Noc spadających gwiazd

Polecam do przeczytania , ciekawa ,wciągająca opowieść co będzie dalej z bohaterkami.

Rewelacja !

"Ich twarze rozpromieniły się na widok pięknego meteorytu rozświetlającego ciemną powłokę nieba. I chociaż nikt tego otwarcie nie przyznał, (...) każdy w tym momencie pomyślał jakieś głęboko skrywane w swoim sercu życzenie." Wierzycie w moc spadających gwiazd? W to, że nasze życie zapisane jest gdzieś tam w niebie i, że prędzej czy później, spotka nas przeznaczone nam szczęście? Na skutek wypadków jednej nocy, życie Oli i Natalii diametralnie się zmienia. Niestety, nie na lepsze, a przynajmniej z początku nic na to nie wskazuje. Dziewczyny usilnie starają się przypomnieć sobie wydarzenia z pamiętnego wieczoru, jednak bezskutecznie, za to jego efekty bardzo szybko stają się coraz bardziej widoczne. Czy bohaterkom uda się odtworzyć przeszłe wydarzenia? Czy będą umiały żyć z tym, co zgotował im los, a może przerażone konsekwencjami swoich czynów, schowają głowę w piasek? Warto się o tym przekonać. "Noc spadających gwiazd" Marty Nowik to ciepła powieść, w której znajdujemy losy bohaterów, których ścieżki w jakiś sposób się poplątały. Każda z przedstawionych postaci staje przed punktem zwrotnym w swoim życiu i tylko od niej zależy jak pokieruje dalszą jego częścią. Czy będzie umiała odważnie pójść do przodu, czy też lęk przed nieznanym i obawa o własne bezpieczeństwo, sparaliżują jej kroki? Ola i Natalia dostają swoją szansę na miłość, jednak doświadczone przez los, boją się ponownie zaryzykować. Janusz, po trudnych przeżyciach, musi w końcu zawalczyć o siebie. Czy da radę? Czy będzie umiał się na to zdobyć? Przyznam, że bardzo podobał mi się tu wątek miłosny, a zwłaszcza początkowe jego fragmenty, związane z bilbordami. Motyw poszukiwania ukochanej tą drogą ogromnie mi się spodobał - wydał mi się prawdziwie romantyczny i świadczący o dobrych intencjach zakochanego mężczyzny. Dzięki temu krokowi mężczyzna od razu wzbudził moją sympatię, przez co mocno kibicowałam jego zapędom. Niestety, początkowe zachowanie Natalii trochę mnie do niej zraziło, aczkolwiek zdaję sobie sprawę, że w obliczu wydarzeń, które stały się jej udziałem, można ulec panice i podjąć nie do końca przemyślane decyzje. Na szczęście, bohaterka szybko poszła po rozum do głowy, chociaż nie mam pewności, co wydarzyłoby się, gdyby wszystko potoczyło się trochę inaczej. Stosując odwołania do wojny na Ukrainie autorka bardzo dokładnie umiejscawia wydarzenia rozgrywające się na kartach książki. Przyznam, że do tej pory nie natknęłam się na zbyt wiele książek poruszających to zagadnienie. Pisarka zwraca tu uwagę na trudną sytuację ludzi uciekających z kraju pogrążonego w wojnie oraz tych, którzy z różnych względów pozostali na miejscu. To trudne tematy, jednak warto o nich pisać, by zostawić świadectwo o tych czasach późniejszym pokoleniom. Wojna na Ukrainie to przełomowe wydarzenie, mające ogromne znaczenie w dziejach Europy. Trudno powiedzieć, jak będzie postrzegane kiedyś przez przyszłe pokolenia. "Noc spadających gwiazd" to lektura, która porusza wiele wątków, niemniej, czytelnik bez problemu się w nich odnajduje. Lektura powieści nie sprawia trudności, a przy tym dostarcza wielu emocji wywołanych przeżyciami książkowych bohaterów. Ich losy angażują nas emocjonalnie, przez co książkę czyta się zupełnie niepostrzeżenie. Moja ocena 8/10.

