Zielarka z Doliny Pustelnika

Jeszcze mi się nie zdarzyło abym kiedykolwiek zawiodła się na książce pani Świętek. Tym razem również jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki przeniosła mnie do dawnych lat, kiedy to starsze rodzeństwo musiało pilnować młodszych sióstr, a rodzice decydowali kto za kogo miał wyjść za mąż. Co ciekawe pomimo braku szczęścia ze strony kobiety, ona i tak dbała o męża i martwiła się, kiedy nie wrócił na noc do domu. Jestem nawet skłonna przyznać, że po tej lekturze i porównaniu życia ludzi sprzed stu lat temu widzę, iż większość z nich działa w określonych schematach. Rodzice od małego trzymali sztywne zasady, że mają zawsze rację i dzieci muszą ich słuchać. Nie ważne, że stawały się dorosłe, bo to ojcowie lepiej wiedzieli co im będzie odpowiadało, a one jak nauczone, tak wykonywały swoje zadania. Nie było tam wolnych myśli, a jeśli nawet się pojawiały, to od razu były gaszone żyjąc w przekonaniu, że zawsze jest tylko jedno wyjście. Autorka całą historię przedstawia nam w słownictwie dostosowanym na tamte lata, nawet w zachowaniu każdej postaci bez względu na to, czy nosiła jakiś tytuł, czy była zwykłą pijaczyną. Większość ważniejszych postaci jest bardzo dokładnie opisana, a wraz z malejącym stanowiskiem i opis ich bywał ubogi. Wszystkie sceny przedstawione są bardzo wiarygodnie. Bez problemu rozpoczynając dalszą lekturę czułam jakbym nie tylko duszą ale i ciałem była tam obecna. Nie mamy tutaj w niczym przesady, ani większych dramatyzmów. Oczywiście przeżywamy to, co tutaj się dzieje, ale nie na tyle, by ronić łzy czy wybuchać śmiechem. Wszystko jest takie stonowane, by nic nie było określone w formie "zbyt...". Początek książki, to piękny skrót poprzednich wydarzeń, a to, co się dzieje jest tego bezpośrednią kontynuacją. Bardzo podobało mi się tutaj to, że postacie dojrzewały nie tylko wizualnie ale i emocjonalnie. Kobieta, która wyszła za mąż bez miłości wcześniej skupiała się właśnie na tym aspekcie. Dopiero, kiedy jej mąż zaginął doszło do niej, że przecież nigdy nie została przez niego skrzywdzona. Dbał o nią i szanował. W momencie poszukiwań dochodziła do bardzo mądrych wniosków, których wcześniej nie widziała. Inna kobieta poszukuje miejsca do porodu chcąc znaleźć schronienie dla dziecka. Tutaj też pojawi się motyw ziołolecznictwa, które uwielbiam. Nie od dzisiaj wiadomo, że tylko zioła pomogą na wszystko, tylko trzeba mieć odpowiednią wiedzę, by mądrze z nich skorzystać. Tutaj pomogą a nawet odratują czyjeś życie. Z tej też okazji coraz więcej osób dowie się kto zajmuje się takim leczeniem i zaczną przychodzić z różnymi problemami. Nie tylko cielesnymi, ale i uczuciowymi:-) A my wspaniali czytelnicy będziemy obserwowali perypetie tych ludzi jednych żałując a innym złorzecząc. Wszystkie opowieści będą w formie przyjemnej obyczajówki, która umili wam czas:-)

"Potomkowie złych ludzi" to była niezwykła opowieść i pasjonująca podróż literacka. Byłam wdzięczna autorce, za stworzenie tak mądrej i pouczającej powieści. Przeczytałam ją jednym tchem, znajdując w niej wszystko, co kocham. Urzekł mnie przede wszystkim przepiękny styl, w jakim została napisana, a także klimat i przygodowo-awanturniczy charakter, które bardzo cenię w tego typu powieściach. To wszystko znalazłam również w kolejnym tomie "Sandomierskie Wzgórza".
Poprzednia część sagi zakończyła się dość niespodziewanie, przez co z bijącym sercem czekałam na dalszy ciąg tej fascynującej historii. W "Zielarce z Doliny Pustelnika" również nie zabrakło emocji, a zakończenie - podobnie jak w pierwszej części ? pozostawiło mnie z niedosytem w najbardziej kulminacyjnym momencie. Duży plus dla autorki to streszczenie głównych wątków z poprzedniej części, dzięki czemu z łatwością odświeżyłam sobie wspomnienia o tamtych zdarzeniach. Edyta Świętek postarała się, aby w życiu wcześniej poznanych bohaterów nie było nudno, zręcznie komplikując ich losy. Pojawiają się także nowi bohaterowie, których ścieżki splatają się z postaciami, które poznałam wcześniej.
W tej części, podobnie jak w poprzedniej, nie brakuje awantur, męskich bijatyk, pierwszych miłości, uniesień i rozterek serca, a wszystko to opisane jest na tle przepięknych okolic Sandomierza i Gór Pieprzowych.
Autorka w "Zielarce z Doliny Pustelnika" zwróciła dużą uwagę na los i pozycję kobiet w ówczesnym społeczeństwie. Nie mogły one angażować się w romanse, które często kończyły się ciążą, ponieważ takie kobiety czekał ostracyzm społeczny, a ich dzieci były skazywane na los bękartów, wytykanych palcami przez innych. Takie matki i ich dzieci były często odrzucane, nawet przez własnych rodziców, którzy odmawiali im pomocy, jak miało to miejsce w przypadku Marcysi.
"Zielarka z Doliny Pustelnika" to niezwykle poruszająca opowieść o ludziach, którzy w dużej mierze sami kształtowali swoje życie, dotyczyło to zwłaszcza mężczyzn, ponieważ kobiety były wciąż ograniczane przez ówczesne normy społeczne. Życie kobiet wciąż zależało od decyzji mężczyzn - najpierw ojca, potem brata, a na końcu męża. Autorka pokazuje jednak, że czasem to właśnie bracia mieli rację, czuwając nad postępowaniem niektórych lekkomyślnych panien. Mężczyznom uchodziło burzliwe życie erotyczne - w końcu musieli się wyszumieć. Natomiast dziewczyny miały być czyste, nieskalane i cierpliwie czekać na to, aż przyszły mąż nauczy je tajników miłości, mimo że zwykle to on miał za sobą już niejedno doświadczenie.
W międzyczasie Edyta Świętek puszcza oczko do czytelnika, wspominając jedną z postaci, którą miałam okazję poznać w Sadze Krynickiej.
Ta historia została osadzona w zamierzchłych czasach, ale została napisana w taki sposób, że łatwo dostrzec w niej odniesienia do współczesności. Porusza ona tematy takie jak pijaństwo, przemoc domowa oraz ostracyzm wobec kobiet, które nie spełniają przyjętych norm moralnych. Autorka ukazuje brak współczucia, szczególnie ze strony innych kobiet, wobec ofiar seksualnej napaści - gdzie winę przypisuje się ofierze: "zbyt miła, flirciarska, za atrakcyjna, wystrojona, sama sobie winna, po co kusiła" Tymczasem wobec zachowań mężczyzn, nikt nie doszukuje się winy. Choć z biegiem lat zmieniają się czasy, stroje i zwyczaje, to zaściankowe poglądy ludzi pozostają niezmienne.

