciu albumów, a chyba każdy czytelnik chciałby już mieć komplet i jeszcze raz przeczytać całość od deski do deski. To jednak taki minus z przymrużeniem oka. Cała reszta to niemal idealna opowieść przygodowo-fantastyczna dla czytelników w każdym wieku i gorąco polecam ją każdemu.

To już 52 lata mineły od czasu kiedy to Kajtek i Koko zagościli na łamach”Głosu Wybrzeża”. Najdłuższy komiks polski, stawiany za wzór, a to za sprawą nowatorskiego, jak na tamte czasy przedstawienia niektórych przygód, w których przyszłość, przeszłość i teraźniejszość spotykały się ze sobą. Najsłynniejsza seria to ta dziejąca się w kosmosie. Komiks tak spodobał się czytelnikom, że autor-a jest nim Janusz Christa-musiał wymyślać ciągle nowe przygody.

Najpełniejsze wydanie zawdzięczamy oczywiście Wydawnictwu Egmont Polska i właśnie jeden z nich”Kajtek i Koko w kosmosie. Obce świadomości” mam przed sobą. A jest to już piąty tom ”dłuższej historii. Ten komiks należy czytać w kolejności wydawania, bowiem często akcja urywa się w najciekawszym momencie i musimy czekać na kolejną część, aby dowiedzieć się co było dalej.

Piąty tom rozpoczyna się dokładnie w momencie zakończenia poprzedniego. Kajtek rusza na ratunek swojemu przyjacielowi, który opętany przez złość zostaje hersztem pewnej bandy, która terroryzuje mieszkańców pewnej wioski. Na szczęście pewien mędrzec obdarowuje go przedmiotem, który ma pomóc. Jednak przedmiot ten przysparza jeszcze więcej kłopotów. Wszystko jednak zaczyna układać się dobrze, a dodatkowo Kajtek spotyka tajemniczą istotę, która okazuje się być… A le to pozostawiam czytelnikom do odkrycia.

Słowem podsumowania, chciałem zauważyć, że to jedna z nielicznych serii która mnie autentycznie wciąga w swoją opowieść. Nie tylko nietuzinkowymi bohaterami, ale i świetnym przedstawieniem odmiennych światów, obcych istot, inteligentnych maszyn i znakomitych rysunków. A te przecież są najważniejszą częścią komiksu. „Kajtek i Koko w kosmosie” od zawsze należała do moich ulubionych serii. Teraz mam okazję obejrzeć całość przygód w kolorze, polecam także wam tą serię – bo warto.