Autorka już po raz trzeci skradła moje serce i nie są to słowa na wyrost, bo za każdym razem przedstawiona historia zostaje na długo nie tylko w myślach, ale i w sercu znajduje swój kącik, w którym zamieszkuje już na zawsze. Bardzo lubię wszystkie te powieści, a z każdą kolejną poprzeczka zostaje zawieszona coraz wyżej. Nie inaczej jest i teraz, ale czy autorka tej poprzeczki tym razem nie strąciła? "Noc spadających gwiazd" to powieść, która porusza wiele istotnych i bardzo aktualnych tematów, nie będę opisywać ponownie fabuły, bo już sam wydawca wiele zdradza, a nie chciałabym Wam czegoś przez przypadek zaspojlerować, zdradzę tylko, że jednym z pobocznych wątków, ale niezwykle ważnych jest historia Galiny- kobiety uciekającej przed wojną. Ryczałam jak bóbr, więc i Wy się lepiej zaopatrzcie w chusteczki. Jest to historia, która może przydarzyć się każdemu z nas. Jest to opowieść przepełniona tajemnicami, smutkiem, ale i nadzieją. Jest to opowieść o tym, że nic nie jest nam dane na zawsze, ale i o tym, że nigdy tak naprawdę niepoznany drugiego człowieka. Jest to opowieść o przyjaźni, trudnych wyborach, odrzuconym uczuciu, o szansie... nie tylko na miłość, która ma szansę się narodzić, pod warunkiem że bolesną przeszłość zostawimy za sobą, ale przede wszystkim o szansie, którą warto dać drugiemu człowiekowi, zrozumieć go, wybaczyć... Marta Nowik porusza w swej powieści trudne tematy, pisze o chwilowym zapomnieniu, które niesie za sobą ogromne konsekwencje, pisze o zazdrości i nieumiejętności radzenia sobie z nią. Porusza temat wojny i traum z nią związanych, alkoholizmu i hazardu, przerażającym handlu ludźmi, samoakceptacji po trudnych przeżyciach, samotności w przysłowiowym tłumie, a na końcu daje nadzieję, że z każdym problemem jesteśmy sobie w stanie poradzić, pod warunkiem że mamy obok siebie odpowiednie osoby. Pokazuje, że szczęście, które idzie do nas bardzo krętymi i wyboistymi drogami, może trochę później, ale zawsze nas odnajdzie. Pomysł na fabułę został dopracowany w najdrobniejszym szczególe, choć niektóre wątki mogłyby być bardziej podciągnięte (mam tu na myśli przedstawienie pewnego dużego miasta), ale to tylko moje odczucie i być może inni nie zwrócą na to uwagi. Historia wzrusza nie raz i nie dwa, ale potrafi również mocno zaskoczyć. Autorka zgrabnie łączy w spójną i klarowną całość, krok po kroku odkrywając tajemnice, uczucia i marzenia, które w sercach noszą bohaterowie. Styl autorki jest niezwykle ciepły i lekki, wyraziści bohaterowie, z których każdy z nich wnosi olbrzymi ładunek emocji w tę powieść, barwne i plastyczne opisy, dialogi pełne emocji- to wszystko sprawia, że przez książkę się wręcz płynie. Nie mogłam się od niej oderwać do ostatniej strony. Autorce gratuluję z całego serca stworzenia przepięknej, głębokiej i zmuszającej do refleksji powieści. Z całego serca życzę, by ta historia trafiła do jak najszerszego grona czytelników, a ja z wielką niecierpliwością czekam na kolejne historie. Czy polecam? Zdecydowanie tak. Niezwykle ciepła i poruszająca opowieść, idealnie wpisująca się w coraz dłuższe wieczory.

Praktycznie gdyby nie pewien przypadek, ta książka nigdy nie trafiłaby w moje ręce i nigdy nie poznałabym ciepłego pióra pani Marty Nowik. Stylem trochę przypomina mi książki Darii Skiby, gdzie i tam są wielkie emocje, ale przekazane w bardziej stłumiony sposób, nie wulgarnie. W tej pozycji poznamy dwie przyjaciółki, które mieszkają w małym miasteczku. O dziwo są dwie małe sprzeczności, gdyż kiedy balują, a wiemy że na wiele sobie pozwalają, to zapominają się i szaleją i jakoś nie przeszkadza im to, że mogą być na językach. Jednak później, po nocy pełnej wrażeń, kiedy totalnie straciły myślową kontrolę, jedna z nich zachodzi w ciążę. Wtedy to nachodzą ich myśli co ludzie powiedzą. Pierwszym planem jest wyjazd i oddanie dziecka komuś, kto nie może go mieć. Do tego dochodzą emocjonalne chwile, kiedy kobieta jakby zdaje sobie sprawę z tego, co ją spotkało i jakby przeżywa to z opóźnieniem, bądź hormony zaczęły swoją kilkumiesięczną pracę. Druga kobieta ją wspiera, choć nie do końca jest przekonana o jej decyzji. Sama zresztą feralnej nocy została nagrana, kiedy tańczyła skąpo ubrana i teraz każdy może podziwiać jej wyczyn. Nie jest ona jakoś dokładniej opisana, nie wiemy co robi, ani co zajmuje jej myśli. Wiemy tylko, że nie dostrzega delikatnych zalotów swojego szefa, który podobno często je prowadził do innych kobiet, tylko teraz jest jakoś inaczej. Autorka pozostawia tutaj trochę niedomówień, które wpierw nas trapią, gdyż opowieść wydaje się mało prawdopodobna, lecz później te luki wykorzystuje, by dalej ułożyć ich losy. Aby za wiele wam nie zdradzać, powiem jeszcze tyle, że choć kobiety ułożyły sobie wstępnie jakieś działania, to nic nie idzie po ich myśli. Nie mogą tak zwyczajnie przejść do dalszych etapów życia, gdyż wciąż coś zmienia ich drogę, jakby to właśnie życie miało dla nich plan, a nie one. Autorka dołożyła tutaj sceny osoby z Ukrainy, gdzie chciała podkreślić ich kruchość i dobro, jakie dla nich kieruje. Było to dla mnie takim małym zaskoczeniem, bo choć powinno to być sytuacją poboczną, to jednak gdzieś tam w głowie zostało na dłużej. Pojawią się tutaj sceny romantyczne, gdzie opisy ich będą piękne, jakby wyrwane z innej książki, lub wniesione nagłą wyobraźnią, która kruszy nasze serce. Są ulotne niczym chwile, ale bardzo zdobią opowieść. Mamy tutaj motyw bólu i odejścia i będzie on równie smutno opisany. Historię czyta się lekko, ale momentami spijamy z niej każde słowo i scenę, a później jesteśmy jakby zniesieni na ziemię. Wtedy te emocje lekko opadają. Rozdziały są krótkie i naprzemienną historię dwóch kobiet opowiada nam narrator. Ogólnie książka mi się podobała i chyba najbardziej ciekawi mnie, czy podobny klimat będzie utrzymany w następnej opowieści, którą również posiadam. Wtedy dam wam konkretniejsze wskazówki:-)