"Zielarka z Doliny Pustelnika" jest drugim tomem sagi Sandomierskie wzgórza z akcją osadzoną w okresie dwudziestolecia międzywojennego w Sandomierzu i Górach Pieprzowych.
W tej części miałam możliwość lepiej poznać bolesną przeszłość Eustachego, którego tajemnicza postać tak bardzo mnie zaintrygowała w pierwszym tomie. Dużo więcej zrozumiałam, a mężczyzna jeszcze bardziej zyskał w moich oczach. Fajnie obserwowało się jego przełamywanie dystansu, choć w tej materii ma jeszcze sporo do zrobienia. No, a przeszłość... z nią trzeba się rozliczyć, by móc w spokoju ducha tworzyć teraźniejszość. Na końcu ponownie pojawiła się niepewność i niewiadoma, którą trzeba zgłębić... Edyta Świętek udowadnia, że potrafi zaskakiwać. 
W Alinie, żonie Eustachego także zachodzą zmiany. Kobieta odkrywa w sobie talent do ziołolecznictwa (stąd też i tytuł książki). Ale to nie wszystko. Często pochopnie rzucamy słowa do bliskich nam osób, a potem ich żałujemy. Czy jest szansa, że Alinie uda się to odkręcić? 
Sprawdzamy również, co nowego dzieje się u bohaterów tych dobrych, ale także i tych złych. Wszak trzeba wiedzieć, czy spotka ich należyta kara za występki, kłamstwa i intrygi, a może się wywiną, prawda? 
Bohaterom przyjdzie mierzyć się z wieloma trudnościami, troskami, słabościami, tajemnicami, podejmowaniem trudnych wyborów i próbą wybaczenia. Lecz są takie błędy i winy, których nie sposób wybaczyć. Oczywiście pojawią się też radości (choć niekiedy chwilowe, ulotne), miłosne uniesienia i nadzieja. A obok tego zazdrość, mściwość, chęć zemsty, żądze i intrygi.
Autorka jak zwykle należycie zadbała o realia historyczne. Równie pięknie ukazała surową naturę opisywanych terenów. Wszystko w tej książce jest spójne, dopracowane i pełne zwrotów akcji.
"Zielarka z Doliny Pustelnika" to pełna emocji historia o różnych odcieniach życia, próbie naprawy błędów, wybaczeniu, tęsknocie i pragnieniu bycia szczęśliwym. To powieść o miłości, która może stopić nawet najtwardsze serce. I wreszcie to także książka o miejscu i roli kobiety u boku mężczyzny. Polecam bardzo! 

"Zielarka z doliny pustelnika" to drugi tom wspaniałej serii o kobietach, które z powodu urodzenia nieślubnego dziecka były uważane za gorsze. O kobietach, które były wydawane za mąż bez ich zgody. I o mężczyznach. Tych szlachetnych i trochę mniej.
Cudownie było znowu przebywać w Dolinie Pustelnika i poznać calsze losy bohaterów. Byłam bardzo ciekawa po zakończeniu pierwszego tomu czy Eustachy odnajdzie się? Czy Alina będzie szczęśliwa? Co się stanie z jej siostrą?
Książka przepełniona jest emocjami. Miłością, pragnieniem być szczęśliwym? Ale również zazdrością, brutalnością i kłamstwami. Bożydar dopuści się okropnych czynów, ale jakich to już nie zdradzę.
Autorka potrafi w przepiękni sposób oddać piękno przyrody, która wydaje mi się, że w tamtym okresie była mniej zniszczona przez człowieka. Pani Edyta posiada również lekkie pióro dzięki czemu książka staje się naprawdę przyjemną lektura na zimowe wieczory. Polecam!