Tom wspomnień znakomitego etnografa, historyka kultury, pisarza, tłumacza literatury słowackiej i czeskiej jest swego rodzaju portretem pokolenia Polaków żyjących w Polsce powojennej, którzy tradycją rodzinną i cywilizacyjną osadzeni są w czasach przed II wojną światową. Dzieje krewnych, wśród których było wielu polityków, wojskowych, właścicieli ziemskich oraz licznych przyjaciół i znajomych, obrazują losy odchodzącej w przeszłość klasy ziemian, starania ich dzieci i wnuków, by ułożyć sobie życie w nowych realiach politycznych Polski powojennej.
Bogactwo opisów, dystans do siebie samego jako bohatera przytaczanych zdarzeń, odnajdowanie humorystycznych stron życia w ciężkich czasach, serdeczna sympatia dla niepozbawionych wad i dziwactw opisywanych postaci sprawiają, że „Starorzecza” czyta się jednym tchem.