Echa zaświatów

„Echa zaświatów” to druga książka Mariusza Gładzika, w której autor ukazuje całkiem inne, pisarskie oblicze. To tytuł, po który powinni sięgnąć wszyscy miłośnicy mocnych wrażeń. To bez wątpienia powieść, dzięki której Wydawnictwo Novae Res pokazuje, że ma nosa do NIK – Najlepszych Interesujących Książek. I właśnie na tych półkach książka powinna się znaleźć, gdy tylko po nią sięgniecie. Jestem przekonany, że tak właśnie będzie! Otwierając się na lekturę tej powieści, przyjmujemy zaproszenie do odwiedzenia małej wioski w Górach Izerskich. Proszę mi wierzyć, że ta inwitacja nie jest zwykłą propozycją do zwiedzania. Jest czymś więcej – wejściem do odkrycia historii, która zmrozi Waszą czytelniczą krew, serwując Wam doznania, których na pewno nie zapomnicie. Już Mariusz Gładzik o to zadbał. Zatem sięgając po tę książkę, wraz z Herthą staniemy się świadkami podwójnego morderstwa. Niestety jak się okaże ta bohaterka już niebawem, dołączy do grona umarlaków. Co gorsze jej ciała nikt nigdy nie odnajdzie. To sprawi, że Hertha znajdzie się w zawieszeniu między życiem a śmiercią. Do czasu pojawienia się w wiosce Zenka, życiowego nieudacznika. Czy nawiedzające go sny o tajemniczej kobiecie będą kluczem do odkrycia zagadki sprzed stu pięćdziesięciu lat? Przekonajcie się sami i sięgnijcie po tę powieść. Poszukiwanie odpowiedzi na to pytanie będzie dla Was wyjątkową czytelniczą przygodą, do której Was zapraszam. Mariusz Gładzik w najnowszej książce daje poznać się z całkiem innej strony. W „Echa zaświatów” zabiera nas do świata mrocznych zakamarków, które wbijają się do ludzkiej psychiki. To nowa odsłona twórczej twarzy autora, który sprawi, że na Waszych twarzach zawita grymas grozy i strachu o losy bohaterów, których poznacie, otwierając się na tę lekturę. Warto to zrobić, aby zaaplikować swoim czytelniczym emocjom mocny ładunek, który zagotuje Waszą czytelniczą krew. Jeśli jesteście gotowi na mocną dawkę wrażeń, to już dziś sięgnijcie po tę książkę. Jeśli zaś trwacie w zawieszeniu między stagnacją i nudą w poszukiwaniu NIK – Najlepszych Interesujących Książek, to możecie zerwać swe pęta, by rozerwać się podczas powieści Mariusza Gładzika. Czyt-NIK poleca! Czyt-NIK patronuje!

Książka wielu wątków.... zaskakujaca, ciekawa. Autor po raz kolejny zaskakuje, oczywiście podnosi poziom literacki! Gratuluję!

Akcja powieści rozgrywa się w Górach Izerskich. Mieszkająca tam Hertha jest świadkiem podwójnego morderstwa. Niedługo później umiera i nikt nie wie, gdzie się podziewa. Jej ciało zapadło się w ziemię, a dusza błąka się po okolicy. Oprócz Herthy, mamy tu innych bohaterów, których losy w ciągu fabuły przeplatają się ze sobą. Osobiście bardzo zapadła mi w pamięć postać Karola, czyli Janycza. Dobrze zostały tu ukazane szkody powstałe w wyniku ciężkiego pobicia. Miałam wrażenie, jakbym czytała o przemyśleniach osoby chorej na schizofrenię. Książka jest podzielona na trzy części. Szczerze przyznam, że początek dość trudno mi się czytało, lecz już od drugiej części całkowicie się wciągnęłam w tę historię. Pojawiło się więcej dialogów i współczesnych wątków. Ponadto, trzeba się naprawdę skupić, żeby połapać się, o co tu chodzi - czyli jednym słowem, książka zmusza do myślenia 😅 Według mnie największym plusem tej powieści jest język, jakim została napisana. Jest on jakby poetycki, a występujące tam specjalne powtórzenia nadają historii trochę mroku.

Hertha jest świadkiem podwójnego morderstwa. Niedługo później umiera, ale nikt nie potrafi jej odnaleźć. Zapomniana, jako duch obserwuje miejsce, w którym leży jej ciało podatne na temperaturę i dzikie zwierzęta. I tak przez prawie dwieście lat błąka się po okolicy, podziwiając jak jej dom oraz inne znane miejsca zmieniają się na przestrzeni lat. Choć początkowo byłam zachwycona opisem, bardzo ciężko było mi się wczuć w akcję. Miałam wrażenie, że książka jest o wszystkim i o niczym. Są w niej wątki różnych ludzi, niespecjalnie ze sobą powiązane. Miejscami były takie przeskoki, że nie wiedziałam, o co akurat chodzi. Autor nie zbudował żadnego mrocznego napięcia, jak można by było spodziewać się tego po opisie czy okładce. Również bohaterowie nie zapadają jakoś szczególnie w pamięć. Wszyscy są bez wyrazu, bardzo nijacy i przeciętni. Chyba nie umiem wskazać rzeczy, która naprawdę by mi się tutaj podobała.