Szkoła i ja. Budujemy poczucie własnej wartości

Bardzo fajna książka, dzięki której córka pozbyła się swoich obaw przed pójściem do pierwszej klasy.

Fajne, krótkie, treściwe zagadnienia. Zrozumiałe dla 6latki

Książka, w prosty, komiksowy sposób, przedstawia momenty z życia w szkole - Antka i Zosi. W otoczce przyjemnych dla oka ilustracji ukazuje, że każdy z nas jest wiele wart. A dodatkowym jej plusem jest krótki poradnik dla rodziców. To książka w teorii skierowana do dzieci w wieku 6-10lat, ale mi jako osobie dorosłej również zdołała przypomnieć, że warto jest się cieszyć nawet z tych najmniejszych, codziennych sukcesów. Bardzo polecam!

Jeśli macie młodych początkujących uczniów w domu, to zdecydowanie polecam tę książkę “Budujemy poczucie własnej wartości” z serii Szkoła i ja ! Co prawda ja mam już drugoklasistkę ale we wrześniu rozpoczęła naukę w nowej szkole i uznałam, że odnajdzie tu wiele wartościowych porad. Mi się niesamowicie podoba ta książka. Jest w niej rozdział zatytułowany “Mamy wysokie poczucie własnej wartości, bo…” i autorka wylicza powody. Mamy tu opisane obrazki. A ja jako rodzic widzę zależności pomiędzy nimi : poznajemy nowe osoby ALE wiemy, że nie musimy lubić wszystkich ORAZ szanujemy siebie nawzajem mamy prawo czasem się mylić ORAZ nie musimy być najlepsi we wszystkim ZARAZEM wytrwale dążymy do celu i doceniamy swoje sukcesy (nawet te najmniejsze) pomagamy, kiedy ktoś ma kłopoty ORAZ mamy odwagę stawać w obronie innych I JEDNOCZEŚNIE umiemy mówić “ nie” Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi. Bo czasem ciężko odpowiednio ubrać myśli w słowa. Ale ! Na barkach naszych maluchów spoczywa w momencie startu w szkole, ogrom stresu, wątpliwości i niepewności. Chcą być najlepsi i my musimy ich nauczyć, że warto dążyć do celu, warto się rozwijać ale nie muszą być we wszystkim najlepsi, mają prawo się mylić, popełniać błędy. “Pomyłki zdarzają się każdemu. Nie trzeba się nimi przejmować, tylko spróbować jeszcze raz.” Nie można na dzieciach wywierać za wielkiej presji. A już z pewnością nie powinny one spełniać naszych niespełnionych ambicji. Może my w dzieciństwie chcieliśmy chodzić np na balet ale nie mieliśmy tej możliwości. Dziecko nie musi mieć tych samych pragnień, upodobań. Warto o tym pamiętać. Dzieci chcą być lubiane, akceptowane. Jednak też my musimy nauczyć je zarówno tego, że nie muszą lubić wszystkich i nie każdy musi lubić ich. Ale zarazem nie mogą zapomnieć, że mimo to muszą się szanować i powinni się wspierać. “Najważniejsze, by do wszystkich odnosić się z szacunkiem.” Teraz zauważyłam, że rodzice nałogowo uczą dzieci “ poczucia własnej wartości”, które w rzeczywistości jest zwyczajnie zarozumiałością. Nie dostrzegają często tej cienkiej granicy. W efekcie zamiast się szanować, gardzą sobą, wywyższają się, wyśmiewają. Przez to z kolei mamy wokół coraz więcej znęcania psychicznego, które trafiając do internetu rozprzestrzenia się w formie hejtu. Zagalopowałam się ? Nie sądzę. Bo choć to książka dla maluchów, tych niewinnych dzieci to pamiętajmy, że “czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci.” Od małego musimy uczyć dzieci poczucia własnej wartości by nie dawały się poniżać, by nie dawały się wykorzystywać, by się rozwijały. Ale pamiętajmy by zarazem umiały szanować innych, wspierać i nie podcinali innym skrzydeł, by lepiej rozwinąć swoje. Ta książka nie zastąpi nas, rodziców uczących życia i przypominających naszym dzieciom jak powinni postępować, zarazem dając im możliwość podejmowania własnych decyzji. To lawirowanie pomiędzy jednym i drugim to sztuka potocznie nazywana rodzicielstwem. Ale książki takie jak ta, to pomoc na wagę złota, która daje nam możliwość pokazania wszystkiego co najważniejsze. Podjęcia takich istotnych tematów, a w tej ślicznie wydanej i ilustrowanej książeczce jest naprawdę dużo ważnych kwestii poruszone i gorąco Wam ją polecam. Dziękujemy za egzemplarz do recenzji.

Jest to drugi tom serii dla dzieci rozpoczynających naukę w szkole. Antek i Zosia bohaterowie tej książki mają wysokie poczucie własnej wartości. Wiemy, że to bardzo ważne, ale co to tak naprawdę znaczy? ✅️ dobrze myślą o sobie samych ✅️lubią siebie ✅️ wiedzą, w czym są dobrzy ✅️ wierzą w siebie ✅️ są z siebie zadowoleni Poczucie własnej wartości kształtuje się od najmłodszych lat, my rodzice mamy więc ogromnie ważne zadanie-wychować dzieci na mądrych ludzi, odpornych psychicznie, by przygotować je odpowiednio do dorosłego życia. Pewnych siebie, ale nie zarozumiałych. Empatycznych, chętnych służyć pomocą, ale też nie dali się wykorzystać. By nie bali się, czy nie wstydzili okazywać uczuć. Odważnych, ambitnych, ale nie dążących po trupach do celu. Pokazać, że czasem w życiu nie wszystko idzie po naszej myśli, spotykają nas przykre rzeczy, czasem popełniamy błędy, nie umiemy czegoś, czy stresujemy się nowymi sytuacjami. To normalne! Nie warto się smucić, załamywać, nie można się poddawać. "Pamiętajcie: nie ma na świecie osób, które są najlepsze we wszystkim.Starajcie się nie porównywać z innymi". W książce pokazano 15 różnych sytuacji z życia w społeczności szkolnej. Na ich podstawie wyjaśnia czytelnikom, co znaczy owo poczucie własnej wartości w życiu. Autorka jest nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej, z pewnością książka powstała na podstawie obserwacji małych uczniów. Książeczka ta skierowana jest nie tylko do dzieci, bo przypomina też nam rodzicom ważne rzeczy-musimy pozwolić na samodzielność, decydowanie o sobie naszym pociechom. Każdy z nas jest inny, lubimy różne rzeczy, mamy inne zainteresowania, czy nie wszystkich lubimy! To normalne! Nie musimy lubić wszystkich, ale wszystkich musimy szanować. Każdy z nas jest inny i dzięki temu wzajemnie się uzupełniamy! Na ostatniej stronie znajduje się kilka słów od autorki skierowanych do rodziców i opiekunów. Daje wskazówki jak wzmocnić poczucie własnej wartości u dziecka. Jest to bardzo mądra książka, przekazująca ważne wartości. Pięknie wydana- twarda oprawa, duży format, ilustracje na całą stronę. Lubimy takie książeczki, które są podstawą do rozmów z dziećmi, analizowania pewnych zachowań, porównywania zdarzeń z naszego życia, do tych przeczytanych na stronach książki. Ta pozycja powinna być wpisana na listę lektur szkolnych, omawiana w klasie na lekcjach. Po przeczytaniu naszła mnie taka myśl- świat byłby piękniejszy, bardziej przyjazny dzieciom i rodzicom, jeśli w każdej szkole byłyby takie nauczycielki jak Pani Ewa. Z moich obserwacji niestety wynika co innego- szukanie pomocy u ciała pedagogicznego często było nazywane skarżeniem. Kiedy myślę o tym, utwierdzam się w przekonaniu, że ta książka powinna być czytana nie tylko w domach, ale też na lekcjach- przypomniałaby nauczycielom, że dzieci są tylko dziećmi, błahe dla dorosłych sprawy, czasem są dla dzieci ogromnym problemem. Nie można bagatelizować, kiedy szukają u starszych pomocy!